Μια Ματιά σε Μερικά από τα Πουλιά της Ιαπωνίας
Από τον ανταποκριτή τού Ξύπνα! στην Ιαπωνία
ΕΧΩ περπατήσει πολλά μίλια στην ύπαιθρο της Ιαπωνίας, από τα βουνά της και τους κλιμακωτούς αγρούς της μέχρι τις ακρογιαλιές της. Σ’ όλο το δρόμο, είχα πολυάριθμες ευκαιρίες να παρατηρήσω μερικά από τα πενήντα είδη πουλιών της. Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω μερικά από αυτά.
Ο ΑΙΓΙΘΑΛΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΚΡΙΑ ΟΥΡΑ: Ήταν χειμώνας και το έδαφος ήταν παγωμένο. Ήμουν ευτυχής που είχα ζεστές μπότες και χοντρές κάλτσες καθώς εξερευνούσα τους λόφους κοντά στην πόλη Τσίμπα.
Σ’ ένα ξέφωτο εντόπισα ένα κοπάδι από δεκαπέντε περίπου αιγίθαλους με μακριά ουρά—τους ονομάζουμε ενάγκα. Αλλά όταν προσπάθησα να φτάσω κοντά, με απέφυγαν. Κουρασμένος από την αναζήτηση τους, κάθησα κάτω από ένα χαμηλό δέντρο. Και προς έκπληξη μου το κοπάδι επέστρεψε και ήρθε να αναπαυθεί στο ίδιο αυτό δέντρο κάτω από το οποίο καθόμουν. Δεν κινήθηκα.
Τα ενάγκα είναι όμορφα, μικροκαμωμένα πουλιά με άσπρο κεφάλι και σώμα από ροζ, μαύρο και λευκό. Φαίνεται μάλλον σαν να γλιστρούν παρά να πετούν μέσα από τα δέντρα σε ένα ατελείωτο παιχνίδι. Ο ΙΚΤΙΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΑΥΤΙΑ, ονομάζεται στην Ιαπωνία τόμπι, είναι ένας μόνιμος κάτοικος. Το πουλί αυτό είναι μεγάλο—έχει 60 εκατοστόμετρα (δύο πόδια) μήκος και χοντρό σώμα με δυο μακριές φτερούγες και διχαλωτή ουρά. Αν και είναι σκούρο καφέ, είναι εύκολο να το δεις όταν πετάει σιγά και με χάρη στον ουρανό. Στο τόμπι αρέσει ιδιαίτερα να κάθεται στις πλαγιές των λόφων κοντά στις παραλίες, αν και μπορείς να το συναντήσεις σχεδόν παντού. Το διαιτολόγιο του αποτελείται από ψάρια και ποντικούς. Αλλά επίσης βοηθάει στο να κρατιέται η ύπαιθρος καθαρή τρώγοντας τα ψοφίμια.
Μια μέρα, όταν έκανα ένα χειμωνιάτικο περίπατο δίπλα στον ωκεανό, είδα μερικά μεγάλα τόμπι να κάθονται σε μερικούς παλιούς στύλους στους φράχτες. Μπορούσα να διακρίνω τα μεγάλα τους πόδια με τα μακριά νύχια και τα γαμψά ράμφη. Και πρέπει να παραδεχτώ ότι ήρθα λίγο σε αμηχανία όταν τα είδα που με κοίταζαν επίμονα.
ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ είναι κυρίως ένας καλοκαιρινός επισκέπτης. Πρωτοείδα τους παράτολμους αυτούς πιλότους στην κωμόπολη Τακασάκι, όπου πετούσαν κάτω στο δρόμο, συχνά στο ύψος του κεφαλιού των ανθρώπων. Φαίνεται να αγνοούν την ύπαρξη των ανθρώπων. Στους στενούς δρόμους που είναι γεμάτοι με μοτοσακό, ποδήλατα, αυτοκίνητα και ανθρώπους που ψωνίζουν και τρέχουν βιαστικά, αυτά ξεχύνονται πάνω-κάτω. Την τελευταία στιγμή μπορεί να στρίψουν πάνω από το κεφάλι ενός ανθρώπου!
Ο ΦΟΙΝΙΚΟΥΡΟΣ, που εδώ είναι γνωστός σαν τζο-μπιτάκι. Στην κωμόπολη Μομπάρα, μια άριστη περιοχή για παρακολούθηση πουλιών—ήταν που πρωτοείδα το εντυπωσιακό αυτό πουλί. Πρώτα αντίκρισα το αρσενικό—γύρω στα δεκαπέντε εκατοστόμετρα (6 ίντσες) μήκος, με πολύ λαμπερό χρώμα (οι κυρίαρχες αποχρώσεις ήταν μαύρο, πορτοκαλί και άσπρο) και όμορφο. Κατόπιν το θηλυκό-κομψό και διστακτικό με χρώμα ελαφρώς λαδί. Το ελκυστικό αυτό ζευγάρι συχνά κάνει επίσκεψη στον κήπο των ανθρώπων.
Το τζο-μπιτάκι έρχεται σαν χειμωνιάτικος πρόσφυγας από τη Σιβηρία. Ενώ τα άλλα πουλιά πηγαίνουν περισσότερο προς τα νότια, το τζο-μπιτάκι είναι ευχαριστημένο να περάσει το χειμώνα του στην Ιαπωνία. Σε σύγκριση με τη Σιβηρία, οι χειμωνιάτικοι άνεμοι της Ιαπωνίας πρέπει να φαίνονται ήπιοι.
Ο ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΓΕΡΑΝΟΣ, τον οποίο ονομάζουμε τανκό, μπορεί να βρεθεί στα έλη και στους αγρούς. Οι όμορφοι αυτοί γερανοί, που είναι λίγοι σε αριθμό, προστατεύονται από το νόμο. Έξι άλλες ποικιλίες γερανών μοιράζονται τα έλη με τα τανκό, αλλά αυτοί είναι οι μόνοι κάτοικοι που είναι μόνιμοι.
ΟΙ ΑΣΠΡΟΙ ΕΡΩΔΙΟΙ αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος τής Ιαπωνικής υπαίθρου. Στη διάρκεια του καλοκαιριού, βρίσκονται στους πλημμυρισμένους αγρούς τού ρυζιού και σε ρηχά ποταμίσια νερά. Συνήθως είναι πολυάσχολοι με το να πιάνουν μικρά πράγματα για να τα φάνε. Αλλά ιδιαίτερα τους αρέσουν τα ψάρια και οι βάτραχοι. Κάνοντας μικρά, αποφασιστικά βήματα, ανακατεύουν το «γεύμα» τους. Κι αν εντοπίσουν κάτι που αξίζει τον κόπο, οι μακροί τους λαιμοί και τα εξαιρετικά τους ράμφη κινούνται γρήγορα.
Παρατηρήστε προσεκτικά και θα δείτε ότι υπάρχουν τρία είδη άσπρων ερωδιών, όχι μόνο ένα. Κατάλληλα ονομάζονται «μικρός», «μεσαίος» και «μεγάλος», και είναι από εξήντα ως ενενήντα εκατοστόμετρα μήκος (2-3 πόδια).
Πράγματι, τα νησιά τής Ιαπωνίας είναι πλούσια σε πτηνά. Υπάρχει θαυμάσια ισορροπία και αρμονία ανάμεσα στα πλάσματα αυτά και στο περιβάλλον τους!
Γιατί να μην αφιερώσετε χρόνο για να εξετάσετε τα πουλιά στον τόπο που ζείτε; Αλλά να είστε προσεκτικοί όταν το κάνετε αυτό. Ένα ξαφνιασμένο πουλί που βρίσκεται στη φωλιά του θα μπορούσε να εγκαταλείψει ή ακόμη και να βλάψει το μικρό του. Γι’ αυτό να παρατηρείτε, αλλά να μην ενοχλείτε. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείτε να αποκτήσετε όχι μόνο πολλή χαρά, αλλά επίσης και βαθύτερη εκτίμηση για το Δημιουργό, ο οποίος έκανε αυτά τα αξιαγάπητα φτερωτά πλάσματα για τη δική μας ευχαρίστηση.