Χίτλερ—Εξέλιπε Αλλά Δεν Ξεχάστηκε
Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 Σεπτεμβρίου 1980, ήταν θερμή και ηλιόλουστη στη νότια Γερμανία. Μέχρι τις 10.15΄ μ.μ., ωστόσο, υπήρχε ψύχρα στον αέρα. Πλήθη κόσμου ξεχύνονταν από τις τεράστιες μπυραρίες στην περίφημη Οκτόμπερφεστ [Οκτωβριανή γιορτή] του Μονάχου και κατευθύνονταν προς τις εξόδους. Ξαφνικά έγινε μια τεράστια φωτεινή λάμψη κοντά σε μια από τις κεντρικές πύλες, και μια γιγαντιαία έκρηξη διέσχισε τον αέρα, αφήνοντας πίσω της πάνω από 200 άτομα τραυματισμένα και 13 νεκρούς.
Οι έρευνες αργότερα αποκάλυψαν ότι το άτομο που ήταν υπεύθυνο για την τρομοκρατική αυτή επίθεση είχε νεο-Ναζιστικές διασυνδέσεις. Μόλις πριν οχτώ εβδομάδες, είχε γίνει μια παρόμοια επίθεση από τη δεξιά που είχε στοιχίσει τη ζωή 80 ατόμων στην Μπολόνια της Ιταλίας όταν ανατινάχτηκε ένας σιδηροδρομικός σταθμός. Και στη διάρκεια της ίδιας περιόδου, η Γαλλία γνώριζε το πιο σοβαρό κύμα αντισημιτικής βίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στους περισσότερους ανθρώπους, ο Ναζισμός (ή ο νεο-Ναζισμός) και ο Χίτλερ είναι πράγματα ταυτόσημα. Έτσι συμβάντα σαν και αυτά έχουν κρατήσει τον Χίτλερ ζωντανό στο πέρασμα των ετών, τουλάχιστον στα μέσα ενημέρωσης. Και αυτές οι νεο-Ναζιστικές ωμότητες γίνονται προτού ακόμη ξεχαστούν οι παλαιότερες. Πράγματι, η Γερμανική εφημερίδα Νυρνμπέργκερ Ναχρίχτεν αναφέρει ότι μέχρι τον Δεκέμβριο του 1983, ένα επιτελείο από 35 ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους 10 δικαστές και εισαγγελείς, «εξακολουθούσαν να είναι πολυάσχολοι συλλέγοντας, ταξινομώντας, αξιολογώντας και παραπέμποντας στα δικαστήρια όλο το υλικό που υπάρχει πάνω στα εγκλήματα των Ναζιστών [που διαπράχθηκαν στη διάρκεια της Χιτλερικής εποχής]». Πρόσθετε ότι «εξακολουθούσαν να εκκρεμούν 129 υποθέσεις, ενώ 1.700 δίκες βρίσκονταν ακόμη σε πρόοδο».
Όλα αυτά ίσως γενικά να περνούν απαρατήρητα από το γενικό κοινό. Αλλά υπάρχουν και άλλα γεγονότα τα οποία αναβιώνουν τη μνήμη του Ναζισμού που προσπαθούν να ξεχάσουν εκατομμύρια άνθρωποι. Σκεφθείτε, για παράδειγμα, το Ολοκαύτωμα—ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που είδαμε πριν λίγα χρόνια—ή την είδηση που προξένησε αίσθηση το 1983 ότι ένα δημοφιλές Γερμανικό περιοδικό είχε αποκτήσει αντίγραφα του προσωπικού ημερολογίου του Χίτλερ. Η είδηση αυτή, που από μερικούς έγινε δεκτή με σκεπτικισμό, έγινε διαβόητη όταν αποκαλύφθηκε ότι τα ημερολόγια ήταν πλαστά. Ένας Γερμανός, σαφώς αηδιασμένος καθώς και απογοητευμένος, ρώτησε: «Δεν θα σταματήσει ποτέ ο Χίτλερ να μας εξαπατά;»
Ας μην απορούμε λοιπόν που η εφημερίδα Τορόντο Σταρ του Καναδά σημείωσε: «Συνεχώς τρομοκρατούμαστε, αλλά ταυτόχρονα και συναρπαζόμαστε και γοητευόμαστε τόσο από τον Φύρερ όσο και από το κράτος που αυτός διοικούσε». Αυτό φαίνεται ότι συμβαίνει επειδή, σύμφωνα με μια Γερμανική πηγή, «η πλημμύρα των δημοσιευμένων έργων σχετικά με το Τρίτο Ράιχ φαίνεται να αυξάνει καθώς η περίοδος του Τρίτου Ράιχ περνάει στο παρελθόν. Έχουν εμφανιστεί πάνω από 20.000 εκδόσεις, και ούτε οι ειδικοί ακόμη δεν μπορούν να ελπίζουν ότι μπορούν να τις προμηθευτούν όλες».
Γιατί υπάρχει αυτή η παγκόσμια συγκίνηση σχετικά με τον Χίτλερ και το Τρίτο του Ράιχ; Θα μπορούσε μήπως να είναι, έχοντας υπόψη και την είδηση του περιοδικού Ντερ Σπήγκελ, ότι οι νεο-Ναζιστικές ομάδες γίνονται «ολοένα πιο μαχητικές», προάγγελος μιας επανάληψης της ιστορίας; Μερικές νεο-Ναζιστικές εκδόσεις καυχιούνται: «Δεν είμαστε υπολείμματα του χθες, αλλά η πρωτοπορία του αύριο». Λογικά, λοιπόν, και έχοντας αιτίες, μερικοί άνθρωποι ρωτούν: ‘Ναζισμός—θα μπορούσε να συμβεί και πάλι;’