Ο Οραματισμός Απορρίπτεται

«Η Κοινωνία υφίσταται, όμως τι πρόκειται να γίνει; Πρόκειται να είναι κάτι το πραγματικό ή μια δόλια εξαπάτηση;» Το ερώτημα αυτό εγέρθηκε από τον Βρετανό Λόρδο Ρόμπερτ Σέσιλ, Πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ένωσης της Κοινωνίας των Εθνών. Ναι, παρ’ ότι πολλοί άνθρωποι οδηγήθηκαν να πιστέψουν ότι η Κοινωνία θα ήταν εγγύηση ειρήνης, άλλοι έκφρασαν σοβαρές αμφιβολίες.

Ο διάσημος Άγγλος συγγραφέας Τζερόμ Κ. Τζερόμ έγραψε: «Η Κοινωνία των Εθνών γεννήθηκε νεκρή. . . . Οι ιδρυτές της . . . μας προσκαλούν σε ένα νέο βάφτισμα. . . . Έλπιζαν στην εμφάνιση κάποιου καινούργιου Μεσσία. Φαίνεται να έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι με τις πολλές φωνές και με το να υποκλίνονται μπορούν να την εγείρουν από τους νεκρούς». Το Στάνταρντ του Λονδίνου δήλωνε: «Μια Κοινωνία Εθνών, στην οποία κανείς δεν πιστεύει, αλλά στην οποία αποδίδεται λατρεία χειλέων από όλους, δεν είναι παρά απλά και μόνο μια προσποίηση, και μάλιστα μια πολύ επικίνδυνη προσποίηση».

Μια Φωνή Διαφωνίας

Από την άλλη, έχουμε δει πώς καλωσόριζε ο κλήρος την Κοινωνία. Αλλά παρά τις απαιτήσεις του κλήρου να δεχτεί ο κόσμος την Κοινωνία, τον Μάιο του 1920, το περιοδικό Η Σκοπιά του Πύργου δημοσίευσε μια κατηγορηματική αποκήρυξη της Κοινωνίας, δηλώνοντας: «Χαιρετίστηκε πλατιά σαν ο μεγάλος απελευθερωτής του ανθρώπινου γένους . . . Αλλά κατ’ ανάγκη πρέπει να αποτύχει».

Γιατί το μέλλον της Κοινωνίας ήταν να αποτύχει εξάπαντος; Θα συνέβαινε αυτό αποκλειστικά και μόνο για πολιτικούς λόγους, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν συμμετείχαν σ’ αυτή; Όχι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έβλεπαν το όλο ζήτημα της Κοινωνίας των Εθνών απλά και μόνο σαν ένα περιστατικό μέσα στο γενικό σκηνικό ενός πολύ μεγαλύτερου δράματος—του δράματος της παγκόσμιας διαμάχης ανάμεσα στον Κυρίαρχο Κύριο, τον Ιεχωβά, και στον ιδρυτή του παγκόσμιου στασιασμού, τον Σατανά. (Ιώβ, κεφάλαια 1 και 2· Ιωάννης 8:44) Έτσι η Κοινωνία, η οποία προωθήθηκε από τους πολιτικούς και εγκωμιάστηκε από τον κλήρο, στην πραγματικότητα ήταν ένα μέσο αντιπερισπασμού του Σατανά για να στραφεί η προσοχή μακριά από τη μόνη αληθινή λύση για τα δεινά του ανθρώπινου γένους—τη Βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού. Από την άποψη του Θεού η Κοινωνία ήταν αληθινά μία «προσποίηση» και μια «δόλια εξαπάτηση».—Παράβαλε Ψαλμός 2.

Γι’ αυτό η Σκοπιά του Πύργου, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω, συνέχιζε ως εξής: «Ακόμη και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν υιοθετήσει την Κοινωνία των Εθνών, με το να συμμετάσχουν σ’ αυτήν μαζί με τις άλλες χώρες του κόσμου, και πάλι η Κοινωνία αυτή δεν θα μπορούσε να επιτελέσει το σκοπό που της είχε αποδοθεί, για το λόγο ότι είναι ανθρωποποίητη, σχηματισμένη από ιδιοτελείς ανθρώπους· και για τον περαιτέρω λόγο ότι είναι αντίθετη με το σκοπό του Θεού».

Μια ακόμη ισχυρότερη καταγγελία έγινε στη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο στις 10 Σεπτεμβρίου 1922. Εκεί οι Μάρτυρες δήλωσαν σε μια δημόσια απόφαση:

«Ότι όλες οι διεθνείς συνδιασκέψεις και όλες οι συμφωνίες ή συνθήκες που απορρέουν από αυτές, περιλαμβανομένου του συμφώνου για την Κοινωνία των Εθνών, καθώς και όλα τα παρόμοια σύμφωνα, πρέπει να αποτύχουν, επειδή ο Θεός το έχει αποφασίσει αυτό».

Επίσης κατήγγειλαν την υποστήριξη του κλήρου προς την Κοινωνία, δηλώνοντας «ότι αυτοί [ο κλήρος] περαιτέρω απαρνήθηκαν τον Κύριο και τη βασιλεία Του και έδειξαν την ανοσιότητά τους με το να ενωθούν θεληματικά με την οργάνωση του Σατανά και με το να ανακηρύξουν θαρραλέα στον κόσμο ότι η Κοινωνία των Εθνών είναι η πολιτική έκφραση της βασιλείας του Θεού πάνω στη γη, μια αναγγελία η οποία αποτελούσε ολοσχερή απόρριψη των λόγων του Ιησού και των αποστόλων».

Γιατί οι Μάρτυρες πήραν μια τέτοια σθεναρή στάση ενάντια στην Κοινωνία από τόσο νωρίς; Επειδή είχαν συμπεράνει από τη μελέτη που έκαναν της Αγίας Γραφής «ότι το 1914 σημείωσε το από νόμιμη άποψη τέλος του παλιού κόσμου και ότι ο Χριστός, ο δικαιωματικός Βασιλιάς ανέλαβε πάνω Του την εξουσία Του σαν βασιλιάς·

«Ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι τώρα παρών, αόρατος στους ανθρώπους, και προχωρεί στο έργο της εγκαθίδρυσης της βασιλείας Του για την οποία δίδαξε τους ακολούθους Του να προσεύχονται».—Ματθαίος 6:9, 10.

Συνεπώς οι Μάρτυρες είδαν την Κοινωνία σαν το ανθρωποποίητο υποκατάστατο της Βασιλείας του Θεού. Σαν τέτοιο, έπρεπε να αποτύχει. (Ιερεμίας 10:23· Δανιήλ 2:44) Τι συνέβη, αληθινά, στην Κοινωνία του Γούντροου Γουίλσον; Για την απάντηση, ας ανασκοπήσουμε τα γεγονότα από το 1920 μέχρι το 1946.

[Εικόνες στη σελίδα 8]

Οι ελπίδες του κόσμου συγκεντρώθηκαν στην Κοινωνία των Εθνών στη Γενεύη της Ελβετίας

[Ευχαριστίες]

United Nations

U.S. National Archives