Ποια Ελπίδα Υπάρχει για Οικονομική Ανάκαμψη;
Λέγεται ότι στη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας, η βασίλισσα, η Μαρία Αντουανέτα, ρώτησε κάποτε τον υπουργό οικονομικών του βασιλείου: «Τι θα κάνετε για το έλλειμμα, κύριε υπουργέ;» Και η απάντησή του: «Τίποτα, μαντάμ. Είναι πάρα πολύ σοβαρό».
ΑΝ ΚΑΙ οι καιροί έχουν αλλάξει, φαίνεται ότι αυτή ειδικά η φιλοσοφία εξακολουθεί να είναι της μόδας. Πολιτικές προσωπικότητες καθώς και οικονομολόγοι εκφράζουν τη θλίψη τους για το τεράστιο διεθνές χρέος, τη σοβαρή οικονομική ανισορροπία ανάμεσα σε πλούσιες και φτωχές χώρες και την αξιοθρήνητη φτώχεια που υπάρχει σε τόσες χώρες. Ωστόσο, ελάχιστα πράγματα γίνονται, αν όχι τίποτα—τα προβλήματα είναι πάρα πολύ σοβαρά. Είναι αυτό λογικό από την άποψη της οικονομίας;
Η λέξη «οικονομία» προέρχεται από τη λέξη οικονόμος, που σημαίνει επιστάτης, δηλαδή εκείνος που διοικεί το σπίτι. Η παγκόσμια οικονομία είναι βασικά η μελέτη τού πώς διοικείται το παγκόσμιο «σπίτι». Πώς, λοιπόν, διοικείται;
Για να πάρουμε μια εικόνα, ας φανταστούμε τη γη σαν μια γειτονιά και τα μεμονωμένα έθνη σαν γείτονες. Ένας από τους πιο πλούσιους γείτονες ξοδεύει ασυγκράτητα και χρωστάει χρήματα σχεδόν σε όλους, αλλά οι πιστωτές του διστάζουν να τον πιέσουν να ξοφλήσει αυτά που χρωστάει, εφόσον είναι ο καλύτερος πελάτης τους. Μερικές από τις πιο φτωχές οικογένειες είναι τόσο βαθιά χρεωμένες που πρέπει να δανείζονται χρήματα απλώς και μόνο για να πληρώνουν τα υψηλά επιτόκια των δανείων τους. Στο μεταξύ, ο πατέρας της πιο στερημένης οικογένειας στην περιοχή μόλις έχει προσφέρει στον εαυτό του και στους φίλους του ένα πλουσιοπάροχο γιορταστικό γεύμα, παρ’ όλο που μερικά από τα παιδιά του πεθαίνουν της πείνας.
Οι πλουσιότερες οικογένειες τρώνε πολύ καλά και, στο τέλος, πετάνε αρκετά φαγώσιμα στα σκουπίδια. Ξοδεύουν για τα κατοικίδιά τους πιο πολλά απ’ όσα μπορούν να ξοδέψουν οι φτωχότερες οικογένειες για τα παιδιά τους. Κατά καιρούς, έχουν συνελεύσεις στη γειτονιά για να συζητήσουν σχετικά με όλα τα προβλήματα της περιοχής, αλλά δεν φαίνεται να γίνεται τίποτα. Η ένταση κλιμακώνεται ανάμεσα στις πλούσιες και στις φτωχές οικογένειες. Προφανώς, κάτι βασικό δεν πάει καλά με τον τρόπο που διοικείται αυτή η γειτονιά.
Κάποιος να Διοικήσει την Παγκόσμια Οικονομία
Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την καλή διοίκηση από την ηθική. Όπως είδαμε, η ιδιοτέλεια και η απληστία σε εθνικό, συλλογικό και ατομικό επίπεδο συντελούν σημαντικά στο πρόβλημα του κόστους ζωής, ειδικά στις φτωχότερες χώρες. Στην πραγματικότητα, η οικονομική αδικία δεν είναι παρά μια αντανάκλαση της εικόνας ενός άδικου συστήματος πραγμάτων.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Τα προβλήματα είναι τόσο μεγάλα ώστε δεν μπορούν να επιλυθούν μόνο από μια χώρα, και δεν υπάρχει κάποιο διεθνές σώμα που να έχει την απαραίτητη δύναμη να ασχοληθεί μ’ αυτά. Επιπρόσθετα, ο κόσμος επικρίνει τους παγκόσμιους ηγέτες, κατηγορώντας τους ότι δεν έχουν την πολιτική θέληση να καταπιαστούν μ’ αυτά.
Εντούτοις, η ιστορία μιλάει για έναν κυβερνήτη που ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι οικονομικά καταδυναστευόμενοι. Αυτός θέσπισε συγκεκριμένους νόμους για να τους προστατέψει και να τους παρέχει τα αναγκαία.
Αυτός ο κυβερνήτης ήταν εκείνος που απελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, πριν από 3.500 χρόνια, και τους έθρεψε θαυματουργικά με το μάνα στη διάρκεια των 40 ετών που κράτησε η οδοιπορία τους στην έρημο. Αυτός ο αόρατος βασιλιάς φρόντισε να έχουν όλοι αρκετά.—Έξοδος 16:18, ΜΝΚ· παράβαλε 2 Κορινθίους 8:15, ΝΔΜ.
Αργότερα, όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν στην Υποσχεμένη Γη, οι νόμοι που είχαν δοθεί από τον Θεό προστάτευαν τους άπορους. Άτοκα δάνεια προσφέρονταν σ’ εκείνους που περνούσαν δυσκολίες. Οι φτωχοί μπορούσαν να σταχυολογούν τα χωράφια, να μαζεύουν ό,τι απέμενε από τις δενδροφυτείες και τα αμπέλια. Και οι ιδιοκτήτες έπρεπε να αφήνουν κάτι για εκείνους που σταχυολογούσαν. Επιπλέον, ο Θεός πρόσταξε τους πλουσιότερους Ισραηλίτες να ‘ανοίγουσιν την χείρα τους [γενναιόδωρα, ΜΝΚ] προς τους ενδεείς της γης’.—Δευτερονόμιον 15:7-11.
Ο Θεός διοικούσε το σπιτικό του Ισραήλ με τέτοιο τρόπο ώστε το έθνος μπορούσε να ευημερεί, με την προϋπόθεση να υπακούν στις οδηγίες του. Απαιτούνταν από τους εκπροσώπους του, λόγου χάρη τον Βασιλιά Σολομώντα, να μιμούνται το παράδειγμα του Θεού. Σχετικά με τον Σολομώντα, ο ψαλμωδός γράφει: «Αυτός θα υπερασπιστεί τους πάμφτωχους, θα σώσει τα παιδιά αυτών που έχουν ανάγκη . . . Θα ελευθερώσει τον φτωχό που τον επικαλείται, κι εκείνους που χρειάζονται βοήθεια, θα σπλαχνιστεί το φτωχό και τον αδύναμο, . . . η ζωή τους θα είναι πολύτιμη στα μάτια του».—Ψαλμός 72:4, 12-14, The Jerusalem Bible (Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ).
Ωστόσο, ο Θεός πρόβλεψε αργότερα στο Λόγο του ότι θα ανέκυπτε ένα οξύ πρόβλημα κόστους ζωής. Η Αγία Γραφή, περιγράφοντας τη σκληρή οικονομική κατάσταση που θα έπληττε το ανθρώπινο γένος, προείπε: «Ο μισθός μιας ολόκληρης μέρας για ένα καρβέλι ψωμί». (Αποκάλυψις 6:6, Weymouth, Πέμπτη Έκδοση) Σήμερα, αυτή είναι ακριβώς η κατάσταση για πολλούς από τους φτωχούς του κόσμου. Το εισόδημα μιας ολόκληρης μέρας δεν καλύπτει ούτε το κόστος ενός και μοναδικού γεύματος.
Πραγματική Οικονομική Ανάκαμψη στον Ορίζοντα
Η μοναδική λύση γι’ αυτή την αξιοθρήνητη κατάσταση των πραγμάτων τονίστηκε ιδιαίτερα από τον Βίλυ Μπραντ, που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ. Αυτός είπε: «Πρέπει να γίνεται όλο και πιο κατανοητό ότι φτωχές και πλούσιες χώρες . . . συνδέονται με το κοινό συμφέρον που έχουν για επιβίωση, και ότι λύσεις μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την υιοθέτηση μιας διορατικής και παγκόσμιας προσέγγισης».
Αυτό ακριβώς έχει υπόψη του ο ίδιος ο Θεός· μια διορατική και παγκόσμια προσέγγιση. Σε αντίθεση με τους ανθρώπινους κυβερνήτες, ο Θεός έχει και τη θέληση και τον τρόπο να φέρει παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη.
Στην ίδια αυτή προφητεία σχετικά με τις οικονομικές δυσκολίες, εκείνος αναφέρθηκε στον κυβερνήτη που έχει διορίσει, έναν κυβερνήτη που είναι ικανός να διορθώσει την κατάσταση. Σύμφωνα με τις περιγραφές, αυτός κάθεται πάνω σ’ ένα ‘λευκό’ άλογο και ‘προχωράει για να νικήσει’. Δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό, που σύντομα θα ‘νικήσει’ προκειμένου να επεκτείνει τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού ως τη μοναδική κυβέρνηση του ανθρώπινου γένους. Αυτή η Βασιλεία, στα χέρια του Ιησού Χριστού, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός θα δώσει τη λύση στο πρόβλημα του κόστους ζωής, καθώς επίσης και σε άλλα πράγματα.—Αποκάλυψις 6:2· παράβαλε Δανιήλ 2:44.
Κάτω από τη διακυβέρνηση αυτής της Βασιλείας, την οποία η προφητεία του Ησαΐα αναφέρει ως «νέους ουρανούς», ο Θεός υπόσχεται: «Δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην ουδέ θέλουσι τεκνοποιεί δια καταστροφήν [συμφορά, The New English Bible (Η Νέα Αγγλική Βίβλος)]». «Οι δούλοι μου θέλουσι φάγει . . . · οι δούλοι μου θέλουσι πίει . . . · οι δούλοι μου θέλουσιν ευφρανθή».—Ησαΐας 65:13, 14, 17, 23.
Εκατομμύρια άνθρωποι, που κοπιάζουν μάταια σήμερα, μπορούν να πάρουν κουράγιο απ’ αυτά τα λόγια. Στο νέο κόσμο του Θεού, τα παιδιά τους δεν θα στερούνται αυτά που περιλαμβάνονται στις βασικές ανάγκες, εξαιτίας της συμφοράς που φέρνουν οι οικονομικές δυσκολίες. Η ανησυχία για το κόστος ζωής θα αντικατασταθεί από την ευχαρίστηση που δίνει η χαρά της ζωής.
Αν πιστεύετε ότι αυτές οι υποσχέσεις δεν είναι παρά ουτοπία, γιατί να μη συζητήσετε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά την επόμενη φορά που θα σας επισκεφτούν; Με μεγάλη τους χαρά, θα σας δείξουν από τις Γραφές γιατί μπορούμε να εμπιστευόμαστε στη λύση που θα δώσει ο Θεός στο πρόβλημα του κόστους ζωής.
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Στο νέο κόσμο του Θεού, δεν θα υπάρχει κανείς πεινασμένος ή φτωχός