Αξιοσημείωτες Χρονιές στο Οικουμενικό Κίνημα
1844: Η αρχή αυτού του κινήματος, στο οποίο συμμετείχαν διάφορα θρησκεύματα και το οποίο έφερε αργότερα σε ύπαρξη τη Χριστιανική Ένωση Νεαρών Αντρών και τη Χριστιανική Ένωση Νεαρών Γυναικών.
1846: Η πρώτη διεθνής διάσκεψη της Ευαγγελικής Συμμαχίας, στην οποία συμμετείχαν διάφορα θρησκεύματα και η οποία διεξάχθηκε στο Λονδίνο της Αγγλίας.
1908: Σχηματίστηκε το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική. Το 1950, αυτό έγινε Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
1910: Διεξάχθηκε η πρώτη Παγκόσμια Διάσκεψη Ιεραποστολών στο Εδιμβούργο της Σκοτίας, «απ’ όπου ξεκίνησε στην πραγματικότητα το σύγχρονο οικουμενικό κίνημα».—Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).
1919: Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ απέρριψε μια πρόσκληση που απευθυνόταν στην Καθολική Εκκλησία και της ζητούσε να συμμετάσχει μαζί με την Προτεσταντική Επισκοπελιανή Εκκλησία σε μια συνάντηση περί πίστης και ιερατικού σχήματος (διαφορές μεταξύ εκκλησιών σε θέματα δοξασιών και κλήρου).
1921: Σχηματίστηκε το Διεθνές Συμβούλιο Ιεραποστολών.
1925: Διεξάχθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας η πρώτη διεθνής διάσκεψη του Παγκόσμιου Χριστιανικού Συμβουλίου περί Ζωής και Έργου (για τη μελέτη μιας κοινής εκκλησιαστικής πολιτικής σχετικά με οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα).
1927: Διεξάχθηκε στη Λοζάνη της Ελβετίας η πρώτη παγκόσμια διάσκεψη των εκκλησιών του κινήματος «Πίστη και Ιερατικό Σχήμα».
1928: Ο Πάπας Πίος ΙΑ΄ εξέδωσε την εγκύκλιο Μορτάλιουμ άνιμος (Mortalium animos), με την οποία απαγόρευε στους Καθολικούς να δώσουν οποιαδήποτε υποστήριξη στο οικουμενικό κίνημα.
1937: Η διάσκεψη «Ζωή και Έργο», που διεξάχθηκε στην Οξφόρδη της Αγγλίας, και η διάσκεψη «Πίστη και Ιερατικό Σχήμα», που διεξάχθηκε στο Εδιμβούργο της Σκοτίας, συμφώνησαν να σχηματιστεί μια προσωρινή επιτροπή με σκοπό τη συγκρότηση ενός παγκόσμιου συμβουλίου των εκκλησιών. Το σχέδιο αυτό αναβλήθηκε επειδή ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
1948: Σχηματίστηκε το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών σε μια επίσημη συνέλευση, που διεξάχθηκε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Τα μέλη του ήταν σχεδόν 150 Προτεσταντικές και μερικές Ανατολικές Ορθόδοξες εκκλησίες. Από τότε, το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών διεξάγει τακτικά γενικές συνελεύσεις (1954: Έβανστον, Ιλινόις, Η.Π.Α.· 1961: Νέο Δελχί, Ινδία· 1968: Ουψάλα, Σουηδία· 1975: Ναϊρόμπι, Κένυα· 1983: Βανκούβερ, Καναδάς).
1960: Ο Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ ίδρυσε στο Βατικανό τη Γραμματεία για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας. Αυτή «ήταν η πρώτη φορά που η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αναγνώρισε επίσημα την ύπαρξη οικουμενικού κινήματος».—Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα.
1961: Το Διεθνές Συμβούλιο Ιεραποστολών ενώθηκε με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Το Βατικανό άρχισε να στέλνει επίσημους Καθολικούς παρατηρητές στις γενικές συνελεύσεις του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών.
1964: Ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ εξέδωσε στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού το «Διάταγμα περί Οικουμενισμού», το οποίο καθόριζε τα όρια της Καθολικής συμμετοχής στο οικουμενικό κίνημα.
1965: Τόσο ο πάπας όσο και ο Ορθόδοξος πατριάρχης ακύρωσαν τους αφορισμούς που είχαν απευθύνει οι προκάτοχοί τους ο ένας προς τον άλλον το 1054.
1968: Το Βατικανό και το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών ίδρυσαν τη Συλλογική Επιτροπή για την Κοινωνία, την Ανάπτυξη και την Ειρήνη.
1969: Ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ επισκέφθηκε τα κεντρικά γραφεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών, στη Γενεύη της Ελβετίας. Αυτός τόνισε, ωστόσο, ότι ήταν ο διάδοχος του αποστόλου Πέτρου και ότι ήταν πρόωρη κάθε συνομιλία για συμμετοχή της Καθολικής Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών.
1980: Διαλύθηκε η Συλλογική Επιτροπή για την Κοινωνία, την Ανάπτυξη και την Ειρήνη.
1986: Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ οργάνωσε μια οικουμενική «Παγκόσμια Ημέρα Προσευχής για την Ειρήνη» στην Ασίζη της Ιταλίας, όπου πνευματικοί ηγέτες οι οποίοι αντιπροσώπευαν τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου συγκεντρώθηκαν προκειμένου να προσευχηθούν για ειρήνη σύμφωνα με τα δικά τους ξεχωριστά τελετουργικά πρότυπα.