Κόλμανσκοπ—Εκεί Όπου η Άμμος και η Σκουριά Αφανίζουν

Στις πυρωμένες αμμώδεις εκτάσεις της ερήμου Ναμίμπ, κοντά στην ανεμόδαρτη ακτή της νότιας Ναμίμπιας, κείτονται τα εγκαταλειμμένα ερείπια μιας πόλης η οποία κατοικήθηκε για διάστημα μικρότερο από 50 χρόνια—της πόλης Κόλμανσκοπ.

Όταν ανακαλύφθηκαν εδώ διαμάντια το 1908, οι αδαμαντοθήρες, οι μεγιστάνες των ορυχείων και κάθε λογής τύποι του υπόκοσμου όρμησαν αμέσως «σαν τα γεράκια». Προτού περάσει πολύς καιρός, το Κόλμανσκοπ ήταν μια ακμάζουσα πόλη, με μεγαλοπρεπή σπίτια γερμανικού αποικιακού στιλ, ταχυδρομείο και δικό της ξενοδοχείο. Το Κόλμανσκοπ είχε να επιδείξει μάλιστα κι ένα διώροφο καζίνο, με θέατρο και αίθουσα μπόουλινγκ—πολυτέλειες που έκαναν τη ζωή πιο ευχάριστη στην απομονωμένη έρημο Ναμίμπ.

Αλλά ο ίδιος αυτός λόγος που έγινε αφορμή για τη γέννηση του Κόλμανσκοπ έφερε και το θάνατό του. Τα ορυχεία σύντομα «στέρεψαν» από πολύτιμους λίθους των οποίων το μέγεθος και η ποιότητα μπορούσαν να αποφέρουν κέρδη. Οι αδαμαντοθήρες σύντομα αποτραβήχτηκαν καθώς μεγαλύτερα και καλύτερα διαμάντια ανακαλύφθηκαν αλλού. Επιπρόσθετα, στις αρχές της δεκαετίας του 1900 η αγορά διαμαντιών πέρασε κρίση. Βαθμιαία, η ζωή της πόλης έπεσε σε μαρασμό ώστε, τελικά, το 1956 το Κόλμανσκοπ είχε εγκαταλειφθεί τελείως.

Σήμερα, τα μηχανήματα που δεν χρησιμοποιούνται πια σκουριάζουν κάτω από τον καυτό αφρικανικό ήλιο—κληρονομιά των βραχύβιων προσπαθειών του ανθρώπου να αποσπάσει τον πλούτο από τη γη. Το Κόλμανσκοπ, λοιπόν, χρησιμεύει για να μας υπενθυμίζει με παραστατικό τρόπο τη ματαιότητα της επιδίωξης επίγειου πλούτου. Ο Ιησούς είπε: «Θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει».—Ματθαίος 6:20.