Το Στίνμποκ που Ξέφυγε

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στη Νότια Αφρική

ΑΠΟ ένστικτο το στίνμποκ, μια μικρή αφρικανική αντιλόπη, θέτει θαυμάσιο παράδειγμα ως προς την υγιεινή. «Ένα χαρακτηριστικό του στίνμποκ», εξηγεί ο καθηγητής Τζον Σκίνερ στο βιβλίο Ζώα στις Ζούγκλες της Νότιας Αφρικής (South African Animals in the Wild), «είναι ότι προτού αφοδέψει ή ουρήσει, καθαρίζει πρώτα ένα σημείο με τις οπλές των μπροστινών ποδιών του και μετά, όταν τελειώσει, σκεπάζει προσεκτικά τις ουσίες ρίχνοντας χώμα πάνω σε αυτό το σημείο». Ναι, αυτό το πλασματάκι προχωράει ακόμη πιο πέρα από το νόμο που δόθηκε στους Ισραηλίτες στρατιώτες. (Δευτερονόμιον 5:1· 23:13, 14) Σκεπάζει ακόμη και τα ούρα του.

Οι σχολαστικές συνήθειες υγιεινής του στίνμποκ ταιριάζουν με τη γεμάτη χάρη εμφάνισή του. «Για εμένα το στίνμποκ ήταν ανέκαθεν μια από τις πιο όμορφες και πιο αξιαγάπητες αφρικανικές αντιλόπες», έγραψε ο Λόρενς βαν ντερ Ποστ. Στο βιβλίο του Η Καρδιά του Κυνηγού (The Heart of the Hunter), ο βαν ντερ Ποστ περιγράφει πώς προσπάθησε να πυροβολήσει ένα στίνμποκ για μια ομάδα πεινασμένων Βουσμάνων στην έρημο Καλαχάρι της Αφρικής. «Τα λεπτεπίλεπτα αφτιά του», έγραψε ο εξερευνητής, «ήταν στραμμένα προς το μέρος μου, τα μεγάλα βιολετιά του μάτια ορθάνοιχτα, τελείως άφοβα, έχοντας μόνο τη λάμψη της απορίας καθώς έβλεπε ένα τόσο περίεργο θέαμα σε αυτόν τον απομονωμένο τόπο. . . . Πυροβόλησα γρήγορα προτού αυτό τρομάξει και προτού εγώ επηρεαστώ από το ήρεμο παρουσιαστικό του. Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορούσα να αστοχήσω από τόσο μικρή απόσταση. Και όμως, αστόχησα. Η βολή μου απλώς έκανε αυτή τη μικρή αντιλόπη να κουνήσει απότομα το λεπτό κεφάλι της για να ελευθερώσει τα αφτιά της από το μούδιασμα που προκάλεσε η εκπυρσοκρότηση από το βαρύ όπλο μου».

Έπειτα από αρκετές ακόμη βολές, ο μικρός φίλος αποφάσισε ότι η ανθρώπινη συντροφιά ήταν επικίνδυνη και έφυγε μακριά. Μολονότι στερήθηκαν ένα γεύμα που το είχαν ανάγκη, οι πεινασμένοι Βουσμάνοι σύντροφοι του βαν ντερ Ποστ ήταν ευχαριστημένοι. Γιατί; Οι Βουσμάνοι τρέφουν μεγάλη εκτίμηση για τη συμπεριφορά του στίνμποκ, και αυτό το συγκεκριμένο επαλήθεψε τις προσδοκίες τους. «Σε όλη τη διάρκεια της μεγάλης καυτής μέρας», προσθέτει ο βαν ντερ Ποστ, «το μυαλό μου ξαναγύριζε στη θέα αυτής της ήρεμης μικρής αντιλόπης που στεκόταν ατάραχη στο μέσο των απανωτών πυροβολισμών του όπλου μου».