Ο Φτερωτός Κλόουν της Λίμνης Βικτόρια

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στην Κένυα

Η ΒΑΡΚΑ μας σκίζει τα γαλήνια νερά της λίμνης Βικτόρια όταν αυτή ξεπροβάλλει εμπρός μας. Εκεί, σφηνωμένη στην κύρια διχάλα ενός παλιού δέντρου που δεσπόζει στη λίμνη, βρίσκεται η τεράστια φωλιά ενός πουλιού. Η διάμετρός της είναι γύρω στα δύο μέτρα—αρκετά μεγάλη δηλαδή για να προκαλέσει το φόβο ότι σίγουρα σε αυτή τη φωλιά πρέπει να κατοικεί κάποιο πλάσμα που μοιάζει με πτεροδάκτυλο.

Παρ’ όλα αυτά, αποφασισμένοι να δούμε τη φωλιά, δένουμε τη βάρκα μας σε ένα μεγάλο βράχο κοντά στη βάση του τεράστιου δέντρου και όλοι μας σκαρφαλώνουμε στη διχάλα για να τη δούμε από κοντά. Όλοι εκτός από το βαρκάρη μας. Οι άνθρωποι που ζουν κοντά στη λίμνη αποφεύγουν κάθε επαφή με αυτό. Ακόμη και το όνομά του ηχεί απειλητικό—σφυροκέφαλος!

Καθώς πλησιάζουμε στη φωλιά, βλέπουμε ότι δεν μοιάζει με καμιά από τις φωλιές που έχουμε δει ως τώρα. Ένας αρσενικός και ένας θηλυκός σφυροκέφαλος χρειάζονται τρεις με τέσσερις μέρες πυρετώδους εργασίας απλώς και μόνο για να φτιάξουν το «θεμέλιο» του σπιτικού τους—μια σχετικά αραιοπλεγμένη κυκλική εξέδρα. Αποτελείται από καλάμια, κλαδάκια και άχυρα. Όταν τελειώνει αυτό το οικοδομικό στάδιο χτίζουν ολόγυρα τους τοίχους και κατόπιν αρχίζουν την πίσω πλευρά της στέγης. Μόλις φτιαχτεί η μισή στέγη, το θηλυκό εγκαθίσταται στη φωλιά. Θα μείνει στη φωλιά όσο το αρσενικό θα ψάχνει για περισσότερα οικοδομικά υλικά.

Αφού τελειώσει ο μπροστινός εξώστης, απλώνουν μια επίστρωση λάσπης σε αυτόν καθώς και στο εσωτερικό δωμάτιο. Κατόπιν προσθέτουν διάφορα ανάκατα υλικά στα τοιχώματα και στη στέγη, ώστε να είναι η φωλιά αδιάβροχη και ζεστή. Τελικά, «διακοσμούν» το σπίτι τους. Τενεκεδένια κουτιά, δέρματα φιδιών, κουρέλια—στην πραγματικότητα οτιδήποτε μπορεί να βρει το αρσενικό—προστίθενται στην κορυφή της φωλιάς. Ολόκληρο το έργο διαρκεί πέντε με έξι εβδομάδες.

Η επιθεώρησή μας στη φωλιά τελειώνει, ανεβαίνουμε πάλι στη βάρκα και περιμένουμε. Προτού περάσει πολλή ώρα, κάνει τη μεγαλοπρεπή εμφάνισή του ένας σφυροκέφαλος και προσγειώνεται ακριβώς πάνω στη στέγη. Αλλά, μένουμε έκπληκτοι γιατί δεν πρόκειται για κανένα γιγάντιο πουλί. Το μήκος του δεν είναι παρά 56 εκατοστά, το χρώμα του είναι σκούρο καφέ και η εμφάνισή του είναι αρκετά συνηθισμένη. Με εξαίρεση το κεφάλι του βέβαια. Το χοντρό του ράμφος και ένα μεγάλο λοφίο στο πίσω μέρος του το κάνουν να μοιάζει με διχαλωτή μύτη σφυριού. Αυτός είναι και ο λόγος που λέγεται σφυροκέφαλος.

Σε λίγο ο σφυροκέφαλος αρχίζει την παράσταση στην οποία χρωστάει τη φήμη του φτερωτού κλόουν. Έπειτα από ένα οξύτονο κακάρισμα αρχίζει να χορεύει και να πηδάει τριγύρω. Ξαφνικά εμφανίζεται το ταίρι του και τον συνοδεύει πηδώντας στην πλάτη του και συμμετέχοντας στην αστεία χορογραφία. Ωστόσο, η παράσταση του πουλιού δεν έχει τελειώσει. Τώρα, εφορμά από το παραλίμνιο μέγαρό του και προσγειώνεται στην πλάτη ενός ιπποπόταμου που κοιμάται. Όταν κινείται ο ιπποπόταμος, ο λασπώδης βυθός της λίμνης ανακατεύεται. Έκπληκτοι βάτραχοι κολυμπούν ως την επιφάνεια—όπου τους αρπάζει ο σφυροκέφαλος. Μικρά ψάρια, σκουλήκια, έντομα και οστρακοειδή περιλαμβάνονται επίσης στο μενού του σφυροκέφαλου.

Όπως και να τον πείτε, κλόουν ή αριστοτέχνη οικοδόμο, ο σφυροκέφαλος είναι συναρπαστικός—άλλο ένα παράδειγμα της αστείρευτης φαντασίας του Δημιουργού μας.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ο σφυροκέφαλος και η φωλιά του