Ιθαγενείς Αμερικανοί—Τέλος Εποχής

ΠΟΙΟΣ δεν έχει δει κάποια κλασική ταινία με καουμπόιδες και Ινδιάνους; Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ακούσει για τον Γουάιετ Ερπ, τον Μπάφαλο Μπιλ και το Μοναχικό Σερίφη, και από τους Ινδιάνους για τον Τζερόνιμο, τον Καθιστό Ταύρο, το Τρελό Άλογο και τον αρχηγό Τζόζεφ, καθώς και πολλούς άλλους. Αλλά πόσο αυθεντική είναι η εκδοχή του Χόλιγουντ; Και πόσο αμερόληπτη είναι η εικόνα που έδωσε για τους Ινδιάνους;

Η ιστορία της κατάκτησης των Ιθαγενών Βορειοαμερικανών (Ινδιάνων) από τους Ευρωπαίους εγείρει ερωτηματικά.a Σκιαγραφούν τα βιβλία της ιστορίας απροκατάληπτα τους Ινδιάνους; Μπορούμε να εξάγουμε κάποια διδάγματα σε σχέση με την απληστία, την καταπίεση, το ρατσισμό και τις ωμότητες; Ποια είναι η αληθινή ιστορία του δίδυμου «καουμπόιδες και Ινδιάνοι»;

Η Τελευταία Μάχη του Κάστερ και η Σφαγή στο Γούντεντ Νι

Το έτος 1876, ο μάγος-γιατρός Καθιστός Ταύρος, της φυλής Λακότα (μια από τις τρεις κύριες υποδιαιρέσεις των Σιου), ήταν αρχηγός στη φημισμένη μάχη του ποταμού Λιτλ Μπίγκχορν στη Μοντάνα. Με 650 στρατιώτες, ο αντισυνταγματάρχης «Μακρυμάλλης» Κάστερ πίστευε ότι θα μπορούσε να κατατροπώσει 1.000 πολεμιστές Σιου και Τσεγιέν. Αυτός ήταν ένας ασυγχώρητα κακός υπολογισμός. Βρέθηκε αντιμέτωπος πιθανώς με τους περισσότερους Ιθαγενείς Αμερικανούς πολεμιστές που είχαν συγκεντρωθεί ποτέ—περίπου 3.000.

Ο Κάστερ χώρισε το 7ο Σύνταγμα Ιππικού σε τρία τμήματα. Χωρίς να περιμένει ενισχύσεις από τα άλλα δύο, το δικό του τμήμα επιτέθηκε σε μια ευάλωτη, όπως νόμιζε, πλευρά του στρατοπέδου των Ινδιάνων. Με αρχηγούς το Τρελό Άλογο, τον Γκαλ και τον Καθιστό Ταύρο, οι Ινδιάνοι εξόντωσαν τον Κάστερ και τους περίπου 225 στρατιώτες του. Ήταν μια προσωρινή νίκη για το έθνος των Ινδιάνων αλλά μια πικρή ήττα για το Στρατό των Η.Π.Α. Ωστόσο, η φοβερή εκδίκηση απείχε μόλις 14 χρόνια.

Τελικά, ο Καθιστός Ταύρος παραδόθηκε αφού του υποσχέθηκαν ότι θα του δώσουν χάρη. Αντί για αυτό, τον φυλάκισαν για κάποιο διάστημα στο Φορτ Ράνταλ, στο Εδαφικό Διαμέρισμα της Ντακότα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του εμφανιζόταν δημόσια στον περιοδεύοντα θίασο Άγρια Δύση του Μπάφαλο Μπιλ. Ο άλλοτε ένδοξος αρχηγός είχε γίνει σκιά του επιφανούς μάγου-γιατρού που ήταν κάποτε.

Το 1890, ο Καθιστός Ταύρος (στη γλώσσα των Λακότα λεγόταν Τατάνκα Ιγιοτάκε) πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από Ινδιάνους αστυνομικούς που είχαν πάει να τον συλλάβουν. Οι δολοφόνοι του ήταν τα «Μεταλλικά Στήθη» (άτομα που έφεραν σήμα αστυνομικού) της φυλής Σιου: ο υπολοχαγός Κεφάλι Ταύρου και ο λοχίας Κόκκινο Τόμαχοκ.

Τον ίδιο εκείνο χρόνο, η αντίσταση των Ινδιάνων στην κυριαρχία των λευκών τελικά κάμφθηκε με τη σφαγή στο Γούντεντ Νι, στις Αμερικανικές Μεγάλες Πεδιάδες. Εκεί, περίπου 320 Σιου που έτρεχαν να σωθούν—άντρες και γυναικόπαιδα—σκοτώθηκαν από τα ομοσπονδιακά στρατεύματα και τα πολυβόλα Χότσκις. Οι στρατιώτες καυχιόνταν ότι αυτή ήταν η εκδίκησή τους για τη σφαγή των συντρόφων τους, του Κάστερ και των αντρών του, στις πλαγιές που είχαν θέα στον ποταμό Λιτλ Μπίγκχορν. Έτσι τέλειωσαν τα 200 και πλέον χρόνια σποραδικών πολέμων και αψιμαχιών ανάμεσα στους εισβολείς Αμερικανούς αποίκους και στις κατατρεγμένες ντόπιες φυλές.

Πώς, όμως, εγκαταστάθηκαν αρχικά οι Ιθαγενείς Αμερικανοί στη Βόρεια Αμερική; Πώς ζούσαν προτού πατήσουν οι λευκοί για πρώτη φορά το πόδι τους στη Βόρεια Αμερική;b Τι οδήγησε στην ολοσχερή ήττα τους και στην υποταγή; Τέλος, ποια είναι η τωρινή κατάσταση των Ινδιάνων σε μια χώρα την οποία σήμερα εξουσιάζουν απόγονοι των πρώτων Ευρωπαίων μεταναστών; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα εξεταστούν στα άρθρα που ακολουθούν.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 3]

Ταφή των νεκρών στο Γούντεντ Νι

[Ευχαριστίες]

Montana Historical Society