Ευέλικτοι, Αλλά Προσηλωμένοι στους Θεϊκούς Κανόνες

«ΟΙ ΑΝΕΚΤΙΚΟΙ ποτέ δεν είναι ανόητοι, και οι ανόητοι ποτέ δεν είναι ανεκτικοί», λέει μια κινέζικη παροιμία. Υπάρχει κάτι παραπάνω από μια δόση αλήθειας σε αυτή την παροιμία, επειδή το να είναι κανείς ανεκτικός είναι δύσκολο, απαιτεί προσκόλληση στους ορθούς κανόνες συμπεριφοράς. Αλλά σε ποιους κανόνες πρέπει να προσκολλούμαστε; Δεν θα ήταν λογικό να ακολουθούμε τους κανόνες που θέσπισε ο Πλάστης της ανθρωπότητας, όπως εκτίθενται στο Λόγο του, την Αγία Γραφή; Ο ίδιος ο Θεός θέτει το καλύτερο παράδειγμα τήρησης των κανόνων του.

Ο Δημιουργός Μας—Το Μεγαλύτερο Υπόδειγμά Μας

Ο Παντοδύναμος Θεός, ο Ιεχωβά, είναι τέλεια ισορροπημένος στην ανεκτικότητα, δηλαδή δεν εκδηλώνει ούτε πάρα πολλή ούτε πολύ λίγη. Επί χιλιάδες χρόνια, έχει ανεχτεί εκείνους που ονειδίζουν το όνομά του, διαφθείρουν την ανθρωπότητα και κακομεταχειρίζονται τη γη. Ο απόστολος Παύλος έγραψε, όπως καταγράφεται στο εδάφιο Ρωμαίους 9:22, ότι ο Θεός «ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή». Γιατί είναι τόσο καιρό ανεκτικός ο Θεός; Επειδή η ανεκτικότητά του έχει κάποιο σκοπό.

Ο Θεός είναι υπομονετικός με την ανθρωπότητα «επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά θέλει να φτάσουν όλοι σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Ο Δημιουργός έχει δώσει στην ανθρωπότητα την Αγία Γραφή και έχει αναθέσει στους υπηρέτες του την αποστολή να γνωστοποιήσουν παντού τους δικούς του κανόνες συμπεριφοράς. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεσμεύονται από αυτούς τους κανόνες. Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι οι υπηρέτες του Θεού πρέπει να είναι πάντοτε άκαμπτοι;

Σταθεροί Αλλά Ευέλικτοι

Ο Ιησούς Χριστός ενθάρρυνε εκείνους που επιζητούν την αιώνια ζωή να ‘μπουν από τη στενή πύλη’. Αλλά το να μπούμε από τη στενή πύλη δεν σημαίνει να έχουμε στενές αντιλήψεις. Αν έχουμε την τάση να είμαστε καταπιεστικοί ή απόλυτοι στις σχέσεις μας με τους άλλους, σίγουρα η ζωή όλων θα γινόταν πιο ευχάριστη αν χαλιναγωγούσαμε αυτή την τάση. Αλλά πώς;—Ματθαίος 7:13· 1 Πέτρου 4:15.

Η Θεοφανώ, μια Ελληνίδα μαθήτρια η οποία εξήγησε ότι ο χρόνος που πέρασε με ανθρώπους από διαφορετικές καταβολές την έκανε να τους καταλάβει καλύτερα, είπε: «Είναι ζωτικό να προσπαθούμε να προσεγγίσουμε τον τρόπο σκέψης τους αντί να τους αναγκάζουμε να υιοθετήσουν τον δικό μας». Συνεπώς, αν γνωρίσουμε κάποιον καλύτερα, ίσως ανακαλύψουμε ότι οι προτιμήσεις του στο φαγητό και ακόμη και η προφορά του δεν είναι τόσο παράξενα όσο νομίζαμε. Αντί να λέμε πάντοτε τα περισσότερα ή να επιμένουμε να έχουμε τον τελευταίο λόγο, μαθαίνουμε πολλά χρήσιμα πράγματα ακούγοντας την άποψή του. Πράγματι, οι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι απολαμβάνουν πολύ περισσότερο τη ζωή.

Όπου περιλαμβάνεται το προσωπικό γούστο, πρέπει να είμαστε ελαστικοί και να αφήνουμε τους άλλους να απολαμβάνουν τις επιλογές τους. Αλλά όταν η συμπεριφορά είναι θέμα υπακοής στον Δημιουργό μας, πρέπει να είμαστε σταθεροί. Ο Παντοδύναμος Θεός δεν ανέχεται κάθε είδους συμπεριφορά. Το έδειξε αυτό καθώς πολιτευόταν με τους υπηρέτες του στο παρελθόν.

Η Παγίδα της Υπερβολικής Ανεκτικότητας

Ο Ηλεί, αρχιερέας του αρχαίου έθνους Ισραήλ, ήταν ένας υπηρέτης του Θεού που πιάστηκε στην παγίδα της υπερβολικής ανεκτικότητας. Οι Ισραηλίτες είχαν εισέλθει σε μια σχέση διαθήκης με τον Θεό, συμφωνώντας να υπακούν στους νόμους του. Αλλά οι δυο γιοι του Ηλεί, ο Οφνεί και ο Φινεές, ήταν άπληστοι και ανήθικοι και εκδήλωναν χονδροειδή ασέβεια απέναντι στον Παντοδύναμο. Ο Ηλεί, μολονότι γνώριζε καλά το Νόμο του Θεού, απλώς τους επέπληξε ήπια και ήταν χαλαρός όσον αφορά τη διαπαιδαγώγησή τους. Έκανε το λάθος να σκεφτεί ότι ο Θεός θα ανεχόταν την πονηρία. Ο Δημιουργός ξεχωρίζει την αδυναμία από την πονηρία. Για το ότι παραβίασαν εσκεμμένα το Νόμο του Θεού, οι πονηροί γιοι του Ηλεί τιμωρήθηκαν αυστηρά—και πολύ κατάλληλα.—1 Σαμουήλ 2:12-17, 22-25· 3:11-14· 4:17.

Πόσο τραγικό θα ήταν να είμαστε υπερβολικά ανεκτικοί στην οικογένειά μας «κάνοντας τα στραβά μάτια» στην επανειλημμένη αδικοπραγία των παιδιών μας! Πόσο καλύτερα είναι να τα ανατρέφουμε «με τη διαπαιδαγώγηση και τη διανοητική καθοδήγηση του Ιεχωβά»! Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσκολλούμαστε στους θεϊκούς κανόνες διαγωγής εμείς οι ίδιοι και να τους ενσταλάζουμε στα παιδιά μας.—Εφεσίους 6:4.

Παρόμοια, η Χριστιανική εκκλησία δεν μπορεί να ανέχεται την πονηρία. Αν ένα μέλος εμπλέκεται σε χονδροειδή αδικοπραγία και αρνείται να μετανοήσει, πρέπει να απομακρυνθεί. (1 Κορινθίους 5:9-13) Ωστόσο, έξω από τον οικογενειακό κύκλο και την εκκλησία, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν προσπαθούν να αλλάξουν την κοινωνία ως σύνολο.

Ισχυρή Σχέση με τον Ιεχωβά

Η αδιαλλαξία πηγάζει από μια ατμόσφαιρα ανησυχίας. Αν, όμως, έχουμε στενή προσωπική σχέση με τον Θεό, απολαμβάνουμε μια αίσθηση ασφάλειας που μας βοηθάει να διατηρούμε κατάλληλη ισορροπία. ‘Το όνομα του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία’, διαβάζουμε στο εδάφιο Παροιμίαι 18:10. Σίγουρα δεν υπάρχει βλάβη που μπορεί να υποστούμε εμείς ή οι αγαπημένοι μας και την οποία δεν θα επανορθώσει ο Δημιουργός στον κατάλληλο καιρό του.

Κάποιος που ωφελήθηκε πολύ από τη στενή σχέση την οποία είχε με τον Θεό ήταν ο απόστολος Παύλος. Ως Ιουδαίος που λεγόταν Σαύλος, δίωξε τους ακολούθους του Ιησού Χριστού και ήταν ένοχος αιματοχυσίας. Αλλά ο Σαύλος έγινε Χριστιανός και, ως απόστολος Παύλος, αργότερα συμμετείχε στο ολοχρόνιο ευαγγελιστικό έργο. Ο Παύλος επέδειξε ανοιχτόμυαλη στάση καθώς κήρυττε σε όλους τους ανθρώπους, «σε Έλληνες και σε Βάρβαρους, και σε σοφούς και σε ασύνετους».—Ρωμαίους 1:14, 15· Πράξεις 8:1-3.

Πώς κατάφερε να αλλάξει; Αποκτώντας ακριβή γνώση των Γραφών και αυξάνοντας σε αγάπη για τον Δημιουργό, ο οποίος δεν είναι προσωπολήπτης. Ο Παύλος έμαθε ότι ο Θεός είναι δίκαιος επειδή κρίνει το κάθε άτομο, όχι ανάλογα με τον πολιτισμό ή τη φυλή, αλλά ανάλογα με το τι είναι και τι πράττει. Ναι, για τον Θεό αυτό που μετράει είναι τα έργα. Ο Πέτρος σημείωσε ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος ο άνθρωπος που τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Ο Παντοδύναμος Θεός δεν είναι προκατειλημμένος. Δεν μοιάζει με μερικούς ηγέτες του κόσμου, οι οποίοι εσκεμμένα χρησιμοποιούν την αδιαλλαξία για το συμφέρον τους.

Οι Καιροί Αλλάζουν

Σύμφωνα με τον Τζον Γκρέι, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης στην Αγγλία, η ανεκτικότητα είναι «μια αρετή που τελευταία περνάει δύσκολες μέρες». Αλλά αυτό θα αλλάξει. Θα επικρατήσει η ανεκτικότητα που εξισορροπείται από τη θεϊκή σοφία.

Στο νέο κόσμο του Θεού που είναι πολύ κοντά, η αδιαλλαξία θα χαθεί. Οι ακραίες μορφές αδιαλλαξίας, όπως η προκατάληψη και η μισαλλοδοξία, θα χαθούν. Η στενομυαλιά δεν θα πνίγει πια την απόλαυση της ζωής. Τότε, θα υπάρχει ένας παράδεισος πολύ πιο μεγαλειώδης από ό,τι ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρξει στην κοιλάδα Κασμίρ.—Ησαΐας 65:17, 21-25.

Ανυπομονείτε να ζήσετε σε εκείνον το νέο κόσμο; Τι προνόμιο και πόσο συναρπαστικό θα είναι αυτό!

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Ο απόστολος Παύλος έδειξε κατάλληλη ισορροπία λόγω της σχέσης που είχε με τον Θεό