Μουσεία​—Γιατί Αξίζει να τα Επισκεφτείτε;

Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ουάσινγκτον, D.C., αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες.a Τι τους φέρνει εδώ; Ένα από τα κύρια αξιοθέατα είναι ο Λευκός Οίκος, η επίσημη κατοικία του προέδρου στη Λεωφόρο Πενσυλβάνια, αριθμός 1600. Αυτό το ξεχωριστό κτίριο προσελκύει πάνω από ενάμισι εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο, στους οποίους επιτρέπεται να περιηγηθούν ορισμένα δωμάτια που είναι διακοσμημένα σύμφωνα με το στιλ διαφόρων εποχών. Την επίπλωση των δωματίων με πολύτιμες αντίκες συμπληρώνουν παλιά πορσελάνινα και ασημένια αντικείμενα.

Ένα άλλο εντυπωσιακό οικοδόμημα είναι το Καπιτώλιο, το κέντρο διακυβέρνησης αυτής της χώρας με τους σχεδόν 300 εκατομμύρια κατοίκους. Καθώς περιφέρεστε στις αίθουσες και στους διαδρόμους του, θα δείτε αγάλματα διάσημων ηγετών του παρελθόντος. Αν είστε άγρυπνοι, μπορεί επίσης να δείτε κάποιον διάσημο γερουσιαστή ή μέλος του κογκρέσου. Αλλά δεν ελκύονται όλοι οι τουρίστες σε αυτά τα κτίρια. Πολλοί βρίσκουν πιο ενδιαφέροντα τα κέντρα πολιτισμού αυτής της πόλης​—τα μουσεία και τις αίθουσες τέχνης.

Υπάρχουν τόσο πολλά μουσεία και αίθουσες τέχνης στην Ουάσινγκτον, D.C., ώστε θα ήταν αδύνατον να αναφερθούμε σε όλα, και θα έπρεπε να μείνετε πολύ καιρό στην πόλη για να τα επισκεφτείτε. Ας δούμε πόσα μπορούμε να εξερευνήσουμε στη διάρκεια μιας ολιγοήμερης επίσκεψης.

Το Μουσείο των Μουσείων

Χωρίς αμφιβολία, το πραγματικό επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους επισκέπτες είναι το Σμιθσόνειο Ινστιτούτο. Γιατί; Επειδή δεν είναι απλώς ένα μουσείο​—είναι μια ολόκληρη συλλογή μουσείων και κέντρων μάθησης. Το Σμιθσόνειο Κάστρο ξεχωρίζει εύκολα πάνω στο Νάσιοναλ Μολ​—την πράσινη ζώνη μήκους ενάμισι χιλιομέτρου που στη μια άκρη καταλήγει στο Καπιτώλιο και στην άλλη στο Μνημείο του Ουάσινγκτον. Το κάστρο είναι το κτίριο από ψαμμίτη με το έντονο κόκκινο χρώμα που ξεπροβάλλει στην αριστερή πλευρά του περίφημου Μολ καθώς κοιτάτε προς τον οβελίσκο του Μνημείου του Ουάσινγκτον.

Ποιο είναι το πλέον δημοφιλές κτίριο του Σμιθσόνειου συγκροτήματος; Στην εποχή της επιστήμης στην οποία ζούμε, είναι το Εθνικό Μουσείο Αεροναυπηγικής και Διαστήματος​—σύμφωνα με έναν ταξιδιωτικό οδηγό, πρόκειται για «το μουσείο που δέχεται τους περισσότερους επισκέπτες στον κόσμο». Γιατί είναι τόσο δημοφιλές; Έχει 23 μεγάλες αίθουσες, ενώ τα εκθέματά του, πολλά από τα οποία κρέμονται από την οροφή, αναπαριστούν τη συναρπαστική ιστορία των πτήσεων. Η τεράστια αίθουσα Ορόσημα των Πτήσεων εκθέτει μάλιστα το Φλάιερ, το αεροπλάνο που χρησιμοποίησε ο Όρβιλ Ράιτ για την ιστορική πτήση του στο Κίτι Χοκ της Βόρειας Καρολίνας το 1903. Κοντά του υπάρχει και το Πνεύμα του Αγ. Λουδοβίκου, το αεροπλάνο που ο Τσαρλς Λίντμπεργκ είχε φροντίσει να κατασκευαστεί ειδικά προκειμένου να κερδίσει το βραβείο για την πρώτη υπερατλαντική πτήση με μονοπλάνο το 1927. Και ασφαλώς, υπάρχουν σύγχρονα εκθέματα διαστημικών σκαφών που έγραψαν ιστορία καθώς και πετρώματα που μεταφέρθηκαν από τη σελήνη.

Σας Ελκύει το Χρήμα;

Νότια του Μολ, λίγο πιο πέρα από το Μνημείο του Ουάσινγκτον, υπάρχει ένα κτίριο που προσελκύει χιλιάδες περίεργους πολίτες, οι οποίοι προφανώς έχουν πάνω τους δείγματα των προϊόντων που παράγονται σε αυτό το μέρος​—χαρτονομίσματα! Είναι το Γραφείο Χάραξης και Τύπωσης. Στη διάρκεια της 40λεπτης ξενάγησης μπορείτε να δείτε τη διαδικασία χάραξης και τύπωσης η οποία είναι αναγκαία για να φτιαχτούν τα χαρτονομίσματα των δολαρίων που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στις καθημερινές τους δοσοληψίες. Εδώ τυπώνονται κάθε χρόνο χρήματα αξίας άνω των 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Είναι άραγε κρατικό μυστικό το ειδικό χαρτί που χρησιμοποιείται; Πόσο καιρό παραμένει σε κυκλοφορία ένα χαρτονόμισμα; Ποια μέτρα παίρνονται για να αποτραπεί η πλαστογραφία; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα απαντιούνται στη διάρκεια της ξενάγησης.

Δίπλα σε αυτό το ίδρυμα υπάρχει ένα μοναδικό κτίριο, το οποίο άρχισε να λειτουργεί το 1993 και προσελκύει επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για το Αναμνηστικό Μουσείο του Ολοκαυτώματος, στις ΗΠΑ, ένα μουσείο που θα σας βάλει σε σκέψεις.

Μουσείο Αφιερωμένο στις Μαζικές Δολοφονίες και στην Επιβίωση

Η λέξη ολοκαύτωμα όπως αναφέρεται στη Γραφή σημαίνει την προσφορά θυσίας η οποία καίγεται εξ ολοκλήρου. (Εβραίους 10:6) Ωστόσο, σε σχέση με αυτό το μουσείο, «το Ολοκαύτωμα ήταν ο υποκινούμενος από το Κράτος συστηματικός διωγμός και εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης από τους ναζιστές Γερμανούς και τους συνεργάτες τους τα έτη 1933 ως 1945». Οι Εβραίοι ήταν τα κυρίως θύματα, αλλά σκοπός του Κράτους ήταν επίσης η εξάλειψη των Ρομά και των Σίντι (δύο τσιγγάνικων φυλών), των αναπήρων, των Πολωνών, των σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, των ομοφυλοφίλων, των Μαρτύρων του Ιεχωβά και των πολιτικών αντιφρονούντων.

Η πρώτη εντύπωση που σας δημιουργείται καθώς μπαίνετε στο κτίριο είναι ότι βρίσκεστε σε ένα κάθε άλλο παρά ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον. Τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να τρομοκρατούν. Το μουσείο μεταδίδει αυτό το αίσθημα. Αυτό που βλέπετε γύρω σας είναι ένα επιβλητικό, ψυχρό, απρόσωπο βιομηχανικό οικοδόμημα από ατσάλι και πλίθους. Από την Αίθουσα των Μαρτύρων στον πρώτο όροφο, μπορείτε να δείτε τη φτιαγμένη από ατσάλι και γυαλί στέγη πάνω από τον τρίτο όροφο. Η θέα μέσα από το φεγγίτη, όπως περιγράφεται σε ένα επίσημο φυλλάδιο, «είναι διαστρεβλωμένη, παραμορφωμένη και εκκεντρική». Ο αρχιτέκτονας προσπάθησε να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα όπου ο επισκέπτης αισθάνεται ότι «κάτι δεν πάει καλά εδώ».

Το μουσείο έχει πέντε ορόφους, αλλά ο κύριος χώρος ξενάγησης για το κοινό εκτείνεται από τον τέταρτο ως το δεύτερο όροφο, και συστήνεται να ξεκινήσετε την περιήγησή σας από τον τέταρτο όροφο. Η ξενάγηση γίνεται χωρίς οδηγό και μπορεί να διαρκέσει δύο με τρεις ώρες. Λόγω των παραστατικών εικόνων από το διωγμό και τις δολοφονίες των θυμάτων, δεν ενδείκνυται να επισκεφτούν τη Μόνιμη Έκθεση παιδιά ηλικίας κάτω των 11 ετών. Στον πρώτο όροφο, υπάρχει μια ξεχωριστή έκθεση για μικρά παιδιά, με θέμα Η Ιστορία του Ντάνιελ. Εξιστορεί το Ολοκαύτωμα από την οπτική γωνία ενός παιδιού στη ναζιστική Γερμανία.

Οι ανελκυστήρες προς τον τέταρτο όροφο μοιάζουν με ψυχρά, αποκρουστικά ατσάλινα κουτιά. Η ιστορία αρχίζει σε αυτόν τον όροφο και καλύπτει τη «Ναζιστική Επίθεση»​—1933-1939. Εδώ βλέπετε πώς η προπαγάνδα των Ναζί κατάφερε να θέσει υπό έλεγχο το γερμανικό πληθυσμό και να ενσταλάξει φόβο και τρόμο, ειδικά στις καρδιές των εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης. Τι θα δείτε στον τρίτο όροφο;

Το δυσοίωνο θέμα αυτού του ορόφου είναι «Τελική Λύση»​—1940-1945. «Περιγράφει τα γκέτο, τις εκτοπίσεις, την καταναγκαστική εργασία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και την εφαρμογή της “Τελικής Λύσης” [την εξάλειψη των Εβραίων και άλλων] μέσω οργάνων καταστροφής όπως ήταν τα κινητά εκτελεστικά αποσπάσματα και τα στρατόπεδα θανάτου», σύμφωνα με τον οδηγό επισκεπτών.

Ο δεύτερος όροφος έχει πιο θετικό θέμα, «Τελευταίο Κεφάλαιο». Εξηγεί «τη διάσωση, την αντίσταση, την απελευθέρωση καθώς και τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι επιζώντες να ξαναχτίσουν τη ζωή τους». Στη μία πλευρά του ορόφου βρίσκεται το Κέντρο Μάθησης Γουέξνερ, όπου υπάρχει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον για πολλούς Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στις οθόνες των κομπιούτερ, ο επισκέπτης μπορεί να μάθει την ιστορία μερικών Μαρτύρων οι οποίοι υπέφεραν και, σε μερικές περιπτώσεις, πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Λόγου χάρη, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ηρωική ιστορία της Χελένε Γκότχολτ, από το Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Η Χελένε ήταν μητέρα δύο παιδιών, και δεν έπαψε να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις παρά τη ναζιστική απαγόρευση. Εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό το Δεκέμβριο του 1944. Μπορείτε να δείτε πολλές άλλες περιπτώσεις θυμάτων και ανθρώπων που μαρτύρησαν την περίοδο των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Σε αυτόν τον όροφο, επίσης, υπάρχει ο αξιοσημείωτος Πύργος της Ζωής (γνωστός και ως Πύργος των Προσώπων), ο οποίος συνεχίζεται επί τρεις ορόφους. Πρόκειται για μια συλλογή εκατοντάδων φωτογραφιών των Εβραίων κατοίκων του Έισισοκ, τώρα γνωστού ως Εΐσισκες, μιας κωμόπολης στη σημερινή Λιθουανία. Οι φωτογραφίες είναι από τα έτη 1890 ως 1941. Αυτή ήταν μια εβραϊκή κοινότητα η οποία άκμαζε επί 900 χρόνια. Κατόπιν, το 1941, ένα κινητό εκτελεστικό απόσπασμα των Ες-Ες (Άιντζατσκομαντο) σφαγίασε ολόκληρο τον εβραϊκό πληθυσμό μέσα σε δύο μέρες! Σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία των ναζιστών, 3.446 Εβραίοι εξοντώθηκαν​—989 άντρες, 1.636 γυναίκες και 821 παιδιά. Η ναζιστική γραφειοκρατία ήταν πολύ σχολαστική.

Στο δεύτερο όροφο υπάρχει επίσης η Αίθουσα Ενθύμησης, η οποία έχει χαραγμένες πάνω στους μαρμάρινους τοίχους της Γραφικές περικοπές, όπως τα εδάφια Δευτερονόμιο 30:19 και Γένεση 4:9, 10. Εκεί υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία όσον αφορά το διωγμό που υπέστησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως το μοβ τρίγωνο που έπρεπε να φορούν ως αναγνωριστικό σημάδι. Να έχετε το νου σας για να τα διακρίνετε καθώς προχωράτε στην ξενάγησή σας. Στο μουσείο υπάρχουν και πολλά άλλα χαρακτηριστικά που αξίζει να εξετάσετε, περιλαμβανομένου και του τεράστιου ερευνητικού τμήματος στον πέμπτο όροφο.

Όταν βγαίνετε στο δρόμο φεύγοντας από το μουσείο, θα βγάλετε έναν στεναγμό ανακούφισης. Αλλά τώρα ας πάμε στο πιο καινούριο από όλα τα μουσεία της Ουάσινγκτον, ένα μουσείο που καλύπτει μια διαφορετική πτυχή της ιστορίας η οποία περιλαμβάνει και αυτή απόπειρες γενοκτονίας.

Το Πιο Αμερικανικό από Όλα τα Μουσεία

Αυτό το πιο καινούριο από τη συλλογή μουσείων του Σμιθσόνειου Ινστιτούτου είναι αφιερωμένο στους πρώτους κατοίκους της Αμερικής​—τις πάνω από 500 φυλές Ιθαγενών Αμερικανών οι οποίοι κατοικούσαν σε αυτή τη χώρα προτού έρθουν εδώ Ευρωπαίοι ή Αφρικανοί. Πρόκειται για το Εθνικό Μουσείο των Ινδιάνων, στο Νάσιοναλ Μολ, δίπλα στο Μουσείο Αεροναυπηγικής και Διαστήματος. Εγκαινιάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2004. Το μουσείο αναγνωρίζεται εύκολα από το ασυνήθιστο καμπυλόγραμμο σχέδιό του. Το κτίριο, που έχει έκταση 23.000 τετραγωνικά μέτρα, είναι εξωτερικά επενδυμένο με ασβεστόλιθο Κασότα από την πολιτεία της Μινεσότα. Δίνει την εντύπωση «μιας στρωματοποιημένης πέτρινης μάζας η οποία έχει λαξευτεί από τον άνεμο και το νερό».

Τι μπορείτε να δείτε σε αυτό; Οι πέντε μεγάλες εισαγωγικές εκθέσεις «παρουσιάζουν περίπου 7.000 από τα 800.000 εθνογραφικά και αρχαιολογικά αντικείμενα που περιέχει η παγκοσμίου φήμης συλλογή του μουσείου». (Ενόραση [Insight], το ενημερωτικό έντυπο του Σμιθσόνειου Ινστιτούτου) Υπάρχουν καλάθια, κεραμικά και χειροτεχνήματα από χάντρες τα οποία αντιπροσωπεύουν φυλές τόσο μακρινές μεταξύ τους όσο οι Μαπούκε της Χιλής, οι Κέτσουα του Περού, οι Λακότα των Ηνωμένων Πολιτειών και οι Ανισνάμπι του Καναδά.

Όπως είπε ένα ιδρυτικό στέλεχος του μουσείου, ο Γ. Ρίτσαρντ Γουέστ από τη φυλή των Νότιων Τσεγιέν, σκοπός του μουσείου είναι να «διορθώσει παρανοήσεις και να συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση της ζωής και του πολιτισμού των Ιθαγενών λαών αυτού του ημισφαιρίου από όλους τους λαούς, Ιθαγενείς και μη». Χρειάζονται περίπου δύο ώρες για να επισκεφτεί κανείς αυτή την ινδιάνικη συλλογή. Πού μπορούμε να πάμε τώρα καθώς συνεχίζουμε τη γρήγορη ξενάγησή μας στα πολλά αξιοθέατα της Ουάσινγκτον;

Η Τέχνη ανά τους Αιώνες

Ας περπατήσουμε στο Μολ και ας κατευθυνθούμε στην εντυπωσιακή Εθνική Πινακοθήκη. Η πινακοθήκη άνοιξε το 1941. Η ξενάγηση θα σας ταξιδέψει σε οχτώ αιώνες τέχνης. Αν είστε φιλότεχνοι, θα ήταν καλύτερα να έρθετε εδώ από το πρωί, εφόσον, ανάλογα με την αγαπημένη σας περίοδο τέχνης, θα χρειαστείτε αρκετές ώρες για να περπατήσετε, να θαυμάσετε και να στοχαστείτε τα έργα αυτής της εκπληκτικής συλλογής. Ευτυχώς, υπάρχουν άφθονα καθίσματα αν θέλετε να καθήσετε και να μελετήσετε κάποιο συγκεκριμένο έργο ή απλώς να ξεκουραστείτε.

Εφόσον η Καθολική Εκκλησία ήταν ο κύριος προστάτης των τεχνών ανάμεσα στο 13ο και στο 15ο αιώνα, οι περισσότεροι πίνακες έχουν θρησκευτικά θέματα. Θα βρείτε μεταξύ άλλων την «Παναγία και το Βρέφος» του Τζιόττο, καθώς και έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Όσον αφορά το 16ο αιώνα, υπάρχει η «Μαντόνα Άλμπα» (1508) του Ραφαήλ, όπως επίσης έργα του Τιντορέτο, του Τιτσιάνο και άλλων. Οι μελετητές της Γραφής θα βρουν ενδιαφέρον το έργο του Τιντορέτο «Ο Χριστός στη Θάλασσα της Γαλιλαίας» (περίπου 1575/1580), το οποίο απεικονίζει τους μαθητές του Χριστού σε ένα αλιευτικό πλοιάριο που κλυδωνίζεται από την τρικυμία. Ένας άλλος πίνακας που παραπέμπει στη Γραφή είναι το έργο του Ελ Γκρέκο «Ο Χριστός Καθαρίζει το Ναό». Συγκρίνετε το πολύ διαφορετικό ύφος αυτών των καλλιτεχνών​—προσέξτε τα ζωηρά χρώματα και την εκφραστικότητα των κινήσεων στα έργα του Ελ Γκρέκο.

Η συλλογή του 17ου αιώνα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, έργα του Ρούμπενς και του Ρέμπραντ. Και πάλι, οι μελετητές της Γραφής θα εντυπωσιαστούν από την απεικόνιση του «Δανιήλ στο Λάκκο των Λιονταριών», έργο που ζωγράφισε ο Ρούμπενς περίπου το 1615. Παρατηρήστε την ηρεμία του Δανιήλ καθώς ευχαριστεί τον Θεό που τον διατήρησε ζωντανό. Τώρα ας κάνουμε ένα άλμα στο χρόνο και ας μεταβούμε στο 19ο αιώνα και στους Γάλλους ιμπρεσιονιστές.

Αυτή είναι μια από τις καλύτερες συλλογές ιμπρεσιονιστών εκτός Παρισιού. Αν κάποιος έχει συνηθίσει να βλέπει αντίγραφα έργων ζωγραφικής επί χρόνια, σίγουρα θα συγκινηθεί αντικρίζοντας έναν αυθεντικό πίνακα. Διάσημα έργα του Σεζάν, του Μανέ, του Ρενουάρ, του Ντεγκά και του Μονέ θα σας εντυπωσιάσουν βαθιά καθώς θα μελετάτε το ύφος της τέχνης τους και τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζουν το φως. Επίσης, εκτίθενται μερικά σημαντικά έργα Αμερικανών καλλιτεχνών όπως της Μαίρης Κάσατ («Παιδιά Παίζουν στην Ακρογιαλιά»), του Τζέιμς Άμποτ Μακ Νιλ Χουίσλερ («Το Κορίτσι με τα Άσπρα») και του Γουίνσλοου Χόμερ («Προχωρώντας με τον Άνεμο»).

Υπάρχει ακόμη μία έκθεση την οποία ίσως θέλετε να επισκεφτείτε, το Ανατολικό Κτίριο, που περιέχει συλλογή έργων μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Στο προαύλιο εκτίθενται μερικά μεγάλα γλυπτά, φιλοτεχνημένα από τους Αλεξάντερ Κάλντερ, Χένρι Μουρ και άλλους. Θα δείτε επίσης μια ταπισερί, έργο του Καταλανού καλλιτέχνη Χουάν Μιρό.

Όπως καταλαβαίνετε, η Εθνική Πινακοθήκη θα σας κρατήσει απασχολημένους επί ώρες ή τουλάχιστον όσο σας επιτρέπουν οι δυνάμεις σας. Ασφαλώς, υπάρχουν και άλλες αίθουσες τέχνης που μπορείτε να επισκεφτείτε, όπως είναι η Πινακοθήκη Κόρκοραν, η οποία έχει μια θαυμάσια συλλογή έργων μεγάλων Ευρωπαίων και Αμερικανών ζωγράφων, ενώ περιλαμβάνει και πίνακες των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων Μονέ και Ρενουάρ. Περιέχει επίσης τη μεγαλύτερη εκτός Γαλλίας συλλογή έργων του Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό. Πόσο χρόνο και δυνάμεις έχετε; Από αυτό θα εξαρτηθεί το πόσες άλλες εκθέσεις μπορείτε να επισκεφτείτε.

Αλλά θα φύγετε από την Ουάσινγκτον έχοντας εμπλουτίσει την κατανόησή σας για τον πολιτισμό. Ίσως μπορέσετε δε να καταλάβετε καλύτερα τη φράση του Γάλλου συγγραφέα Ντετούς: «Η κριτική είναι εύκολη, το δύσκολο είναι η τέχνη». Η επίσκεψή σας μπορεί επίσης να σας υποκινήσει να περιηγηθείτε τα μουσεία και τις πινακοθήκες που έχετε στην περιοχή όπου ζείτε. Επισκεφτείτε τα και διαπιστώστε σε ποιο βαθμό έχουν επηρεαστεί από τη θρησκεία και την Αγία Γραφή.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Το Σμιθσόνειο Κάστρο

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία Σμιθσόνειου Ινστιτούτου από Eric Long

[Εικόνες στη σελίδα 14, 15]

Στο Εθνικό Μουσείο Αεροναυπηγικής και Διαστήματος υπάρχει το αυθεντικό «Φλάιερ» του 1903 (στα δεξιά) και το «Πνεύμα του Αγίου Λουδοβίκου» του Λίντμπεργκ (κάτω)

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Το Γραφείο Χάραξης και Τύπωσης προσελκύει πολλούς επισκέπτες

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ο Πύργος της Ζωής συνεχίζεται επί τρεις ορόφους

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Στολή στρατοπέδου συγκέντρωσης την οποία φορούσε Μάρτυρας του Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Το Αναμνηστικό Μουσείο του Ολοκαυτώματος στις Ηνωμένες Πολιτείες

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Χελένε Γκότχολτ

[Ευχαριστίες]

USHMM, ευγενής παραχώρηση από Martin Tillmans

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Το Εθνικό Μουσείο των Ινδιάνων έχει ασυνήθιστο καμπυλόγραμμο σχέδιο

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία από Robert C. Lautman

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Βάζο από φυσητό γυαλί φτιαγμένο από σύγχρονο Ινδιάνο καλλιτέχνη

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία από Ernest Amoroso, © Smithsonian Institution/​National Museum of the American Indian

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Το έργο του Γουίνσλοου Χόμερ «Προχωρώντας με τον Άνεμο», στην Εθνική Πινακοθήκη

[Ευχαριστίες]

Γουίνσλοου Χόμερ, Προχωρώντας με τον Άνεμο (Ούριος Άνεμος)· Δώρο από W. L. και May T. Mellon Foundation, Image © Board of Trustees, National Gallery of Art, Washington

[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 15]

Επάνω: Φόντο: Φωτογραφία Σμιθσόνειου Ινστιτούτου από Dane Penland· αεροπλάνο: © Mark Polott/​Index Stock Imagery· ξενάγηση: Φωτογραφία από Carolyn Russo/​NASM· τρεις φωτογραφίες κάτω: Ευγενής παραχώρηση από Department of the Treasury, Bureau of Engraving and Printing