Η Θεία Εκπαίδευσις Παράγει Καλούς Καρπούς
«Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών.»—Ιάκωβος 3:17.
1. Ποια θέσι κατέχει ο Ιεχωβά ως εκπαιδευτής, και γιατί;
Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός κατέχει την πρώτη θέσι στον τομέα της συγχρόνου εκπαιδεύσεως. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εμπνευσμένη του διδασκαλία άλλαξε για να συμβαδίζη με τους καιρούς, διότι αυτός συνεπλήρωσε το βασικό διδακτικό βιβλίο της σειράς των μαθημάτων του πριν από δεκαοκτώ αιώνες και πλέον. Αντί να προσαρμοσθή η διδασκαλία του προς τους καιρούς, μάλλον οι καιροί φθάνουν τώρα ακριβώς στο σημείο, στο οποίον η προφητική του σοφία έχει όλη μαζί συγκεντρωθή. Η θεία σοφία, που είναι από πολύν καιρό αποθηκευμένη στις σελίδες της Αγίας Γραφής, μόνο τώρα κατανοείται πλήρως από τους δούλους του Ιεχωβά, διότι οι προφητείες είχαν ως κεντρικό τους σημείο τους ταραχώδεις καιρούς των εσχάτων ημερών, τώρα δε που ο άνθρωπος έχει φθάσει σ’ αυτή την περίοδο, συνδέει τις παρατηρούμενες εκπληρώσεις με τις προφητείες, και έτσι προκύπτει κατανόησις στη διαφωτισμένη του διάνοια. «Ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις. Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι.» «Ταύτα . . . εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (Παροιμίαι 2:6, 7, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις· 1 Κορινθίους 10:11· Ρωμαίους 15:4) Έτσι τώρα, τελικά, ο άνθρωπος έχει φθάσει στο χρονικό σημείο που η συγχρονισμένη εκπαίδευσις του Ιεχωβά αποκαλύπτεται σε πλήρη άνθησι για να κατανοηθή από την ανθρωπότητα.
2. Δίδουν όλοι προσοχή στην εκπαίδευσι που παρέχει ο Ιεχωβά; Πώς φανερώνεται αυτό;
2 Δεν δίδουν, όμως, όλοι οι άνθρωποι προσοχή στην εκπαίδευσι που παρέχει ο Ιεχωβά. Την θωρούν ως απηρχαιωμένη, αντί δε να στραφούν σ’ αυτή, στρέφονται στη σοφία του συγχρόνου αυτού κόσμου. Με υπερηφάνεια υποδεικνύουν τις προόδους της επιστημονικής γνώσεως στους τομείς της χημείας, της φυσικής και της ιατρικής. Παρατηρούν στα τηλεσκόπιά τους και στα μικροσκόπια, μελετούν τη σύνθεσι της γης, διαβάζουν την ιστορία στους βράχους και εκκολάπτουν θεωρίες κατά κύματα. Μελέτες για τις ανθρώπινες σχέσεις διατρέχουν την κλίμακα από τον οικογενειακό κύκλο ως το διεθνές μέτωπο. Έχουν αναπτύξει τους πολιτισμούς των στη μουσική, στη φιλολογία και στην τέχνη. Επιπλέον, οι θρησκείες τους εξελίχθηκαν μαζί με τους καιρούς, έγιναν υλικώς πλουσιώτερες, περιέλαβαν στον τομέα τους κοινωνικά προβλήματα, εισήλθαν σε πολιτικά πεδία, και υπέστησαν προσθήκες ή αφαιρέσεις για να καταστή δυνατόν οι άνθρωποι να ζήσουν με υποτιθέμενες επιστημονικές προόδους στην εκπαίδευσι. Για να διδάξουν δε όλη αυτή την κοσμική σοφία ίδρυσαν πολύπλοκα σχολικά συστήματα που παραλαμβάνουν τη διάνοια του ατόμου στην παιδική ηλικία και την εμποτίζουν με τις διδασκαλίες των ως τον καιρό της ενηλικιώσεως. Ο κόσμος θεωρεί ζωτικό ένα τέτοιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, και το προωθεί, ενώ απωθεί την απηρχαιωμένη Γραφική εκπαίδευσι.
3. Ποιους καρπούς παρήγαγε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του κόσμου;
3 Παρήγαγε τάχα καλούς καρπούς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του κόσμου; Έφερε την ειρήνη, την ευτυχία, την υγεία και τη ζωή που χρειάζεται το ανθρώπινο γένος; Εξήλειψε την απληστία και την ιδιοτέλεια, τους φυλετικούς φραγμούς και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις από την ανθρώπινη διάνοια και καρδιά; Ο πόλεμος μάλλον παρά η ειρήνη δεν επισκέφθηκε πρώτα την επιστημονική γνώσι του ανθρώπου; Δεν μετρούν πολλοί την ευτυχία με χρηματικά ποσά; Δεν θυσιάσθηκε η υγεία στο βωμό του λεγομένου πολιτισμού, με τους μη φυσικούς του τρόπους διαβιώσεως; Δεν έγινε η ζωή επιτηδευμένη, γεμάτη από κοινωνικές και άλλες ματαιότητες; Απηλευθέρωσε τάχα τον άνθρωπο η ιατρική του γνώσις από τα κακά αποτελέσματα της ασθενείας, από τις επιβλαβείς συνήθειες και τις ανήθικες πράξεις; Οι ασθένειες του ανθρώπου ηύξησαν μαζί με την εκπαίδευσί του. Η γνώσις προήγαγε την καταστροφή του ανθρώπου. Η κοσμική σοφία δεν αφυπνίσθηκε ως προς τους καιρούς, το δε εκπαιδευτικό της πρόγραμμα δεν είναι συγχρονισμένο με τις έσχατες αυτές ημέρες. Ακόμη και τα θρησκευτικά συστήματα του κόσμου απέτυχαν να διαθρέψουν τους ανθρώπους με τη θεία διδασκαλία που αυτοί διψούν και πεινούν: «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος ο Θεός, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην· ουχί πείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Κυρίου. Και θέλουσι περιπλανάσθαι από θαλάσσης έως θαλάσσης, και από βορρά έως ανατολής θέλουσι περιτρέχει, ζητούντες τον λόγον του Κυρίου· και δεν θέλουσιν ευρεί.»—Αμώς 8:11, 12.
4. Γιατί δεν πρόκειται να βρεθή πνευματική τροφή στα προγράμματα του «Χριστιανισμού»;
4 Αν και μπορεί να ταξιδεύουν κατά μήκος και πλάτος της θρησκευτικής επικρατείας του «Χριστιανισμού», τα άτομα που ερευνούν δεν θα βρουν πνευματική τροφή στα θρησκευτικά ή εγκυκλοπαιδικά εκπαιδευτικά του προγράμματα. Γιατί; Διότι τα κοσμικά αυτά συστήματα ή ενόθευσαν ή εγκατέλειψαν το κύριο διδακτικό βιβλίο του Ιεχωβά Θεού, την Αγία Γραφή. Ο σύγχρονος καθ’ ομολογίαν λαός του Θεού έκαμε τα ίδια σοβαρά λάθη που έκαμαν και οι Ισραηλίτες των αρχαίων χρόνων: «Δύο κακά έπραξεν ο λαός μου· εμέ εγκατέλιπον την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ.» (Ιερεμίας 2:13) Οι κληρικοί άφησαν τα μέρη της υδρεύσεώς των να ραγίσουν και να τρυπήσουν με ανθρώπινες θεωρίες εξελίξεως και επιστημονικών αμφιβολιών, καθώς επίσης και να μολυνθούν με ειδωλολατρικές θρησκευτικές φιλοσοφίες. Οι νέες τους θεωρίες δεν θα κρατήσουν νερό, οι δε παλαιές ειδωλολατρικές διδασκαλίες τους γρήγορα διατρυπώνται από τις αλήθειες της Γραφής που αυτοί εγκατέλειψαν. Η σοφία τους δεν αξίζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σοφία του παρόντος αυτού παλαιού πονηρού κόσμου, την οποία ο λόγος του Θεού διατιμά ως εξής: «Η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ.»—1 Κορινθίους 3:19· 1:17-29· Ησαΐας 29:14.
5. Πώς παραβάλλονται στο ζήλο τα συστήματα του «Χριστιανισμού» και οι μάρτυρες του Θεού;
5 Λόγω της πνευματικής πείνης, οι καθιερωμένες εκκλησιαστικές συναθροίσεις αχρηστεύθηκαν και είναι πολύ αδύνατες για να καταπολεμήσουν τις επιδρομές του υλισμού και του αθεϊσμού. Η κατάστασις αυτή σημειώνεται από κοσμικούς παρατηρητάς, οι οποίοι σημειώνουν επίσης και κάτι άλλο. Εξετάστε τα ακόλουθα που δημοσιεύθηκαν στα Εικονογραφημένα Χρονικά του Λέστερ (της Αγγλίας), τεύχος 10ης Σεπτεμβρίου 1949: «Σ’ ολόκληρη τη χώρα, τα εκκλησιάσματα στους ναούς και στα παρεκκλήσια λιγόστεψαν σε ανησυχητικό βαθμό. Χιλιάδες παιδιά ανατρέφονται με μικρό ή και χωρίς κανένα θρησκευτικό θεμέλιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι λίγο ενδιαφέρον δείχνουν για τις παλαιές, καθιερωμένες δοξασίες. Εντούτοις μια θρησκευτική συνέλευσις στο Λέστερ το περασμένο Σαββατοκύριακο προσείλκυσε 8.500 οπαδούς μιας πίστεως που εμπνέει τα μέλη της με υπερβολικό ζήλο. Ο φλογερός ενθουσιασμός των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι κάτι που πρέπει να κάνη τον κλήρο και τα περιωρισμένα εκκλησιάσματά του να σκέπτωνται, και μάλιστα σοβαρά. Γιατί η κίνησις αυτή αποτελεί μαγνήτην τόσο ισχυρόν; Γιατί τα μέλη της δοξασίας αυτής είναι γεμάτα από τόση ζέσι; Μια απάντησις είναι ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ως πίστι το να φέρουν τη θρησκεία στο λαό. Έχουν ως πίστι το να κηρύττουν από θύρα σε θύρα. Γνωρίζουν πολύ καλά την αξία της δημοσιότητος και είναι δραστήριοι στη χρησιμοποίησί της. Διαλαλούν τη θρησκεία τους ‘από των δωμάτων’. Οτιδήποτε κι αν σκέπτεται ένας φιλακόλουθος των εκκλησιών ή των παρεκκλησίων για τις δοξασίες τους ή τις μεθόδους τους, η εντατική προθυμία τους αποτελεί πρόκλησι για τους επισκόπους και τους κληρικούς κάθε περιφερείας και κάθε εκκλησίας της χώρας. Θ’ απαντήσουν στην πρόκλησι εγκαταλείποντας τις απηρχαιωμένες ιδέες τους;»
6. Ποια είναι η εξήγησις γι’ αυτή τη διαφορά του ζήλου;
6 Εκείνο που αποτυγχάνουν να κατανοήσουν οι ειλικρινείς αυτοί παρατηρηταί είναι γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι τόσο ζηλωταί και οι κοινοί εκκλησιαζόμενοι τόσο απαθείς. Ακόμη και οι κληρικοί παρατηρούν τη διαφορά, και σχετικά με τούτο παραπονέθηκε ο Καθολικός επίσκοπος της Νέας Υόρκης Θωμάς Ι. Μακ Ντόννελ: «Ο συνήθης Καθολικός συχνά στερείται από κάποια αίσθησι αποστολικότητος. Πολύ συχνά είναι ικανοποιημένος με το να είναι απλώς ένα μέλος της εκκλησίας χωρίς καμμιά δράσι. Θεωρεί τη θρησκεία του σαν κάτι μεταξύ του εαυτού του και του Θεού και δεν ενδιαφέρεται να συμμερισθή την πίστι του με άλλους. Πίστις χωρίς καλά έργα είναι νεκρά.» Έπειτα ο επίσκοπος ανέφερε τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως την «τελευταία λέξι εκδηλώσεως ζήλου για τη διάδοσι της πίστεώς των». (Τάιμς της Νέας Υόρκης, 15 Νοεμβρίου 1948) Αλλά γιατί αυτή η διαφορά; Αυτό δεν οφείλεται στο ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ως άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Πολλοί απ’ αυτούς ήταν κάποτε απαθή και αδρανή μέλη των κοινών θρησκευτικών συναθροίσεων. Η εξήγησις βρίσκεται στο ότι άλλαξαν την πνευματική τους δίαιτα, ή, ακριβέστερα, απηλλάγησαν από την πνευματική νηστεία που τους επεβάλλετο στις συναθροίσεις του «Χριστιανισμού». Επειδή δεν ελάμβαναν πνευματική τροφή, δεν είχαν πνευματική δυναμι για Χριστιανικούς μόχθους. Αλλά όταν απεσπάσθησαν απ’ τις αποξηραμμένες και χτυπημένες από λιμό θρησκευτικές βοσκές του «Χριστιανισμού» και άρχισαν να τρέφωνται με την πλούσια και θρεπτική πνευματική τροφή του λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, έγιναν δυνατοί και ενεργητικοί και «τω πνεύματι ζέοντες». Η συνεχής δε διάθρεψις ανανεώνει τη δύναμι για συνεχή ζέσι με ένθερμο και γεμάτο ζήλο Χριστιανικό κήρυγμα.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ
7. Πώς πολλοί άνθρωποι καλής θελήσεως έπαυσαν να λιμοκτονούν εν μέσω της αφθονίας;
7 Μέσω της διακηρύξεως του ευαγγελίου από τους μάρτυρας του Ιεχωβά χιλιάδες άτομα καλής θελήσεως ανακαλύπτουν πλουσιοπάροχα εφόδια πνευματικής τροφής. Παύουν να λιμοκτονούν ανόητα ενώ βρίσκονται μέσα στην αφθονία. Λαμβάνουν διδασκαλία από το πρόγραμμα θείας εκπαιδεύσεως που προσφέρει ο Ιεχωβά Θεός. Δεν μανθάνουν από τους «διδάκτορας θεολογίας» που μπορούν να επιδείξουν ένα δίπλωμα που έλαβαν από κάποια θεολογική σχολή, ούτε αποκτούν τη Γραφική γνώσι με το να παρευρίσκωνται τακτικά σε κάποιο οικοδόμημα εφωδιασμένο με κωδωνοστάσιο. Η εκπαίδευσίς τους συχνά αρχίζει στην κατοικία τους, και χωρίς επιβάρυνσι ή με συμφωνημένα δίδακτρα ή με περιφορά δίσκου. «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε, και φάγετε.» «Όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.»—Ησαΐας 55:1· Αποκάλυψις 22:17.
8. Σε τίνος τις μεθόδους διδασκαλίας είμεθα προσκολλημένοι σήμερα; Με ποιον τρόπο;
8 Ο Ιησούς Χριστός είναι στενά συνδεδεμένος με τον Ιεχωβά Θεό στο έργο της διδασκαλίας, και εδίδασκε στα σπίτια των ανθρώπων όταν ήταν στη γη. Ακολουθώντας τα ίχνη του Ιησού οι πρώτοι μαθηταί του ‘δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν κατ’ οίκον’. Ο απόστολος Παύλος εδίδασκε τους ανθρώπους «κατ’ οίκους». (Πράξεις 5:42· 20:20) Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα είναι προσκολλημένοι στις μεθόδους που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός, το Παράδειγμά τους. Επισκέπτονται τους ανθρώπους στα σπίτια τους, παρουσιάζοντας το άγγελμα του ευαγγελίου. Όταν στέκουν στους δρόμους επιδεικνύοντας περιοδικά που ερμηνεύουν τη Γραφή και ένας διαβάτης δείχνει ενδιαφέρον, προσφέρονται να τον επισκεφθούν στο σπίτι του για να διεξαγάγουν Γραφικές Μελέτες.—Παροιμίαι 1:20, 21· 8:1-3.
9. Τι βρίσκουν πολλοί ως ένα πρακτικό τρόπο για ν’ αποκτήσουν συγχρονισμένη εκπαίδευσι;
9 Πολλά άτομα καλής θελήσεως βρίσκουν ότι ένας πρακτικός τρόπος για ν’ αποκτήσουν τη θεία εκπαίδευσι είναι να διαθέτουν μια ώρα μια φορά την εβδομάδα για Γραφική μελέτη με τέτοιους Χριστιανούς, μάρτυρας του Ιεχωβά. Με τη Γραφή και τα Γραφικά βοηθήματα μπορεί ένας να εξετάση προσεκτικά και να συζητήση τις αρχικές διδασκαλίες του λόγου του Θεού. Αυτό δεν εννοεί τα καθωρισμένα από τα σύμβολα της πίστεως δόγματα των παραδεδεγμένων θρησκειών, διότι ο σπουδαστής γρήγορα ανακαλύπτει ότι τα δόγματα αυτά—όπως το δόγμα της τριάδος, του πυρός του άδου, της αθανασίας της ψυχής και άλλα—δεν είναι Γραφικά. Εκείνο που μαθαίνει είναι οι αλήθειες για τη βασιλεία του Χριστού, τις ευλογίες που αυτή θα φέρη σε μια νέα γη, τα ορατά τώρα σημεία που αποδεικνύουν ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες, τις αποδείξεις ότι η βασιλεία του Χριστού ιδρύθη στους ουρανούς και πρόκειται γρήγορα να κινητοποιηθή με εκρηκτικό τρόπο εναντίον του πονηρού αυτού κόσμου στη μάχη που είναι γνωστή ως Αρμαγεδδών, και πολλές άλλες ζωτικές διδασκαλίες που θα καταστήσουν ικανό το σπουδαστή να επιζήση από τις ταραχώδεις αυτές ημέρες και τελικά να ζήση στον δίχως τέλος νέο κόσμο του Ιεχωβά Θεού. (Ματθαίος 24:3-39· 2 Τιμόθεον 3:1-5) Αυτή είναι εκπαίδευσις συγχρονισμένη με τους κινδυνώδεις αυτούς καιρούς, και όχι καθυστερημένη από τους σημερινούς καιρούς, όπως η κοσμική εκπαίδευσις που χλευάζει και λέγει ότι τα πράγματα αυτά που πρόκειται να γίνουν για την εκπλήρωσι των Γραφικών προφητειών, είναι ακόμη πολύ μακριά, αν θα γίνουν καν ποτέ.—2 Πέτρου 3:3, 4.
10. Από ποιον ευλογούνται αυτές οι οικιακές Γραφικές μελέτες; Πώς και γιατί;
10 Ο Ιεχωβά Θεός ευλογεί την οικιακή Γραφική μελέτη, ο δε Ιησούς Χριστός κάνει να ευδοκιμήση ακόμη και μια τέτοια μικρή συνάθροισις. Δεν υποσχέθηκε αυτός, «Όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών»; (Ματθαίος 18:20) Καθώς, λοιπόν, ο ζηλωτής μάρτυς οδηγεί την οικιακή μελέτη μ’ ένα εύτακτο τρόπο, οι πραγματικοί Διδάσκαλοι, ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός, διαφωτίζουν τα μάτια της διανοίας του πράου σπουδαστού και κάνουν να αποκαλυφθή ο θείος σκοπός στον μαθητευόμενο. (Ησαΐας 30:20· 54:13· Εφεσίους 1:18) Με πιστότητα κάθε εβδομάδα ο μάρτυς θα πηγαίνη στο σπίτι επί αρκετούς μήνες, και ενίοτε επί ένα έτος και πλέον, παρέχοντας δωρεάν τον χρόνο του και την ενεργητικότητά του για να υπακούση στην εντολή του Χριστού να ‘θρέψη τα πρόβατα’, όχι με ένα, αλλά με πολλά, πολλά πνευματικά φαγητά.—Ιωάννης 21:15-17.
11. Πώς ο διδασκόμενος επικοινωνεί με τον διδάσκοντα;
11 Καθώς περνά ο καιρός, ο σπουδαστής που προοδεύει γίνεται πιο ικανός να δώση προσοχή στον Γραφικό κανόνα: «Ο δε κατηχούμενος τον λόγον, ας κάμνη τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά αυτού.» (Γαλάτας 6:6) Εκείνος που διδάσκεται συμβάλλει στην εκπαιδευτική διδακτικότητα της μελέτης με το να κάνη και αυτός μέτοχο τον οδηγό στα ‘αγαθά πράγματα’ που μανθάνει. Αυτό στερεώνει στη διάνοια του σπουδαστού τις αλήθειες που μόλις έμαθε και του δίνει πεποίθησι για να τις εκφράζη με δικά του λόγια. Θα είναι πιο ικανός να λέγη στους γείτονάς του τι μανθάνει.
12. Πώς αυτός ευρύνει τα προνόμια της μελέτης του; Με ποιο όφελος;
12 Τώρα γίνεται μια πρόσκλησις σ’ αυτόν να παρακολουθήση μια Γραφική μελέτη μ’ ένα μεγαλύτερο όμιλο ατόμων σ’ ένα σπίτι εκεί πλησίον. Αυτή η μελέτη βιβλίου ομάδος διεξάγεται όμοια μ’ εκείνη που γίνεται στο δικό του σπίτι, παρευρίσκονται, όμως, περισσότεροι και μια μεγαλύτερη ποικιλία σχολίων διεγείρει τη διάνοιά του σε δραστηριότητα και ενθύμησι πραγμάτων που έχει μάθει προηγουμένως. Η πείρα επιβεβαιώνει την παροιμία της Γραφής: «Ο σίδηρος ακονίζει τον σίδηρον· και ο άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπον του φίλου αυτού.» (Παροιμίαι 27:17) ‘Ακονισμένο’ από τις επαφές αυτές με άλλους μάρτυρας του Ιεχωβά, το νέο πρόσωπο είναι πρόθυμο να πάη σε μεγαλύτερες συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά που γίνονται στην Αίθουσα της Βασιλείας. Δεν θα λάβη τάχα επιπρόσθετες ευλογίες αν προσέξη τη συμβουλή, «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν»;—Εβραίους 10:24, 25.
13, 14. Ποια επίδρασι έχει σ’ αυτόν η κατά θέματα μέθοδος; Είναι Γραφική αυτή;
13 Στην Αίθουσα της Βασιλείας δημιουργείται ένας ισχυρός δεσμός Χριστιανικής επικοινωνίας μεταξύ του μαθητευομένου και άλλων μελών της ομάδος. Η κοινή αδελφική ιδιότης τους τον υποκινεί σε αγάπη και καλά έργα και τον ισχυροποιεί απέναντι των αυξανομένων δεινών καθώς ο καιρός προχωρεί πλησιέστερα προς την ημέρα της τακτοποιήσεως του θείου λογαριασμού με τον πονηρό αυτόν κόσμο. Οι δημόσιες ομιλίες στην αίθουσα πραγματεύονται πολλά σημεία που του είχαν εξηγηθή προηγουμένως, αλλά οι διάφοροι ομιληταί τα χειρίζονται από άλλες πλευρές και του δίνουν διαυγέστερη και ευρύτερη κατανόησι. Πράγματι, οι ομιληταί παίρνουν εδάφια από διάφορα μέρη της Γραφής για να δείξουν την εφαρμογή τους στο ένα θέμα που εξετάζουν, και ο σπουδαστής μπορεί να θυμηθή τον καιρό που οι κοσμικοί φίλοι του και ακόμη ο κήρυξ της εκκλησίας στην οποίαν επήγαινε άλλοτε, εχλεύαζαν τη μέθοδο αυτή και έλεγαν ότι οι μάρτυρες «πηδούν εδώ κι εκεί στη Γραφή σαν ακρίδες, και ότι με το να μετακινείται κανείς έτσι από το ένα μέρος της Γραφής στο άλλο, θα μπορούσε να αποδείξη οτιδήποτε». Αυτή, όμως, η κατά θέματα μελέτη της Γραφής ήταν η αιτία που αυτός έμαθε περισσότερα με τους μάρτυρας μέσα σ’ ένα μήνα από ό,τι είχε μάθει μέσα σε είκοσι χρόνια από την προηγουμένη του εκκλησιαστική οργάνωσι.
14 Επιπλέον, οι θεόπνευστοι συγγραφείς των Ελληνικών Γραφών δεν παρέθεταν μαζί περικοπές που ήταν διεσπαρμένες σε όλες τις Εβραϊκές Γραφές; Ο υποδειγματικός δε εκείνος Διδάσκαλος, ο Ιησούς Χριστός, στην φημισμένη δημοσία του ομιλία επάνω στο όρος, δεν έκαμε είκοσι μία παραπομπές στις Εβραϊκές Γραφές, αναφέροντας περικοπές από τα βιβλία Έξοδος, Λευιτικόν, Αριθμοί, Δευτερονόμιον, 2 Βασιλέων, Ψαλμοί, Ησαΐας και Ιερεμίας; Δεν προσπαθούσε να «βεβαιώση κάποια παλαιά δοξασία» πηδώντας εδώ κι εκεί ενώ χρησιμοποιούσε τις περικοπές. Με την μέθοδο αυτή, η οποία προκαλούσε μια ευχάριστη έκπληξι στο λαό, «εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν, και ουχί ως οι γραμματείς», διότι υπεστήριξε τη διδασκαλία του με την αυθεντία του γραπτού λόγου του Θεού.—Ματθαίος 7:29.
15. Ποια προνόμια μελέτης και εκγυμνάσεως παρέχει η Αίθουσα της Βασιλείας;
15 Στη μελέτη του περιοδικού Σκοπιά στην Αίθουσα της Βασιλείας, ο μαθητευόμενος απολαμβάνει την ‘τροφήν εν καιρώ’ από το λόγο του Θεού που διαφωτίζει τη λεωφόρο της ζωής. Εδιάβαζε τη Σκοπιά στο σπίτι, αλλά τώρα βλέπει πόση από την ύλη αστοχούσε να συλλάβη. Και οι συναθροίσεις υπηρεσίας στην Αίθουσα της Βασιλείας και η σχολή Θεοκρατικής διακονίας! Τον καιρό που πήγαινε στην εκκλησία ποτέ δεν είχε ιδεί κάτι σαν αυτές τις συναθροίσεις! Να, λοιπόν, γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν με τόση ικανότητα το ευαγγέλιο. Στη συνάθροισι υπηρεσίας μελετούν αποτελεσματικούς τρόπους παρουσιάσεως του αγγέλματος, επιδεικνύοντας τις μεθόδους και μιλώντας γι’ αυτές. Και οργανώνονται έτσι ώστε να μη συμπέση το έργο του ενός με το έργο του άλλου. Όσο για τη σχολή, αυτή διδάσκει καλή ομιλία, σύνθεσι, τα σχετικά με την προέλευσι και τη διαφύλαξι της Γραφής, πότε εγράφησαν τα διάφορα βιβλία της Γραφής, από ποιους, προς ποιους, τι περιέχουν και πολλές επιπρόσθετες οδηγίες ζωτικές για τους διακόνους. Έπειτα οι διάκονοι, που είναι εγγεγραμμένοι στον κατάλογο για την εξάσκησι αυτή, δίδουν ομιλίες ενώπιον της τάξεως, και λαμβάνουν οικοδομητική συμβουλή για την εκφώνησι και τη σύνθεσί τους. Ασφαλώς οι μάρτυρες αγωνίζονται σκληρά για να υπακούσουν στη νουθεσία, «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας,».—2 Τιμόθεον 2:15.
16. Πώς η συνάθροισις υπηρεσίας και η Θεοκρατική σχολή είναι όμοιες με ό,τι έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς;
16 Η εκπαίδευσις και η εξάσκησις που ο Ιησούς έκαμε στους αποστόλους και τους πρώτους Χριστιανούς ήταν όμοιες με τη σχολή διακονίας και τη συνάθροισι υπηρεσίας των σημερινών μαρτύρων του Ιεχωβά. Πολλοί από τους λόγους του Ιησού ήταν ομιλίες υπηρεσίας, που προέτρεπαν τους οπαδούς του ν’ αφήνουν το φως να λάμπη, να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας, να φέρουν καρπό, να βαπτίζουν εκείνους που ήταν νέοι στην πίστι και να τους εισάγουν στο έργο του κηρύγματος. Έκανε ‘επιδείξεις’ προς όφελος των οπαδών του, λαμβάνοντας την ηγεσία στην υπηρεσία και δείχνοντας πώς έπρεπε να γίνη το έργο. «Διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού· και οι δώδεκα ήσαν μετ’ αυτού.» (Λουκάς 8:1) Αυτοί παρατηρούσαν τον Διδάσκαλο Κήρυκα, και εμάνθαναν απ’ αυτόν, αργότερα δε έδιναν σε άλλους αιτία να θυμηθούν αυτή την υπέροχη εξάσκησι. (Πράξεις 4:13) Όταν ο Ιησούς απέστειλε τους δώδεκα αποστόλους να κηρύξουν, τους έδωσε ειδικές οδηγίες πώς να χειρισθούν το ενδιαφέρον και την εναντίωσι που θα εύρισκαν στη μαρτυρία από θύρα σε θύρα. (Ματθαίος 10:1-16) Αργότερα έδωσε επίσης όμοια εκπαίδευσι Θεοκρατικής διακονίας για υπηρεσία του αγρού σε εβδομήντα μαθητάς προτού τους αποστείλη να κηρύξουν, αυτοί δε επέστρεψαν για να αναφέρουν την επιτυχία της δράσεώς των στην υπηρεσία του αγρού.—Λουκάς 10:1-11, 17.
ΕΥΛΟΓΗΤΗ ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΘΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙ
17. Ποια αλλαγή προς το καλύτερο φέρνει η θεία αυτή εκπαίδευσις;
17 Τώρα, ο νέος μαθητευόμενος σταματά να σκεφθή τι εκέρδισε μέσω της θείας εκπαιδεύσεως που του προσέφερε ο Θεός μέσω των μαρτύρων Του. Πρωτύτερα η ζωή του ήταν μια μονότονη και μηχανική απασχόλησις στη δουλειά, και μια απελπισμένη μάλλον προσπάθεια να αποκτήση εκείνο που αυτός άλλοτε εθεωρούσε «διασκέδασι», το οποίο συχνά περιελάμβανε ξενύχτια και ασωτίες που έκαναν βαρύτερο το φορτίο της βιοποριστικής του εργασίας. Η στενοχώρια για τα περίπλοκα προβλήματα του κόσμου μαζί με τους πάντοτε παρόντας φόβους για ένα επικείμενο πόλεμο, και η ανησυχία για την οικογένειά του λόγω των οικονομικών βαρών και των κινδύνων της νεανικής διαφθοράς, αφαιρούσαν την ειρήνη από τη διάνοιά του. Τι διαφορά όμως τώρα! Έμαθε το βέβαιο φάρμακο της βασιλείας του Θεού, ότι αυτή είναι πλησίον, ότι οι σημερινές θλίψεις είναι μόνο πρόδρομοι αιωνίας χαράς σ’ ένα νέο κόσμο, ότι τα σκοτεινά σύννεφα έχουν εσωτερικά την πιο αργυρή απόχρωσι όταν κυττάζωνται μέσω της προφητικής οράσεως του λόγου του Θεού.—Λουκάς 21:28-32.
18. Ποια αλλαγή συντρόφων γίνεται; Τον νοιάζει τον μαθητευόμενο γι’ αυτό;
18 Βέβαια, πολλοί από τους προηγουμένους του φίλους δεν έρχονται να τον συναναστραφούν όπως συνήθιζαν. Μοιάζει σαν να μη μιλούν πια την ίδια γλώσσα. Αυτός δεν επιθυμεί να κάνη όσα έκανε με την παλιά συντροφιά, αισθάνεται ότι εσπατάλησε σ’ αυτά πάρα πολύν καιρό στο παρελθόν, και ούτε τον νοιάζει ακόμη για το ότι τον περιγελούν οι πρώην φίλοι του. Παρηγορείται διαβάζοντας: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις· και δια τούτο παραξενεύονται, ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν· οίτινες θέλουσιν αποδώσει λόγον εις εκείνον όστις είναι έτοιμος να κρίνη ζώντας και νεκρούς.» (1 Πέτρου 4:3-5) Δεν τον νοιάζει που τους έχασε αυτούς τους φίλους, διότι εκέρδισε πολύ περισσότερους και καλύτερους.—Ματθαίος 19:29.
19. Ποια ειρήνη απολαμβάνει, και για ποια αιτία;
19 Επιπλέον, αυτός έχει τώρα την ‘ειρήνην του Θεού, την υπερέχουσαν πάντα νουν’. (Φιλιππησίους 4:7) Όχι ειρήνη μόνο επειδή γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον και δεν είναι πια ανήσυχος για την κατάστασι και για την οικογένειά του. Όχι ειρήνη μόνο επειδή βρήκε πνευματική τροφή και δεν τον καταπλήσσει πια η ανόητη σοφία του κόσμου τούτου που τόσο συχνά στρέφεται στην εξυπηρέτησι καταστρεπτικών σκοπών, ή επειδή βρήκε καλύτερους και αγνότερους φίλους. Η ειρήνη του προέρχεται από τον Θεό, επειδή έχει εκπαιδευθή από τον Θεό με τη σοφία του Θεού, και συμμετέχει στα οφέλη της θείας σοφίας. Όπως είναι γραμμένο: «Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.»—Ιάκωβος 3:17, 18.
20. Γιατί πρέπει να γίνη καρποφόρος; Με ποια διανοητική αλλαγή;
20 Αυτός συμμετέχει πλήρως σ’ αυτές τις ευλογίες, ακόμη ως το σημείο να παράγη «καλούς καρπούς». Ο άλλοτε μαθητευόμενος έγινε τώρα ένα διδακτικό μέσον λόγω της επιμελείας του στη μελέτη, διότι τώρα ‘είναι ικανός και άλλους να διδάξη’. (2 Τιμόθεον 2:2) Θυμάται: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» (Ματθαίος 10:8) Σύμφωνα με τον Γραφικόν κανόνα, βρήκε ότι τούτο είναι αληθινό: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξεις 20:35) Με το να μελετά το λόγο του Θεού, και με την καθοδηγία που λαμβάνει στη σχολή διακονίας και στη συνάθροισι υπηρεσίας, και με το να παρατηρή τα καλά παραδείγματα των ζηλωτών μαρτύρων, η διανοητική του άποψις άλλαξε, και δεν σκέπτεται πια σύμφωνα με τον παλαιό κόσμο, αλλά σύμφωνα με το νέο κόσμο. «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμαίους 12:2) Καθαρισμένος με το λόγο του Θεού από τις παλαιές κακές συνήθειες σκέψεως και διαγωγής, είναι καρποφόρος στην υπηρεσία της Βασιλείας, καθώς διατάσσεται: «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό· και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν. Τώρα σεις είσθε καθαροί, δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς. Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.»—Ιωάννης 15:2, 3, 8.
21. Πώς η πρακτική χρήσις της εκπαιδεύσεώς του τον ωφελεί;
21 Η ειρήνη που ξεπερνά την ανθρώπινη κατανόησι είναι τώρα δική του, διότι έχει ειρήνη με τον Θεό, βρίσκεται σε αρμονία με τον Θεό, πράττοντας το θέλημα του Θεού και λαμβάνοντας μέρος στην διεκδίκησι του Θεού. Αποδεικνύει ότι έχει σοφία και κατανόησι με το να υπακούη στις εντολές να κηρύττη. (Ψαλμός 111:10) Χρησιμοποιώντας τη θεία εκπαίδευσι στην υπηρεσία του αγρού, επαναλαμβάνοντας τις Γραφικές αλήθειες στις θύρες των ανθρώπων, τις στερεώνει στη διάνοιά του και προλαμβάνει το να ξεγλιστρούν από τη μνήμη του όταν τις χρειάζεται. Συνεχής μελέτη ξαναγεμίζει την ατελή διάνοια που αφήνει να ξεφεύγουν σαν από διαρρέον σκεύος τα ύδατα της αληθείας. (Εβραίους 2:1) Επιμελής χρήσις των νοητικών του ικανοτήτων στη μελέτη, τις εξασκεί και τις δυναμώνει ώσπου μπορούν να χωνέψουν όχι μόνο το γάλα, αλλά και την ισχυρή τροφή του λόγου του Θεού, η δε δύναμις που αποκτάται έτσι τον εξαρτίζει ώστε να αντέχη στην καταδίωξι και άλλες σατανικές παγίδες που είναι άφθονες σ’ αυτόν τον κόσμο. Προχωρεί προς την τελεία ωριμότητα, καθώς συμβουλεύει, το Γραφικό εδάφιο: «Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες δια την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν. Δια τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα.»—Εβραίους 5:14· 6:1.
22. Σε ποιο μεγάλο προνόμιο υπηρεσίας μπορεί να προχωρήση;
22 Καθώς ο Χριστιανός αυτός συνεχίζει την πορεία του στη θεία εκπαίδευσι και φέρνει ολοένα περισσότερους καλούς καρπούς, ίσως μπορέση να προχωρήση στην πολύ ώριμη διακονία της ολοχρονίου υπηρεσίας, που είναι γνωστή σήμερα στους μάρτυρας του Ιεχωβά ως έργο σκαπανέως.