Διακήρυξις των Αγαθών Νέων στη Νότιο Αφρική

Συνέχεια της αφηγήσεως από τον Ν. Ο. Νορρ, πρόεδοον της Εταιρίας Σκοπιά, της Υπηρεσιακής περιοδείας του με τον γραμματέα του.

ΟΠΩΣ γνωρίζουν ήδη οι αναγνώσται της Σκοπιάς, μου ήταν αδύνατο να μπω στη Χρυσή Ακτή και στη Νιγηρία. Εκανονίσθη λοιπόν να πετάξω κατ’ ευθείαν από τη Μονροβία στο Γιοχάνεσμπουργκ. Ανεμένετο να φθάσω εκεί το Σάββατο, 22 Νοέμβριου 1952, αλλά όπως ανεφέρθη προηγουμένως, το αεροπλάνο εκείνο δεν εσταμάτησε στη Μονροβία. Σχεδόν και οι 260 αδελφοί που είχαν τότε έλθει για να με υποδεχθούν, επέστρεψαν για να με χαιρετήσουν όταν τελικά έφθασα μετά τέσσερες ημέρες. Δεν πέρασε πολλή ώρα και ξεκινήσαμε με αυτοκίνητο για το νέο τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στην Ελαντσφοντάιν της περιφερείας Γκέρμιστον, λίγα μίλια έξω από το Γιοχάννεσμπουργκ, την κυριώτερη πόλι της Νοτίου Αφρικής.

Πριν από πέντε χρόνια, όταν ο Αδελφός Χένσελ κι εγώ ήμεθα στη Νότιο Αφρική, εξετάσαμε πολλά οικόπεδα προσπαθώντας ν’ αποφασίσωμε πού θα έπρεπε να χτίσωμε έναν οίκον Μπέθελ. Είχαμε ένα γραφείο στην Κεϊπτάουν κι εκάναμε εκεί και τις εκτυπώσεις, αλλά οι εργάται δεν μπορούσαν ν’ απολαύσουν την οικογενειακή ζωή μαζί όπως σε άλλα τμήματα. Αφού διαλέξαμε οικόπεδο κι αποφασίσαμε να μετακομίσουμε το τμήμα από την Κεϊπτάουν σ’ ένα μέρος κοντά στο Γιοχάννεσμπουργκ, χρειάσθηκε σωρεία διαπραγματεύσεων με τους δημοσίους λειτουργούς της πόλεως για να ξεκαθαρισθούν τελικά όλα τα ζητήματα. Τέλος πριν από δύο περίπου χρόνια άρχισε πραγματικά το χτίσιμο. Τώρα η Εταιρία έχει ένα έξοχο διώροφο κτίριο από πλίνθους και μαρμαροκονίαμα σ’ ένα ωραίο γήπεδο και σε καλή τοποθεσία.

Στο πρώτο πάτωμα του νέου αυτού κτιρίου έχομε το γενικό γραφείο που φροντίζει για το έργον του Νοτιοαφικανικού τμήματος, και για μερικές μεταφράσεις. Υπάρχει και ένα διαμέρισμα αποστολών σ’ αυτό το πάτωμα και μια ωραία τυπογραφική εγκατάστασις εφωδιασμένη με τα τελευταία μηχανήματα για την εκτύπωσι της Σκοπιάς και του Ξύπνα! σε Αφρικανικές γλώσσες.

Στο δεύτερο πάτωμα έχομε μια ευρύχωρη τραπεζαρία, μια ωραία βιβλιοθήκη και αναπαυτήριο, και αρκετά υπνοδωμάτια, που επαρκούν για την επέκτασι της οικογενείας. Όλες, βέβαια, οι άλλες ανάγκες μιας κατοικίας είναι επίσης ενσωματωμένες μέσα στο κτίριο, όπως λόγου χάριν ένα μαγειρείο, πλυντήριο, κλπ. Το κτίριο προωρίζετο για τις ανάγκες μας στη Νότιο Αφρική και αποτελεί βέβαια ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός στην προαγωγή των συμφερόντων της Βασιλείας. Απομονωμένο πάνω σ’ ένα λόφο το κτίριο αυτό, κάνει αισθητή την επιρροή του σε όλη την ύπαιθρο.

Εκανονίσθη να επισκεφθώ το Ντάρμπαν στις 29 και 30 Νοεμβρίου. Η πολύ συγχρονισμένη αυτή πόλις, που κείται στις ακτές του Ινδικού ωκεανού με τις 330.000 των κατοίκων της, είναι η μεγαλύτερη πόλις της επαρχίας Νατάλ. Είναι ένα από τα ευνοούμενα κέντρα αναψυχής της Νοτίου Αφρικής και το κέντρον της βιομηχανίας ζακχάρεως που βρίσκεται σε ακμή. Αν και συγχρονισμένη πόλις, έχει τους αμαξάδες της που σύρουν τα δίτροχα αμάξια των. Οι αμαξάδες αυτοί είναι Αφρικανοί ντυμένοι με φτερά, κέρατα και δέρματα όλων των ειδών, και αν κανείς δεν εγνώριζε πως είναι πολιτισμένοι, θα ετρόμαζε πιθανώς απ’ αυτούς. Ωστόσο, είναι εντελώς αβλαβείς.

ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ-ΑΠΑΡΘΕΪΝΤ

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της Νοτίου Αφρικής είναι το πρόβλημα της φυλετικής διακρίσεως, γνωστό ως «απαρθέιντ». Οι νόμοι απαιτούν για τους Αφρικανούς, τους Εγχρώμους (μιγάδες) και τους Ευρωπαίους (λευκούς) να συναθροίζωνται σε χωριστές αίθουσες, και τώρα καταβάλλεται κάθε προσπάθεια από την κυβέρνησι να κρατηθούν οι τρεις αυτές φυλές χωρισμένες, ακόμη και στις πόλεις και στα χωριά. Αυτό μας ανάγκασε να έχωμε τρεις χωριστές συναθροίσεις. Το απόγευμα του Σαββάτου διακόσιοι Ευρωπαίοι αδελφοί συνήλθαν στο δικό τους τμήμα της πόλεως. Ο υπηρέτης του τμήματος, Αδελφός Φίλιπς, μίλησε πρώτος κι ύστερα τους μίλησα εγώ με θέμα τη δημοσία διακήρυξι της ελπίδος μας. Ετονίσθη η σπουδαιότης της ενασχολήσεως στο από σπίτι σε σπίτι έργον και η ανάγκη της προόδου προς την ωριμότητα για να έχωμε πλήρη μερίδα στη δράσι της Βασιλείας, καθώς και το ότι πρέπει ν’ αποτελή επιθυμίαν της καρδιάς τού κάθε αφιερωμένου στην υπηρεσία του Ιεχωβά να κηρύττη έτσι από σπίτι σε σπίτι και να καταρτίζεται για να διεξάγη κατ’ οίκον Γραφικές μελέτες.

Το ίδιο βράδυ, ο Αδελφός Φίλιπς κι εγώ, μαζί με μερικούς άλλους αδελφούς, πήγαμε στο τμήμα Εγχρώμων του Ακρωτηρίου. Υπάρχουν πολλοί Ινδοί στη Νατάλ, και θα ήταν καλά βέβαια αν υπήρχαν μερικοί Ταμιλόφωνοι Ινδοί αδελφοί στην ολοχρόνια διακονία. Σ’ αυτή τη συνάθροισι παρευρέθησαν 69 Έγχρωμοι του Ακρωτηρίου και Ινδοί, οι οποίοι έδειξαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για ό,τι ελέχθη.

Πολλή εντύπωσι μου έκαμε το γεγονός ότι υπήρχαν 15 Ινδοί μέσα στο ακροατήριο, διότι είναι μάλλον δύσκολο να κάμη κανείς τους Ινδούς που ζουν στις Ινδίες να ενδιαφερθούν για τη βασιλεία του Θεού. Είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με μερικούς απ’ αυτούς μετά τη συνάθροισι. Όλοι τους είχαν γεννηθή στη Νότιο Αφρική, αλλ’ από Ινδούς γονείς, βαθμιαίως δε απεμακρύνθησαν από την Ινδική και τη Μουσουλμανική πίστι των προγόνων των. Είναι δυσαρεστημένοι με τη θρησκεία των και τους τύπους της. Πολύ πιθανώς έχουν πιο ελεύθερη διάνοια και είναι ευκολώτερο να δεχθούν αυτοί εδώ την αλήθεια παρά εκείνοι που ζουν στις Ινδίες· εκεί πολύ πιθανόν να εξοστρακισθούν. Απαιτείται πραγματικό θάρρος για να εγκαταλείψη κανείς τις ειδωλολατρικές συνήθειες των προγόνων του και ν’ ασχοληθή στην αληθινή λατρεία του Κυριάρχου Άρχοντος του σύμπαντος, Ιεχωβά Θεού. Ήταν καλό βέβαια να βλέπη κανείς τους Ινδούς αυτούς αδελφούς να στέκουν υπέρ του έργου του Ιεχωβά Θεού.

Το απόγευμα της Κυριακής 337 Αφρικανοί αδελφοί συνηθροίσθησαν στη Λαμοντβίλ, μια νεόκτιστη πόλι στα περίχωρα του Ντάρμπαν. Εξεπλάγην που είδα τις ωραίες πλινθόκτιστες οικοδομές που εκτίζοντο από την κυβέρνησι για τη στέγασι αυτών των Αφρικανών. Αυτό βέβαια τους παρέχει μια πολύ καλύτερη κοινότητα για να ζήσουν μέσα σ’ αυτήν παρά οι παληές στρογγυλές καλύβες με τις καλαμένιες στέγες, οι οποίες πολύ επικρατούν ακόμη σε πολλά μέρη της χώρας. Η κυβέρνησις πολλά προσπαθεί να κάμη για να υψώση το επίπεδο της ζωής των και όμως συγχρόνως να τους κρατή χωριστά.

Οι αδελφοί ήσαν καθισμένοι σε σχήμα ημικυκλίου επάνω στη χλόη σε υπαίθριο χώρο στο κέντρον της πόλεως. Με τη βοήθεια των ηχητικών μηχανημάτων που είχαμε φέρει μαζί μας, όλοι μπορούσαν ν’ ακούσουν εύκολα. Τα οχήματα εξακολούθησαν να περνούν απ’ εκεί σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας, Τα όσα αξιοσημείωτα έλεγα στους αδελφούς μετεφράζοντο στη γλώσσα Ζουλού, αλλά ήταν προφανές ότι πολλοί καταλάβαιναν Αγγλικά, διότι συχνά χειροκροτούσαν προτού δώση ο διερμηνεύς τη μετάφρασί του.

Η υμνωδία ήταν έξοχη. Δεν είχαν όργανα για να τους δώσουν τον τόνον ή τον χρόνον. Άρχισαν να ψάλλουν έναν ύμνο της Βασιλείας και όλοι τους φάνηκε ότι έψαλλαν τετραφωνία. Η πλήρης αρμονία της ηχούσε σαν να προήρχετο από μια μεγάλη χορωδία. Αφού μίλησα επί μιάμιση περίπου ώρα, η ομιλία έπρεπε τροχάδην να περατωθή διότι άρχισε να βρέχη. Τα μαύρα σύννεφα περιεστρέφοντο γοργά. Μου ήταν λίγο δυσάρεστο που δεν μπόρεσα να τους ακούσω να ψάλουν και πάλι στο τέλος της συναθροίσεως.

Την Κυριακή το βράδυ ήλθε στη σειρά η τετάρτη συνάθροισις. Είχε διαφημισθή καλά. Αν και οι αδελφοί του Ντάρμπαν είχαν λάβει μόνο μιας εβδομάδος προειδοποίησι ότι ερχόμουν, τα κατάφεραν, εν τούτοις, πολύ καλά. Η αίθουσα που ενοικίασαν για την περίπτωσι αυτή κατεκλύσθη από 435 Ευρωπαίους.

Ήταν ένα πολύ απολαυστικό Σαββατοκύριακο, αν και οι τρεις ομάδες των αδελφών έπρεπε να μείνουν χωρισμένες. Ενώ αυτό περιορίζει τα πεδία της μαρτυρίας των, αυτοί όμως δεν αφήνουν να επιβραδύνη το έργον της Βασιλείας, διότι είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν αινώντας τον Ιεχωβά και κηρύττοντας τα’ αγαθά νέα στα τμήματα της εδαφικής εκείνης περιοχής, που είναι διατεθειμένα γι’ αυτούς.

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΣΤΟΥΣ ΖΟΥΛΟΥ

Την επομένη ημέρα, προτού επιστρέψωμε στο τμήμα αεροπορικώς, είχαμε λίγον καιρό το πρωί για να πάμε σ’ ένα από τα ωραία μέρη της περιοχής του Ντάρμαν που λέγεται η Κοιλάς των Χιλίων Λόφων. Δυστυχώς έβρεχε πάλι, αλλά μπορούσαμε να βλέπωμε τουλάχιστον ένα λόφο κάθε φορά καθώς προχωρούσαμε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε για μας το γεγονός ότι ήμεθα ακριβώς στην καρδιά ενός Αφρικανικού τμήματος στα σύνορα της Ζουλουλάνδης. Εδώ μπορούσαμε να ιδούμε πώς ζη πραγματικά ο ιθαγενής Αφρικανός.

Ενδιαφέρθηκα πάρα πολύ για την κατασκευή των κατοικιών των. Οι περισσότερες απ’ αυτές είναι χτισμένες σε κυκλικό σχήμα με στέγες από άχυρο και μυτερές στην κορφή. Μπορέσαμε να μιλήσωμε σε μια οικογένεια εμπρός στην καλύβα των μέσω ενός αδελφού που ήταν μαζί μας και ήξερε τη γλώσσα των Ζουλού κι επήρε την άδεια να μπούμε μέσα. Πολύ εξεπλάγην για το εξαιρετικά στιλβωμένο καθαρό πάτωμα στο εσωτερικό της κατοικίας. Το πρώτο μου ερώτημα ήταν, Πού βρήκαν την άσφαλτο για να την βάλουν στα πατώματα; Οι Αφρικανοί αδελφοί εμειδίασαν και ύστερα ένας απ’ αυτούς εξήγησε ότι το όμορφο αυτό πάτωμα ήταν καμωμένο από ένα μίγμα χώματος και κόπρου αγελάδος. Αυτό στρώνεται πρώτα και ύστερα απλώς λειαίνεται η κόπρος της αγελάδος πάνω στην επιφάνεια ως επίστρωμα. Αυτή η μέθοδος κάνει την επιφάνεια πολύ σκληρή και λεία, η δε μαύρη επιφάνεια στιλβώνεται πολύ. Ιδιαίτερα σ’ αυτό το σπίτι, το πάτωμα είχε ένα μοναδικό σχέδιο δουλευμένο μέσα του και στο κέντρον της καλύβας το πάτωμα ανέβαινε κατά δύο ή τρεις ίντσες ωραία καμπυλωμένο για το τζάκι.

Η αχυρένια στέγη κρέμεται από τους κυκλικούς τοίχους, αλλ’ αφήνεται άφθονος χώρος για αερισμό μεταξύ του τοίχου και της στέγης. Ο στερεός τοίχος δεν πάει κατ’ ευθείαν στη στέγη, αλλά η στέγη είναι τοποθετημένη σε βραχέα στηρίγματα που εκτείνονται πέρα από τον τοίχο αφήνοντας έτσι χώρο για να μπαίνη φως και αέρας. Έτσι έχουν φως, αερισμό, ακόμη δε και προφύλαξι από τη βροχή. Οι Αφρικανοί αυτοί κοιμούνται πάνω σε ψάθες από χόρτο που τις ξετυλίγουν πάνω στο πάτωμα κάθε βράδυ. Μια ολόκληρη οικογένεια κατοικεί μαζί στην καλύβα που αποτελεί ένα δωμάτιο, Όταν οι γυιοί νυμφεύονται, συνήθως χτίζουν μια άλλη καλύβα για τον εαυτό τους και τη σύζυγό τους. Η καλύβα χτίζεται εκεί κοντά στο ίδιο κράαλ. Μια συλλογή από καλύβες δείχνει πάντοτε μια οικογενειακή μονάδα.

Η δίαιτά των είναι πολύ απλή και συνίσταται από αλευρώδες φαγητό (αραβόσιτο, ή, «Ινδικό σίτο»), στο οποίο προστίθεται κάποτε λίγο κρέας και κάθε τόσο έχουν ψωμί και σάλτσα. Αυτοί οι Αφρικανοί φαίνονται να είναι πολύ ειρηνικοί και αυτάρκεις, και πρέπει να πω ότι η ύπαιθρος χώρα όπου κατοικούν είναι ωραία. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν μικρά τμήματα γης για καλλιέργεια αραβοσίτου, και όλοι τους έχουν δικά τους βόδια ή γίδια. Μου είπαν ότι μόνο όταν ο Αφρικανός πλησιάζη περισσότερο προς εκείνο που ονομάζομε «πολιτισμό» ενίοτε παραστρατεί και δυσφορεί.

Οπουδήποτε κι αν βρίσκουμε τους Αφρικανούς, σε μεμονωμένους τόπους, σε πόλεις, ή σε αγροκτήματα, αποτελεί ευθύνην του λαού του Ιεχωβά να τους πλησιάζη και να τους λέγη το άγγελμα της Βασιλείας. Τώρα ακριβώς υπάρχουν επτά ως οκτώ χιλιάδες Αφρικανοί αδελφοί σκορπισμένοι σε όλη τη Νοτιοαφρικανική Ένωσι, που λαμβάνουν τακτικά μέρος στη διακήρυξι των νέων. Αν και οι αδελφοί αυτοί είναι καλά ωργανωμένοι για αγνή λατρεία, υπάρχει ακόμη πολύ έργον να γίνη για να φερθούν όλοι σε ωριμότητα. Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα που χρειάζεται ν’ αντιμετωπισθούν στην κήρυξι του ευαγγελίου, διότι οι Αφρικανοί αδελφοί είναι βέβαια σκορπισμένοι σε όλους τους μεμονωμένους τόπους.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΟΜΙΜΟΥ ΒΕΒΑΙΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Τη δεύτερη ημέρα μετά την επάνοδο μας στο Γιοχάνεσμπουργκ από το Ντάρμπαν, εκάμαμε μια επίσκεψι στο γραφείο του υπάτου αρμοστού της Αυτής Μεγαλειότητος για τη Μπαζουτολάνδη, το Προτεκτοράτον της Μπετσουαναλάνδης και την Σουαζιλάνδη. Από το 1941 υπήρχε απαγόρευσις εισαγωγής των βιβλίων της Εταιρίας Σκοπιά σ’ αυτά τα τρία προτεκτοράτα. Τώρα υπάρχουν μερικοί μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτές τις χώρες, διότι οι Αφρικανοί που κατοικούν σ’ αυτά τα εδάφη έχουν έλθει σ’ επαφή με άλλους Αφρικανούς που ζουν απ’ έξω κι έφεραν την αλήθεια στα εδάφη αυτά. Αφού το έργον εισεχώρησε σ’ αυτά τα τρία προτεκτοράτα, και λόγω του ότι υπάρχουν 21 ομάδες που αποτελούνται από περισσοτέρους των 400 διακόνων που ενασχολούνται στη διακήρυξι των αγαθών νέων, η Εταιρία Σκοπιά κατ’ επανάληψιν προσπάθησε να άρη την απαγόρευσι για να μπορέσουν να σταλούν βιβλία σ’ αυτά τα εδάφη να τα διαβάσουν οι αδελφοί μας. Χωρίς βιβλία είναι δυσκολώτερο να φθάση κανείς σε ωριμότητα.

Αυτά τα ζητήματα ετέθησαν υπ’ όψιν του αρμοστού κι έγινε αίτησις να αρθή η απαγόρευσις. Μπόρεσα να εκθέσω την υπόθεσί μας επί μία ώρα και πλέον και να δώσω μαρτυρία για τη Βασιλεία και για το έργον που εκτελεί η Εταιρία Σκοπιά για την προαγωγή της μελέτης της Γραφής. Μπορέσαμε να μιλήσωμε στον αρχιγραμματέα του αρμοστού και ν’ απαντήσωμε σε όλα τα ερωτήματά του, κι ελπίζομε ειλικρινώς ότι θα γίνη κάποια ενέργεια από την κυβέρνησι της Αυτής Μεγαλειότητος. Αν αρθούν οι περιορισμοί, θα εκδηλωθή ασφαλώς μια πολύ μεγαλύτερη επέκτασις σ’ αυτά τα εδάφη όσον αφορά τη σύναξι των «άλλων προβάτων».

Τότε ακριβώς ο Αδελφός Χένσελ είχε φθάσει από τη Φρητάουν και τη Μονροβία. Τώρα που ήμεθα εδώ και οι δύο, εκανονίσθη να γίνη μια συνάθροισις από την ομάδα του Γκέρμιστον στην Αίθουσα Βασιλείας του Γκέρμιστον. Εν τούτοις ήλθαν πολλοί άνθρωποι από το Ρηφ κι έτσι παρευρέθηκαν συνολικά 725 Ευρωπαίοι. Ο Αδελφός Χένσελ μίλησε πρώτος πάνω στο θέμα «Διακήρυξις του Ονόματός Του» και ετόνισε σαφώς την ευθύνη των δούλων του Ιεχωβά σήμερα ως λαού ο οποίος έχει εκλεγή για να φέρη το όνομά του. Έδωσε ενδιαφέρουσες εκθέσεις της επισκέψεώς του στη Φρητάουν και ανέφερε μερικές πείρες που είχε ακούσει εκεί για το έργον στη Νιγηρία.

Κατόπιν μίλησα εγώ στους αδελφούς και τους συνεβούλευσα για την ανάγκη να φθάσουν σε πλήρη ωριμότητα ως διάκονοι. Ακριβώς όπως οι γονείς είναι πραγματικά ευτυχείς βλέποντας τα παιδιά των ν’ αυξάνουν και να προοδεύουν από το ένα στάδιο της ηλικίας των στο άλλο ώσπου να ανατυχθούν πλήρως, έτσι κι ο Ιεχωβά ευαρεστείται να βλέπη το λαό του να προοδεύη στη Χριστιανική ωριμότητα. Γι’ αυτό το σκοπό είναι πολύ ουσιώδες για μας να κατατοπισθούμε στις 66 επιστολές που μας έχει γράψει ο Ιεχωβά μέσα στη Γραφή και να σκεφθούμε σοβαρά αυτά τα πράγματα, καθώς και να ακολουθήσωμε τη συμβουλή του Θείου λόγου και να κάμωμε δημοσία διακήρυξι της ελπίδος μας.

Κατόπιν ακολούθησαν ημέρες που ο Αδελφός Χένσελ κι εγώ τις διεθέσαμε στο να διδάσκωμε τους αδελφούς του τμήματος για το πώς να φροντίσουν καλύτερα για τα ανατεθειμένα σ’ αυτούς καθήκοντα.

[Εικόνα στη σελίδα 157]

Οίκος Μπέθελ—Γιοχάννεσμπουργκ