Η Αληθινή Λατρεία στη Νυασαλάνδη και στη Νότιο Ροδεσία
Συνέχεια της εκθέσεως του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά, Ν. Ο. Νορρ, για το ταξίδι του στην Αφρική
ΜΕΤΑ την αναχώρησί μας από το Γιοχάννεσμπουργκ ο επόμενος σταθμός μας ήταν η Μπλαντάιρ, η κυρία εμπορική πόλις της Νυασαλάνδης. Λόγω των πολλών νεοασφαλτοστρωμένων δρόμων και των νέων κτιρίων, η γενική εμφάνισις της Μπλαντάιρ εβελτιώθη σημαντικά από τον καιρό της τελευταίας μας επισκέψεως, πριν από πέντε χρόνια. Εν τούτοις, τα προβλήματα της προωθήσεως του αγγέλματος της Βασιλείας παραμένουν τα ίδια. Οι Ευρωπαίοι αδελφοί πρέπει να βοηθήσουν τους Αφρικανούς να λάβουν σαφέστερη κατανόησι των Γραφών και να τους βοηθήσουν στην ωργανωμένη τους δράσι, και γι’ αυτό τα τελευταία λίγα χρόνια η Εταιρία Σκοπιά προσπάθησε να στείλη εκεί περισσοτέρους Ευρωπαίους αδελφούς. Αλλ’ αν και αυτό δεν έχει επιτραπή έως τώρα, το έργον επροχώρησε προς το παρόν καλά, ο δε αριθμός των μαρτύρων ηύξησε από 4.918 σε 11.244.
Στις 18 Δεκεμβρίου άρχισαν οι συνελεύσεις της Νυασαλάνδης. Ο Αδελφός Χένσελ υπηρέτησε τους αδελφούς που συγκεντρώθηκαν στη Λίμπε, λίγο έξω από τη Μπλαντάιρ, ενώ εγώ, συνοδευόμενος από τον Αδελφό Μακ Λάκι, υπηρέτη του τμήματος, πήγα αεροπορικώς στη Λιλόνγκβε, όπου εγίνετο άλλη συνέλευσις.
Για τη συνέλευσι της Λιλόνγκβε οι αδελφοί κατεσκεύασαν ένα μεγάλο στέγασμα πάνω από εκατό γυάρδες μάκρος και τριάντα γυάρδες φάρδος, που προφύλασσε από τον ήλιο και κάπως από τη βροχή, με την κωνική του μορφή. Ήσαν 2.500 παρόντες και πέρασαν πολύ χαρούμενα. Μερικοί είχαν έλθει από μακρινές αποστάσεις, και ολίγοι από τα σύνορα ακόμη της Βορείου Ροδεσίας. Ήσαν πολύ εύτακτοι και προσεκτικοί. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νυασαλάνδη είναι φιλήσυχοι και δεν δημιουργούν ταραχές. Δεν ασχολούνται στην πολιτική με κανένα τρόπο, αλλά συγκεντρώνουν την ελπίδα των στη βασιλεία του Θεού.
Ενώ εγώ έκανα δύο ομιλίες στους αδελφούς της Λιλόνγκβε, ο Αδελφός Χένσελ μιλούσε σ’ ένα ακροατήριο 4.000 περίπου ατόμων στη Λίμπε μέσα σ’ ένα ωραίο άλσος από μαγκόδενδρα Σ’ αυτή τη θέσι, μόνο το βήμα, υψωμένο πάνω σε πασσάλους από ινδοκάλομο περίπου οκτώ πόδια πάνω από το έδαφος, ήταν στεγασμένο. Οι μάρτυρες συγκεντρώθηκαν σε σχήμα ωοειδές, καθήμενοι στο έδαφος. Πρέπει να μνημονευθή ότι η υμνολογία και στα δύο μέρη ήταν ασυνήθως ευχάριστη.
Αφού μίλησα στη συνέλευσι της Λιλόνγκβε, έπρεπε να σπεύσω πίσω για τη δημοσία συνάθροισι της Λίμπε, που επρόκειτο ν’ αρχίση στις πέντε. Αν και η επιστροφή μου καθυστέρησε λίγο λόγω θυέλλης, ο καιρός στη Λίμπε ήταν ωραίος όλη τη μέρα και τώρα συγκεντρώθηκαν 5.000 άτομα σε ανοιχτό χώρο για ν’ ακούσουν τη δημοσία διάλεξι. Αργότερα το βράδυ έκαμα την ίδια ομιλία στο Δημαρχείο προς όφελος των Ευρωπαίων, από τους οποίους παρευρέθησαν 35. Και στις δύο συναθροίσεις οι άνθρωποι εξεδήλωσαν ζωηρό ενδιαφέρον για ό,τι ελέγετο όσον αφορά τη μεγάλη ανάγκη του λαού τώρα να εξετάση την οδόν του Θεού.
Την επομένη ημέρα εγώ υπηρέτησα τους αδελφούς στη Λίμπε ενώ ο Αδελφός Χένσελ επέταξε στη Λιλόνγκβε, κι εκεί έδωσε τη δημοσία ομιλία σε 3.000 άτομα. Έτσι, πάνω από 8.000 άτομα άκουσαν τις δημόσιες διαλέξεις στη Νυασαλάνδη. Στη διάρκεια της συνελεύσεως οι αδελφοί ενεθαρρύνθησαν να προωθήσουν το έργον, οι δε αγράμματοι υπεκινήθησαν να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν. Αν και υπάρχει αγραμματωσύνη μεταξύ των αδελφών, αυτή είναι ολιγώτερη από εκείνην που επικρατεί στη χώρα ως σύνολον.
Όταν ήμουν στη Νυασαλάνδη, είχα την ευκαιρία να μιλήσω στους κρατικούς λειτουργούς της Ζόμπας για περισσότερη Ευρωπαϊκή επίβλεψι και για να επιτραπή σε μερικούς ιεραποστόλους να μπουν στη χώρα. Ποια θα είναι η έκβασις είναι δύσκολο να πη κανείς· άσχετα, όμως, του τι κάνει η κυβέρνησις, αν σκοπός της είναι να εμποδίση την αλήθεια από το να φθάση στον λαό ή να χαλαρώση τον ζήλο των μαρτύρων του Ιεχωβά, θα αποτύχη. Μέσα σε πέντε χρόνια ο αριθμός των μαρτύρων υπερεδιπλασιάσθη και μπορούμε ν’ αναμένωμε παρόμοια αύξησι στα προσεχή πέντε έτη.
Για να φθάσωμε στη Μπλαντάιρ, πρώτα έπρεπε να ενοικιάσωμε ένα μικρό αεροπλάνο και χρησιμοποιήσαμε αυτό το ίδιο αεροπλάνο για να μας πάη πίσω στο Σώλσμπαιρυ της Νοτίου Ροδεσίας, τον επόμενο σταθμό μας. Το αεροσκάφος ήταν ένα δικινητήριο διπλανό με πάνινο κάλυμμα. Ο πιλότος, επειδή δεν είχε πάει άλλοτε στη Νυασαλάνδη, δεν εγνώριζε τις τοποθεσίες όλων των βουνών, κι έτσι, λόγω των χαμηλών νεφών, απεφάσισε ν’ ακολουθήση την τεθλασμένην οδόν. Ήταν σαν να ωδηγούσε ένα αμάξι με εκατό μίλια την ώρα, κάνοντας όλες τις στροφές.
Η γη ανυψώνετο, αλλά όχι και τα σύννεφα. Αρκετά μίλια εμπρός μπορούσαμε να ιδούμε ότι τα σύννεφα συνηντώντο με τη γη. Αφού εψαύσαμε τις κορυφές των δένδρων για λίγη ώρα, ενώ τα σύννεφα ήγγιζαν την κορυφή του αεροπλάνου, τελικά δεν απέμενε τίποτε άλλο να γίνη παρά να επιστρέψωμε στο αεροδρόμιο. Ήταν ένα 30 λεπτό ανώμαλο ταξίδι. Στις 9.30΄, μετά μια ώρα, ο άνεμος και ο ήλιος είχαν κάμει τα σύννεφα ν’ ανυψωθούν κι έτσι ξεκινήσαμε για το ταξίδι πάλι. Παίρνοντας άλλη κατεύθυνσι και πετώντας μεταξύ δύο στρωμάτων νεφών, μπορέσαμε να προχωρήσωμε προς τη Νότιο Ροδεσία.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΝΟΤΙΟΥ ΡΟΔΕΣΙΑΣ
Όταν εφθάσαμε στο Σώλσμπαιρυ, η συνέλευαις ήταν ήδη εν προόδω. Χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν είδαμε 163 άτομα παρόντα, που ήσαν όλα Ευρωπαίοι. Όταν είχαμε τη συνάθροισί μας στο Σώλσμπαιρυ πριν από πέντε χρόνια, μόνον οκτώ Ευρωπαίοι ήσαν παρόντες. Μέχρι τελευταίως, ήταν πολύ δύσκολο να ενδιαφερθούν Ευρωπαίοι για το έργον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλ’ ακόμη και στην ωραία χώρα της Νοτίου Ροδεσίας υπάρχουν ανησυχίες που ενοχλούν εκείνους οι οποίοι έχουν αγαθή καρδιά και αρχίζουν ν’ αναζητούν ελπίδα. Ο πληθυσμός αποτελείται από 120.000 Ευρωπαίους και 2.000.000 Αφρικανούς.
Λίγο μετά την άφιξί μου σ’ αυτή τη συνέλευσι, έπρεπε ν’ αναχωρήσω για να μιλήσω στην Αφρικανική συνάθροισι. Αυτό απαιτούσε διαδρομή πέντε περίπου μιλίων ως την Πόλι των Ιθαγενών του Χαράρι. Βρήκαμε τους αδελφούς να είναι καθισμένοι στο έδαφος σ’ ένα ευρύχωρο ανοιχτό τόπο και ν’ ακούουν τρεις ομιλητάς. Ο ένας μιλούσε στη γλώσσα Σινυάντζα, ο άλλος στη Σισόνα και ο τρίτος στη Ζουλού, ο ένας κατόπιν του άλλου δίνοντας την ίδια πληροφορία. Αν και δεν καταλάβαινα τι έλεγαν, μπορούσα να αισθανθώ ότι το πνεύμα του Ιεχωβά ήταν έκδηλο μεταξύ των ανθρώπων αυτών.
Όταν άρχισα εγώ ο ίδιος να μιλώ στη συνέλευσι, μπορούσα να ιδώ ότι η παλαιά συνήθεια να κάθωνται οι αδελφές στα αριστερά του ομιλητού και οι αδελφοί στο μέσον και στα δεξιά, εγκατελείπετο βαθμιαίως μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά και ολοένα περισσότερο οι γυναίκες κάθονται μαζί με τους άνδρας των. Ήταν μια ωραία θέα, οι 7.300 αυτοί Αφρικανοί αδελφοί, που είχαν συγκεντρωθή από όλα τα μέρη της Νοτίου Ροδεσίας, ν’ απόλαμβάνουν πλήρως τη συνέλευσί των. Ο ουρανός ήταν αίθριος σε όλη τη συνέλευσι.
Την Κυριακή 280 Αφρικανοί αδελφοί βαπτίσθηκαν σ’ έναν ποταμό, και 17 Ευρωπαίοι αδελφοί σε μια δεξαμενή του Σώλσμπαιρυ. Ενώ ο Αδελφός Χένσελ μιλούσε στο ακροατήριο των Ευρωπαίων αδελφών το πρωί, εγώ έκαμα τη δημοσία ομιλία στους Αφρικανούς και παρευρέθησαν 11.000 άτομα. Αργότερα την ίδια μέρα, όταν ο Αδελφός Χένσελ κι εγώ μιλήσαμε πάλι στους Αφρικανούς, υπήρχαν τουλάχιστον 15.000 άτομα συνηθροισμένα.
Το απόγευμα της Κυριακής έγινε η δημοσία συνάθροισις για τους Ευρωπαίους και παρευρέθησαν 250 άτομα, πράγμα που ήταν εξαίρετο. Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα, διότι σχεδόν οι μισοί από τους Αφρικανούς ακροατάς και 100 Ευρωπαίοι περίπου παρευρέθησαν στις δημόσιες συναθροίσεις λόγω της πολύ εντατικής διαφημίσεως των διαλέξεων.
Ένα πράγμα που έκαμε εντύπωσι στους Αφρικανούς, στην αστυνομία και στους Ευρωπαίους που παρατηρούσαν την Αφρικανική συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν ότι εδώ στο γήπεδο είχαν συγκεντρωθή Αφρικανοί από διάφορες φυλές και από όλα τα μέρη της χώρας, κι εν τούτοις δεν υπήρχαν έριδες, ούτε διαμάχες, ούτε αιματοχυσίες. Σε πολλούς οι οποίοι δεν ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά αυτό εφαίνετο σχεδόν απίστευτο.
Στη Νότιο Ροδεσία οι Αφρικανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζονται από πολλούς Ευρωπαίους ως πολύ καλοί άνθρωποι για να χρησιμοποιηθούν ως υπάλληλοι. Ως παράδειγμα ας λεχθή ότι ο προϊστάμενος ενός Αφρικανοί αδελφού, μηχανικός των σιδηροδρόμων, προσπάθησε ν’ απαλλαγή από τον αδελφό, το δε ζήτημα ήλθε υπό την προσοχή του σταθμάρχου. Η μόνη δικαιολογία που δόθηκε για την απαίτησι απολύσεώς του ήταν ότι αυτός ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο σταθμάρχης ανέφερε το ζήτημα στον επιθεωρητή των σιδηροδρόμων και ερώτησε τι έπρεπε να κάμη. Ο επιθεωρητής απήντησε: «Έχομε εκατοντάδες μάρτυρας του Ιεχωβά που εργάζονται εδώ στο Μπουλαβάγιο και είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. Μην απολύσετε αυτό το παιδί.» Εκράτησαν λοιπόν τον αδελφό και τον έθεσαν υπό την επίβλεψι ενός άλλου προϊσταμένου.
Στο Σαμπάνι οι αδελφοί δίνουν τεράστια μαρτυρία για την αλήθεια. Ο διευθυντής ενός μεταλλειακού συγκροτήματος είπε: «Πριν από ένα χρόνο δεν ήθελα ν’ αφήσω τους εκπροσώπους της Εταιρίας Σκοπιά να μπουν στην περιοχή, αλλά τώρα καταλαβαίνομε ότι οι δικοί σας είναι οι καλύτεροι άνθρωποι που έχομε. Τους τοποθετούμε βαθμιαίως στις πιο υπεύθυνες θέσεις.» Ο διευθυντής του μεταλλείου προσφάτως εξέδωκε ένα δελτίο προς όλους τους Ευρωπαίους υπαλλήλους, όπου έλεγε ότι σε όλους τους Αφρικανούς που είναι μάρτυρες του Ιεχωβά κι εργάζονται υπό τας διαταγάς των, πρέπει να δίδεται άδεια απουσίας για να πηγαίνουν στις συναθροίσεις των και όταν ακόμη είναι απασχολημένοι στις «βάρδιες» τους. Όταν κανείς συγκρίνη τους 10.315 μάρτυρας στη Νότιο Ροδεσία τώρα με τους 3.044 του 1947, θα εκτιμήση πόσο μεγάλη αύξησις έγινε εκεί.
Το έργον αυξάνει τόσο γοργά εδώ, ώστε εκρίθη σκόπιμο ν’ αγορασθή ένα σπίτι σ’ ένα ωραίο μέρος του Σώλσμπαιρυ,—που μπορεί να ονομασθή η βασιλούπολις της Κεντρώας Αφρικής—για τη στέγασι των ιεραποστόλων και του τμήματος. Ελήφθη φροντίδα ώστε οι Ευρωπαίοι αδελφοί να έχουν μεγαλύτερη προσωπική επίβλεψι στις Αφρικανικές ομάδες και να γίνεται επιμελέστερη εκπαίδευσις στους Αφρικανούς περιοδεύοντας εκπροσώπους της Εταιρίας Σκοπιά, που είναι γνωστοί ως υπηρέται περιοχής. Αν και υπάρχει εξαιρετική ειρήνη και ενότης μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι Αφρικανοί αδελφοί μας φροντίζουν ωστόσο πολύ να βελτιώνωνται συνεχώς. Η προοπτική θεοκρατικής επεκτάσεως στη Νότιο Ροδεσία είναι πολύ ενθαρρυντική.