Βρήκαμε την Αληθινή Οδό της Αγάπης, Χαράς και Ειρήνης

Η ΣΥΖΥΓΟΣ μου κι εγώ πρόκειται σήμερα να διεξάγωμε μια Γραφική μελέτη μ’ ένα νεαρό τοξικομανή. Κάθε φορά που τον επισκεπτόμεθα, διερωτώμεθα αν θα βρίσκεται στα βάθη της καταθλίψεως ή της αγωνίας. Ίσως αυτό διερωτώντο κι εκείνοι οι οποίοι μας έκαναν Γραφική μελέτη το 1970, διότι τότε ήμεθα χίππυς, διάγοντας το ίδιο είδος ζωής μ’ αυτό το νεαρό.

Μολονότι δεν είχαμε νυμφευθή, η Ρόμυ κι εγώ, μαζί με πέντε άλλα νεαρά άτομα, ζούσαμε σ’ ένα μεγάλο διαμέρισμα, στη Ρώμη της Ιταλίας. Θέλαμε ν’ ανακαλύψωμε το νόημα της ζωής, να μάθωμε πώς να βοηθήσωμε τους ανθρώπους να καταλάβουν την αγάπη, την ειρήνη και την αλήθεια εξερευνώντας την αρχιτεκτονική, τη μουσική, το δράμα, ακόμη και σειρές από εύθυμα σκίτσα. Εκτός του ότι χρησιμοποιούσαμε χασίς και LSD, χρησιμοποιούσαμε και μεταφυσικό συλλογισμό και μελετούσαμε αποκρυφισμό. Ωστόσο, αντί να λύσωμε τα προβλήματά μας και να βρούμε τις απαντήσεις στα ερωτήματά μας, βυθιζόμεθα σε ολοένα μεγαλύτερη σύγχυσι.

Βλέποντας ότι τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, αποφασίσαμε να εγκαταλείψωμε την κοινωνία, την πόλι και το Κατεστημένο. Με τους συντρόφους μας, ωργανώσαμε ένα ταξίδι το οποίο θα μας έφερνε στην Πολυνησία, όπου υπολογίζαμε να ζήσωμε κοντά στη φύσι, παρασκευάζοντας με τα χέρια μας ό,τι χρειαζόμεθα για να συντηρηθούμε. Αυτή ήταν η τελευταία μας ελπίδα.

Προτού φύγωμε, η Ρόμυ κι εγώ θελήσαμε να νυμφευθούμε για να ευχαριστήσωμε τις οικογένειές μας, μολονότι ο νομικός γάμος δεν μας ενδιέφερε και τόσο πολύ. Για να συναντήσωμε τους γονείς της Ρόμυ, πήγαμε στην Ελβετία το 1970. Η Ρόμυ είχε ανατραφή από τη μητέρα της. Ο πατέρας της είχε πάρει διαζύγιο και είχε νυμφευθή πάλι, αλλά τώρα ήταν ένας Μάρτυς του Ιεχωβά. Σύμφωνα με τη Ρόμυ, μπορούσε να μας αποστομώση με την Αγία Γραφή.

ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΡΟΜΥ

Μόλις φθάσαμε στο σπίτι του πατέρα της, εκείνος μας είπε ότι θα μπορούσαμε να καπνίσωμε μόνο στην κουζίνα ή έξω, και ότι ένας από μας θα έπρεπε να κοιμηθή στο κάτω πάτωμα και ο άλλος στο επάνω, επειδή δεν ήμεθα νομίμως νυμφευμένοι. Αυτή η σταθερότης μάς έβαλε σε σκέψεις.

Ήμεθα πράγματι αποφασισμένοι να του δείξωμε ότι η Αγία Γραφή είναι απλώς το κατώφλι μιας πνευματικής αναπτύξεως και δεν διδάσκει τον εξαγνισμό της ψυχής που καθιστά το άτομο ικανό να ζήση σε αρμονία με το σύμπαν και με τον συνάνθρωπό του. Ο μελλοντικός πενθερός μου, όμως, μας εξήγησε ότι όλες οι προσπάθειές μας ν’ ανυψωθούμε πνευματικώς, στην πραγματικότητα, εξυπηρετούσαν τον σκοπό του Διαβόλου και ότι του ανοίγαμε την πόρτα κάθε φορά που κάναμε μεταφυσικό συλλογισμό. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι η πείρα μας με τα ναρκωτικά και τον αποκρυφισμό μας είχε πείσει ότι ο Διάβολος υπήρχε, διότι, στη διάρκεια των συλλογισμών μας, αισθανόμαστε πραγματικά κακές δονήσεις να εισέρχωνται μέσα μας. Στην ανησυχία μας, μιλήσαμε γι’ αυτό σ’ εκείνον που μας εισήγαγε σ’ αυτή τη συνήθεια. Εκείνος απλώς μας είπε ότι, για να αποκτήσωμε εξαγνισμό, χρειαζόμαστε το θάρρος να υπερνικήσωμε τα κακό μέσα μας.

Ο πατέρας της Ρόμυ μάς προειδοποίησε για το διανοητικό κενό που καθιστά τους δαίμονες ικανούς να αιχμαλωτίσουν ένα άτομο. Μας διάβασε τα εδάφια Λουκάς 11:24-26: «Όταν το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι’ ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν, και μη ευρίσκον λέγει· Ας υποστρέψω εις τον οίκον μου όθεν εξήλθον· και ελθόν ευρίσκει αυτόν σεσαρωμένον και εστολισμένον. Τότε υπάγει και παραλαμβάνει επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων.» Οι πείρες μου με είχαν διδάξει μια προαναλαμπή της αληθείας αυτών που έλεγε η Αγία Γραφή.

Μετά απ’ αυτή τη συζήτησι η Ρόμυ κι εγώ αποφασίσαμε να διακινδυνεύσουμε ν’ αποκαλύψωμε ο ένας στον άλλον τη ‘μάντρα’ μας, το μυστικό τύπο που είναι απαραίτητος για συλλογισμό. Δεν είχε βγη καλά—καλά αυτή η λέξις από τα χείλη μας, όταν και οι δυο μας αισθανθήκαμε μουδιασμένοι και παγωμένοι, πετρωμένοι. Κάτι είχε βγη από μέσα μας που, καθώς έβγαινε με βία προς τα έξω, μας έδωσε την εντύπωσι ότι βρισκόμαστε μέσα σε ανεμοστρόβιλο. Τρομαγμένοι απ’ απ’ αυτό το πράγμα, ξυπνήσαμε τον πατέρα της Ρόμυ να μας βοηθήση. Εκείνος, βλέποντας σε τι κατάστασι τρόμου βρισκόμαστε, έκανε αμέσως μια προσευχή στον Ιεχωβά για μας. Εκείνη τη νύχτα μπορέσαμε να κοιμηθούμε ήρεμοι, μολονότι χωριστά, όπως είχε ζητήσει ο πατέρας της Ρόμυ.

ΑΡΧΙΖΕΙ ΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Σύντομα μετά την επιστροφή μας στη Ρώμη, πήγαμε στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά να ρωτήσωμε αν θα μπορούσαμε να μελετήσωμε την Αγία Γραφή με Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, είχαμε την πρόθεσι να παραμείνωμε χίππυς. Αλλά παίρναμε ναρκωτικά λιγώτερο συχνά, από φόβο μήπως έχομε ενοχλήσεις από τον Διάβολο.

Η υποδοχή που μας έκαναν στο γραφείο του τμήματος και η περιήγησις στο κτίριο μάς έκανε βαθειά εντύπωσι. Κανείς δεν έδειξε αποστροφή για την περιβολή μας ως χίππυς, μολονότι ήταν πράγματι συγκλονιστική, ενώ στους δρόμους οι άνθρωποι συνήθως απέστρεφαν το βλέμμα τους από πάνω μας και έκαναν αγενείς παρατηρήσεις για μας. Προτού αναχωρήσωμε, αφήσαμε τη διεύθυνσί μας ώστε να μας επισκεφθή κάποιος για Γραφική μελέτη.

Κατ’ αρχήν, δυο νεαροί μας επεσκέφθησαν για να συζητήσωμε από το Λόγο του Θεού. Επειδή ήσαν πιο μικροί από μας, η Ρόμυ συνήθως γελούσε εις βάρος τους. Αργότερα, ένας Μάρτυς, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος και πολύ πιο αυστηρός από τους νεαρούς Μάρτυρες, μας επεσκέφθη. Μολονότι επανειλημμένως δεν μας έβρισκε στο σπίτι, εξακολουθούσε να έρχεται, περίμενε πολλή ώρα και άφηνε σημείωμα που ώριζε επόμενες συναντήσεις. Δεν αποθαρρύνθηκε. Αμέσως από την πρώτη επίσκεψι, αυτός ο Μάρτυς έκανε προσευχή και μας ζήτησε να μη καπνίσωμε στη διάρκεια της μελέτης. Συχνά μας προσκαλούσε για φαγητό στο σπίτι του, διότι εγνώριζε ότι δεν τρώγαμε καλά.

Με σταθερότητα και αγάπη, μας έκανε να καταλάβωμε την περηφάνεια μας και τον αέρα ανωτερότητος που είχαμε, λόγω των εσφαλμένων φιλοσοφικών αντιλήψεών μας. Μας έπεισε για την επείγουσα ανάγκη να διακόψωμε κάθε επαφή με τις πονηρές πνευματικές δυνάμεις. Η ανάλυσις του 19 κεφαλαίου των Πράξεων και των εδαφίων Δευτερονόμιον 7:25, 26 μας έκανε σιγά—σιγά ν’ απαλλαγούμε από ωρισμένα βιβλία, περιλαμβανομένων και των βιβλίων αποκρυφισμού, και των ενδυμάτων που χρησιμοποιούσαμε για τις συνεδριάσεις μυήσεως.

Ωστόσο, αισθανόμαστε ακόμη σαν να είχαμε συλληφθή σε παγίδα. Χωρίς να το γνωρίζωμε, επιστολές που είχε γράψει μια φίλη της συζύγου μου ήταν η αιτία των ενοχλήσεων. Στο σκοτάδι, αυτές οι επιστολές έδιναν στη σύζυγό μου μια σαφή εντύπωσι της παρουσίας υπερανθρωπίνων όντων, των οποίων τα μάτια την κοίταζαν. Μόλις ανάβαμε τα φώτα, όλα αυτά έπαυαν. Γενικά, ήταν αρκετό να προφέρωμε το όνομα «Ιεχωβά» δυνατά. Μόλις λέγαμε τα όνομα του Θεού η δαιμονική επιρροή έπαυε, και επέστρεφε μετά από λίγες ώρες. Αυτό εξακολούθησε μέχρις ότου καταστρέψαμε τις επιστολές.

Μια νύχτα, ενώ ήμαστε και οι δυο υπό την επήρεια ναρκωτικών, η σύζυγός μου ξαφνικά είχε την έμμονη ιδέα ότι εγώ επρόκειτο να τη φονεύσω. Και πραγματικά εγώ αισθανόμουν μια ακατανίκητη δύναμι να πιάνη το βραχίονά μου και να με ωθή να διαπράξω το έγκλημα αυτό, παρά τη θέλησί μου. Μολονότι αντιστεκόμουν μ’ όλη τη δύναμί μου, αυτή η δύναμις με έσπρωχνε αμείλικτα. Μόνο με το να προφέρω το όνομα του Θεού «Ιεχωβά» χωρίς διακοπή, μπόρεσα να συγκρατηθώ. Για ν’ αποφύγωμε το χειρότερο, είπα στη σύζυγό μου να ντυθή γρήγορα και να τρέξη στο σπίτι ενός Μάρτυρος, ενός πρεσβυτέρου, ο οποίος εγνώριζε τα προβλήματά μας. Σύντομα μετά από αυτό, πήγα κι εγώ στο σπίτι του όπου ευρίσκετο η σύζυγός μου. Ήταν τρεις η ώρα τα πρωί. Εκείνος, επειδή κατάλαβε αμέσως την κατάστασι, μας άκουσε, μας καθησύχασε και έκανε μια κατάλληλη προσευχή, μετά από την οποία μας πρότεινε να κοιμηθούμε στο σπίτι του. Την επόμενη μέρα ο Μάρτυς που μελετούσε μαζί μας, μας συνώδευσε στο σπίτι μας.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Εν τω μεταξύ, είχαμε αρχίσει να μιλούμε για τη Γραφική αλήθεια στους φίλους μας οι οποίοι έπαιρναν ναρκωτικά. Τους είχαμε δώσει μια Αγία Γραφή και το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή. Αλλ’ αυτοί οι φίλοι με εμπόδιζαν να προοδεύσω στη Χριστιανική οδό της ζωής. Κατ’ εξακολούθησιν, επέκριναν την αλήθεια και μ’ εχλεύαζαν επειδή ήθελα να κόψω τα μαλλιά μου και να σταματήσω να παίρνω ναρκωτικά. Όσο για μένα, δεν μπορούσα παρά να σκέπτωμαι τα εδάφια 2 Κορινθίους 6:14-18: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε, συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον, και εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.»

Αλλά δεν ήταν εύκολο για μένα να διακόψω τη φιλία μου μ’ αυτά τα άτομα. Αγαπούσα ιδιαίτερα έναν από τους φίλους μου, ο οποίος είχε συγκλονισθή πολύ επειδή έκοψα τα μαλλιά μου και άρχισα να εργάζωμαι τακτικά. Ό,τι έκανα, τον συγκλόνιζε βαθιά. Αυτό με στενοχωρούσε πάρα πολύ. Κατόπιν αργότερα, καθώς επέστρεφα από το σχολείο όπου εργαζόμουν, σφύριζα και τραγουδούσα επάνω στη μοτοσυκλέττα μου. Ήμουν τόσο ευτυχισμένος! Αυτός ο ίδιος φίλος μου, καθώς ερχόταν με το αυτοκίνητό του, κατέβασε το παράθυρο και έμεινε κατάπληκτος όταν είδε την ευτυχία μου. Η χαρά μου τον έκανε ν’ αντιληφθή ότι τα ναρκωτικά τον έκαναν ολοένα και πιο δυστυχισμένο.

Ως αποτέλεσμα, εκείνη την ίδια μέρα αυτός, η 16χρονη σύζυγός του και η εξαδέλφη του ήλθαν στην Αίθουσα Βασιλείας. Εντυπωσιασμένοι από την υποδοχή που τους έκαναν και την ευτυχία των ατόμων που ήσαν στο ακροατήριο, άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή με τον Μάρτυρα ο οποίος μελετούσε μαζί μας. Κι αυτοί επίσης βαπτίσθηκαν το ίδιο έτος που βαπτισθήκαμε κι εμείς. Χαιρόμεθα που, από τους φίλους μας που έπαιρναν ναρκωτικά, τέσσερις έχουν τώρα αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά.

Μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχομε βρει πολλούς αληθινούς φίλους και πραγματική αγάπη, χαρά και ειρήνη. Ποτέ δεν θα ξεχάσωμε την υπομονή που έδειξε η σύζυγος του Μάρτυρος που μελετούσε την Αγία Γραφή μαζί μας. Δίδαξε στη Ρόμυ πώς να μαγειρεύη και πώς να διατηρή το σπίτι μας καθαρό και τακτοποιημένο. Χάρις σ’ αυτήν, η σύζυγός μου μπορεί να ευαρεστή τον Ιεχωβά και σ’ αυτούς επίσης τους τομείς της Χριστιανικής ζωής. (Παροιμ. 31:27) Επί τέλους, είμεθα πραγματικά ενωμένοι σε μια ευτυχισμένη γαμήλια σχέσι.—Από συνεργάτη.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Η πείρα μας με τα ναρκωτικά και τον αποκρυφισμό μας είχε πείσει ότι ο Διάβολος υπήρχε

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Ο νομικός γάμος δεν μας ενδιέφερε πολύ

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Μόνο με το να προφέρω το όνομα του Θεού «Ιεχωβά» χωρίς διακοπή μπόρεσα συγκρατηθώ

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Η χαρά μου τον έκανε ν’ αντιλήφθη ότι τα ναρκωτικά τον έκαναν ολοένα και πιο δυστυχισμένο