Στο Βάθος των Ειδήσεων

Διεστραμμένη Άποψη για τη Σεξουαλική Ηθική

● ‘Η πορνεία ή η μοιχεία όπου δεν χρησιμοποιούνται αντισυλληπτικά είναι μικρότερο αμάρτημα απ’ όσο η σεξουαλική σχέση ενός ανδρόγυνου που χρησιμοποιεί στη διάρκεια της σχέσεως αντισυλληπτικά,’ είπε η Καθολική φιλόσοφος Ελίζαμπεθ Άνσκομπ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ στην Αγγλία. Δήλωσε: «Μια πράξη σεξουαλικής επαφής με αντισυλληπτικά είναι πράξη χονδροειδούς ακαθαρσίας. . . . Ο γάμος δεν το κάνει αυτό σεβαστό. Αν πρόκειται να κάνετε ένα τέτοιο πράγμα, είναι καλύτερα να πάτε να το κάνετε με μια πόρνη, όχι με τη σύζυγό σας.» Διακήρυξε ότι η Καθολική Εκκλησία ‘πάντοτε θεώρησε τα αντισυλληπτικά σαν παραβίαση της αγνότητας.’

Ο καθηγητής Ρίτσαρντ Ρόατς του Πανεπιστημίου Μάρκετ στις Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησε, λέγοντας ότι ‘η εισαγωγή των αντισυλληπτικών σ’ ένα γάμο αλλάζει τη θέση της γυναίκας από έντιμη σε πρόστυχη.’

Εν τούτοις, πουθενά ο Λόγος του Θεού, η Γραφή, δεν εξισώνει αυτό τον έλεγχο των γεννήσεων με την πορνεία ή τη μοιχεία. Μολονότι καταδικάζει τις τελευταίες, σιωπά για την πρώτη, κάνοντάς την έτσι θέμα προσωπικής αποφάσεως. (1 Κορ. 6:9, 10) Είναι επίσης ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι σε πολλές σφυγμομετρήσεις που έγιναν στους Καθολικούς, η πλειονότητα δεν συμφωνεί με τα σχόλια αυτών των Καθολικών διδασκάλων, αφού εφαρμόζουν τον έλεγχο γεννήσεως, περιλαμβανομένων και των αντισυλληπτικών.

Η Λεηλασία Δεν Είναι Αμαρτία;

● Η «Ξηρασία του Αιώνα» στη Βραζιλία, η χειρότερη απ’ το 1877, καλύπτει μια περιοχή του βορειοανατολικού μέρους της χώρας που είναι μεγαλύτερο από τη Γαλλία και την Ιταλία μαζί και έχει επηρεάσει σοβαρά τη ζωή 13 εκατομμυρίων κατοίκων της. Στη διάρκεια του Μαρτίου, σε 39 πόλεις τεσσάρων νομών εισέβαλαν εκατοντάδες θύματα της ξηρασίας που απαιτούσαν τροφή. Σε μερικές πόλεις όπου τα αιτήματά τους δεν ικανοποιήθηκαν αμέσως, λεηλάτησαν μαγαζιά κι αποθήκες.

Ο Καρδινάλιος Αλοΐζιο Λορσάιντερ της Φαρταλέτσα, πρωτεύουσας του Νομού Κεάρα που επλήγη, δήλωσε: «Ένα άτομο που βρίσκεται σε φοβερά μεγάλη ανάγκη μπορεί νόμιμα να πάρει την ποσότητα υλικών αγαθών που οι άλλοι θα ήσαν υποχρεωμένοι να του δώσουν σαν φιλανθρωπικό καθήκον».

Ο Καρδινάλιος Λορσάιντερ δεν ανάφερε πού βάσισε τη δήλωσή του ότι οι περιστάσεις μπορούν να κάνουν τη λεηλασία νόμιμη. Ωστόσο, αν είχε βασίσει τη συμβουλή του στη συμβουλή του «Αγίου» Πέτρου, θα είχε πει: «Μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς, ή κλέπτης, ή κακοποιός, ή ως περιεργαζόμενος τα αλλότρια.» Κι αν αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να υποφέρει κανείς από πείνα μέχρι να έλθει η κυβερνητική βοήθεια, οι Χριστιανοί θα εξακολουθούσαν «να υποτάσσωνται εις τις κυβερνητικές εξουσίες,» όπως προστάζει η Γραφή.—1 Πέτρου 4:15· Ρωμ. 13:1, Καθολική «Βίβλος της Ιερουσαλήμ».

Οι Θρησκείες Δεν Μαθητεύουν

● Το να είναι κανείς ένας μαθητής του Ιησού σημαίνει να τον μιμείται και στη διδασκαλία και στη διαγωγή. Η ευαγγελική έκδοση «Η Χριστιανοσύνη Σήμερα» παραδέχεται ότι τα μέλη των εκκλησιών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου απέτυχαν και στις δυο περιπτώσεις. (Ματθ. 28:19, 20) Το περιοδικό γράφει: «Οι εκκλησίες του Δυτικού κόσμου δεν έκαναν τη μαθήτευση μια απαίτηση για να είναι κανείς Χριστιανός. Δεν απαιτούν από κάποιον να είναι . . . ένας μαθητής για να γίνει Χριστιανός, και μπορεί κανείς να παραμείνει Χριστιανός χωρίς κανένα σημάδι προόδου προς ή στη μαθήτευση. Οι σύγχρονες Αμερικανικές εκκλησίες ιδιαίτερα δεν απαιτούν ν’ ακολουθεί κανείς τον Χριστό στο παράδειγμά του, στο πνεύμα, και στις διδασκαλίες σαν προϋπόθεση για να είναι κανείς μέλος.»

Το περιοδικό παρατηρεί επίσης την ανάγκη να μιμηθούμε τον Ιησού «καθώς περπατούσε από τόπο σε τόπο αναγγέλλοντας, δείχνοντας, και εξηγώντας την κυβέρνηση του Θεού. Οι μαθητές έπρεπε να είναι μαζί του για να μαθαίνουν πώς να κάνουν αυτό που έκανε κι εκείνος.» Σήμερα, ο μέσος εκκλησιαζόμενος δεν μιμείται τον Ιησού με το να λέει σε άλλους για τους σκοπούς του Θεού.

Αντίθετα, οποιοσδήποτε είναι βαπτισμένος σαν Μάρτυς του Ιεχωβά κατανοεί σαφώς ότι πρέπει να μιμηθεί τον Ιησού όχι μόνο στο δόγμα και στη διαγωγή αλλά επίσης με τη συμμετοχή στο ‘κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη πριν έλθη το τέλος.’—Ματθ. 24:14· 1 Πέτρ. 2:21.