Στο Βάθος των Ειδήσεων
Ιδιοτελές Κίνητρο
Λίγο μετά το 1933, όταν ανέλαβε την εξουσία, ο ναζιστής ηγέτης Αδόλφος Χίτλερ διαπραγματεύτηκε την υπογραφή ενός κονκορδάτου με την Καθολική Εκκλησία. Αυτό το κονκορδάτο έδινε στον Χίτλερ το δικαίωμα να ασκεί βέτο στις χειροτονίες Γερμανών επισκόπων με αντάλλαγμα την παραχώρηση ορισμένων προνομίων στην εκκλησία. Αλλά ποια από τις δυο παρατάξεις επρόκειτο να επωφεληθεί περισσότερο; Μια καινούρια γαλλική Καθολική εγκυκλοπαίδεια δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση στην ερώτηση αυτή.
«Ο ίδιος ο Πάπας Πίος ΙΑ΄ . . . το θεωρούσε απόλυτα ουσιώδες να κατοχυρώσει την ασφάλεια της Γερμανικής εκκλησίας μέσω ενός κονκορδάτου. Οι διαπραγματεύσεις γι’ αυτό έγιναν ανάμεσα στους μήνες Απρίλιο και Ιούλιο του 1933. Μολονότι επίσημα ευνοούσε την Καθολική Εκκλησία, αυτό το κονκορδάτο στην πραγματικότητα αποτελούσε επιτυχία για τον Χίτλερ, αφού αναγνώριζε το καθεστώς του. Επιπλέον, επειδή ο Χίτλερ το παραβίαζε συνεχώς, ο πάπας κατηγορήθηκε ότι αποκοίμιζε τις Καθολικές συνειδήσεις και αφόπλιζε τους επισκόπους, συνάπτοντας μια ανόητη συμφωνία».
Σήμερα, ιδιαίτερα στη Γαλλία και στη Γερμανία, η Καθολική Εκκλησία επικρίνεται απροκάλυπτα επειδή η ιεραρχία της συμβιβάστηκε στη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος. Αυτού του είδους προβλήματα ανακύπτουν όταν οι ηγέτες των εκκλησιών δεν παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια και το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε σχετικά με τους αληθινούς ακολούθους του: ‘Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως και εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου’. (Ιωάννης 17:16, ΜΝΚ) Βέβαια, αυτοί οι συμβιβασμοί από μέρους των ηγετών των εκκλησιών εξασφάλισαν την εύνοια του πολιτικού στοιχείου, αλλά πώς επηρέασαν τη σχέση τους με τον Θεό; Όταν έγραψε σε συγχριστιανούς του, ο μαθητής του Ιησού, ο Ιάκωβος, προειδοποίησε: «Η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού».—Ιακώβου 4:4.
Άτυχοι στα Λαχεία
Οι πιθανότητες να κερδίσετε στα λαχεία είναι 1 στα 14 εκατομμύρια. Εντούτοις, εκατομμύρια άνθρωποι αγοράζουν τακτικά κρατικά λαχεία, όπως αναφέρει η καναδική εφημερίδα Δε Γκλόουμπ εντ Μέιλ (The Globe and Mail). Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο τα λαχεία τραβούν κόσμο είναι η ελπίδα για επίτευξη μεγάλου κέρδους, η οποία τροφοδοτείται συνήθως από διαφημίσεις που συγκεντρώνουν την προσοχή «στο κέρδος και στη μεγάλη απώλεια που μπορεί να υποστεί κανείς αν δεν αγοράσει λαχείο». Εφόσον ο σκοπός των λαχείων είναι να αποκομίζουν κέρδη και να αναδεικνύουν λίγους μόνο τυχερούς, οι οργανωτές τους προσπαθούν καθημερινά να επηρεάσουν το κοινό «ελπίζοντας οι άνθρωποι να εθιστούν στην αγορά λαχείων».
Πετυχαίνει αυτή η τακτική; Ναι! Σ’ ένα άρθρο που έγραψε για το περιοδικό Αμέρικαν Χελθ (American Health) σχετικά με την αύξηση των εφήβων που παίζουν τυχερά παιχνίδια, ο Δρ Ντουράν Τζέικομπς λέει ότι οι έφηβοι ξεκινάνε τα τυχερά παιχνίδια παίζοντας λαχεία, «επειδή αυτά είναι φτηνά, προσφέρονται παντού και διαφημίζονται ως κάτι το αθώο». Ο ίδιος προσθέτει: «Τα λαχεία είναι το δέλεαρ που οδηγεί τους εφήβους σε άλλες σοβαρές μορφές τυχερών παιχνιδιών». Μια καναδική αυθεντία για τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια λέει: «Όποιος προσπαθήσει να σας πείσει ότι τα λαχεία δεν είναι τυχερό παιχνίδι είτε κάνει τον ανόητο είτε είναι πράγματι ανόητος. . . . Ξοδεύουμε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για λαχεία, ελπίζοντας να κερδίσουμε κάτι. Ναι, το λαχείο είναι τυχερό παιχνίδι».
Τα λαχεία προωθούν τη φιλαργυρία. Ο Δρ Μάρβιν Στάινμπεργκ, πρόεδρος του Συμβουλίου για τον Εθισμό στα Τυχερά Παιχνίδια του Κονέκτικατ, παρατήρησε ότι προβληματικοί νεαροί παίχτες τυχερών παιχνιδιών ξοδεύουν τα χρήματα του φαγητού τους, κλέβουν χρήματα και φτάνουν στο σημείο να αρπάξουν από καταστήματα για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη συνήθειά τους. Πόσο αληθεύουν πράγματι τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι . . . διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς».—1 Τιμόθεον 6:9, 10.