مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۶-۱۲ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | اِرْمیا ۱-۴
«من با تو هستم تا رهایی‌ات بخشم»
(اِرْمیا ۱:۶) آنگاه گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، اینک من سخن گفتن نمی‌دانم، زیرا جوانی بیش نیستم!»
(اِرْمیا ۱:۷-۱۰) اما خداوند مرا گفت: «مگو، ‹جوانی بیش نیستم›، زیرا نزد هر کس که تو را بفرستم، خواهی رفت، و هرآنچه تو را امر فرمایم، خواهی گفت. ۸ از ایشان مترس، زیرا من با تو هستم تا رهایی‌ات بخشم؛» این است فرمودهٔ خداوند. ۹ آنگاه خداوند دست خود را پیش آورده، دهانم را لمس کرد. و خداوند مرا گفت: «اینک کلام خود را در دهانت نهادم. ۱۰ بدان که امروز تو را بر قومها و حکومتها برگماشتم، تا از ریشه بَرکَنی و منهدم نمایی، هلاک کنی و سرنگون سازی، بنا کنی و غرس نمایی.»
(اِرْمیا ۱:۱۷-۱۹) اما تو، کمر خود را محکم ببند و برخاسته، هرآنچه را به تو امر می‌فرمایم، بدیشان بگو. از ایشان هراسان مباش، مبادا تو را در برابر ایشان به هراس افکنم. ۱۸ زیرا هان من امروز تو را شهرِ حصاردار و ستون آهنین و حصارهای برنجین بر ضد تمامی این سرزمین ساخته‌ام، بر ضد پادشاهان یهودا و صاحبمنصبان و کاهنانش و بر ضد مردمان این دیار. ۱۹ ایشان با تو به نبرد بر خواهند خاست، اما بر تو پیروز نخواهند شد، زیرا خداوند می‌فرماید، من با تو هستم تا رهایی‌ات بخشم.»
jr-۱۴¶ ۸۸ E-۱۵
«جان خستگان را تازه خواهم ساخت»
آیا شما به خستگان نیرویی تازه می‌دهید؟
۱۴ ما می‌توانیم ببینیم که اِرْمیا چگونه تشویق شد و او چگونه «خستگان» را قوّت‌قلب بخشید. (ار ۳۱:۲۵) یَهُوَه به‌ویژه اِرْمیا را ترغیب و تشویق کرد. اگر جای اِرْمیا بودید آیا با شنیدن این گفتهٔ یَهُوَه تشویق نمی‌شدید: «من امروز تو را شهرِ حصاردار . . . ساخته‌ام، . . . ایشان با تو به نبرد بر خواهند خاست، اما بر تو پیروز نخواهند شد، زیرا خداوند می‌فرماید، من با تو هستم تا رهایی‌ات بخشم.» (ار ۱:۱۸، ۱۹) اِرْمیا از روی تجربه دربارهٔ یَهُوَه چنین گفت: «ای قوّت و قلعهٔ من، ای پناهگاه من در روز تنگی.»—ار ۱۶:۱۹.
۱۵ درخور توجه است که یَهُوَه به اِرْمیا گفت که «من با تو هستم.» پس ما چگونه می‌توانیم دیگران را تشویق کنیم؟ دانستن این که هم‌ایمان یا خویشاوندی نیاز به تشویق دارد کافی نیست بلکه باید بکوشیم در عمل نیز به او کمک کنیم. در اغلب موارد، بهتر است از نمونهٔ رفتار خدا با اِرْمیا سرمشق بگیریم و اول با افرادی که به کمک نیاز دارند درددل کنیم. سپس وقتی مناسب باشد، می‌توانیم با چند کلمه او را تشویق کنیم؛ نیازی نیست او را با سخنانمان غرق سازیم. قبل از آن که بخواهیم به کسی دلگرمی بدهیم، باید فکر کرده باشیم که با چه کلماتی می‌توانیم موجب دلگرمی و تشویق او شویم. می‌توانیم عبارات ساده‌ای را به کار ببریم که بیانگر مهر و محبتمان باشد. بدین شکل می‌توانیم طرف مقابل را تحت تأثیر قرار بدهیم.—امثال ۲۵:۱۱ خوانده شود.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِرْمیا ۲:۱۳) زیرا قوم من مرتکب دو گناه شده‌اند: مرا که چشمهٔ آب حیاتم، ترک گفته‌اند و برای خویشتن آب‌انبارها کَنده‌اند، آب‌انبارهای تَرَک‌خورده که آب را نگاه نتوانند داشت.
(اِرْمیا ۲:۱۸) حال تو را چه سود که به مصر بروی تا از آبِ شیحور بنوشی؟ و تو را چه حاصل که به آشور بروی تا از آب فُرات بنوشی؟
(اِرْمیا ۴:۱۰) پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را به‌غایت فریفتی، آنگاه که گفتی، «شما را صلح و سلامت خواهد بود، «حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»
قرائت کتاب مقدّس
(اِرْمیا ۴:۱-۱۰) «خداوند می‌گوید: ای اسرائیل، اگر بازمی‌گردی، نزد من بازگشت کن. اگر بتهای منفورِ خویش را از حضورم دور سازی، و تزلزل به خود راه ندهی، ۲ اگر به راستی و عدالت و انصاف سوگند خورده، بگویی: «به حیات یهوه،» آنگاه قومها خود را در او مبارک خواهند خواند و به او فخر خواهند کرد.» ۳ آری، خداوند به مردمان یهودا و اورشلیم چنین می‌فرماید: «زمینهای خود را شیار کنید، و در میان خارها کِشت مکنید. ۴ ای مردان یهودا و ساکنان اورشلیم، خویشتن را برای خداوند ختنه کنید، قُلَفَهٔ دلهایتان را دور سازید، مبادا به سبب شرارتِ اعمال شما، خشم من چون آتش زبانه کشیده، بسوزانَد، و کسی نباشد که آن را خاموش سازد.» ۵ در یهودا اعلام کنید و در اورشلیم ندا در داده، بگویید: «در سرتاسر این سرزمین کَرِنا بنوازید، و به آواز بلند ندا کرده، بگویید: «گرد آیید تا به شهرهای حصاردار داخل شویم!» ۶ عَلَمی به سوی صَهیون برافرازید؛ پناه بگیرید! درنگ مکنید! زیرا من بلایی از جانب شمال نازل می‌کنم و هلاکتی عظیم بر شما می‌آورم. ۷ «شیری از بیشهٔ خود برآمده، و هلاک‌کنندهٔ قومها رهسپار شده است؛ او از مکان خویش به در آمده، تا سرزمین تو را ویران کند؛ شهرهایت خراب خواهد شد، و خالی از سکنه خواهد گشت. ۸ بدین سبب پلاس در بر کنید، بر سینهٔ خود بزنید و شیون نمایید، زیرا خشمِ آتشین خداوند از ما برنگشته است!» ۹ «خداوند می‌فرماید: در آن روز دل پادشاه و صاحبمنصبان خواهد لرزید، و کاهنان مبهوت و انبیا متحیر خواهند شد.» ۱۰ پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را به‌غایت فریفتی، آنگاه که گفتی، «شما را صلح و سلامت خواهد بود، «حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»
۱۳-۱۹ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | اِرْمیا ۵-۷
«آنان از انجام دادن خواست خدا دست کشیدند»
(اِرْمیا ۶:۱۳-۱۵) «زیرا که از خُرد و بزرگ، جملگی در طمع سود نامشروعند؛ از نبی و کاهن، جملگی دغل‌کارند. ۱۴ جراحاتِ قوم مرا اندک شفایی داده، می‌گویند: ‹سلامتی است؛ سلامتی است،› حال آنکه سلامتی نیست. ۱۵ آیا از انجام کارهای کراهت‌آور شرم دارند؟ نه! هیچ شرمی ندارند؛ آنان بویی از شرم و حیا نبرده‌اند. از این رو در میان افتادگان خواهند افتاد، و هنگامی که مجازاتشان کنم، سرنگون خواهند شد؛» این است فرمودهٔ خداوند.
ب۸۸-۱ E/۴ ۱۱-۱۲ ¶۷-۸
اِرْمیا، پیامبری که نزد مردم محبوب نبود
۷ یَهُوَه چنین هشدار داد: «ایشان با تو به نبرد بر خواهند خاست، اما بر تو پیروز نخواهند شد، زیرا خداوند می‌فرماید، من با تو هستم تا رهایی‌ات بخشم.» (اِرْمیا ۱:۱۹) چرا یهودیان و رهبرانشان علیه این پیامبر خدا قد علم کردند؟ زیرا او پرستش سطحی آنان را قویاً محکوم کرد. او گفت: «کلام خداوند برای ایشان مایهٔ تمسخر است، و رغبتی بدان ندارند . . . زیرا که از خُرد و بزرگ، جملگی در طمع سود نامشروعند؛ از نبی و کاهن، [یعنی کسانی که باید معیارها و ارزش‌های والای کلام خدا را حفظ می‌کردند] جملگی دغل‌کارند.»—اِرْمیا ۶:۱۰، ۱۳.
۸ درست است که کاهنان به نمایندگی از قوم قربانی‌ها را تقدیم می‌کردند، اما در واقع فقط یک سری مناسک مذهبی را به جا می‌آوردند و با دل و جان خدا را عبادت نمی‌کردند. از دید آنان آداب و رسوم از رفتار نیکو مهم‌تر بود. در عین حال، رهبران مذهبی قوم اسرائیل به دروغ می‌گفتند: «سلامتی است! سلامتی است!» اما در واقع سلامتی یا صلح وجود نداشت. (اِرْمیا ۶:۱۴؛ ۸:۱۱) آنان قوم را فریب دادند که با خدا در صلح بودند. به نظر آنان دلیلی برای توبه وجود نداشت زیرا آنان به قوم منتخب خدا تعلّق داشتند و در شهر مقدّس اورشلیم کنار معبد خدا زندگی می‌کردند. اما دیدگاه خدا در این مورد چه بود؟
(اِرْمیا ۷:۱-۷) این است کلامی که از جانب خداوند بر اِرمیا نازل شد: ۲ «بر دروازهٔ خانهٔ خداوند بایست و این کلام را در آنجا ندا کرده، بگو: ای جمیع مردم یهودا که برای پرستش خداوند از این دروازه‌ها داخل می‌شوید، کلام خداوند را بشنوید! ۳ خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: طریقها و اعمالتان را اصلاح کنید و من شما را در این مکان ساکن خواهم کرد. ۴ به این سخنان فریبنده اعتماد مکنید که «این است معبد خداوند! معبد خداوند! معبد خداوند!» ۵ زیرا اگر براستی طریقها و اعمالتان را اصلاح کنید و با یکدیگر به انصاف رفتار نمایید، ۶ اگر بر غریبان و یتیمان و بیوه‌زنان ستم نکنید و خون بی‌گناهان را در این مکان نریزید و خدایانِ غیر را به زیان خویش پیروی نکنید، ۷ آنگاه شما را در این مکان، در سرزمینی که تا ابد به پدرانتان بخشیدم، ساکن خواهم کرد.
ب۸۸-۱ E/۴ ۱۲ ¶۹-۱۰
اِرْمیا، پیامبری که نزد مردم محبوب نبود
۹ یَهُوَه به اِرْمیا فرمان داد که در ملأ عام، کنار دروازهٔ معبد بایستد و به پرستندگانی که به آنجا وارد می‌شدند چنین بگوید: «به این سخنان فریبنده اعتماد مکنید که ‹این است معبد خداوند! معبد خداوند! معبد خداوند!› . . . اما شما به سخنان فریبنده که سودی ندارد، اعتماد می‌کنید!» یهودیانی که به معبد افتخار می‌کردند در واقع مطابق آنچه می‌دیدند گام برمی‌داشتند، نه مطابق ایمان. آنان گفتهٔ هشدارآمیز یَهُوَه را فراموش کردند که گفته بود: «آسمان تخت پادشاهی من است، و زمین کرسیِ زیر پایم! چه خانه‌ای برای من بنا می‌کنید؟» نمی‌توان گفت یَهُوَه که آفریدگار عالمی بسیار وسیع است، در معبد سکونت گزیده بود، هرچند معبد عمارتی باشکوه بود!—اِرْمیا ۷:۱-۸؛ اِشَعْیا ۶۶:۱.
۱۰ اِرْمیا قوم را صریحاً توبیخ کرد و گفت: «آیا دست به دزدی و قتل و زنا می‌زنید و به دروغ سوگند یاد می‌کنید؟ آیا برای بَعَل بخور می‌سوزانید و خدایانِ غیر را که نمی‌شناسید، پیروی می‌کنید و آنگاه آمده، در این خانه که نام من بر آن است، در حضور من می‌ایستید و می‌گویید: ‹رهایی یافته‌ایم!› تا رفته به این اعمال کراهت‌آور خود ادامه دهید؟» یهودیان که قوم منتخب خدا بودند تصوّر می‌کردند که اگر همچنان قربانی‌ها را تقدیم کنند، خدا با هر گونه رفتار آنان مدارا خواهد کرد، گویی پدری است که یگانه فرزندش را نازپرورده می‌کند. چه تصوّر اشتباهی!—اِرْمیا ۷:۹، ۱۰؛ خروج ۱۹:۵، ۶.
(اِرْمیا ۷:۸-۱۵) «اما شما به سخنان فریبنده که سودی ندارد، اعتماد می‌کنید! ۹ آیا دست به دزدی و قتل و زنا می‌زنید و به دروغ سوگند یاد می‌کنید؟ آیا برای بَعَل بخور می‌سوزانید و خدایانِ غیر را که نمی‌شناسید، پیروی می‌کنید ۱۰ و آنگاه آمده، در این خانه که نام من بر آن است، در حضور من می‌ایستید و می‌گویید: «رهایی یافته‌ایم! «تا رفته به این اعمال کراهت‌آور خود ادامه دهید؟ ۱۱ آیا این خانه که نام من بر آن است، در نظر شما لانهٔ راهزنان شده است؟ خداوند می‌فرماید: اینک من خود این را دیده‌ام! ۱۲ «حال به مکان من که در شیلوه بود و نام خود را نخست در آن ساکن گردانیده بودم، بروید و ببینید به سبب شرارت قوم خود اسرائیل با آن مکان چه کردم! ۱۳ و حال، خداوند می‌فرماید، از آن رو که شما همهٔ این کارها را به عمل آوردید، و با آنکه بارها با شما سخن گفتم، نشنیدید، و چون شما را خواندم، پاسخ ندادید، ۱۴ پس من نیز با این خانه که نام من بر آن است و بر آن توکل دارید، و من آن را به شما و پدرانتان بخشیدم، همان خواهم کرد که با شیلوه کردم؛ ۱۵ و شما را از حضور خود خواهم راند، درست همان‌گونه که جمیع برادرانتان یعنی همهٔ نسل اِفرایِم را راندم.
jr-۱۲¶ ۲۱ E
خدمت «در روزهای آخر»
۱۲ یَهُوَه اِرْمیا را در آغاز حکمرانی یَهُویاقیم به معبد فرستاد تا اهالی یهودا را به دلیل شرارتشان محکوم کند. آنان تصوّر می‌کردند که معبد مانند طلسمی است که از آنان محافظت می‌کند. اما اگر از «دزدی و قتل و زنا» دست نمی‌کشیدند، دیگر به دروغ سوگند یاد نمی‌کردند، برای بَعَل بخور نمی‌سوزاندند و از خدایانِ غیر پیروی نمی‌کردند، یَهُوَه معبدش را ترک می‌کرد. او ریاکارانی را نیز که در معبد عبادت می‌کردند ترک می‌کرد، همان گونه که در روزگار عیلی، کاهن اعظم، خیمهٔ مقدّس را که در شیلو واقع بود ترک کرد. آری، سرزمین یهودا «به ویرانه‌ای بَدَل» می‌شد. (ار ۷:۱-۱۵، ۳۴؛ ۲۶:۱-۶) تصوّرش را بکنید که اِرْمیا برای اعلام این پیام به چه شجاعتی نیاز داشت! او احتمالاً می‌بایست این پیام را در ملأ عام، به افراد سرشناس می‌رساند. امروزه نیز، برخی از هم‌ایمانانمان برای شرکت در موعظهٔ خیابانی یا رساندن بشارت به افرادی مهم و سرشناس به شجاعت نیاز دارند. از این رو، نباید این نکته را فراموش کنیم: خدا به حتم حامی ماست، درست همان طور که حامی اِرْمیا بود.—عبر ۱۰:۳۹؛ ۱۳:۶.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِرْمیا ۶:۱۶) خداوند چنین می‌فرماید: «بر طریقها ایستاده، بنگرید؛ دربارهٔ راههای قدیم بپرسید که راه نیکو کدام است. در آن گام بردارید تا برای جانهای خود استراحت بیابید. اما گفتید، ‹گام بر نخواهیم داشت.›
(اِرْمیا ۶:۲۲، ۲۳) خداوند می‌فرماید: «هان ملتی از سرزمین شمال می‌آید؛ قومی عظیم از کرانهای زمین برانگیخته شده است. ۲۳ آنان کمان و نیزه برمی‌گیرند، و ستمکیش و بی‌رحمند. صدایشان همچون خروش دریاست؛ سوار بر اسب همچون رزم‌آوران صف‌آرایی کرده‌اند، بر ضد تو، ای دختر صَهیون!»
ب۸۸-۱ E/۴ ۱۳ ¶۱۵
اِرْمیا، پیامبری که نزد مردم محبوب نبود
برای یهودا گران تمام می‌شود
۱۵ حدود سال ۶۳۲ ق.م. آشور به دست کلدانیان و مادیان سقوط کرد و قلمرو مصر فقط به مناطقی در جنوب سرزمین یهودا محدود شد. با این حال، دشمنان یهودا هنوز می‌توانستند از سمت شمال به این سرزمین حمله کنند. از این رو اِرْمیا به هم‌وطنان خود گفت: «هان ملتی از سرزمین شمال می‌آید . . . آنان ستمکیش و بی‌رحمند. . . . سوار بر اسب همچون رزم‌آوران صف‌آرایی کرده‌اند، بر ضد تو!» در آن زمان، بابِل به‌زودی ابرقدرت جهان می‌شد. خدا از طریق این ابرقدرت اهالی بی‌ایمان یهودا را به سزای اعمالشان می‌رساند.—اِرْمیا ۶:۲۲، ۲۳؛ ۲۵:۸، ۹.
قرائت کتاب مقدّس
(اِرْمیا ۵:۲۶-۶:۵) «زیرا در میان قوم من بدکارانی یافت شده‌اند که همچون صیادان به کمین می‌نشینند، و دامها می‌گسترند تا مردم را صید کنند. ۲۷ همچون قفسی پُر از پرنده، خانه‌های ایشان پر از فریب است؛ از همین روست که بزرگ و دولتمند شده‌اند، ۲۸ و فربه و آراسته گشته‌اند. کارهای زشتشان را حدی نیست؛ یتیمان را به عدل دادرسی نمی‌کنند تا پیروز شوند، و به دفاع از حق نیازمندان برنمی‌خیزند. ۲۹ آیا نباید به سبب این اعمال مجازاتشان کنم؟ آیا نباید خود از چنین قومی انتقام بکشم؟» این است فرمودهٔ خداوند. ۳۰ چیزی تکان‌دهنده و هولناک در این سرزمین رخ داده است: ۳۱ انبیا به دروغ نبوّت می‌کنند، و کاهنان به اقتدار خویش حکم می‌رانند، و قوم من این حالت را دوست می‌دارند، اما در آخر چه خواهید کرد؟
۶ ای مردم بنیامین، به دور از اورشلیم پناه گیرید! در تِقوعَ کَرِنا بنوازید! بر بِیت‌هَکّاریم علامتی برافرازید! زیرا بلایی از جانب شمال به ظهور می‌رسد؛ نابودی عظیم! ۲ من دختر صَهیون را نابود خواهم کرد، آن دختر زیبا و ظریف را. ۳ شبانان با گله‌های خود بر ضد او بر خواهند آمد، آنان خیمه‌های خود را گرداگرد او بر پا خواهند کرد، و هر یک در جای خود به چرانیدن مشغول خواهند شد. ۴ «برای نبرد با وی آماده شوید؛ به پا خیزید تا به هنگام ظهر حمله کنیم! وای بر ما، زیرا که روز رو به زوال است، و سایه‌های عصر دراز می‌شود. ۵ به پا خیزید، تا شبانگاه بر آن یورش بَریم، و کاخهایش را ویران کنیم!»
۲۰-۲۶ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | اِرْمیا ۸-۱۱
«انسان‌ها تنها با راهنمایی‌های یَهُوَه موفق می‌شوند»
(اِرْمیا ۱۰:۲-۵) خداوند چنین می‌فرماید: «راه و رسم دیگرْ قومها را نیاموزید، و از نشانه‌های آسمان مهراسید، هرچند دیگرْ قومها از آنها در هراسند. ۳ زیرا رسوم این قومها باطل است: درختی از جنگل می‌بُرند و صنعتگر با قلم خویش به آن شکل می‌دهد. ۴ سپس آن را به طلا و نقره می‌آراید، و به میخ و چکش استوار می‌سازد تا تکان نخورد. ۵ آنان همچون مَتَرسک در بُستانِ خیارند، که سخن گفتن نتوانند، و آنها را حمل باید کرد، از آن رو که راه رفتن نتوانند. از آنها مهراسید، زیرا نه بدی توانند کرد و نه نیکی!»
(اِرْمیا ۱۰:۱۴، ۱۵) آدمیان جملگی ابلهند و نادان؛ هر زرگری از تمثالهای تراشیدهٔ خویش سرافکنده خواهد شد، زیرا بتهای ریخته‌شده‌اش دروغین است، و هیچ نَفَسی در آنها نیست. ۱۵ آنها بی‌ارزشند و اسباب مسخره، و در روز محاکمه تلف خواهند شد.
it-۱-۵۵۵ E
خیار
به علاوه، در ایّام باستان کشاورزان در مزرعه‌هایشان ستون، تیرک یا چیزهایی دیگر از این قبیل می‌گذاشتند تا جانوران گوناگون را از آنجا دور کنند. اِرْمیای نبی خدایان دروغینِ اقوام بت‌پرست را به مَتَرسکی بی‌جان در جالیز خیار تشبیه کرد.—ار ۱۰:۵.
(اِرْمیا ۱۰:۶، ۷) ای خداوند، چون تو کسی نیست! تو عظیمی، و نامت عظیم در قدرت! ۷ ای پادشاه قومها، کیست که از تو نترسد؟ زیرا که این تو را می‌شاید! چرا که در میانِ جملهٔ حکیمان قومها و در همهٔ ممالک ایشان، چون تو کسی نیست.
(اِرْمیا ۱۰:۱۰-۱۳) اما یهوه خدای حقیقی است؛ اوست خدای زنده و پادشاه جاودان. از غضب او زمین به لرزه درمی‌آید، و قومها را در برابرِ قهرش تابِ تحمل نیست. ۱۱ بدیشان چنین بگویید: «خدایانی که زمین و آسمان را نساخته‌اند، از روی زمین و از زیر آسمان نابود خواهند شد.» ۱۲ او زمین را به قوّت خویش ساخت، و جهان را به حکمت خویش استوار کرد، و آسمانها را به فهم خویش گسترانید. ۱۳ چون ندا درمی‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید؛ او ابرها را از کَرانهای زمین برمی‌آورَد؛ برقها برای باران می‌سازد، و باد از خزانه‌های خویش بیرون می‌آوَرَد.
(اِرْمیا ۱۰:۲۱-۲۳) زیرا شبانان ابلهند، و از خداوند مسئلت نمی‌کنند؛ پس کامیاب نمی‌شوند، و تمامی گلهٔ آنها پراکنده است. ۲۲ بشنوید! صدای خبری می‌آید! آشوبی عظیم از سرزمین شمال، تا شهرهای یهودا را ویران کند، و آنها را لانهٔ شغالان سازد. ۲۳ ای خداوند، می‌دانم که راه انسان از آنِ او نیست، و آدمی که راه می‌رود، قادر به هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِرْمیا ۹:۲۴) بلکه هر که فخر می‌کند، به این فخر کند که فهم دارد و مرا می‌شناسد و می‌داند که من یهوه هستم که محبت و انصاف و عدالت را در جهان به جا می‌آورم. زیرا از این چیزها لذت می‌برم؛» این است فرمودهٔ خداوند.
(اِرْمیا ۱۱:۱۰) «آنان به گناهان اجداد خود بازگشته‌اند، اجدادی که از گوش سپردن به سخنان من سر باز می‌زدند. ایشان در پیِ خدایانِ غیر رفته‌اند تا آنها را عبادت کنند. خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهدی را که با پدرانشان بستم، شکسته‌اند.»
قرائت کتاب مقدّس
(اِرْمیا ۱۱:۶-۱۶) سپس خداوند مرا گفت: «تمام این سخنان را در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم ندا کرده، بگو، به مفاد این عهد گوش فرا دهید و آنها را به جا آورید. ۷ زیرا از آن هنگام که پدرانتان را از سرزمین مصر برآوردم تا امروز، بدیشان به جِدّ و با تأکیدِ بسیار هشدار دادم که، «از من اطاعت کنید.» ۸ اما نشنیدند و اعتنا نکردند، بلکه هر یک از سرکشیِ دلِ شریر خود پیروی کردند. به همین جهت تمامی مفاد این عهد را بر سر ایشان آوردم، عهدی که امر فرموده بودم بدان وفا کنند، اما نکردند.» ۹ خداوند دیگر بار به من فرمود: «فتنه‌ای در میان مردمان یهودا و ساکنان اورشلیم یافت شده است. ۱۰ آنان به گناهان اجداد خود بازگشته‌اند، اجدادی که از گوش سپردن به سخنان من سر باز می‌زدند. ایشان در پیِ خدایانِ غیر رفته‌اند تا آنها را عبادت کنند. خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهدی را که با پدرانشان بستم، شکسته‌اند. ۱۱ از این رو خداوند چنین می‌فرماید: اینک بلایی بر ایشان نازل می‌کنم که از آن نتوانند رَست؛ و گرچه نزد من فریاد برآورند، ایشان را نخواهم شنید. ۱۲ آنگاه شهرهای یهودا و ساکنان اورشلیم رفته، نزد خدایانی که برایشان بخور می‌سوزانند فریاد بر خواهند آوَرد، اما آنها به هیچ روی نخواهند توانست ایشان را در زمان بلا نجات بخشند. ۱۳ زیرا خدایان تو ای یهودا به شمارِ شهرهای تواَند، و به شمار کوچه‌های اورشلیم مذبحها برای ’رسوایی‘ بر پا کرده‌ای، مذبحها به جهت سوزاندن بخور برای بَعَل. ۱۴ «پس تو برای این قوم دعا مکن، و به جهت ایشان فریاد برمیاوَر و التماس مکن، زیرا آنگاه که در زمان بلا مرا بخوانند، ایشان را اجابت نخواهم کرد. ۱۵ «محبوبهٔ مرا در خانهٔ من چه کار است، حال که این همه شرارت ورزیده؟ آیا گوشت قربانی می‌تواند سرانجامِ شوم تو را تبدیل کند؟ پس چگونه می‌توانی شادی کنی؟ ۱۶ خداوند تو را درخت زیتون سرسبز نامیده بود، درختی که به میوهٔ نیکو مزین بود. اما به آواز غوغایی عظیم آن را به آتش خواهد کشید، و شاخه‌هایش خواهد شکست.
۲۷ مارس–۲ آوریل
گنج‌هایی در کلام خدا | اِرْمیا ۱۲-۱۶
«قوم اسرائیل یَهُوَه را از یاد برد»
(اِرْمیا ۱۳:۱-۵) خداوند به من چنین فرمود: «برو و کمربندی از کتان خریده، بر کمر ببند، اما آن را در آب فرو مبر.» ۲ پس مطابق کلام خداوند کمربندی خریدم و آن را بر کمر بستم. ۳ دیگر بار کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: ۴ «اکنون کمربندی را که خریده و بر کمر بسته‌ای، برگیر و نزد رود فُرات رفته، آن را در شکاف صخره‌ای پنهان کن.» ۵ پس رفتم و آن را همان‌گونه که خداوند به من فرموده بود، نزد فُرات پنهان کردم.
jr-۵۱ E ¶۱۷
فریب دلتان را نخورید
۱۷ اِرْمیا برای آن که مأموریتش را به انجام برساند، باید از راهنمایی‌های خدا پیروی می‌کرد. اگر شما جای او بودید، آیا به هر دستوری عمل می‌کردید؟ باری، یَهُوَه به اِرْمیا گفت که کمربندی از کتان بخرد و آن را بر کمر ببندد. سپس، خدا به او فرمان داد تا به رود فُرات که در ۵۰۰ کیلومتری او قرار داشت سفر کند. وقتی به آنجا رسید، اِرْمیا کمربند را در شکاف صخره‌ای پنهان کرد و به اورشلیم بازگشت. چندی بعد، خدا او را مأمور کرد که بازگشته، کمربند را پیدا کند. (اِرْمیا ۱۳:۱-۹ خوانده شود.) اِرْمیا در کل ۱۹۰۰ کیلومتر سفر کرد. برخی از منتقدان کتاب مقدّس نمی‌توانند تصوّر کنند که اِرْمیا این سفر طولانی را طی کرده باشد؛ زیرا در این صورت مجبور بود، ماه‌ها پای پیاده سفر کند. (عِزرا ۷:۹) اما، خدا به او گفت که چنین کند و اِرْمیا از او اطاعت کرد.
(اِرْمیا ۱۳:۶، ۷) پس از گذشت روزهایی بسیار، خداوند مرا فرمود: «برخیز و به فُرات برو، و کمربندی را که امر فرموده بودم در آنجا پنهان کنی، از آنجا برگیر.» ۷ پس به فُرات رفتم و مکانی را که کمربند را در آن پنهان کرده بودم، کَندم و کمربند را از آنجا برگرفتم. اما اکنون پوسیده بود و به هیچ کاری نمی‌آمد.
jr-E ۵۲ ¶۱۸
فریب دلتان را نخورید
۱۸ اِرْمیا را تصوّر کنید که در میان کوههای یهودا و بیابانی بی‌آب و علف به سمت رود فُرات راه می‌رفت. هدف از این سفر طاقت‌فرسا چه بود؟ پنهان کردن کمربندی از کتان. به حتم دوستان و همسایگانش متوجه غیبت طولانی او شده بودند. وقتی نزد آنان بازگشت، کمربند را به همراه خود نداشت. سپس، خدا به او گفت که باید بار دیگر سفری طولانی کند و کمربند را بیابد؛ کمربندی که حال دیگر پوسیده شده بود و «به هیچ کاری» نمی‌آمد. آیا اِرْمیا نمی‌توانست پیش خود بگوید: «چرا این کار را باید بکنم؟ چه فایده‌ای دارد؟» با این حال، چون خدا شخصیت اِرْمیا را شکل داده بود، او گله و شکایت نکرد بلکه از خدا اطاعت کرد.
(اِرْمیا ۱۳:۸-۱۱) آنگاه کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: ۹ «خداوند چنین می‌فرماید: به همین‌سان من تکبّر یهودا و تکبّرِ عظیم اورشلیم را نابود خواهم کرد. ۱۰ این قومِ شریر که از شنیدن کلام من سر باز می‌زنند، و از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند و از پی خدایانِ غیر رفته، آنها را عبادت و سَجده می‌نمایند، مانند همین کمربند خواهند شد که به هیچ کاری نمی‌آید. ۱۱ زیرا خداوند می‌فرماید: همان‌گونه که کمربند به کمر آدمی می‌چسبد، من تمامی خاندان اسرائیل و تمامی خاندان یهودا را به خویشتن چسباندم تا قوم و شهرت و ستایش و شکوه برای من باشند، اما گوش نگرفتند!
jr-۵۲ E ¶۱۹-۲۰
فریب دلتان را نخورید
۱۹ بعد از سفر دوم اِرْمیا، یَهُوَه دلیل این دو سفر را برای نبی خود توضیح داد. در واقع این سفرها اِرْمیا را برای اعلام این پیام پرقدرت آماده ساخت: «این قومِ شریر که از شنیدن کلام من سر باز می‌زنند، و از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند و از پی خدایانِ غیر رفته، آنها را عبادت و سَجده می‌نمایند، مانند همین کمربند خواهند شد که به هیچ کاری نمی‌آید.» (ار ۱۳:۱۰) به‌راستی که یَهُوَه به شکلی شگفت‌انگیز به قوم خود آموزش داد! اِرْمیا در امری که کم‌اهمیت به نظر می‌رسید، از ته دل مطیع یَهُوَه بود و بدین شکل، دل قوم را تحت تأثیر قرار داد.—ار ۱۳:۱۱.
۲۰ امروزه خدا از مسیحیان نمی‌خواهد که صدها کیلومتر پای پیاده سفر کنند. ممکن است که همسایگان و معاشرانتان درک نکنند که چرا خدا را خدمت می‌کنید یا حتی آن را مورد انتقاد قرار دهند. شاید از پوشش و لباستان، از این که در پی تحصیلات عالی یا پیشرفت شغلی نیستید یا حتی از دیدگاه‌تان نسبت به مصرف مشروبات الکلی انتقاد کنند. آیا شما همانند اِرْمیا مصمم خواهید بود که از راهنمایی‌های خدا پیروی کنید؟ از آنجا که خدا دل شما را شکل داده است، اعمالتان می‌تواند شهادت خوبی برای دیگران باشد. به هر حال، پیروی از راهنمایی‌های کلام خدا و پذیرفتن دستورالعمل‌های غلام امین و دانا همواره به نفع شماست. به جای این که فریب دلتان را بخورید، می‌توانید همانند اِرْمیا عمل کنید. بنابراین مصمم باشید که همچنان در دستان یَهُوَه شکل گیرید و ظرفی برای مصارف مهم شوید.
it-۱-E ۱۱۲۱ ¶۲
کمر
یَهُوَه به زبان مجازی گفت: «همان گونه که کمربند به کمر آدمی می‌چسبد، من تمامی خاندان اسرائیل و تمامی خاندان یهودا را به خویشتن چسباندم تا . . . شهرت و ستایش و شکوه برای من باشند.» (ار ۱۳:۱۱) مشابهاً کتاب مقدّس در مورد عیسی به زبان نبوی می‌گوید: «کمربند او عدالت خواهد بود و شال کمرش، امانت.» در اینجا احتمالاً منظور این است که عیسی امین و تغییرناپذیر است و با عدل و انصاف اِعمال قدرت می‌کند. همان گونه که کمربند لباس شخص را محکم نگاه می‌دارد، خصوصیت عدالت نیز عیسی را قادر می‌سازد تا در مقام داور منصوب‌شدهٔ یَهُوَه عمل کند.—اش ۱۱:۱، ۵.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِرْمیا ۱۲:۱، ۲) تو عادلی، ای خداوند، هرگاه شکایتی به حضورت می‌آورم؛ با این حال، با تو از عدالت سخن خواهم گفت. چرا طریق شریران کامیاب می‌شود؟ چرا خیانت‌پیشگان جملگی در آسایشند؟ ۲ تو آنان را غرس می‌کنی، و ریشه می‌دوانند؛ نمو می‌کنند و میوه می‌آورند. تو به دهان ایشان نزدیکی، اما از قلبشان دور.
(اِرْمیا ۱۲:۱۴) خداوند دربارهٔ تمامی همسایگانِ شریرِ خود که بر میراثِ او برای قومش اسرائیل دستِ تطاول دراز کرده‌اند، چنین می‌فرماید: «من آنان را از سرزمینشان بر خواهم کَند و خاندان یهودا را از میان ایشان بر خواهم کَند.
jr-۱۱۸ E ¶۱۱
آیا در برابر بی‌عدالتی‌ها از یَهُوَه می‌پرسید: «خداوند کجاست؟»
۱۱ اِرْمیا با دیدن کامیابی شریران آزرده‌خاطر شد و در پی دلیل آن بود. (اِرْمیا ۱۲:۱، ۳ خوانده شود.) او عدالت یَهُوَه را زیر سؤال نبرد بلکه در پی پاسخی برای شکایتش بود. این که اِرْمیا می‌توانست بی‌پرده با یَهُوَه صحبت کند، نشانگر آن بود که بین آنان پیوندی قوی وجود داشت؛ این پیوند همانند رابطهٔ بین پدر و پسر بود. اما اِرْمیا نمی‌توانست متوجه شود که چرا بسیاری از یهودیان علی‌رغم اعمال بد و شریرانه‌شان هنوز کامیاب می‌شوند. آیا اِرْمیا پاسخی رضایت‌بخش برای این سؤال خود یافت؟ بله، یَهُوَه به او اطمینان داد که شریران را ریشه‌کن خواهد کرد. (ار ۱۲:۱۴) بی‌شک اِرْمیا از طریق دعا بیشتر به عدالت الٰهی اطمینان پیدا کرد. این امر سبب شد که بیشتر به یَهُوَه روی آورد و سفرهٔ دلش را بگشاید.
(اِرْمیا ۱۵:۱۷) در مجلس عیّاشان ننشستم، و با ایشان شادمانی نکردم؛ به سبب دست تو که بر من بود تنها نشستم، زیرا که مرا از خشم لبریز کرده بودی.
قرائت کتاب مقدّس
(اِرْمیا ۱۳:۱۵-۲۷) بشنوید و گوش بسپارید؛ متکبّر مباشید، زیرا که خداوند سخن گفته است. ۱۶ یهوه خدایتان را جلال دهید، پیش از آنکه تاریکی پدید آورد، و پاهایتان بر کوههای تاریک بلغزد؛ و آنگاه که به امیدِ نور نشسته‌اید، آن را به تاریکیِ غلیظ بَدَل ساخته، به ظُلَمات تبدیل کند. ۱۷ اما اگر گوش فرا ندهید، جان من در خلوت به سبب تکبّرتان خواهد گریست، و دیدگانم زاری خواهد کرد و اشکها خواهد ریخت، زیرا گَلهٔ خداوند به اسیری برده خواهد شد. ۱۸ پادشاه و ملکهٔ مادر را بگو: «از تختهای خویش فرود آیید، زیرا تاجهای شکوهمندتان از سر شما فرو افتاده است.» ۱۹ شهرهای نِگِب مسدود شده، و کسی نیست که آنها را بگشاید؛ تمامی یهودا اسیر شده، و یکسره به تبعید رفته است. ۲۰ «چشمان خود را برافراز و آنان را که از شمال می‌آیند، بنگر. کجاست گله‌ای‌که به تو سپرده شد؟ کجاست گوسفندان زیبای تو؟ ۲۱ چون او یارانی را که تو پرورده‌ای به حکمرانی بر تو برگمارد، چه خواهی گفت؟ آیا دردی همچون دردِ زنِ زائو بر تو نخواهد آمد؟ ۲۲ و اگر در دل خویش بگویی، «چرا اینها بر سرم آمده؟» بدان که به سبب کثرت گناهان توست که دامنت بالا زده شده، و بر تو تجاوز رفته است. ۲۳ آیا حَبَشی، پوست خویش را تغییر تواند داد؟ یا پلنگ خالهای خود را؟ به همین‌گونه، آیا شما که به بدی کردن خو کرده‌اید، کار نیک توانید کرد؟ ۲۴ «من شما را چون کاهی رانده از بادِ صحرا، پراکنده خواهم ساخت. ۲۵ این است قرعهٔ تو، و نصیبی که برایت رقم زده‌ام؛» خداوند این را می‌گوید. «زیرا مرا از یاد بردی و به دروغ اعتماد کردی. ۲۶ پس من خودْ دامنت را تا روی صورتت بالا خواهم زد، و رسوایی‌ات دیده خواهد شد. ۲۷ من اعمال قبیح تو را بر فراز تپه‌ها و در دشتها دیده‌ام، زناکاری و شیهه‌ها، و بی‌شرمیِ روسپیگریت را. وای بر تو ای اورشلیم! تا به کی طاهر نخواهی شد؟»