مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۶-۱۲ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | اِشَعْیا ۴۷-۵۱
«اطاعت از یَهُوَه برکاتی به همراه دارد»
(اِشَعْیا ۴۸:۱۷) خداوند که ولیّ تو و قدوس اسرائیل است، چنین می‌فرماید: «من یهوه خدای تو هستم، که تو را به آنچه به سود توست تعلیم می‌دهم، و در طریقی که باید بروی هدایتت می‌کنم.
(اِشَعْیا ۴۸:۱۸) کاش که به فرامین من توجه می‌کردی! آنگاه سلامتی تو همچون نهر، و پارسایی تو همچون امواج دریا می‌بود.
(اِشَعْیا ۴۸:۱۹) نسل تو همچون ریگ، بی‌شمار، و فرزندانت همچون دانه‌های آن می‌بودند؛ نامشان هرگز منقطع نمی‌شد و از حضور من نابود نمی‌گشت.»
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِشَعْیا ۴۹:۶) آری، او چنین می‌فرماید: «سهل است که خادم من باشی، تا قبایل یعقوب را بر پا بداری، و اسرائیلیانی را که محفوظ داشته‌ام، بازآوری؛ بلکه تو را نوری برای ملتها خواهم ساخت تا نجات مرا به کرانهای زمین برسانی.»
(اِشَعْیا ۵۰:۱) خداوند چنین می‌فرماید: «طلاقنامهٔ مادر شما کجاست که بدان او را طلاق دادم؟ یا کدام یک از طلبکاران من است که شما را بدو فروختم؟ به‌یقین به سبب گناهانتان بود که فروخته شدید، و به سبب نافرمانیهای شما بود که مادرتان طلاق داده شد.
it-۱-۴¶ ۶۴۳ E-۵
طلاق
طلاق مجازی. پیوند ازدواج در کتاب مقدّس مفهوم مجازی نیز دارد. (اش ۵۴:۱، ۵، ۶؛ ۶۲:۱-۶) در این کتاب همچنین به طلاق مجازی یا بیرون کردن زن از خانه اشاره می‌شود.—ار ۳:۸.
در سال ۶۰۷ ق.م. سرزمین یهودا و شهر اورشلیم نابود شد و ساکنان اسرائیل به بابِل به اسارت برده شدند. سالها پیش از آن، یَهُوَه به یهودیانی که به اسارت برده می‌شدند، چنین گفت: «طلاقنامهٔ مادر شما کجاست که بدان او را طلاق دادم؟» (اش ۵۰:۱) «مادر» مظهر کل قوم اسرائیل بود که به دلیلی موجه به اسارت برده شده بود؛ نه به این دلیل که خدا به عهدش وفا نکرد و به اصطلاح می‌خواست از قومش طلاق گیرد، بلکه این قوم شریعت موسی را زیر پا گذاشته بود. با این حال، گروهی از اسرائیلیان توبه کردند و در دعا از یَهُوَه خواستند که بار دیگر آنان را در سرزمینشان به اصطلاح به همسری بپذیرد. یَهُوَه خدا به خاطر نام خود، به وعده‌اش عمل کرد و در سال ۵۳۷ ق.م.، در پایان ۷۰ سال نابودی اورشلیم، آنان را به سرزمینشان بازگرداند.—مز ۱۳۷:۱-۹.
قرائت کتاب مقدّس
(اِشَعْیا ۵۱:۱۲-۲۳) «من هستم، من، که شما را تسلی می‌دهم؛ پس تو کیستی که از انسان فانی ترسانی، از بنی‌آدم که علفی بیش نیست؟ ۱۳ خداوند، آفرینندهٔ خود را، فراموش کرده‌ای، که آسمانها را گسترانید و زمین را بنیان نهاد؛ تمام روز از خشم ستمکار هراسانی، آنگاه که آمادهٔ هلاک کردن است. اما براستی خشم ستمکار کجاست؟ ۱۴ زیرا زندانیان ذلیل به‌زودی آزاد خواهند شد؛ در سیاهچال نخواهند مرد، و محتاج نان نخواهند شد. ۱۵ زیرا من یهوه خدای شما هستم، همان که دریا را به تلاطم می‌آورد تا امواجش بخروشند؛ نام من خداوند لشکرهاست. ۱۶ من کلام خود را در دهان تو نهادم، و تو را زیر سایهٔ دست خویش پوشانیدم. آسمانها را من استوار کردم، و زمین را من بنیان نهادم؛ مَنَم که به صَهیون می‌گویم: ‹تو قوم من هستی.›» ۱۷ خویشتن را برانگیز، ای اورشلیم! خویشتن را برانگیز و بر پا بایست، ای تو که جام غضب خداوند را از دست او نوشیدی، و آن جام سرگیجه‌آور را تا به آخر سر کشیدی! ۱۸ از تمام پسرانی که زاده‌ای کسی نیست که تو را رهبری کند، و از تمام پسرانی که پرورده‌ای یکی نیست که دستت را بگیرد. ۱۹ این دو بلا بر تو نازل شده است؛ کیست که با تو ماتم کند؟ ویرانی و هلاکت، قحطی و شمشیر؛ کیست که تو را تسلی بخشد؟ ۲۰ پسران تو ضعف کرده‌اند و بر سر هر کوی و برزن افتاده‌اند، همچون آهویی گرفتار در دام. از خشم خداوند پر گشته‌اند، و از توبیخ خدایت آکنده‌اند. ۲۱ پس ای ستمدیده، این را بشنو؛ ای تو که مستی اما نه از شراب! ۲۲ خداوندگار تو یهوه چنین می‌گوید، خدای تو که از حق قومش دفاع می‌کند: «اینک جام سرگیجه‌آور را از دست تو می‌گیرم، و از پیالهٔ غضب من دیگر نخواهی نوشید. ۲۳ آن را در دست عذاب‌کنندگان تو می‌نهم، که به تو می‌گفتند: «خم شو تا بر تو پا نهیم»، و تو پشتت را مانند زمین می‌ساختی، و مانند کوچه، تا بر تو بگذرند.»
۱۳-۱۹ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | اِشَعْیا ۵۲-۵۷
«مسیح برای ما رنج کشید»
(اِشَعْیا ۵۳:۳-۵) خوار و مردود نزد آدمیان، مرد دردآشنا و رنجدیده. چون کسی که روی از او بگردانند، خوار گشت و به حسابش نیاوردیم. ۴ حال آنکه رنجهای ما بود که او بر خود گرفت و دردهای ما بود که او حمل کرد، اما ما او را از جانب خدا مضروب، و از دست او مصدوم و مبتلا پنداشتیم. ۵ حال آنکه به سبب نافرمانیهای ما بدنش سوراخ شد، و به جهت تقصیرهای ما لِه گشت؛ تأدیبی که ما را سلامتی بخشید بر او آمد، و به زخمهای او ما شفا می‌یابیم.
(اِشَعْیا ۵۳:۷، ۸) آزار و ستم دید، اما دهان نگشود؛ همچون بره‌ای که برای ذبح می‌برند، و چون گوسفندی که نزد پشم‌برنده‌اش خاموش است، همچنان دهان نگشود. ۸ با محاکمه‌ای ظالمانه برده شد؛ چه کسی از نسل او سخن تواند گفت، زیرا او از زمین زندگان منقطع شد، و به سبب نافرمانی قوم من مضروب گردید؟
(اِشَعْیا ۵۳:۱۱، ۱۲) ثمرهٔ مشقت جان خویش را خواهد دید و سیر خواهد شد. خادم پارسای من به معرفت خود سببِ بسیاری را پارسا خواهد گردانید، زیرا گناهان ایشان را بر خویشتن حمل خواهد کرد. ۱۲ بنابراین من نیز او را در میان بزرگان نصیب خواهم داد، و غنیمت را با زورآوران تقسیم خواهد کرد. زیرا جان خویش را به کام مرگ ریخت، و از خطاکاران شمرده شد؛ او گناهان بسیاری را بر دوش کشید، و برای خطاکاران شفاعت می‌کند.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِشَعْیا ۵۴:۱) «ای نازا که نزاده‌ای، شادمانه بسرا! ای که دردِ زا نکشیده‌ای، بانگ شادی سر ده و فریادِ بلند برآور!» زیرا خداوند می‌گوید: «فرزندان زن بی‌کس از فرزندان زن شوهردار زیادتر خواهند بود.
ب۰۶-۱۵ E/۳ ۱۱ ¶۲
گزارشی با ارزش با «مفهوم نمادین»
«زن آزاد» یعنی سارا و پسرش اسحاق مظهر چه کسانی هستند؟ پولُس نشان داد که سارا، زنی «نازا» مظهر همسر مجازی خدا یعنی بخش آسمانی سازمانش است. این زن مجازی از این جهت نازا بود که پیش از آمدن عیسی بر روی زمین هیچ فرزند مسح‌شده‌ای نداشت. (غَلاطیان ۴:۲۷؛ اِشَعْیا ۵۴:۱-۶) اما در پِنتیکاست ۳۳ میلادی روح‌القدس بر گروهی از مردان و زنان ریخته شد و آنان فرزندان این زن مجازی محسوب شدند. این فرزندان پسرخواندهٔ خدا گشتند و تحت عهد جدید با عیسی مسیح هم‌ارث شدند. (رومیان ۸:۱۵-۱۷) پولُس که یکی از این فرزندان است، نوشت: «اورشلیم بالا آزاد است و مادر ماست.»—غَلاطیان ۴:۲۶.
(اِشَعْیا ۵۷:۱۵) زیرا آن که رفیع و بلندمرتبه است، آن که در ابدیت ساکن ات و قدوس نامیده می‌شود، چنین می‌گوید: «من در مکان رفیع و مقدس ساکنم، و نیز با آن که روح توبه‌کار و افتاده دارد؛ تا روحِ افتادگان را احیا کنم، و دل توبه‌کاران را زنده سازم.
قرائت کتاب مقدّس
(اِشَعْیا ۵۷:۱-۱۱) شخص پارسا هلاک می‌شود، و کسی در دل بدان نمی‌اندیشد؛ مردان سرسپرده از میان برداشته می‌شوند، و کسی درک نمی‌کند. اما پارسا برداشته می‌شود تا از بلا در امان بماند؛ ۲ او به آرامش داخل می‌گردد. آنان که به راه راست گام برمی‌دارند، بر بسترهای خویش استراحت می‌یابند. ۳ اما شما ای پسران ساحره، و ای اولاد زنا و فحشا، بدین‌جا آیید! ۴ بر کهِ تمسخر می‌کنید، و دهان بر کهِ می‌گشایید و زبان بر کهِ دراز می‌کنید؟ آیا شما فرزندان عِصیان و اولاد فریب نیستید؟ ۵ آیا شما نیستید که در میان درختان بلوط و زیر هر درخت سبز در آتش شهوت می‌سوزید؟ آیا شما نیستید که در درّه‌ها و زیر برآمدگی صخره‌ها کودکانتان را قربانی می‌کنید؟ ۶ نصیب تو در میان صخره‌های صافِ درّه‌هاست؛ آری، سهم تو همینهاست و بس! تو برای ایشان هدایای ریختنی ریختی، و هدایای آردی بدیشان تقدیم کردی. با این همه آیا گذشت کنم؟ ۷ بسترت را بر کوهی بلند و رفیع گسترانیدی، و بدان‌جا برآمدی تا قربانی کنی. ۸ پشت درها و تیرک چارچوبشان، علامتهای بت‌پرستی خویش را نهادی. مرا ترک گفته، بسترت را گشودی، و بر آن برآمده، آنرا گسترانیدی؛ با آنان که بسترشان را دوست می‌داشتی پیمان بستی، و بر برهنگی‌شان خیره نگریستی! ۹ با روغن زیتون نزد پادشاه برآمدی، و بر عطریات خویش افزودی. سفیران خود را به دوردستها فرستادی، و حتی تا به خود هاویه آنان را گسیل داشتی! ۱۰ از راه دراز خویش درمانده گشتی، با این حال نگفتی که، «امید نیست«. قوّت خویش تازه کردی، و از همین رو ضعف به هم نرساندی. ۱۱ از که مشوش و هراسان شدی که خیانت ورزیدی؟ که مرا به یاد نیاوردی و هیچ اعتنا نکردی؟ آیا نه از آن رو که دیرزمانی لب فرو بستم، پس حال دیگر ترس مرا به دل نداری؟
۲۰-۲۶ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | اِشَعْیا ۵۸-۶۲
«سال لطف یَهُوَه را اعلام کنید»
(اِشَعْیا ۶۱:۱، ۲) روح خداوندگارْ یهوه بر من است، زیرا که خداوند مرا مسح کرده است تا فقیران را بشارت دهم؛ او مرا فرستاده تا دلشکستگان را التیام بخشم، و آزادی را به اسیران و رهایی را به محبوسان اعلام کنم؛ ۲ تا سال لطف خداوند را اعلام نمایم، و از روز انتقام خدایمان خبر دهم؛ تا همهٔ ماتمیان را تسلی بخشم،
(اِشَعْیا ۶۱:۳، ۴) و به آنان که در صَهیون سوگوارند، تاجی به عوض خاکستر ببخشم، و روغن شادمانی به عوض سوگواری، و ردای ستایش به جای روح یأس. آنان بلوطهای پارسایی، و نهالهای مغروس خداوند خوانده خواهند شد، تا جلال او نمایان شود. ۴ آنان خرابه‌های کهن را بنا خواهند کرد، و ویرانه‌های سَلَف را بر پا خواهند داشت؛ شهرهای خراب را بازسازی خواهند کرد، و ویرانه‌های نسلهای متمادی را آباد خواهند نمود.
(اِشَعْیا ۶۱:۵، ۶) غریبان برخاسته، گله‌های شما را خواهند چرانید، و بیگانگان زارعان و تاکبانان شما خواهند بود؛ ۶ کاهنان خداوند خوانده خواهید شد، و شما را خادمان خدای ما خواهند نامید. از دولت قومها خواهید خورد، و در ثروت ایشان فخر خواهید کرد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِشَعْیا ۶۰:۱۷) به جای برنج برایت طلا خواهم آورد؛ به جای آهن، نقره؛ به جای چوبْ برنج خواهم آورد؛ و به جای سنگ، آهن. صلح را فرماندار تو خواهم ساخت، و عدالت را حاکم تو.
(اِشَعْیا ۶۱:۸، ۹) زیرا من، یهوه، عدالت را دوست می‌دارم، و از غارت و ستم بیزارم. من با امانت به قوم خود پاداش خواهم داد، و با ایشان عهد جاودانی خواهم بست. ۹ نسل ایشان در میان قومها مشهور خواهند شد، و ذریت ایشان در میان ملتها معروف خواهند گشت. هر که ایشان را ببیند تصدیق خواهد کرد که آنان نسل برکت‌یافته از خداوندند.
قرائت کتاب مقدّس
(اِشَعْیا ۶۲:۱-۱۲) به‌خاطر صَهیون سکوت نخواهم کرد، و به‌خاطر اورشلیم خاموش نخواهم ماند؛ تا پارسایی‌اش همچون نور طلوع کند، و نجاتش همچون مشعلی فروزان. ۲ قومها پارسایی تو را خواهند دید، و تمامی پادشاهان، جلال تو را. و تو به نامی جدید نامیده خواهی شد، نامی که دهان خداوند عطا می‌کند. ۳ تو تاج جلال در دست خداوند خواهی بود، و افسر ملوکانه در دست خدای خویش. ۴ تو را دیگر ’متروک‘ نخواهند نامی، و سرزمینت را ’ویرانه‘ نخواهند خواند؛ بلکه تو را ’اشتیاق من‘ خواهند خواند، و سرزمینت را ’متأهل‘ خواهند نامید؛ زیرا که خداوند مشتاق تو خواهد بود، و سرزمینت به عقد ازدواج در خواهد آمد. ۵ چنانکه مرد جوان دوشیزه‌ای را به عقد خود درمی‌آورد، همچنان پسرانت تو را به عقد خویش در خواهند آورد؛ و چنانکه داماد از عروس خویش به وجد می‌آید، همچنان خدایت از تو به وجد خواهد آمد. ۶ ای اورشلیم! بر حصارهایت دیدبانان گماشته‌ام، که شبانه‌روز هرگز خاموش نخواهند بود. ای کسانی که به خداوند یادآوری می‌کنید، آرام مگیرید، ۷ و او را نیز آرامی مدهید، تا اورشلیم را استوار ساخته، آن را در جهان مایهٔ ستایش بگرداند. ۸ خداوند به دست راست خویش سوگند خورده است و به بازوی نیرومندش، که: «دیگر هیچ‌گاه غلهٔ شما را خوراک دشمنانتان نخواهم ساخت، و بیگانگان دیگر شراب تازهٔ شما را نخواهند نوشید، شرابی را که برایش محنت کشیده‌اید. ۹ بلکه آنان که غَله را می‌دِروند از آن خواهند خورد، و خداوند را ستایش خواهند کرد؛ و آنان که انگورها را گرد می‌آورند، در صحنهای قُدس من از آن خواهند نوشید.» ۱۰ بگذرید! از دروازه‌ها بگذرید! راه را برای قوم مهیا سازید. بسازید! شاهراه را بسازید! سنگها را برچینید، و عَلَمی به جهت ملتها بر پا دارید! ۱۱ اینک خداوند تا به کرانهای زمین اعلان کرده است: به دختر صَهیون بگویید: «هان نجات تو می‌آید. همانا پاداش او با وی است، و اجرت او پیش رویش می‌آید.» ۱۲ آنان ’ملت مقدس‘ خوانده خواهند شد، و ’فدیه‌شدگان خداوند‘؛ و تو ’مطلوب‘، و ’شهر غیرمتروک‘ نامیده خواهی شد.
۲۷ فوریه–۵ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | اِشَعْیا ۶۳-۶۶
«آسمان و زمین جدید باعث شادی بسیاری خواهد شد»
(اِشَعْیا ۶۵:۱۷) «هان من آسمانی جدید و زمینی جدید خواهم آفرید، و امور پیشین دیگر به یاد آورده نخواهد شد، و از ذهن نخواهد گذشت.
(اِشَعْیا ۶۵:۱۸، ۱۹) بلکه از آنچه من می‌آفرینم، تا ابد شادی و وجد کنید، زیرا من اورشلیم را چنان خواهم آفرید که مکان وجد باشد، و قوم آن را چنانکه مایهٔ شادی. ۱۹ بر اورشلیم شادی خواهم کرد، و به سبب قوم خویش به وجد خواهم آمد. صدای گریه و ناله دیگر در آن شنیده نخواهد شد.
(اِشَعْیا ۶۵:۲۱-۲۳) خانه‌ها بنا خواهند کرد، و در آنها ساکن خواهند شد؛ تاکستانها غرس خواهند کرد، و از میوهٔ آنها خواهند خورد. ۲۲ دیگر بنا نخواهند کرد تا دیگران ساکن شوند، و غرس نخواهند کرد تا دیگران بخورند. زیرا ایام قوم من مانند ایام درخت خواهد بود، و برگزیدگان من سالها از دسترنج خود لذت خواهند برد. ۲۳ محنتِ بیهوده نخواهند کشید، و فرزندان به جهت رعب و وحشت نخواهند زاد، زیرا قومی برکت‌یافته از خداوند خواهند بود، آنان و نسل ایشان با هم.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(اِشَعْیا ۶۳:۵) نگریستم اما یاری‌رسانی نبود، در بُهت و حیرت شدم زیرا پشتیبانی نبود. پس بازوی من برایم نجات به ارمغان آورد، و خشم من پشتیبان من شد.
(اِشَعْیا ۶۴:۸) با این همه، ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما گِل هستیم و تو کوزه‌گری؛ همهٔ ما کارِ دست توییم.
قرائت کتاب مقدّس
(اِشَعْیا ۶۳:۱-۱۰) این کیست که از اَدوم، از شهر بُصرَه می‌آید، و جامهٔ سرخ‌فام بر تن دارد؟ این کیست که به فرّ و شکوه ملبس است، و در عظمت قوّت خویش گام برمی‌دارد؟ «آن منم! من که به عدالت سخن می‌گویم، و در نجات دادن نیرومندم.» ۲ چرا جامه‌ات سرخ‌فام است، همچون جامهٔ کسانی که چَرخُشت لگدکوب می‌کنند؟ ۳ «من چَرخُشت را به تنهایی لگدکوب کردم، و از ملتها احدی همراهم نبود. در خشم خویش بر ایشان پا نهادم، و در غضب خویش لگدکوبشان کردم. خون ایشان بر جامه‌ام پاشید، و لباسهایم را بیالود. ۴ زیرا که روز انتقام در دل من بود، و سال فدیه‌شدگانم فرا رسیده بود. ۵ نگریستم اما یاری‌رسانی نبود، در بُهت و حیرت شدم زیرا پشتیبانی نبود. پس بازوی من برایم نجات به ارمغان آورد، و خشم من پشتیبان من شد. ۶ در خشم خویش ملتها را پایمال کردم، و در غضبم ایشان را مست ساخته، خونشان را بر زمین ریختم.» ۷ محبتهای خداوند و کارهای ستودنی او را بر خواهم شمرد، یعنی تمامی آنچه را که خداوند برای ما کرده است؛ آری، احسان فراوانی را که بر حسب رحمتها و محبتهای بسیار خویش به خاندان اسرائیل نشان داده است. ۸ زیرا گفته است: «آنان به‌یقین قوم من هستند، فرزندانی‌که خیانت نخواهند کرد»، پس نجات‌دهندهٔ ایشان شده است. ۹ در تمامی رنجهای ایشان، او نیز رنج کشید، و فرشتهٔ حضور وی ایشان را نجات داد. در محبت و گذشت خویش ایشان را فدیه داد، در تمامی ایام قدیمْ ایشان را برگرفته، حمل کرد. ۱۰ اما ایشان عِصیان ورزیدند، و روح قدوس او را محزون ساختند. پس روی گردانیده دشمن ایشان شد، و خود با ایشان جنگ کرد.