فهرست محتوا

۱

• وفاداری و ثروت ایّوب ‏(‏۱-‏۵‏)‏

• شیطان انگیزهٔ ایّوب را زیر سؤال می‌برد ‏(‏۶-‏۱۲‏)‏

• ایّوب اموال و فرزندانش را از دست می‌دهد ‏(‏۱۳-‏۱۹‏)‏

• ایّوب خدا را مقصر نمی‌داند ‏(‏۲۰-‏۲۲‏)‏

۲

• شیطان دوباره انگیزهٔ ایّوب را زیر سؤال می‌برد ‏(‏۱-‏۵‏)‏

• به شیطان اجازه داده می‌شود که به ایّوب آسیب برساند ‏(‏۶-‏۸‏)‏

• زن ایّوب می‌گوید:‏ «خدا را لعنت کن و بمیر!‏» ‏(‏۹،‏ ۱۰‏)‏

• سه دوست ایّوب از راه می‌رسند ‏(‏۱۱-‏۱۳‏)‏

۳

• ایّوب روزی را که به دنیا آمد لعنت می‌کند ‏(‏۱-‏۲۶‏)‏

  • ایّوب نمی‌داند که چرا رنج می‌کشد ‏(‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏

۴

• اولین گفتار اِلیفاز ‏(‏۱-‏۲۱‏)‏

  • ایّوب به دلیل وفاداری‌اش مسخره می‌شود ‏(‏۷،‏ ۸‏)‏

  • پیغامی از طرف یک مخلوق روحی ‏(‏۱۲-‏۱۷‏)‏

  • ‏«خدا به خادمانش هیچ اعتمادی ندارد» ‏(‏۱۸‏)‏

۵

• ادامهٔ اولین گفتار اِلیفاز ‏(‏۱-‏۲۷‏)‏

  • ‏‹خدا حکیمان را در دام‌هایی که برای دیگران می‌گذارند گرفتار می‌کند› ‏(‏۱۳‏)‏

  • ایّوب نباید تنبیهی را که از طرف خداست رد کند ‏(‏۱۷‏)‏

۶

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۳۰‏)‏

  • ایّوب ادعا می‌کند که حق دارد شکایت کند ‏(‏۲-‏۶‏)‏

  • دوستان ایّوب غیرقابل اعتمادند ‏(‏۱۵-‏۱۸‏)‏

  • ‏«شنیدن حقیقت،‏ دردناک نیست!‏» ‏(‏۲۵‏)‏

۷

• ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۲۱‏)‏

  • زندگی انسان مثل زندگی یک برده است ‏(‏۱،‏ ۲‏)‏

  • ‏«چرا مرا هدف تیرهایت قرار داده‌ای؟‏» ‏(‏۲۰‏)‏

۸

• اولین گفتار بِلدَد ‏(‏۱-‏۲۲‏)‏

  • بِلدَد ادعا می‌کند که فرزندان ایّوب گناه کرده‌اند ‏(‏۴‏)‏

  • ‏‹اگر واقعاً پاک باشی،‏ خدا به تو توجه می‌کند› ‏(‏۶‏)‏

  • ایّوب به بی‌ایمانی متهم می‌شود ‏(‏۱۳‏)‏

۹

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۳۵‏)‏

  • انسان نمی‌تواند در برابر خدا مقاومت کند ‏(‏۲-‏۴‏)‏

  • ‏‹کارهای خدا غیرقابل درک است› ‏(‏۱۰‏)‏

  • نمی‌توان با خدا به دادگاه رفت ‏(‏۳۲‏)‏

۱۰

• ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۲۲‏)‏

  • ‏‹چرا خدا با من دشمنی می‌کند؟‏› ‏(‏۲‏)‏

  • فرق خدا با یک انسان فانی مثل ایّوب ‏(‏۴-‏۱۲‏)‏

  • ‏‹امیدوارم کمی آسایش پیدا کنم› ‏(‏۲۰‏)‏

۱۱

• اولین گفتار صوفَر ‏(‏۱-‏۲۰‏)‏

  • صوفَر ایّوب را متهم می‌کند که حرف‌هایش پوچ است ‏(‏۲،‏ ۳‏)‏

  • صوفَر به ایّوب می‌گوید که از شرارت دست بکشد ‏(‏۱۴‏)‏

۱۲

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۲۵‏)‏

  • ‏‹من از شما کمتر نیستم› ‏(‏۳‏)‏

  • ‏‹دوستانم مرا مسخره می‌کنند› ‏(‏۴‏)‏

  • ‏‹خدا صاحب حکمت است› ‏(‏۱۳‏)‏

  • خدا از قاضی‌ها و پادشاهان برتر است ‏(‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏

۱۳

• ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۲۸‏)‏

  • ‏‹ای کاش می‌توانستم با خدا صحبت کنم› ‏(‏۳‏)‏

  • ‏«همهٔ شما،‏ پزشکانِ به‌دردنخور هستید» ‏(‏۴‏)‏

  • ‏«می‌دانم که حق با من است» ‏(‏۱۸‏)‏

  • ایّوب از خدا می‌پرسد که چرا او را دشمن خود می‌داند ‏(‏۲۴‏)‏

۱۴

• ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۲۲‏)‏

  • عمر انسان کوتاه و پر از مشکلات است ‏(‏۱‏)‏

  • ‏«حتی برای یک درخت هم امیدی هست» ‏(‏۷‏)‏

  • ‏«ای کاش مرا در قبر پنهان کنی!‏» ‏(‏۱۳‏)‏

  • ‏«اگر انسان بمیرد،‏ آیا می‌تواند دوباره زنده شود؟‏» ‏(‏۱۴‏)‏

  • خدا مشتاق است که کار دستش را دوباره ببیند ‏(‏۱۵‏)‏

۱۵

• دومین گفتار اِلیفاز ‏(‏۱-‏۳۵‏)‏

  • اِلیفاز ادعا می‌کند که ایّوب هیچ احترامی برای خدا قائل نیست ‏(‏۴‏)‏

  • اِلیفاز ایّوب را به گستاخی متهم می‌کند ‏(‏۷-‏۹‏)‏

  • ‏‹خدا به فرشتگانش هیچ اعتمادی ندارد› ‏(‏۱۵‏)‏

  • ‏‹شخص ظالم عذاب می‌کشد› ‏(‏۲۰-‏۲۴‏)‏

۱۶

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۲۲‏)‏

  • ‏«همهٔ شما،‏ تسلّی‌دهندگانِ مزاحم هستید!‏» ‏(‏۲‏)‏

  • ایّوب فکر می‌کند که خدا او را هدف تیرهایش قرار داده است ‏(‏۱۲‏)‏

۱۷

• ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۱۶‏)‏

  • ‏«کسانی که مرا مسخره می‌کنند دورتادورم را گرفته‌اند» ‏(‏۲‏)‏

  • ‏‹خدا مرا مسخرهٔ مردم کرده است› ‏(‏۶‏)‏

  • ‏‹قبر،‏ خانهٔ من می‌شود› ‏(‏۱۳‏)‏

۱۸

• دومین گفتار بِلدَد ‏(‏۱-‏۲۱‏)‏

  • عاقبت گناهکاران ‏(‏۵-‏۲۰‏)‏

  • بِلدَد ادعا می‌کند که ایّوب خدا را نمی‌شناسد ‏(‏۲۱‏)‏

۱۹

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۲۹‏)‏

  • ایّوب حرف‌های دوستان ظاهری‌اش را رد می‌کند ‏(‏۱-‏۶‏)‏

  • ایّوب می‌گوید که آشنایانش او را ترک کرده‌اند ‏(‏۱۳-‏۱۹‏)‏

  • ‏«نجات‌دهندهٔ من زنده است» ‏(‏۲۵‏)‏

۲۰

• دومین گفتار صوفَر ‏(‏۱-‏۲۹‏)‏

  • صوفَر از دست ایّوب ناراحت می‌شود ‏(‏۲،‏ ۳‏)‏

  • صوفَر می‌گوید که ایّوب شخصی خدانشناس است ‏(‏۵‏)‏

  • صوفَر می‌گوید که ایّوب از گناه لذّت می‌برد ‏(‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏

۲۱

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۳۴‏)‏

  • ‏‹چرا شریران موفق می‌شوند؟‏› ‏(‏۷-‏۱۳‏)‏

  • ایّوب نشان می‌دهد که حرف‌های تسلّی‌دهندگانش دروغ است ‏(‏۲۷-‏۳۴‏)‏

۲۲

• سومین گفتار اِلیفاز ‏(‏۱-‏۳۰‏)‏

  • ‏«آیا برای خدای قادر مطلق مهم است که تو درستکار باشی؟‏» ‏(‏۲،‏ ۳‏)‏

  • اِلیفاز ایّوب را به بی‌عدالتی و طمع متهم می‌کند ‏(‏۶-‏۹‏)‏

  • ‏«اگر به سوی خدای قادر مطلق برگردی،‏ زندگی‌ات مثل گذشته می‌شود» ‏(‏۲۳‏)‏

۲۳

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۱۷‏)‏

  • ایّوب می‌خواهد شکایتش را به درگاه خدا ببرد ‏(‏۱-‏۷‏)‏

  • او می‌گوید که نمی‌تواند خدا را پیدا کند ‏(‏۸،‏ ۹‏)‏

  • ‏‹من از راه او منحرف نشده‌ام› ‏(‏۱۱‏)‏

۲۴

• ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۲۵‏)‏

  • ‏«چرا خدای قادر مطلق زمانی را تعیین نمی‌کند؟‏» ‏(‏۱‏)‏

  • ایّوب می‌گوید که خدا جلوی شرارت را نمی‌گیرد ‏(‏۱۲‏)‏

  • گناهکاران از تاریکی خوششان می‌آید ‏(‏۱۳-‏۱۷‏)‏

۲۵

• سومین گفتار بِلدَد ‏(‏۱-‏۶‏)‏

  • ‏‹آیا انسان می‌تواند در نظر خدا درستکار باشد؟‏› ‏(‏۴‏)‏

  • بِلدَد ادعا می‌کند که تلاش انسان برای وفادار ماندن به خدا بیهوده است ‏(‏۵،‏ ۶‏)‏

۲۶

• جواب ایّوب ‏(‏۱-‏۱۴‏)‏

  • ‏«عجب کمکی به منِ ناتوان کردی!‏» ‏(‏۱-‏۴‏)‏

  • ‏‹خدا زمین را در نیستی معلق نگه می‌دارد› ‏(‏۷‏)‏

  • ‏‹این‌ها فقط گوشه‌ای از کارهای اوست› ‏(‏۱۴‏)‏

۲۷

• ایّوب مصمم است که به خدا وفادار بماند ‏(‏۱-‏۲۳‏)‏

  • ‏«من تا پای مرگ،‏ وفاداری‌ام را از دست نمی‌دهم!‏» ‏(‏۵‏)‏

  • خدانشناسان امیدی ندارند ‏(‏۸‏)‏

  • ‏«چرا حرف‌هایتان پوچ و توخالیست؟‏» ‏(‏۱۲‏)‏

  • نابودی در انتظار شریران است ‏(‏۱۳-‏۲۳‏)‏

۲۸

• ایّوب گنج‌های زمینی را با حکمت مقایسه می‌کند ‏(‏۱-‏۲۸‏)‏

  • کار انسان‌ها در معدن‌ها ‏(‏۱-‏۱۱‏)‏

  • حکمت از مروارید باارزش‌تر است ‏(‏۱۸‏)‏

  • احترام عمیق به خدا حکمت واقعی است ‏(‏۲۸‏)‏

۲۹

• ایّوب خاطرات خوبش را تعریف می‌کند ‏(‏۱-‏۲۵‏)‏

  • دیگران ایّوب را شخصی محترم می‌دانستند ‏(‏۷-‏۱۰‏)‏

  • ایّوب به داد مردم می‌رسید ‏(‏۱۱-‏۱۷‏)‏

  • همه به پندهای ایّوب گوش می‌دادند ‏(‏۲۱-‏۲۳‏)‏

۳۰

• ایّوب توضیح می‌دهد که وضعیتش چطور زیر و رو شده است ‏(‏۱-‏۳۱‏)‏

  • ایّوب مسخرهٔ دیگران شده است ‏(‏۱-‏۱۵‏)‏

  • دیگران به او کمک نمی‌کنند ‏(‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏

  • ‏‹پوستم سیاه شده است› ‏(‏۳۰‏)‏

۳۱

• ایّوب از خودش دفاع می‌کند ‏(‏۱-‏۴۰‏)‏

  • ‏«با چشمانم عهد بسته‌ام» ‏(‏۱‏)‏

  • ‏«ای کاش خدا مرا با ترازوی عدالت بسنجد» ‏(‏۶‏)‏

  • ایّوب مرتکب زنا نشده است ‏(‏۹-‏۱۲‏)‏

  • او پول‌دوست نیست ‏(‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏

  • او بت‌پرست نیست ‏(‏۲۶-‏۲۸‏)‏

۳۲

• اِلیهو وارد صحنه می‌شود ‏(‏۱-‏۲۲‏)‏

  • اِلیهو از دست ایّوب و سه دوستش عصبانی است ‏(‏۲،‏ ۳‏)‏

  • اِلیهو به احترام بزرگ‌ترها ساکت بود ‏(‏۶،‏ ۷‏)‏

  • حکمت به سن و سال بستگی ندارد ‏(‏۹‏)‏

  • اِلیهو مشتاق صحبت است ‏(‏۱۸-‏۲۰‏)‏

۳۳

• اِلیهو ایّوب را سرزنش می‌کند ‏(‏۱-‏۳۳‏)‏

  • خدا بهای رهایی ایّوب را پیدا می‌کند ‏(‏۲۴‏)‏

  • انسان دوباره جوان می‌شود ‏(‏۲۵‏)‏

۳۴

• اِلیهو درستی کارها و معیارهای عادلانهٔ خدا را تأیید می‌کند ‏(‏۱-‏۳۷‏)‏

  • ایّوب می‌گوید که خدا او را از حقش محروم کرده است ‏(‏۵‏)‏

  • امکان ندارد که خدای حقیقی ظلم کند!‏ ‏(‏۱۰‏)‏

  • حرف‌های ایّوب از روی حماقت است ‏(‏۳۵‏)‏

۳۵

• اِلیهو به استدلال‌های نادرست ایّوب اشاره می‌کند ‏(‏۱-‏۱۶‏)‏

  • ایّوب می‌گوید که از خدا عادل‌تر است ‏(‏۲‏)‏

  • خدا آنقدر والاست که گناه نمی‌تواند لطمه‌ای به او بزند ‏(‏۵،‏ ۶‏)‏

  • ایّوب باید منتظر خدا باشد ‏(‏۱۴‏)‏

۳۶

• اِلیهو خدا را به خاطر عظمتش ستایش می‌کند ‏(‏۱-‏۳۳‏)‏

  • افراد مطیع موفق می‌شوند؛‏ خدانشناسان از بین می‌روند ‏(‏۱۱-‏۱۳‏)‏

  • خدا معلّمی بی‌همتاست ‏(‏۲۲‏)‏

  • ایّوب باید خدا را جلال دهد ‏(‏۲۴‏)‏

  • ‏«عظمت خدا خیلی بیشتر از آن است که ما بتوانیم به آن پی ببریم» ‏(‏۲۶‏)‏

  • رعد و برق و باران در دست خداست ‏(‏۲۷-‏۳۳‏)‏

۳۷

• نیروهای طبیعی قدرت خدا را نشان می‌دهند ‏(‏۱-‏۲۴‏)‏

  • خدا می‌تواند جلوی کارهای انسان را بگیرد ‏(‏۷‏)‏

  • به کارهای شگفت‌انگیز خدا فکر کنید ‏(‏۱۴‏)‏

  • ‏‹راه‌های خدا فراتر از درک انسان است› ‏(‏۲۳‏)‏

  • هیچ کس نباید خودش را فهمیده و دانا بداند ‏(‏۲۴‏)‏

۳۸

• یَهُوَه نشان می‌دهد که انسان چقدر ناچیز است ‏(‏۱-‏۴۱‏)‏

  • ‏«وقتی زمین را به وجود آوردم،‏ تو کجا بودی؟‏» ‏(‏۴-‏۶‏)‏

  • پسران خدا او را با شادی تحسین کردند ‏(‏۷‏)‏

  • سؤالاتی دربارهٔ پدیده‌های طبیعی ‏(‏۸-‏۳۲‏)‏

  • ‏«قوانین آسمان‌ها» ‏(‏۳۳‏)‏

۳۹

• آفرینش حیوانات از عدم آگاهی انسان پرده برمی‌دارد ‏(‏۱-‏۳۰‏)‏

  • بز کوهی و آهو ‏(‏۱-‏۴‏)‏

  • خر وحشی ‏(‏۵-‏۸‏)‏

  • گاو نر وحشی ‏(‏۹-‏۱۲‏)‏

  • شترمرغ ‏(‏۱۳-‏۱۸‏)‏

  • اسب ‏(‏۱۹-‏۲۵‏)‏

  • شاهین و عقاب ‏(‏۲۶-‏۳۰‏)‏

۴۰

• یَهُوَه سؤالات بیشتری مطرح می‌کند ‏(‏۱-‏۲۴‏)‏

  • ایّوب چیزی برای گفتن ندارد ‏(‏۳-‏۵‏)‏

  • ‏«آیا عدالت مرا زیر سؤال می‌بری؟‏» ‏(‏۸‏)‏

  • خدا قدرت بِهیموت را شرح می‌دهد ‏(‏۱۵-‏۲۴‏)‏

۴۱

• خدا ویژگی‌های لِویاتان را شرح می‌دهد ‏(‏۱-‏۳۴‏)‏

۴۲

• ایّوب به یَهُوَه جواب می‌دهد ‏(‏۱-‏۶‏)‏

• سه دوست ایّوب محکوم می‌شوند ‏(‏۷-‏۹‏)‏

• یَهُوَه ثروت و خوشبختی را به ایّوب برمی‌گرداند ‏(‏۱۰-‏۱۷‏)‏

  • پسران و دختران ایّوب ‏(‏۱۳-‏۱۵‏)‏