درس ۴۳
استفاده از مطالب تعیین‌شده
کتاب مقدّس، جماعت مسیحی را به بدن انسان تشبیه می‌کند. هر یک از اعضای بدن ضروری است، اما «کار همهٔ این اعضا یکسان نیست.» مطابق این اصل، ما می‌خواهیم هر وظیفه‌ای را که به ما واگذار می‌شود، به‌خوبی انجام دهیم. پس وقتی گفتاری به ما واگذار می‌شود باید هدف آن را به‌خوبی درک کنیم و آن را به بهترین شکل ممکن ارائه دهیم. نباید برخی مطالب را کم اهمیت بدانیم و به جای بررسی آن‌ها، موضوعاتی را در سخنرانی‌مان بگنجانیم که به نظر خودمان جالب است. (روم ۱۲:۴-۸) این وظیفهٔ غلام امین و دانا است که خوراک روحانی را «به‌موقع» بدهد. (مت ۲۴:۴۵) وقتی ما از توانایی‌هایمان به گونه‌ای استفاده می‌کنیم تا هر سخنرانی را مطابق دستورالعمل‌هایی که به ما داده شده است آماده کنیم، به ترتیبی که یَهُوَه قرار داده است احترام می‌گذاریم. همچنین عملکرد جماعت نیز در کل بهتر خواهد بود.
انتخاب مطالب برای تکلیفتان. وقتی تکلیفی برای جلسهٔ میان‌هفته به شما واگذار می‌شود، مراقب باشید که تنها موضوعی را که برایتان تعیین شده است بسط دهید و نه موضوعی دیگر را. البته اغلب ارجاع‌هایی نیز به شما داده می‌شود. اگر ارجاع‌هایی در اختیارتان قرار داده نشده باشد، می‌توانید به نشریاتی که خود مناسب می‌بینید، مراجعه کنید. اما هنگام آماده کردن تکلیفتان و انتخاب مطالب آن، باید تمام گفتار خود را بر محور موضوعی که تعیین شده است آماده کنید و حتماً شنوندگانتان را نیز در نظر گیرید.
مطالب تعیین‌شده را به‌خوبی تجزیه و تحلیل کنید و آیات آن را نیز بررسی کنید. سپس به شنوندگانتان فکر کنید و ببینید چگونه می‌توانید آن را به مفیدترین شکل ممکن ارائه دهید. دو یا سه نکته از مطالب تعیین‌شده را به عنوان نکات اصلی گفتار خود برگزینید. همچنین آیاتی را که می‌خواهید بخوانید و بررسی کنید نیز از مطالب تعیین‌شده انتخاب کنید.
چه مقدار از مطالب تعیین‌شده را باید در گفتارتان بگنجانید؟ در واقع فقط مقداری که بتوانید به نحوی مؤثر ارائه دهید. مراقب باشید تعلیم خوب و مؤثر را قربانی اطلاعات زیاد نکنید. اگر قسمت‌هایی از مطالب تعیین‌شده، شما را در رسیدن به هدف از ایراد گفتارتان کمک نمی‌کند، بیشتر بر نکاتی تمرکز کنید که بتوانید به آن هدف برسید. در ضمن، از مطالب تعیین‌شده نکاتی را در گفتار خود بگنجانید که برای شنوندگان آموزنده باشد و بیشترین فایده را به آنان رساند. در واقع نکتهٔ این درس آن است که برای آماده کردن گفتارتان حتماً از مطالب تعیین‌شده استفاده کنید، اما لزومی ندارد که تمام آن را در گفتارتان بگنجانید.
البته، گفتار شما نباید تنها خلاصه‌ای از مطالب تعیین‌شده باشد. هدف شما باید این باشد که نکاتی خاص را از آن برگزینید، آن‌ها را توضیح دهید، به جزئیاتی در مورد آن نکات اشاره کنید، با تشبیه‌هایی آن‌ها را روشن‌تر سازید و در صورت امکان نمونه‌هایی بیاورید که چگونه می‌توان آن نکات را به کار برد. اگر می‌خواهید نکته‌ای به گفتارتان بیفزایید، نباید به قیمت از دست دادن یکی از نکات مهم در مطالب تعیین‌شده باشد، بلکه باید برای توضیح یکی از آن‌ها باشد.
از برخی برادرانی که برای تعلیم در جماعت واجد شرایط می‌شوند، پس از مدتی خواسته می‌شود که در بخش‌های آموزشی جلسهٔ میان‌هفته برنامه‌ای اجرا کنند. آنان به جای آن که مطالب تعیین‌شده را با مطالبی دیگر جایگزین کنند، تلاش می‌کنند همان مطالب را به بهترین نحو ارائه دهند. برای سخنرانی‌های عمومی نیز از برادران خواسته می‌شود از مطالبی که در رئوس مطالب آمده است، استفاده کنند. رئوس مطالب سخنرانی‌ها به گونه‌ای تنظیم شده است که سخنران بتواند تا حدّی مطالب سخنرانی را خود تعیین کند، اما نکات اصلی و فرعی و آیات کلیدی سخنرانی کاملاً مشخص است. برادری که می‌آموزد سخنرانی خود را بر اساس مطالب تعیین‌شده آماده کند، در واقع خود را برای وظایفی دیگر در راه تعلیم نیز آماده می‌سازد.
پیشرفت در این درس به شما کمک می‌کند که کتاب مقدّس را به علاقه‌مندان نیز با موفقیت بیشتری آموزش دهید؛ زیرا به جای آن که از موضوع مورد بحث دور شوید و به نکات جالبی اشاره کنید که هیچ کمکی به درک آن موضوع نمی‌کند، تمرکزتان بیشتر روی مطالب مورد بحث خواهد بود. از طرف دیگر تصوّر نکنید دستتان چنان بسته است که نمی‌توانید با توضیحات بیشتر، به شاگردتان کمک کنید تا مطلب را بهتر درک کند.