میراثتان را با گرفتن تصمیمات عاقلانه حفظ کنید

‏«از بدی بیزار باشید و به آنچه نیکوست،‏ سخت بچسبید.‏»—‏روم ۱۲:‏۹‏.‏

پاسخ شما به سؤالات مرور:‏

میراث روحانی‌مان چیست؟‏

از اعمال عیسو چه می‌آموزیم؟‏

چگونه می‌توانیم میراث خود را محفوظ نگه داریم؟‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چگونه تصمیم گرفتید خود را به خدا وقف کنید؟‏ ب)‏ در مورد میراث روحانی چه سؤالاتی در این مقاله بررسی می‌شود؟‏

میلیون‌ها شاهد یَهُوَه عاقلانه تصمیم گرفته‌اند یَهُوَه خدا را خدمت کنند و بر آثار قدم‌های عیسی قدم بردارند.‏ (‏مت ۱۶:‏۲۴؛‏ ۱پطر ۲:‏۲۱‏)‏ وقف ما شاهدان به خدا تصمیمی بسیار جدّی است.‏ انتخاب ما بر اساس شناختی سطحی از چند آیه نبود بلکه بر اساس مطالعهٔ کلام خدا.‏ در نتیجهٔ چنین مطالعه‌ای ایمان آوردیم که یَهُوَه ارثی پیش روی ما قرار داده است.‏ یَهُوَه این ارث را به همهٔ کسانی می‌دهد که همواره در مورد او و فرستاده‌اش عیسی مسیح تعلیم می‌گیرند.‏—‏یو ۱۷:‏۳؛‏ روم ۱۲:‏۲‏.‏

^۲ اگر می‌خواهیم رابطهٔ صمیمی خود را با یَهُوَه حفظ کنیم باید تصمیماتمان او را خشنود سازد.‏ از این رو،‏ این سؤالات مهم در این مقاله بررسی می‌شود:‏ میراث ما چیست؟‏ چه دیدی باید نسبت به آن داشته باشیم؟‏ چگونه می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که میراث خود را دریافت خواهیم کرد؟‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تصمیماتی عاقلانه بگیریم؟‏

میراث ما چیست؟‏

۳.‏ چه ارثی در انتظار الف)‏ مسح‌شدگان و ب)‏ ‹گوسفندان دیگر› است؟‏

^۳ گروه نسبتاً کوچکی از مسیحیان در انتظار دریافت «میراثی فسادناپذیر و بی‌آلایش و ناپژمردنی» می‌باشند یعنی زندگی فناناپذیر و حکمرانی با مسیح در آسمان.‏ (‏۱پطر ۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ این افراد برای دریافت میراث خود باید «از نو زاده» شوند.‏ (‏یو ۳:‏۱-‏۳‏)‏ حال،‏ میراث میلیون‌ها ‹گوسفند دیگرِ› عیسی که در پخش بشارت به مسح‌شدگانش کمک می‌کنند چیست؟‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ گوسفندان دیگر،‏ میراثی را دریافت خواهند کرد که آدم و حوّای گناهکار از دست دادند یعنی زندگی ابدی،‏ بدون رنج،‏ مرگ و ناله در زمین فردوس‌شده.‏ (‏مکا ۲۱:‏۱-‏۴‏)‏ از این رو،‏ عیسی به جنایتکاری که در کنارش جان می‌داد چنین وعده داد:‏ «هرآینه به تو می‌گویم امروز با من در فردوس خواهی بود.‏»—‏لو ۲۳:‏۴۳‏،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

۴.‏ هم‌اکنون از چه برکاتی برخورداریم؟‏

^۴ میراث ما همچنین شامل برکاتی است که امروزه دریافت کرده‌ایم.‏ به دلیل ایمان ورزیدن به «بهای رهایی که در مسیحْ عیسی است،‏» آرامش درونی داریم و به خدا نزدیک شده‌ایم.‏ (‏روم ۳:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ همچنین درکی روشن از وعده‌های گرانبهای خدا داریم که در کلامش آمده است.‏ به علاوه،‏ به برادری جهانی تعلّق داریم که بسیار شادی‌آور است و این افتخار نصیبمان شده است که در بارهٔ یَهُوَه شهادت دهیم.‏ بلی،‏ حقیقتاً میراثی پرارزش داریم!‏

۵.‏ شیطان می‌کوشد قوم خدا را به چه کاری وادارد و چه چیزی به ما کمک می‌کند از مکرهای شیطان دوری کنیم؟‏

^۵ برای آن که میراث پرارزش خود را از دست ندهیم،‏ باید نسبت به فریب‌های شیطان هوشیار باشیم.‏ شیطان همواره کوشیده است قوم خدا را به انتخاب راهی وادارد تا میراثشان را از دست دهند.‏ (‏اعد ۲۵:‏۱-‏۳،‏ ۹‏)‏ شیطان چون می‌داند به زودی نابود می‌شود،‏ سخت می‌کوشد ما را به گناه وسوسه کند.‏ ‏(‏مکاشفه ۱۲:‏۱۲،‏ ۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ اگر می‌خواهیم «در برابر حیله‌های ابلیس» بایستیم،‏ باید همواره برای میراثمان ارزش فراوان قائل باشیم.‏ (‏افس ۶:‏۱۱‏)‏ در این رابطه،‏ بررسی دیدگاه عیسو،‏ پسر اسحاق درس‌هایی مهم به ما می‌دهد.‏

مانند عیسو عمل نکنید

۶،‏ ۷.‏ عیسو چه کسی بود و چه میراثی در انتظارش بود؟‏

^۶ تقریباً ۴۰۰۰ سال پیش،‏ از رِفقَه و اسحاق دو پسر دوقلو به نام‌های عیسو و یعقوب متولّد شدند.‏ با بزرگ شدن این دوقلوها،‏ تفاوت آنان در شخصیت و انتخاب فعالیت‌ها نمایان شد.‏ «عیسو صیّادی ماهر،‏ و مرد صحرایی بود.‏ و اما یعقوب،‏ مرد ساده‌دل و چادرنشین.‏» (‏پیدا ۲۵:‏۲۷‏)‏ رابرت آلتر،‏ مترجم کتاب مقدّس در مورد واژهٔ عبری که «ساده‌دل» ترجمه شده است،‏ نوشت که به مفهوم «پای‌بندی به معیارهای اخلاقی یا حتی صداقت و بی‌ریایی» است.‏

^۷ وقتی عیسو و یعقوب ۱۵ساله بودند،‏ پدربزرگشان ابراهیم درگذشت،‏ ولی وعدهٔ یَهُوَه به ابراهیم همچنان پایدار ماند.‏ بعدها،‏ یَهُوَه با تکرار این وعده به اسحاق نشان داد که همهٔ قوم‌های روی زمین از طریق نسل ابراهیم برکت خواهند یافت.‏ ‏(‏پیدایش ۲۶:‏۳-‏۵ خوانده شود.‏‏)‏ این وعده آشکار ساخت که «ذریّت» یا مسیح موعود که در پیدایش ۳:‏۱۵ آمده است،‏ از نسل ابراهیم خواهد بود.‏ این وعده قانوناً به عیسو می‌رسید چرا که پسر ارشد اسحاق بود.‏ حقیقتاً میراثی بی‌نظیر در انتظار عیسو بود!‏ ولی آیا برای آن ارزش قائل بود؟‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ عیسو در رابطه با میراثش چه تصمیمی گرفت؟‏ ب)‏ عیسو سال‌ها بعد به چه موضوعی پی برد و چه واکنشی نشان داد؟‏

^۸ یک بار وقتی عیسو از صحرا برمی‌گشت،‏ یعقوب را دید که «آش می‌پخت.‏» عیسو به یعقوب گفت:‏ «از این آش اَدوم (‏یعنی سرخ)‏ مرا بخوران،‏ زیرا که وامانده‌ام.‏» یعقوب به او گفت:‏ «امروز نخست‌زادگی خود را به من بفروش.‏» عیسو چه تصمیمی گرفت؟‏ او گفت:‏ «مرا از نخست‌زادگی چه فایده؟‏» بلی،‏ عیسو حق نخست‌زادگی خود را به کاسه‌ای آش فروخت!‏ یعقوب برای آن که دریافت حق نخست‌زادگی را قانونی سازد چنین گفت:‏ «امروز برای من قسم بخور.‏» عیسو نیز بدون درنگ برای او قسم خورد.‏ سپس «یعقوب نان و آش عدس را به عیسو داد،‏ که خورد و نوشید و برخاسته،‏ برفت.‏ پس عیسو نخست‌زادگی خود را خوار نمود.‏»—‏پیدا ۲۵:‏۲۹-‏۳۴‏.‏

^۹ سال‌ها بعد،‏ وقتی اسحاق احساس کرد که مرگش نزدیک است،‏ همسرش رِفقَه ترتیبی داد تا یعقوب ارث نخست‌زادگی عیسو را دریافت کند.‏ وقتی عیسو بعد از آن متوجه شد که چه تصمیم اشتباهی گرفته است،‏ به اسحاق چنین التماس کرد:‏ «ای پدرم،‏ به من،‏ به من نیز برکت بده!‏ .‏ .‏ .‏ آیا برای من نیز برکتی نگاه نداشتی؟‏» وقتی اسحاق بیان کرد که قادر نیست برکتی که به یعقوب داده است تغییر دهد،‏ «عیسو به آواز بلند بگریست.‏»—‏پیدا ۲۷:‏۳۰-‏۳۸‏.‏

۱۰.‏ یَهُوَه چه دیدی نسبت به عیسو و یعقوب داشت و چرا؟‏

^۱۰ از طرز فکر عیسو در این گزارش چه می‌آموزیم؟‏ او نشان داد که ارضای نیاز جسمانی برایش بیشتر ارزش دارد تا برکاتی که از طریق میراث روحانی نصیبش می‌شد.‏ عیسو برای حق نخست‌زادگی خود ارزشی قائل نبود و ظاهراً خدا را با دلی کامل دوست نداشت.‏ علاوه بر آن،‏ عیسو فکر نکرد که عواقب تصمیمش چه تأثیری در نسلش خواهد گذاشت.‏ در عوض،‏ یعقوب برای میراث خود ارزش فراوان قائل بود.‏ برای مثال،‏ یعقوب مطابق با تعلیم والدینش همسری انتخاب کرد.‏ (‏پیدا ۲۷:‏۴۶–‏۲۸:‏۳‏)‏ یعقوب چون در این رابطه صبور بود و فداکاری کرد،‏ یَهُوَه نیز او را برکت داد و یکی از اجداد مسیح ساخت.‏ دید یَهُوَه نسبت به عیسو و یعقوب چه بود؟‏ یَهُوَه از طریق مَلاکی نبی گفت:‏ «یعقوب را دوست داشتم،‏ و از عیسو نفرت نمودم.‏»—‏ملا ۱:‏۲،‏ ۳‏.‏

۱۱.‏ الف)‏ چرا ماجرای عیسو هشداری برای ماست؟‏ ب)‏ چرا پولُس زنا را با عمل عیسو مربوط دانست؟‏

^۱۱ آیا آنچه در بارهٔ عیسو در کتاب مقدّس آمده است به ما مسیحیان مربوط است؟‏ بلی.‏ پولُس رسول به هم‌ایمانان خود هشدار داد مراقب باشند «مبادا شخصی زانی یا بی‌مبالات پیدا شود،‏ مانند عیسو که برای طعامی نخست‌زادگی خود را بفروخت.‏» (‏عبر ۱۲:‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ این هشدار در مورد ما مسیحیان نیز صدق می‌کند.‏ ما برخلافِ آدمِ بی‌مبالات یا بی‌بندوبار باید برای امور روحانی چنان ارزشی قائل باشیم که قدرت مقابله را با تمایلات جسمانی بیابیم و میراث خود را حفظ کنیم.‏ چرا پولُس،‏ زنا را به عمل عیسو مربوط دانست؟‏ زیرا کسی که مانند عیسو اجازه دهد امیال جسمانی بر او تسلّط یابد،‏ به آسانی مرتکب گناهی مانند زنا می‌شود و میراث خود را از دست می‌دهد.‏

دل خود را راست سازید

۱۲.‏ الف)‏ شیطان چگونه هر یک از ما را وسوسه می‌کند؟‏ ب)‏ کدام گزارشات کتاب مقدّس کمک می‌کند تسلیم خواهش‌های جسمانی نشویم؟‏

^۱۲ ما خادمان یَهُوَه مطمئناً در پی موقعیت‌هایی نیستیم که به امور غیراخلاقی می‌انجامد.‏ در عوض،‏ دعا می‌کنیم یَهُوَه خدا قوّت مقابله را به ما در موقعیت‌های وسوسه‌انگیز بدهد.‏ (‏مت ۶:‏۱۳‏)‏ ما همواره می‌کوشیم به معیارهای یَهُوَه پای‌بند بمانیم ولی شیطان همواره سعی دارد رابطه‌مان را با یَهُوَه تضعیف سازد.‏ (‏افس ۶:‏۱۲‏)‏ خدای این دنیای شریر،‏ شیطان ابلیس با آگاهی از تمایلات ناشایستمان می‌کوشد ما را به دام وسوسه‌هایش اندازد.‏ (‏۱قر ۱۰:‏۸،‏ ۱۳‏)‏ برای مثال،‏ تصوّر کنید در موقعیتی وسوسه‌انگیز قرار گیرید.‏ چه تصمیمی می‌گیرید؟‏ آیا همچون عیسو عمل می‌کنید یا مانند یوسف که در برابر وسوسهٔ زن فوطیفار مقاومت و حتی فرار کرد؟‏—‏پیدایش ۳۹:‏۱۰-‏۱۲ خوانده شود.‏

۱۳.‏ الف)‏ امروزه چگونه بسیاری مانند یوسف عمل کرده‌اند و برخی همچون عیسو؟‏ ب)‏ برای آن که مانند عیسو عمل نکنیم چه کاری ضروری است؟‏

^۱۳ بسیاری از برادران و خواهرانمان در وضعیت‌هایی قرار گرفتند که لازم بود مانند عیسو یا یوسف عمل کنند.‏ اکثر آنان عاقلانه عمل کرده،‏ دل یَهُوَه را شاد ساختند.‏ (‏امث ۲۷:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ اما برخی از هم‌ایمانانمان هنگام روبرو شدن با وسوسه مانند عیسو عمل کردند و از میراث روحانی‌شان محافظت نکردند.‏ دلیل بسیاری از کمیته‌های قضایی که هر سال در رابطه با تأدیب یا اخراج برگزار می‌شود ارتکاب رابطهٔ جنسی نامشروع است.‏ پس قبل از آن که در وضعیتی وسوسه‌انگیز قرار گیریم و معیارهای والای یَهُوَه را زیر پا بگذاریم بسیار حیاتی است دلمان را راست سازیم!‏ (‏مز ۷۸:‏۸‏)‏ بدین منظور،‏ دو موضوعی را بررسی می‌کنیم که به ما کمک می‌کند هنگام وسوسه شدن تصمیمات عاقلانه بگیریم.‏

تعمّق کنید و مستحکم سازید

۱۴.‏ تعمّق در چه سؤالاتی به ما کمک می‌کند «از بدی بیزار» باشیم و «به آنچه نیکوست،‏ سخت» بچسبیم؟‏

^۱۴ اولین قدم تعمّق در عواقب اعمالمان است.‏ هر چه بیشتر به یَهُوَه عشق بورزیم بیشتر برای میراث روحانی‌مان ارزش قائل خواهیم بود.‏ در واقع،‏ کسی را که دوستش داریم عمداً نمی‌رنجانیم بلکه تمام تلاش خود را می‌کنیم مقبول او گردیم.‏ از این رو،‏ لازم است در عواقب تمایلات ناپاک تعمّق کنیم.‏ پس باید از خود چنین سؤالاتی کنیم:‏ ‹عمل خودخواهانه چه تأثیری در رابطه‌ام با یَهُوَه خواهد گذاشت؟‏ عملم چه تأثیری در خانواده‌ام خواهد گذاشت؟‏ چه تأثیری در جماعت خواهد گذاشت؟‏ آیا عملم باعث لغزش کسی خواهد شد؟‏› (‏فیلیپ ۱:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ همچنین می‌توانیم از خود سؤال کنیم:‏ ‹آیا ارزش دارد خودم را برای لذّت زودگذر گناه برنجانم؟‏ آیا می‌خواهم با پی بردن به اشتباهم مانند عیسو به تلخی بگریم؟‏› (‏عبر ۱۲:‏۱۷‏)‏ تعمّق بر چنین سؤالاتی به ما کمک می‌کند «از بدی بیزار» باشیم و «به آنچه نیکوست،‏ سخت» بچسبیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۹‏)‏ به ویژه عشق به یَهُوَه ما را برمی‌انگیزد میراث خود را حفظ کنیم.‏—‏مز ۷۳:‏۲۸‏.‏

۱۵.‏ چه چیزی حصار دفاعی ما را در برابر فشارهای دنیا مستحکم می‌سازد؟‏

^۱۵ دومین قدم،‏ مستحکم ساختن حصار دفاعی‌مان است.‏ یَهُوَه تدارکات بسیار دیده است که همچون حصار دفاعی از روحانیتمان در برابر وسوسه‌های دنیا محافظت می‌کند.‏ این تدارکات شامل مطالعهٔ فردی کتاب مقدّس،‏ جلسات مسیحی،‏ خدمت موعظه و دعاست.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۵۸‏)‏ هر بار که در دعا سفرهٔ دلمان را پیش یَهُوَه باز می‌کنیم و هر بار که در خدمت موعظه تمام تلاش خود را می‌کنیم،‏ در واقع،‏ حصار دفاعی‌مان را در برابر وسوسه‌ها مستحکم می‌سازیم.‏ ‏(‏۱تیموتائوس ۶:‏۱۲،‏ ۱۹ خوانده شود.‏‏)‏ استحکام حصارمان تا حد زیادی به تلاشمان بستگی دارد.‏ (‏غلا ۶:‏۷‏)‏ این موضوع در دومین باب کتاب امثال برجسته شده است.‏

‏‹آن را بطلبید›‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ چگونه می‌توانیم در زندگی تصمیمات عاقلانه بگیریم؟‏

^۱۶ باب ۲ امثال سلیمان ما را تشویق می‌کند که حکمت و فطانت کسب کنیم.‏ این دو هدیه ما را قادر می‌سازد به جای تصمیم غلط،‏ تصمیم درست بگیریم و به جای تسلیم شدن در برابر تمایلات نادرست خویشتندار باشیم.‏ البته موفقیت ما در این کار به تلاشمان بستگی دارد.‏ کتاب مقدّس این موضوع را چنین تأکید می‌کند:‏ «ای پسر من اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی،‏ تا گوش خود را به حکمت فراگیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی،‏ اگر فهم را دعوت می‌کردی و آواز خود را به فطانت بلند می‌نمودی،‏ اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی و مانند خزانه‌های مخفی جستجو می‌کردی،‏ آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی،‏ و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی.‏ زیرا خداوند حکمت را می‌بخشد،‏ و از دهان وی معرفت و فطانت صادر می‌شود.‏»—‏امث ۲:‏۱-‏۶‏.‏

^۱۷ واضحاً می‌بینیم که شرط موفقیت ما در تصمیم‌گیریِ درست عمل به پند این آیات است.‏ اگر بگذاریم سخنان یَهُوَه باطن ما را شکل دهد،‏ اگر برای هدایت خدا مرتباً دعا کنیم و اگر شناخت خدا را مانند جواهری قیمتی جستجو کنیم آنگاه در برابر وسوسه‌های شیطان استوار می‌مانیم.‏

۱۸.‏ مصممید به چه کاری ادامه دهید و چرا؟‏

^۱۸ یَهُوَه عطایای معرفت،‏ فهم،‏ فطانت و حکمت را به آنانی که برای کسب آن می‌کوشند می‌بخشد.‏ هرچه بیشتر در پی کسب این عطایا باشیم و آن را به کار گیریم،‏ به یَهُوَه خدا نزدیک‌تر می‌شویم.‏ رابطهٔ صمیمی با یَهُوَه محافظی در برابر وسوسه‌های شیطان است.‏ بلی،‏ دوستی با یَهُوَه و ترس از ناخشنود کردن او ما را برمی‌انگیزاند که از اعمال گناه‌آلود دوری کنیم.‏ (‏مز ۲۵:‏۱۴؛‏ یعقو ۴:‏۸‏)‏ بیایید دوستی‌مان را با یَهُوَه قوی‌تر سازیم و با حکمت الٰهی در زندگی تصمیمات عاقلانه گیریم تا دل خدا شاد شود و میراثمان محفوظ ماند.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

میراث روحانی خود را به خطر نیندازید

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

تلاش در کسب حکمت یَهُوَه حصار روحانی ما را مستحکم می‌سازد