Νοέμβριος

Αν είστε γονέας, να βοηθάτε τα παιδιά σας να προετοιμάζουν σχόλια κατάλληλα για την ηλικία τους. Κάποιες φορές, εξετάζονται σε μια μελέτη σοβαρά θέματα όπως γαμήλια προβλήματα ή ηθικά ζητήματα, αλλά πιθανότατα θα υπάρχουν μια δυο παράγραφοι όπου μπορεί να κάνει σχόλια ένα παιδί. Επίσης, βοηθήστε τα παιδιά σας να καταλάβουν γιατί δεν είναι πιθανό να τους δίνεται ο λόγος κάθε φορά που σηκώνουν το χέρι τους. Αν τους το εξηγήσετε αυτό, δεν θα απογοητεύονται όταν επιλέγονται άλλοι αντί για εκείνα. (1 Τιμ. 6:18) Όλοι μπορούμε να προετοιμάζουμε εποικοδομητικά σχόλια που τιμούν τον Ιεχωβά και ενθαρρύνουν τους συγχριστιανούς μας. (Παρ. 25:11) Αν και περιστασιακά ίσως μπορούμε να αφηγούμαστε μια σύντομη προσωπική εμπειρία, δεν πρέπει να μιλάμε πάρα πολύ για τον εαυτό μας. (Παρ. 27:2· 2 Κορ. 10:18) Απεναντίας, προσπαθούμε να εστιάζουμε στον Ιεχωβά, στον Λόγο του και στον λαό του ως σύνολο.​—Αποκ. 4:11. w23.04 18:17-18

Η αγάπη είναι απαραίτητη προκειμένου να παραμένουμε άγρυπνοι και να διατηρούμε τη διανοητική μας διαύγεια. (Ματθ. 22:37-39) Η αγάπη για τον Θεό μάς βοηθάει να υπομένουμε στο έργο κηρύγματος παρά τα όποια προβλήματα θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε ως αποτέλεσμα. (2 Τιμ. 1:7, 8) Επειδή η αγάπη μας εκτείνεται σε εκείνους που δεν συμμερίζονται την πίστη μας, συνεχίζουμε να κηρύττουμε, δίνοντας μαρτυρία ακόμα και μέσω τηλεφώνου και επιστολών. Δεν χάνουμε την ελπίδα μας ότι κάποια μέρα οι συνάνθρωποί μας θα αλλάξουν και θα αρχίσουν να κάνουν το σωστό. (Ιεζ. 18:27, 28) Η αγάπη μας για τον πλησίον περιλαμβάνει και τους συγχριστιανούς μας. Δείχνουμε τέτοια αγάπη “ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον και εποικοδομώντας ο ένας τον άλλον”. (1 Θεσ. 5:11) Σαν τους στρατιώτες που πολεμούν πλάι πλάι, έτσι και εμείς ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον. Ποτέ δεν θα πληγώναμε εσκεμμένα τους αδελφούς και τις αδελφές μας ούτε θα ανταποδίδαμε κακό αντί κακού. (1 Θεσ. 5:13, 15) Δείχνουμε επίσης την αγάπη μας σεβόμενοι τους αδελφούς που προΐστανται στην εκκλησία.​—1 Θεσ. 5:12. w23.06 26:6, 10-11

Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ενισχύουμε την πίστη μας είναι το να στοχαζόμαστε το λύτρο. Το λύτρο αποτελεί εγγύηση ότι οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν. Αν συλλογιζόμαστε προσεκτικά το γιατί δόθηκε το λύτρο και τι περιλάμβανε, θα ενισχύουμε την πίστη μας στο ότι η υπόσχεση του Ιεχωβά για ατελείωτη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο οπωσδήποτε θα εκπληρωθεί. Γιατί μπορούμε να το πούμε αυτό; Τι περιλάμβανε το λύτρο; Ο Ιεχωβά έστειλε από τον ουρανό τον αγαπημένο πρωτότοκο Γιο του, τον πιο κοντινό του σύντροφο, να γεννηθεί ως τέλειος άνθρωπος. Ενόσω βρισκόταν στη γη, ο Ιησούς υπέμεινε κάθε είδους κακουχίες. Κατόπιν, υπέφερε και υπέστη οδυνηρό θάνατο. Τι υψηλό τίμημα κατέβαλε ο Ιεχωβά! Ο στοργικός Θεός μας δεν θα επέτρεπε ποτέ να υποφέρει και να πεθάνει ο Γιος του μόνο και μόνο για να μας χαρίσει μια καλύτερη αλλά πολύ σύντομη ζωή. (Ιωάν. 3:16· 1 Πέτρ. 1:18, 19) Εφόσον κατέβαλε τόσο υψηλό τίμημα, ο Ιεχωβά θα φροντίσει ώστε η ατελείωτη ζωή στον νέο κόσμο να γίνει πραγματικότητα. w23.04 19:8-9

Έχει ο Ιεχωβά την επιθυμία να αναστήσει τους νεκρούς; Αναμφίβολα ναι. Ενέπνευσε αρκετούς Βιβλικούς συγγραφείς να καταγράψουν την υπόσχεσή του για μια μελλοντική ανάσταση. (Ησ. 26:19· Αποκ. 20:11-13) Και όταν ο Ιεχωβά δίνει μια υπόσχεση, πάντοτε την εκπληρώνει. (Ιησ. Ναυή 23:14) Μάλιστα, ο Ιεχωβά αδημονεί να επαναφέρει τους νεκρούς στη ζωή. Σκεφτείτε τα λόγια του πατριάρχη Ιώβ. Εκείνος ήταν σίγουρος ότι, ακόμα και αν πέθαινε, ο Ιεχωβά θα λαχταρούσε να τον ξαναδεί ζωντανό. (Ιώβ 14:14, 15) Ο Ιεχωβά έχει την ίδια λαχτάρα για όλους τους λάτρεις του που έχουν πεθάνει. Αδημονεί να τους επαναφέρει στη ζωή, υγιείς και ευτυχισμένους. Τι θα πούμε για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που πέθαναν χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσουν την αλήθεια για τον Ιεχωβά; Ο στοργικός μας Θεός θέλει να τους αναστήσει και αυτούς. (Πράξ. 24:15) Θέλει να έχουν την ευκαιρία να γίνουν φίλοι του και να ζουν για πάντα στη γη.​—Ιωάν. 3:16. w23.04 16:5-6

Πώς μπορείτε να ενισχύετε την ελπίδα σας; Αν, για παράδειγμα, έχετε την ελπίδα να ζήσετε για πάντα στη γη, να διαβάζετε και να στοχάζεστε τη Βιβλική περιγραφή για τον Παράδεισο. (Ησ. 25:8· 32:16-18) Να συλλογίζεστε πώς θα είναι η ζωή στον νέο κόσμο. Να φαντάζεστε τον εαυτό σας εκεί. Αν κρατάμε σταθερά στο μυαλό μας την ελπίδα του νέου κόσμου, τα προβλήματά μας θα είναι «στιγμιαία και ελαφριά». (2 Κορ. 4:17) Μέσω της ελπίδας που σας έχει δώσει ο Ιεχωβά, θα σας κάνει ισχυρούς. Έχει ήδη προμηθεύσει ό,τι χρειάζεστε για να λαβαίνετε δύναμη από αυτόν. Όταν λοιπόν χρειάζεστε βοήθεια για να εκπληρώσετε έναν διορισμό, να υπομείνετε μια δοκιμασία ή να διατηρήσετε τη χαρά σας, πλησιάστε τον Ιεχωβά με ένθερμη προσευχή και ζητήστε την καθοδηγία του μέσω προσωπικής μελέτης. Να δέχεστε ενθάρρυνση από τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές σας. Να διατηρείτε την ελπίδα σας ξεκάθαρη και λαμπρή. Τότε, θα «ενδυναμώνεστε με κάθε δύναμη σύμφωνα με την ένδοξη κραταιότητα του [Θεού] ώστε να υπομένετε πλήρως με μακροθυμία και χαρά».​—Κολ. 1:11. w23.10 43:19-20

Έχουμε πολλούς λόγους για να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής. Μπορούμε να τον ευχαριστούμε για κάθε καλό πράγμα που έχουμε. Στο κάτω κάτω, κάθε καλό δώρο προέρχεται από εκείνον. (Ιακ. 1:17) Για παράδειγμα, μπορούμε να εκφράζουμε την εκτίμησή μας για την ομορφιά της γης και για τα θαύματα της δημιουργίας. Μπορούμε επίσης να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη για τη ζωή μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας και την ελπίδα μας. Επιπρόσθετα, πρέπει να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το ότι μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε την πολύτιμη φιλία του. Ίσως χρειάζεται να καταβάλλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια για να σκεφτόμαστε τους λόγους που έχουμε εμείς προσωπικά να είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά. Ζούμε σε έναν αχάριστο κόσμο. Οι άνθρωποι συνήθως εστιάζουν στα θέλω τους και όχι στο πώς μπορούν να δείξουν εκτίμηση για όσα έχουν. Αν αυτή η στάση αρχίσει να μας επηρεάζει, οι προσευχές μας μπορεί να μετατραπούν σε έναν κατάλογο αιτημάτων. Για να μην αφήσουμε να συμβεί αυτό, χρειάζεται να καλλιεργούμε και να εκφράζουμε συνεχώς εκτίμηση για όλα όσα κάνει ο Ιεχωβά για εμάς.​—Λουκ. 6:45. w23.05 20:8-9

Ως ο στοργικός Πατέρας μας, ο Ιεχωβά δεν θέλει να μας βλέπει να πονάμε. (Ησ. 63:9) Ωστόσο, δεν αποτρέπει όλες τις δοκιμασίες μας, οι οποίες μπορούν να παρομοιαστούν με ποταμούς ή με φλόγες. (Ησ. 43:2) Υπόσχεται όμως πως θα μας βοηθάει να “περνάμε μέσα” από αυτές. Επιπλέον, δεν θα επιτρέψει να μας προξενήσουν οι δοκιμασίες μας μόνιμη βλάβη. Ο Ιεχωβά μάς δίνει επίσης το ισχυρό άγιο πνεύμα του για να μας βοηθάει να υπομένουμε. (Λουκ. 11:13· Φιλιπ. 4:13) Ως αποτέλεσμα, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε πάντα ακριβώς ό,τι χρειαζόμαστε για να υπομείνουμε και για να παραμείνουμε πιστοί σε αυτόν. Ο Ιεχωβά αναμένει να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτόν. (Εβρ. 11:6) Κάποιες φορές, οι δοκιμασίες μας ίσως φαίνονται αξεπέραστες. Μπορεί μάλιστα να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για το αν θα μας βοηθήσει ο Ιεχωβά. Αλλά η Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι με τη δύναμη του Θεού μπορούμε “να σκαρφαλώσουμε σε τείχος”. (Ψαλμ. 18:29) Αντί λοιπόν να ενδίδουμε στις αμφιβολίες μας, πρέπει να προσευχόμαστε με πλήρη πίστη, βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα απαντήσει στις προσευχές μας.​—Ιακ. 1:6, 7. w23.11 49:8-9

Τι ωραία περιγραφή της αληθινής αγάπης! Αυτά τα λόγια περιέχουν μια καθησυχαστική αλήθεια για τα αντρόγυνα: Μπορείτε να έχετε δυνατή αγάπη ο ένας για τον άλλον. Το αν ένα αντρόγυνο θα έχει δυνατή αγάπη σε όλη του τη ζωή εξαρτάται από τους ίδιους. Για παράδειγμα, μια φωτιά έχει τη δυνατότητα να καίει επ’ αόριστον​—αλλά μόνο αν τροφοδοτείται. Αν δεν τη συντηρεί κανείς, κάποια στιγμή θα σβήσει. Παρόμοια, η αγάπη μεταξύ των συζύγων μπορεί να παραμείνει δυνατή επ’ αόριστον​—αλλά μόνο αν τρέφουν τη σχέση τους. Κάποιες φορές, ένα αντρόγυνο ίσως νιώθει ότι η αγάπη του ψυχραίνεται, ιδίως όταν τους καταβαρύνουν οικονομικές δυσχέρειες, προβλήματα υγείας ή οι πιέσεις της ανατροφής παιδιών. Για να κρατήσουν λοιπόν ζωντανή τη «φλόγα του Γιαχ», τόσο ο σύζυγος όσο και η σύζυγος πρέπει να προσπαθούν να έχουν ισχυρή σχέση με τον Ιεχωβά. w23.05 23:1-3

Τι χρειάζεται να κάνουμε για να καλλιεργήσουμε θάρρος; Οι γονείς μας ίσως μας προτρέπουν να είμαστε θαρραλέοι, αλλά δεν μπορούν να μας μεταβιβάσουν αυτή την ιδιότητα σαν να ήταν οικογενειακό κειμήλιο. Η απόκτηση θάρρους μοιάζει με την εκμάθηση μιας νέας δεξιότητας. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορείτε να αναπτύξετε πλήρως μια δεξιότητα είναι το να παρατηρείτε προσεκτικά τι κάνει ο εκπαιδευτής σας και κατόπιν να μιμείστε το παράδειγμά του. Παρόμοια, μαθαίνουμε να είμαστε θαρραλέοι με το να παρατηρούμε προσεκτικά πώς εκδηλώνουν άλλοι αυτή την ιδιότητα και κατόπιν να μιμούμαστε το παράδειγμά τους. Όπως ο Δανιήλ, έτσι και εμείς χρειάζεται να γνωρίζουμε καλά τον Λόγο του Θεού. Πρέπει να καλλιεργήσουμε στενή σχέση με τον Ιεχωβά μιλώντας του ανοιχτά και συχνά. Χρειάζεται επίσης να δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, βέβαιοι πως έχουμε την υποστήριξή του. Τότε, όταν η πίστη μας δοκιμαστεί, θα εκδηλώσουμε θάρρος. Τα θαρραλέα άτομα συχνά κερδίζουν τον σεβασμό των άλλων. Μπορεί επίσης να ελκύσουν ειλικρινή άτομα στον Ιεχωβά. Ασφαλώς, έχουμε βάσιμους λόγους να καλλιεργήσουμε θάρρος. w23.08 33:2, 8-9

Η λέξη δοκιμάζετε του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία αποδίδεται «να βεβαιώνεστε», χρησιμοποιούνταν σε σχέση με τον έλεγχο της γνησιότητας πολύτιμων μετάλλων. Επομένως, χρειάζεται να δοκιμάζουμε τα όσα ακούμε ή διαβάζουμε για να εξακριβώνουμε αν είναι γνήσια. Αυτό θα είναι ακόμα πιο σημαντικό για εμάς καθώς πλησιάζει η μεγάλη θλίψη. Αντί να δεχόμαστε αφελώς τα όσα λένε οι άλλοι, χρησιμοποιούμε την ικανότητα σκέψης μας για να συγκρίνουμε αυτά που διαβάζουμε ή ακούμε με τα όσα λέει η Γραφή και η οργάνωση του Ιεχωβά. Ενεργώντας έτσι, δεν θα ξεγελαστούμε από καμιά δαιμονική προπαγάνδα ή δόλο. (Παρ. 14:15· 1 Τιμ. 4:1) Οι υπηρέτες του Θεού ως ομάδα θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη. Ατομικά όμως, δεν ξέρουμε τι θα φέρει το αύριο. (Ιακ. 4:14) Ωστόσο, είτε περάσουμε ζωντανοί τη μεγάλη θλίψη είτε πεθάνουμε προτού έρθει, θα ανταμειφθούμε με αιώνια ζωή αν παραμείνουμε πιστοί. Ας μείνουμε όλοι προσηλωμένοι στη θαυμάσια ελπίδα μας και ας είμαστε συνεχώς έτοιμοι για την ημέρα του Ιεχωβά! w23.06 26:15-16

Δεν ξέρουμε πώς θα εκπληρωθούν ορισμένες Βιβλικές προφητείες. (Δαν. 12:8, 9) Αλλά το ότι δεν κατανοούμε πλήρως πώς θα εκπληρωθεί μια προφητεία δεν σημαίνει και ότι δεν θα εκπληρωθεί. Χωρίς αμφιβολία, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας αποκαλύψει ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε ακριβώς στον κατάλληλο καιρό, όπως έκανε και στο παρελθόν. Θα γίνει μια διακήρυξη για «ειρήνη και ασφάλεια». (1 Θεσ. 5:3) Έπειτα, οι πολιτικές δυνάμεις του κόσμου θα επιτεθούν στην ψεύτικη θρησκεία και θα την εξαλείψουν. (Αποκ. 17:16, 17) Κατόπιν, θα επιτεθούν στον λαό του Θεού. (Ιεζ. 38:18, 19) Αυτά τα γεγονότα θα οδηγήσουν κατευθείαν στον τελικό πόλεμο του Αρμαγεδδώνα. (Αποκ. 16:14, 16) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτά τα γεγονότα θα λάβουν χώρα σύντομα. Μέχρι τότε, ας συνεχίσουμε να δείχνουμε την εκτίμησή μας στον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας δίνοντας προσοχή στις Βιβλικές προφητείες και βοηθώντας άλλους να κάνουν το ίδιο. w23.08 34:19-20

Στην ανάλυση που έκανε ο απόστολος Παύλος για την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, ολοκλήρωσε λέγοντας ότι «το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη». (1 Κορ. 13:13) Γιατί το είπε αυτό; Διότι στο μέλλον δεν θα χρειάζεται πια να έχουμε πίστη στις υποσχέσεις του Θεού για τον νέο του κόσμο ούτε ελπίδα ότι αυτές οι υποσχέσεις θα βγουν αληθινές, επειδή θα έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Αλλά πάντοτε θα χρειάζεται να έχουμε αγάπη για τον Ιεχωβά και για τους ανθρώπους. Μάλιστα, η αγάπη μας για αυτούς θα συνεχίσει να μεγαλώνει για πάντα. Επίσης, η αγάπη μάς προσδιορίζει ως αληθινούς Χριστιανούς. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάν. 13:35) Επιπλέον, η αγάπη που έχουμε ο ένας για τον άλλον μας κρατάει ενωμένους. Ο Παύλος χαρακτήρισε την αγάπη “τέλειο δεσμό ενότητας”. (Κολ. 3:14) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε σε ομοπίστους του: «Όποιος αγαπάει τον Θεό πρέπει να αγαπάει και τον αδελφό του». (1 Ιωάν. 4:21) Όταν δείχνουμε αγάπη ο ένας για τον άλλον, δείχνουμε ότι αγαπάμε τον Θεό. w23.11 47:1, 3

Η Αγία Γραφή παρομοιάζει τη Χριστιανική μας ζωή με αγώνα δρόμου. Οι δρομείς που περνούν με επιτυχία τη γραμμή του τερματισμού ανταμείβονται με αιώνια ζωή. (2 Τιμ. 4:7, 8) Χρειάζεται να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για να συνεχίσουμε να τρέχουμε, ιδίως επειδή η γραμμή του τερματισμού είναι πιο κοντά από ποτέ. Ο απόστολος Παύλος έδειξε τι θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε. Μας πρότρεψε να «πετάξουμε. . . από πάνω μας κάθε βάρος και. . . [να] τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας». Μήπως ο Παύλος εννοούσε ότι ως Χριστιανοί δεν χρειάζεται να βαστάζουμε κανένα φορτίο; Όχι, δεν ήθελε να πει αυτό. Απεναντίας, εννοούσε ότι χρειάζεται να απαλλαχτούμε από κάθε περιττό βάρος. Ένα τέτοιο βάρος θα μπορούσε να μας γίνει εμπόδιο και να μας εξουθενώσει. Για να υπομείνουμε, πρέπει να εντοπίζουμε γρήγορα οποιοδήποτε περιττό βάρος θα μπορούσε να μας επιβραδύνει και να το πετάμε. Ταυτόχρονα όμως, δεν πρέπει να πετάμε από πάνω μας φορτία που οφείλουμε να βαστάζουμε. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να αποκλειστούμε από τον αγώνα.​—2 Τιμ. 2:5. w23.08 36:1-2

Η λογικότητα μας βοηθάει να σεβόμαστε τις απόψεις των άλλων. Για παράδειγμα, σε κάποιες αδελφές μας αρέσει να βάφονται, ενώ σε άλλες όχι. Σε μερικούς Χριστιανούς αρέσει να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά με μετριοπάθεια, ενώ άλλοι επιλέγουν να απέχουν εντελώς από το αλκοόλ. Όλοι οι Χριστιανοί επιθυμούν καλή υγεία αλλά επιλέγουν διαφορετικές μεθόδους φροντίδας της υγείας. Αν έχουμε τόσο ισχυρές απόψεις για τις δικές μας επιλογές ώστε να προσπαθούμε να τις προωθούμε στην εκκλησία, μπορεί να σκανδαλίσουμε άλλους και να προξενήσουμε διαιρέσεις. (1 Κορ. 8:9· 10:23, 24) Για παράδειγμα, αντί να καθορίζει αυστηρά πώς πρέπει να ντυνόμαστε, ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει κάποιες κατευθυντήριες αρχές. Πρέπει να ντυνόμαστε με τρόπο που αρμόζει σε διακόνους του Θεού, δείχνοντας λογικότητα, σεμνότητα και «σωφροσύνη». (1 Τιμ. 2:9, 10) Συνεπώς, δεν τραβάμε ακατάλληλα την προσοχή στον εαυτό μας με τον τρόπο που ντυνόμαστε. Οι Βιβλικές αρχές βοηθούν επίσης τους πρεσβυτέρους να μη θεσπίζουν αυθαίρετους κανόνες σχετικά με τα ρούχα και τα στιλ κουρέματος και χτενίσματος. w23.07 32:13-14

Ο Ιεχωβά θέτει τη βάση για να έχουμε ένα ευλογημένο μέλλον. Εκείνοι που ανταποκρίνονται στην πρόσκληση της θορυβώδους και “ανόητης γυναίκας” εστιάζουν στο να γεύονται “γλυκές”, κρυφές απολαύσεις. Η κατάληξή τους θα είναι «στα έγκατα του Τάφου». (Παρ. 9:13, 17, 18) Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα για εκείνους που δέχονται την πρόσκληση της “αληθινής σοφίας”! (Παρ. 9:1) Μαθαίνουμε να αγαπάμε ό,τι αγαπάει ο Ιεχωβά και να μισούμε ό,τι μισεί. (Ψαλμ. 97:10) Επίσης, βρίσκουμε ικανοποίηση προσκαλώντας άλλους να ωφεληθούν από την «αληθινή σοφία». Είναι σαν να “φωνάζουμε από τα υψώματα πάνω από την πόλη: «Όποιος είναι άπειρος ας έρθει εδώ»”. Τα οφέλη για εμάς και για εκείνους που ανταποκρίνονται δεν είναι πρόσκαιρα. Είναι διαρκή, επειδή μας επιτρέπουν να “ζήσουμε” για πάντα καθώς “προχωρούμε στην οδό της κατανόησης”.​—Παρ. 9:3, 4, 6. w23.06 28:17-18

Πώς νιώθετε όταν ένας συνεργάτης ή ένας συμμαθητής σας σάς ρωτάει σχετικά με τις πεποιθήσεις σας; Μήπως αγχώνεστε; Αυτό ισχύει για τους περισσότερους από εμάς. Αλλά μια τέτοια ερώτηση θα μπορούσε να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης ή τις πεποιθήσεις του άλλου ατόμου, δίνοντάς μας έτσι μια ευκαιρία να μεταδώσουμε τα καλά νέα. Μερικές φορές όμως, κάποιος μπορεί να κάνει ένα ερώτημα με προκλητικό τρόπο. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Εξάλλου, κάποιοι έχουν παραπληροφορηθεί σχετικά με τις πεποιθήσεις μας. (Πράξ. 28:22) Επιπρόσθετα, ζούμε «στις τελευταίες ημέρες», έναν καιρό κατά τον οποίο πολλοί άνθρωποι είναι «αδιάλλακτοι», ή ακόμα και «άγριοι». (2 Τιμ. 3:1, 3) Ίσως αναρωτιέστε: “Πώς μπορώ να είμαι ήπιος και ευγενικός όταν κάποιος με προκαλεί σχετικά με τις Βιβλικές μου πεποιθήσεις;” Τι μπορεί να σας βοηθήσει; Με μια λέξη, η πραότητα. Το πράο άτομο δεν εκνευρίζεται εύκολα, αλλά καταφέρνει να ελέγξει τον εαυτό του όταν αντιμετωπίζει προκλήσεις και αβεβαιότητες. w23.09 39:1-2

Κατά καιρούς, λαβαίνουμε συμβουλές που μας προφυλάσσουν από πράγματα όπως ο υλισμός και από δραστηριότητες που μπορούν να μας βάλουν στον κίνδυνο να παραβιάσουμε τους νόμους του Θεού. Και σε αυτόν τον τομέα, ευλογούμαστε όταν ακολουθούμε την καθοδηγία που παρέχει ο Ιεχωβά. (Ησ. 48:17, 18· 1 Τιμ. 6:9, 10) Αναμφίβολα, ο Ιεχωβά θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί ανθρώπινους εκπροσώπους για να παρέχει καθοδηγία στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης και κατόπιν κατά τη Χιλιετή Βασιλεία. Θα συνεχίσουμε να ακολουθούμε αυτή την κατεύθυνση; Πολλά ίσως εξαρτηθούν από το πώς ανταποκρινόμαστε στην καθοδηγία που παρέχει ο Ιεχωβά τώρα. Συνεπώς, ας ακολουθούμε πάντα την καθοδηγία του Ιεχωβά, περιλαμβανομένης και αυτής που παρέχεται από τους άντρες που είναι διορισμένοι να επαγρυπνούν για εμάς. (Ησ. 32:1, 2· Εβρ. 13:17) Καθώς το κάνουμε αυτό, έχουμε κάθε λόγο να δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Οδηγό μας, τον Ιεχωβά, ο οποίος μας οδηγεί μακριά από τον πνευματικό κίνδυνο και προς τον προορισμό μας​—την αιώνια ζωή στον νέο κόσμο. w24.02 8:17-18

Ο απόστολος Παύλος απολάμβανε μια ιδιαίτερα ικανοποιητική ζωή στην υπηρεσία του Ιεχωβά, αλλά αντιμετώπιζε και πολλές δυσκολίες. Συχνά διένυε μεγάλες αποστάσεις, και τα ταξίδια εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Όταν ταξίδευε, ενίοτε αντιμετώπιζε «κινδύνους από ποταμούς» και «κινδύνους από ληστές». Επίσης, κάποιες φορές υπέμεινε σωματική κακομεταχείριση από εναντιουμένους. (2 Κορ. 11:23-27) Επιπρόσθετα, οι Χριστιανοί αδελφοί του Παύλου δεν έδειχναν πάντοτε εκτίμηση για τις ειλικρινείς προσπάθειές του να τους βοηθήσει. (2 Κορ. 10:10· Φιλιπ. 4:15) Τι βοήθησε τον Παύλο να συνεχίσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά; Ο Παύλος έμαθε πολλά για την προσωπικότητα του Ιεχωβά από τις Γραφές και από τις δικές του εμπειρίες. Πείστηκε ότι ο Ιεχωβά Θεός τον αγαπούσε. (Ρωμ. 8:38, 39· Εφεσ. 2:4, 5) Αγάπησε δε και εκείνος τον Ιεχωβά πάρα πολύ. Ο Παύλος έδειχνε την αγάπη του για τον Ιεχωβά “διακονώντας τους αγίους και συνεχίζοντας να τους διακονεί”.​—Εβρ. 6:10. w23.07 30:5-6

Πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι χρειαζόμαστε τις κοσμικές εξουσίες και ότι πρέπει να υπακούμε τουλάχιστον σε κάποιους από τους νόμους που θεσπίζουν αυτές οι «ανώτερες εξουσίες». Αλλά οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι ίσως διστάζουν να υπακούσουν σε κάποιον νόμο που φαίνεται άδικος ή υπερβολικά απαιτητικός. Η Γραφή αναγνωρίζει ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις προξενούν βάσανα, βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Σατανά και σύντομα θα καταστραφούν. (Ψαλμ. 110:5, 6· Εκκλ. 8:9· Λουκ. 4:5, 6) Μας λέει επίσης ότι «όποιος εναντιώνεται στην εξουσία τάσσεται εναντίον της διευθέτησης του Θεού». Η σχετική υποταγή μας στις ανώτερες εξουσίες είναι μέρος της προσωρινής διευθέτησης του Ιεχωβά για τη διατήρηση της τάξης. Επομένως, πρέπει “να αποδίδουμε σε όλους αυτά που τους οφείλονται”, μεταξύ άλλων τους φόρους, τον σεβασμό και την υπακοή. (Ρωμ. 13:1-7) Ίσως θεωρούμε ότι ένας νόμος είναι άβολος ή άδικος ή ότι η τήρησή του είναι δαπανηρή. Ωστόσο, υπακούμε στον Ιεχωβά, και εκείνος μας λέει να υπακούμε σε αυτές τις εξουσίες εφόσον δεν μας ζητούν να παραβιάσουμε τις δικές του εντολές.​—Πράξ. 5:29. w23.10 42:9-10

Όταν γεννήθηκε ο Σαμψών, οι Φιλισταίοι κυβερνούσαν το έθνος του Ισραήλ και το καταδυνάστευαν. (Κριτ. 13:1) Η σκληρή τους διακυβέρνηση προξενούσε μεγάλα βάσανα στους Ισραηλίτες. Ο Ιεχωβά επέλεξε τον Σαμψών για να «πρωτοστατήσει στη σωτηρία του Ισραήλ από το χέρι των Φιλισταίων». (Κριτ. 13:5) Για να επιτελέσει αυτόν τον απαιτητικό διορισμό, ο Σαμψών θα έπρεπε να στηρίζεται στον Ιεχωβά. Σε κάποια περίπτωση, μια στρατιωτική δύναμη Φιλισταίων είχε έρθει να αιχμαλωτίσει τον Σαμψών στη Λεχί, προφανώς στον Ιούδα. Οι άντρες του Ιούδα φοβήθηκαν, γι’ αυτό αποφάσισαν να παραδώσουν τον Σαμψών στον εχθρό. Οι ίδιοι οι συμπατριώτες του Σαμψών τον έδεσαν σφιχτά με δύο καινούρια σχοινιά και τον έφεραν στους Φιλισταίους. (Κριτ. 15:9-13) Ωστόσο, «το πνεύμα του Ιεχωβά τού έδωσε δύναμη», και ελευθερώθηκε από τα σχοινιά. Έπειτα, «βρήκε ένα νωπό σαγόνι αρσενικού γαϊδουριού», το πήρε και σκότωσε με αυτό 1.000 Φιλισταίους!​—Κριτ. 15:14-16. w23.09 37:3-4

Ο Ιεχωβά έχει αποκαλύψει προοδευτικά τον «αιώνιο σκοπό» του στη Γραφή. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, εκείνος πάντοτε έχει επιτυχία επειδή «έκανε τα πάντα να εξυπηρετούν τον σκοπό του». (Παρ. 16:4) Τα αποτελέσματα όσων κάνει ο Ιεχωβά θα διαρκέσουν για πάντα. Ποιος είναι ο σκοπός του Ιεχωβά, και ποιες προσαρμογές έχει κάνει προκειμένου να τον επιτελέσει; Ο Θεός είπε στους πρώτους ανθρώπους ποιος ήταν ο σκοπός του για αυτούς. Τους είπε: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε, να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή. . . κάθε ζωντανό πλάσμα» πάνω στη γη. (Γέν. 1:28) Όταν ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν, με αποτέλεσμα να μπει η αμαρτία στην ανθρώπινη οικογένεια, ο σκοπός του Ιεχωβά δεν ματαιώθηκε. Εκείνος προσάρμοσε τον τρόπο με τον οποίο θα επιτελούνταν. Αμέσως, αποφάσισε να εγκαθιδρύσει μια Βασιλεία στον ουρανό η οποία θα επιτελούσε τον αρχικό σκοπό του για την ανθρωπότητα και τη γη.​—Ματθ. 25:34. w23.10 44:6-7

Ο Ιεχωβά μπορεί να μας βοηθήσει να εμμείνουμε στις προσπάθειές μας. Ίσως χρειάζεται αγώνας για να συνεχίσουμε, ιδίως αν παλεύουμε με μια επίμονη αδυναμία. Κάποιες φορές, οι αδυναμίες μας ίσως φαίνονται δυσκολότερες από εκείνες που αντιμετώπιζε ο απόστολος Πέτρος. Αλλά ο Ιεχωβά μπορεί να μας δώσει την αναγκαία δύναμη για να μην παραιτηθούμε. (Ψαλμ. 94:18, 19) Για παράδειγμα, ένας αδελφός ακολουθούσε ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής επί αρκετά χρόνια προτού γνωρίσει την αλήθεια. Εγκατέλειψε αποφασιστικά αυτή την ανήθικη πορεία. Ωστόσο, κατά καιρούς πάλευε με εσφαλμένες επιθυμίες. Τι τον βοήθησε να εμμείνει στις προσπάθειές του; Ο ίδιος εξηγεί: «Ο Ιεχωβά μάς ενισχύει». Κατόπιν προσθέτει: «Με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά . . . , έμαθα ότι είναι δυνατόν να εξακολουθήσει κανείς . . . στην οδό της αλήθειας . . . Ο Ιεχωβά μπόρεσε να με χρησιμοποιήσει, και παρά τις ατέλειές μου συνεχώς με ενισχύει». w23.09 40:12

Νεαροί αδελφοί, δεν θα γίνετε αυτομάτως ώριμοι Χριστιανοί. Χρειάζεται να επιλέξετε καλά παραδείγματα προς μίμηση, να αποκτήσετε ικανότητα σκέψης, να είστε αξιόπιστοι, να αποκτήσετε πρακτικές δεξιότητες για τη ζωή σας και να προετοιμαστείτε για μελλοντικούς ρόλους. Κάποιες φορές, όλα αυτά που πρέπει να κάνετε ίσως σας φαίνονται βουνό. Αλλά μπορείτε να τα καταφέρετε. Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά θέλει πολύ να σας βοηθήσει. (Ησ. 41:10, 13) Βέβαια, και οι αδελφοί και οι αδελφές σας στην εκκλησία θα σας βοηθήσουν. Όταν θα αξιοποιείτε πλήρως τις δυνατότητές σας ως ώριμοι Χριστιανοί, η ζωή σας θα είναι πλούσια και θα σας γεμίζει ικανοποίηση. Σας αγαπάμε, νεαροί αδελφοί! Είθε ο Ιεχωβά να σας ευλογεί πλούσια καθώς εργάζεστε από τώρα για να γίνετε ώριμοι Χριστιανοί. w23.12 53:19-20

Φανταστείτε ότι είστε σε μια παρέα με αδελφούς και αδελφές. Περνάτε όμορφα και βγάζετε μια φωτογραφία όλοι μαζί. Μάλιστα βγάζετε άλλες δύο φωτογραφίες, μη τυχόν και η πρώτη δεν έχει βγει καλή. Τώρα λοιπόν έχετε τρεις φωτογραφίες. Αλλά στη μία από αυτές, παρατηρείτε ότι κάποιος αδελφός είναι συνοφρυωμένος. Τη διαγράφετε λοιπόν επειδή έχετε άλλες δύο στις οποίες όλη η παρέα, συμπεριλαμβανομένου του συγκεκριμένου αδελφού, χαμογελάει. Συνήθως έχουμε όμορφες αναμνήσεις από στιγμές που έχουμε περάσει με τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Ας υποθέσουμε όμως ότι σε κάποια από αυτές τις περιστάσεις ένας αδελφός ή μια αδελφή λέει ή κάνει κάτι άστοργο. Τι πρέπει να κάνουμε με αυτή την ανάμνηση; Γιατί να μην προσπαθήσετε να τη διαγράψετε όπως θα διαγράφατε μία από εκείνες τις φωτογραφίες; (Εφεσ. 4:32) Έχουμε το περιθώριο να το κάνουμε αυτό επειδή έχουμε πολλές καλές αναμνήσεις από ευχάριστες στιγμές που περάσαμε μαζί του. Τέτοιου είδους αναμνήσεις θέλουμε να φυλάμε και να θεωρούμε πολύτιμες. w23.11 47:16-17

Οι λέξεις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που χρησιμοποιούνται εδώ υποδηλώνουν ότι το ντύσιμο μιας Χριστιανής πρέπει να είναι αξιοπρεπές και να φανερώνει περίσκεψη για τα αισθήματα ή τις απόψεις των άλλων. Πόσο θαυμάζουμε τις ώριμες Χριστιανές αδελφές μας για το ότι ντύνονται σεμνά δείχνοντας μετριοφροσύνη! Η διάκριση είναι άλλη μια ιδιότητα που εκδηλώνουν όλες οι ώριμες Χριστιανές αδελφές. Τι είναι διάκριση; Είναι καλή κρίση​—η ικανότητα να διακρίνουμε το ορθό από το εσφαλμένο και κατόπιν να επιλέγουμε τη σοφή πορεία. Σκεφτείτε το παράδειγμα της Αβιγαίας. Ο σύζυγός της πήρε μια κακή απόφαση, η οποία επρόκειτο να επιφέρει σοβαρές συνέπειες σε ολόκληρο το σπιτικό του. Η Αβιγαία ανέλαβε αμέσως δράση. Η καλή της κρίση έσωσε ζωές. (1 Σαμ. 25:14-23, 32-35) Η διάκριση μας βοηθάει επίσης να ξέρουμε πότε να μιλάμε και πότε να σωπαίνουμε. Μας βοηθάει δε να διατηρούμε την ισορροπία όταν δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους.​—1 Θεσ. 4:11. w23.12 52:8-9

Ο απόστολος Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια στην εκκλησία της Ρώμης. Οι αδελφοί και οι αδελφές εκεί είχαν μάθει για τον Ιεχωβά και τον Ιησού, είχαν εκδηλώσει πίστη και είχαν γίνει Χριστιανοί. Ως εκ τούτου, ο Θεός τούς “ανακήρυξε δίκαιους ως αποτέλεσμα πίστης” και τους έχρισε με άγιο πνεύμα. (Ρωμ. 5:1) Ναι, απέκτησαν μια βάσιμη, θαυμάσια ελπίδα. Αργότερα, ο Παύλος έγραψε στους χρισμένους Χριστιανούς στην Έφεσο σχετικά με την ελπίδα στην οποία είχαν κληθεί. Έλπιζαν να λάβουν «κληρονομιά για τους αγίους». (Εφεσ. 1:18) Επιπρόσθετα, ο Παύλος έδειξε στους Κολοσσαείς πού επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η ελπίδα τους. Την αποκάλεσε “ελπίδα που φυλάσσεται για εσάς στους ουρανούς”. (Κολ. 1:4, 5) Επομένως, η ελπίδα των χρισμένων Χριστιανών είναι να αναστηθούν σε αιώνια ζωή στον ουρανό, όπου θα βασιλέψουν μαζί με τον Χριστό.​—1 Θεσ. 4:13-17· Αποκ. 20:6. w23.12 51:4-5

Το ρήμα φρουρέω του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ήταν στρατιωτικός όρος και αναφερόταν σε στρατιώτες που φρουρούσαν μια πόλη ώστε να είναι ασφαλής από ενδεχόμενες επιθέσεις. Οι κάτοικοι μιας φρουρούμενης πόλης κοιμούνταν ήσυχοι, ξέροντας ότι στις πύλες ήταν τοποθετημένοι στρατιώτες. Παρόμοια, όταν η ειρήνη του Θεού περιφρουρεί την καρδιά μας και τη διάνοιά μας, νιώθουμε ήρεμοι ξέροντας ότι είμαστε ασφαλείς. (Ψαλμ. 4:8) Όπως στην περίπτωση της Άννας, ακόμα και αν η κατάστασή μας δεν αλλάξει αμέσως, μπορούμε να νιώθουμε ειρήνη ως έναν βαθμό. (1 Σαμ. 1:16-18) Και όταν νιώθουμε ήρεμοι, συνήθως μας είναι ευκολότερο να σκεφτόμαστε καθαρά και να παίρνουμε σοφές αποφάσεις. Τι μπορούμε να κάνουμε; Όταν είστε αναστατωμένοι, να καλείτε τη φρουρά, σαν να λέγαμε. Πώς; Να προσεύχεστε ώσπου να νιώσετε την ειρήνη του Θεού. (Λουκ. 11:9· 1 Θεσ. 5:17) Αν αντιμετωπίζετε μια κρίσιμη κατάσταση, να εγκαρτερείτε στην προσευχή και θα γευτείτε την ειρήνη του Ιεχωβά καθώς θα περιφρουρεί την καρδιά και τη διάνοιά σας.​—Ρωμ. 12:12. w24.01 3:5-6

Προκειμένου να αγιάσει το όνομα του Πατέρα του, ο Ιησούς υπέμεινε κάθε βασανιστήριο, προσβολή και συκοφαντία. Ήξερε ότι είχε υπακούσει στον Πατέρα του σε όλα. Δεν είχε κάνει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται. (Εβρ. 12:2) Ήξερε επίσης ότι ο Σατανάς τού επιτιθόταν άμεσα εκείνες τις ζοφερές στιγμές. (Λουκ. 22:2-4· 23:33, 34) Ο Σατανάς σίγουρα φιλοδοξούσε να διαρρήξει την ακεραιότητα του Ιησού, αλλά απέτυχε παταγωδώς! Ο Ιησούς απέδειξε περίτρανα ότι ο Σατανάς είναι ένας μοχθηρός ψεύτης και ότι ο Ιεχωβά όντως έχει όσιους υπηρέτες οι οποίοι διακρατούν την ακεραιότητά τους ακόμα και στις πιο σφοδρές δοκιμασίες! Θέλετε να ευαρεστείτε τον ενθρονισμένο Βασιλιά σας; Συνεχίστε να αινείτε το όνομα του Ιεχωβά, βοηθώντας και άλλους να γνωρίσουν τον Θεό μας όπως πραγματικά είναι. Όταν το κάνετε αυτό, ακολουθείτε τα ίχνη του Ιησού. (1 Πέτρ. 2:21) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εσείς κάνετε τον Ιεχωβά να χαίρεται και αποδεικνύετε ότι ο αντίδικός Του, ο Σατανάς, είναι ένας αχρείος ψεύτης! w24.02 6:11-13

Τα τελευταία πέντε χρόνια, πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα έχουν βαφτιστεί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. Όταν αφιερώνεστε στον Ιεχωβά, επιλέγετε να γίνετε μαθητής του Ιησού Χριστού και κάνετε την επιτέλεση του θελήματος του Θεού το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σας. Τι θα απαιτήσει από εσάς η Χριστιανική αφιέρωση; Ο Ιησούς είπε: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του». (Ματθ. 16:24) Η φράση «ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μπορεί επίσης να αποδοθεί «πρέπει να πει όχι στον εαυτό του». Ως αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά, θα χρειάζεται να λέτε όχι σε οτιδήποτε συγκρούεται με το θέλημά του. (2 Κορ. 5:14, 15) Αυτό περιλαμβάνει το να λέτε όχι στα «έργα της σάρκας», όπως είναι η σεξουαλική ανηθικότητα. (Γαλ. 5:19-21· 1 Κορ. 6:18) Μήπως αυτοί οι περιορισμοί θα κάνουν τη ζωή σας δύσκολη; Όχι αν αγαπάτε τον Ιεχωβά και είστε πεπεισμένοι ότι οι νόμοι του είναι για το καλό σας.​—Ψαλμ. 119:97· Ησ. 48:17, 18. w24.03 9:1, 4

Ο Ιεχωβά δίνει το άγιο πνεύμα του σε εκείνους που επιδοκιμάζει. (Ματθ. 12:18) Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Έχω καταφέρει να εκδηλώσω κάποια πτυχή του καρπού του πνεύματος του Θεού στη ζωή μου;” Για παράδειγμα, μήπως διαπιστώνετε ότι είστε πιο μακρόθυμοι με τους άλλους από ό,τι ήσασταν προτού γνωρίσετε τον Ιεχωβά; Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο μαθαίνετε να εκδηλώνετε τον καρπό του πνεύματος του Θεού, τόσο πιο προφανές θα σας είναι ότι έχετε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά! Ο Ιεχωβά εφαρμόζει την αξία του λύτρου σε εκείνους τους οποίους επιδοκιμάζει. (1 Τιμ. 2:5, 6) Αλλά τι γίνεται αν η καρδιά μας απορρίπτει τη σκέψη ότι ο Ιεχωβά μάς επιδοκιμάζει, παρότι έχουμε πίστη στο λύτρο και έχουμε βαφτιστεί; Να θυμάστε ότι δεν μπορούμε πάντα να εμπιστευτούμε τα αισθήματά μας, αλλά μπορούμε να εμπιστευτούμε τον Ιεχωβά. Εκείνος θεωρεί δίκαιους όσους έχουν πίστη στο λύτρο και υπόσχεται να τους ευλογήσει.​—Ψαλμ. 5:12· Ρωμ. 3:26. w24.03 13:15, 17