Գլուխ 122

Պիղատոսի մոտից տանում են Հերովդեսի մոտ և կրկին ետ բերում

ԹԵԵՎ Հիսուսը Պիղատոսից չի փորձում թաքցնել, որ թագավոր է, նա բացատրում է, որ իր Թագավորությունը չի սպառնում Հռոմին։ «Իմ թագավորությունը այս աշխարհի մի մասը չէ,— ասում է նա։— Եթե իմ թագավորությունը այս աշխարհի մի մասը լիներ, իմ ծառաները կկռվեին, որպեսզի չմատնըվեմ հրեաների ձեռքը։ Բայց իմ թագավորությունը այստեղից չէ»։ Այսպիսով՝ Հիսուսը երեք անգամ նշում է, որ Թագավորություն ունի, թեպետև այն երկրից չէ։

Այնուհանդերձ, Պիղատոսը շարունակում է հարցուփորձ անել նրան. «Ուրեմն դու թագավո՞ր ես»։ Այսինքն նա ուզում է իմանալ, թե նա իրո՞ք թագավոր է, նույնիսկ եթե նրա Թագավորությունը այս աշխարհից չէ։

Հիսուսը հաստատում է, որ Պիղատոսը ճիշտ եզրակացություն է արել՝ պատասխանելով. «Դու ի՛նքդ ես ասում, որ ես թագավոր եմ։ Ես հենց այս բանի համար ծնվեցի ու եկա աշխարհ, որ ճշմարտության մասին վկայեմ։ Ամեն ոք, ով ճշմարտության կողմն է, լսում է իմ ձայնը»։

Այո՛, Հիսուսի՝ երկրի վրա լինելու նպատակը կայանում է հենց նրանում, որ «ճշմարտության» մասին վկայի, հատկապես այն ճշմարտության, որը Թագավորության մասին է։ Հիսուսը պատրաստ է նույնիսկ իր կյանքի գնով հավատարիմ մնալ այդ ճշմարտությանը։ Ու թեև Պիղատոսը հարցնում է՝ «ի՞նչ է ճշմարտությունը», սակայն նա չի սպասում բացատրությունների։ Այն ամենը, ինչ նա լսեց, արդեն բավական է վճիռ կայացնելու համար։

Պիղատոսը վերադառնում է ամբոխի մոտ, որը սպասում է պալատի առաջ։ Ըստ երևույթին, Հիսուսը նրա կողքին է կանգնած, երբ նա դիմում է ավագ քահանաներին և նրանց հետ եղողներին՝ ասելով. «Ես ոչ մի հանցանք չեմ գտնում այս մարդու մեջ»։

Զայրանալով այս որոշման վրա՝ ամբոխը պնդում է. «Նա գրգռում է ժողովրդին՝ սովորեցնելով ամբողջ Հրեաստանով մեկ՝ Գալիլեայից սկսած մինչև այստեղ»։

Հրեաների անհիմն մոլեռանդությունը հավանաբար զարմացնում է Պիղատոսին։ Ուստի երբ ավագ քահանաներն ու երեցները շարունակում են բղավել, նա շրջվում է դեպի Հիսուսը և հարցնում. «Չե՞ս լսում, թե որքան շատ բաներ են նրանք վկայում քո դեմ»։ Սակայն Հիսուսը ոչինչ չի պատասխանում։ Պիղատոսին զարմացնում է այն, որ չնայած բուռն մեղադրանքներին՝ Հիսուսը հանգիստ է մնում։

Իմանալով, որ Հիսուսը գալիլեացի է՝ Պիղատոսը պատասխանատվությունից ազատվելու ելք է տեսնում։ Քանի որ Պասեք է, Գալիլեայի կառավարիչը՝ Հերովդես Անտիպասը (Հերովդես Մեծի որդին), գտնվում է Երուսաղեմում։ Ուստի Պիղատոսը Հիսուսին նրա մոտ է ուղարկում։ Ավելի վաղ Հերովդես Անտիպասը գլխատել էր տվել Հովհաննես Մկրտչին և երբ լսել էր Հիսուսի կատարած հրաշքների մասին, վախով էր լցվել՝ կարծելով, թե Հիսուսը հարություն առած Հովհաննեսն է։

Հերովդեսը շատ է ուրախանում, որ կարող է տեսնել Հիսուսին։ Սակայն պատճառն այն չէ, որ նա մտահոգված է նրա բարօրությամբ կամ որ ցանկանում է իմանալ, թե արդյոք նրա դեմ ուղղված մեղադրանքները ճիշտ են, թե՝ ոչ։ Նա պարզապես հետաքրքրասեր է և հուսով է, որ Հիսուսը ինչ–որ հրաշք կանի։

Սակայն Հիսուսը չի բավարարում Հերովդեսի հետաքրքրասիրությունը։ Նա մի բառ անգամ չի պատասխանում, երբ Հերովդեսը հարցուփորձ է անում իրեն։ Հիասթափվելով՝ Հերովդեսն ու իր զինվորները սկսում են ծաղրել Հիսուսին։ Նրան շքեղ հանդերձներ են հագցնում և ծաղրուծանակի ենթարկում։ Այնուհետև Հիսուսին ետ են ուղարկում Պիղատոսի մոտ։ Արդյունքում՝ Հերովդեսն ու Պիղատոսը, որոնք նախկինում թշնամիներ էին, դառնում են լավ ընկերներ։

Երբ Հիսուսին նորից բերում են Պիղատոսի մոտ, նա մեկտեղ է կանչում ավագ քահանաներին, իշխաններին ու ժողովրդին և ասում. «Դուք ինձ մոտ բերեցիք այս մարդուն որպես ժողովրդին ըմբոստության հրահրողի, և ահա ես քննեցի նրան ձեր առաջ, բայց այս մարդու մեջ ոչինչ չգտա ձեր այն ամբաստանությունների համար, որ բերում եք նրա դեմ։ Եվ ոչ էլ Հերովդեսը գտավ, որովհետև նրան մեզ մոտ ուղարկեց, և ահա մահվան արժանի ոչ մի բան նա չի արել։ Ուստի կպատժեմ նրան ու ազատ կարձակեմ»։

Այսպիսով՝ Պիղատոսը երկու անգամ Հիսուսին անմեղ է հայտարարում։ Նա ցանկանում է ազատել նրան, որովհետև հասկանում է, որ միայն նախանձի պատճառով են քահանաները Հիսուսին իր ձեռքը մատնել։ Այնուհետև մի բան է տեղի ունենում, որի պատճառով Պիղատոսը է՛լ ավելի շատ է ցանկանում ազատ արձակել նրան։ Մինչ նա նստած է իր դատավորական աթոռին, նրա կինը մարդ է ուղարկում՝ ասելով. «Այդ արդար մարդու հետ ոչ մի գործ մի՛ ունեցիր, որովհետև այսօր երազումս [ըստ երևույթին Աստծու կողմից տրված] շատ տանջվեցի նրա պատճառով»։

Պիղատոսը գիտի, որ պետք է ազատ արձակի այս անմեղ մարդուն, բայց ինչպե՞ս կարող է անել դա։ Հովհաննես 18։36–38; Ղուկաս 23։4–16; Մատթեոս 27։12–14, 18, 19; 14։1, 2; Մարկոս 15։2–5։

▪ Ինչպե՞ս է Հիսուսը պատասխանում իր Թագավորությանը վերաբերող հարցին։

▪ Ի՞նչ է «ճշմարտությունը», որի մասին Հիսուսը վկայում էր երկրի վրա եղած ժամանակ։

▪ Ի՞նչ դատավճիռ է կայացնում Պիղատոսը, ինչպե՞ս է արձագանքում ժողովուրդը, և ի՞նչ է անում Պիղատոսը Հիսուսին։

▪ Ո՞վ է Հերովդես Անտիպասը, ինչո՞ւ է նա ուրախանում, որ տեսնելու է Հիսուսին, և ինչպե՞ս է վարվում նրա հետ։

▪ Ինչո՞ւ է Պիղատոսը ցանկանում ազատ արձակել Հիսուսին։