Նա օգնեց ժողովրդին վերադառնալ Եհովայի մոտ

ՀՈՎՍԻԱՆ ընդամենը վեց տարեկան էր, երբ նրա պապը՝ Մանասե թագավորը, մահացավ։ Տղան հավանաբար գիտեր, որ իր պապը մի ժամանակ շատ վատ բաներ էր արել, բայց հետո փոխվել էր ու սկսել Եհովային ծառայել։ Պապի օրինակը անկասկած խոր հետք թողեց Հովսիայի վրա։ Մանասեից հետո թագավոր դարձավ Հովսիայի հայրը՝ Ամոնը, որը, սակայն, աստվածանարգ էր ու չար։ Նրա դրդմամբ ժողովուրդը դարձյալ սկսեց վատ գործեր անել ու կեղծ աստվածներ պաշտել։ Ընդամենը երկու տարի իշխելուց հետո այդ չար արքան մահացավ, և գահ բարձրացավ ութամյա Հովսիան։

Հովսիայի կյանքում, ակներևաբար, եղել են մարդիկ, ովքեր դրական ազդեցություն են ունեցել նրա վրա, ինչպես, օրինակ, Սոփոնիա և Երեմիա մարգարեները, Օլդա մարգարեուհին և Քեղկիա քահանայապետը։ Աստվածաշնչում Հովսիայի մասին ասվում է. «Երբ դեռ պատանի էր [մոտ 16 տարեկան], նա սկսեց ծառայել իր նախահայր Դավթի Աստծուն»։ Իսկ երբ արդեն մոտ 20 տարեկան էր, նրա գլխավորությամբ մեծ բարեփոխումներ կատարվեցին Հուդայում։ Եհովան այդ քաջ ու եռանդուն երիտասարդ թագավորի միջոցով սկսեց երկրից արմատախիլ անել կռապաշտությունն ու չարագործությունը։

Հովսիան նույնիսկ համարձակ ձեռնարկումներ սկսեց հարակից տարածքում, որը մի ժամանակ պատկանում էր Իսրայելի հյուսիսային տասցեղ թագավորությանը։ Այնտեղի իսրայելացի բնակիչները վաղուց արդեն գերության էին տարվել, և այդ տարածքում մեծ մասամբ օտարազգիներ էին բնակվում։ Բայց դա չխանգարեց Հովսիային, որ նա այդ տարածքում էլ քարուքանդ անի կեղծ պաշտամունքի վայրերը։

Տարիներ անց, երբ Հովսիայի հրամանով Եհովայի սուրբ տաճարում վերանորոգման աշխատանքներ էին իրականացվում, Քեղկիա քահանայապետը մի առանձնահատուկ բան հայտնաբերեց՝ ձեռագիր փաթույթ, որում գրված էր Մովսեսին տրված Եհովայի օրենքը։ Այն դարերի հնություն ուներ, հավանաբար գրվել էր հենց Մովսեսի ձեռքով։ Այդ փաթույթը բերեցին Հովսիայի մոտ ու սկսեցին բարձրաձայն կարդալ, իսկ նա ուշադիր լսում էր։ Ընթերցվածից Հովսիան մինչև հոգու խորքը ցնցվեց, և նրա ներսը տակնուվրա եղավ։ Հիմա նա ավելի խորությամբ հասկացավ, թե ժողովուրդը ինչ աստիճան է շեղվել Եհովայի Օրենքից, և թե ինչ մեծ բարկությամբ է Եհովան լցված նրանց հանդեպ։ Արդյոք Հովսիան քաջությամբ ու վճռականությամբ քայլեր կձեռնարկե՞ր իրավիճակը շտկելու համար։

Հովսիան անմիջապես հինգհոգանոց պատվիրակություն ուղարկեց՝ պարզելու, թե Եհովան ինչ դատաստան է բերելու իրենց վրա։ Այդ մարդիկ գնացին Օլդա մարգարեուհու մոտ, և նա հայտնեց, որ Եհովան իսկապես խիստ վրդովված է Հուդայի ժողովրդի երկարատև ըմբոստությունից, ուստի Հուդայի ու Երուսաղեմի վրա աղետ է բերելու։ Սակայն Եհովայի աչքից չէր վրիպել Հովսիայի սրտի մաքրությունը և նրա համարձակ բարեփոխումները։ Դրա համար էլ վճռել էր, որ դատաստանը այդ թագավորի օրոք չէր բերելու։

Չնայած Հովսիան իմացավ, որ դատաստանը իր կյանքի ընթացքում չէր լինելու, նա, միևնույն է, ամեն ինչ արեց, որ իր հպատակներին օգնի վերադառնալ Եհովայի մոտ։ Հովսիան և ժողովուրդը հանրորեն խոստացան, որ կհետևեն Աստծու Օրենքում գրված բոլոր խոսքերին։ Իսկ հետո նա է՛լ ավելի մեծ եռանդով վճռական արշավ ձեռնարկեց կռապաշտության դեմ։ Մաքուր երկրպագությունն ամրապնդելու համար թագավորը Պասեքի մեծաշուք տոնակատարություն կազմակերպեց։ Նա և իշխանները հսկայական քանակությամբ կենդանիներ նվիրաբերեցին զոհաբերության համար։ Իսկ երգիչները փառաբանական երգերով գովերգում էին Եհովային։ Դա Աստծու ժողովրդի պատմության մեջ Պասեքի ամենամեծ տոնակատարություններից էր։

Հովսիան շարունակեց մեծ քաջությամբ և ամուր հավատով արդարացի պայքար մղել կեղծ երկրպագության դեմ։ Կեղծ պաշտամունքի վայրերից մեկը ոչնչացնելիս նա նույնիսկ 300 տարի առաջ գրված մարգարեություն իրականացրեց. հեթանոս քահանաների ոսկորները այրեց զոհասեղանի վրա և ապա քարուքանդ արեց այն (1 Թագ. 13։2)։ Հուդայում նա անգամ ավերեց կեղծ պաշտամունքի այն վայրերը, որոնք սերնդեսերունդ օգտագործվել էին դեռևս Սողոմոն թագավորի ժամանակներից։ Սակայն Հովսիան առնվազն մեկ անխոհեմ որոշում կայացրեց։ Նա գնաց կռվելու Եգիպտոսի Նեքաո փարավոնի դեմ։ Նեքաոն զգուշացրեց Հովսիային, որ չմասնակցի այդ կռվին։ Եվ իրականում հենց Եհովան էր նրա միջոցով տալիս այդ զգուշացումը, բայց Հովսիան, ըստ երևույթին, այդպես էլ չփորձեց մարգարեներից ճշտել՝ իսկապե՞ս Եհովան է այդ խոսքերը հաղորդել, թե՞ ոչ։ Նա առանց երկար-բարակ մտածելու գնաց կռվի։ Հզոր բանակի դեմ մարտնչելը գուցե քաջ արարք թվար, բայց իրականում դա անշրջահայաց և անմիտ քայլ էր, որի համար նա շատ թանկ վճարեց. ընդամենը 39 տարեկանում զրկվեց իր կյանքից։

Բայց արդյոք Եհովան մոռացա՞վ Հովսիայի արած բոլոր լավ բաները։ Իհա՛րկե ոչ։ Մարտում զոհված արքայի հիշատակին Երեմիան մի ողբերգ հյուսեց։ Ըստ երևույթին, Աստծու ժողովրդի հետագա սերունդներն էլ են երգել այդ տխուր երգը։ Երբ Հովսիան հարություն առնի, նա հավանաբար կկարդա իր իշխանության տարիների մասին աստվածաշնչյան արձանագրությունը և կիմանա՝ իր արարքները գովաբանող ինչ երգ է հյուսվել։ Ակնհայտ է, որ Եհովան սիրում էր Հովսիային ու երբեք չի մոռանա նրա հավատն ու քաջությունը։

Կարդա Աստվածաշնչից

• 2 Թագավորներ 22։1-23։30

• 2 Տարեգրություն 33։21-35։27

Քննարկման համար

Հովսիան ինչպե՞ս քաջություն դրսևորեց

StockStudio/Alamy Stock Photo

1. 4. Օլդան մարգարեացավ, որ Հովսիան «խաղաղությամբ գերեզման կիջնի»։ Ինչպե՞ս այդ մարգարեությունը կատարվեց, եթե Հովսիան սպանվեց պատերազմում (2 Թագ. 22։20; w00 9/15, էջ 30, պրբ. 2-3)։

   Քո պատասխանը

Մտածիր՝ ինչպես կիրառել

• Որոշ քրիստոնյաներ ծանր մանկություն են ունեցել։ Ինչո՞վ նրանց կարող է օգնել Հովսիայի օրինակը, ում հայրը հավատուրաց էր։

  Քո պատասխանը

• Հովսիան Աստծու խոսքերը հասկանալու համար օգնության դիմեց։ Ինչպե՞ս կարող ենք ընդօրինակել նրան (2 Տար. 34։21)։ Բ

  Քո պատասխանը

  

• Ինչպե՞ս կարող ես ընդօրինակել Հովսիայի քաջությունը։

  Քո պատասխանը

Համադրիր ընդհանուր պատկերի հետ

• Այս պատմությունից ի՞նչ եմ սովորում Եհովայի մասին։

  Քո պատասխանը

• Այս պատմությունն ինչպե՞ս է կապված Եհովայի նպատակի հետ։

  Քո պատասխանը

• Ի՞նչ կհարցնեմ Հովսիային, երբ նա հարություն առնի։

  Քո պատասխանը

Բացահայտիր ավելին

Իմացիր, թե ինչ կարող ես սովորել Հովսիա թագավորի և Հուդայի երկու այլ երիտասարդ թագավորների որոշումներից։

«Պատանինե՛ր, ինչպիսի՞ն կլինի ձեր կյանքը» (w23.09, էջ 8-13)

Հովսիան երկիրը միայն իր ուժերո՞վ մաքրեց։ Պատասխանը գտիր այս վիդեոբեմադրության մեջ։

«Հովսիայի պատմությունը. սիրիր Եհովային, ատիր չարը» (մաս 2) — հատված (3։43)