Ծառայությունը առաջնահե՞րթ է քեզ համար
1. Ինչպե՞ս Հիսուսը ցույց տվեց, որ ծառայությունը կարևոր է իր համար։
1 Հիսուսի համար ամենակարևոր բանը ծառայությունն էր։ Քարոզելով Պաղեստինում՝ Քրիստոսը հարյուրավոր կիլոմետրեր էր անցնում, որպեսզի բարի լուրը հայտներ որքան հնարավոր է շատ մարդկանց։ Հիսուսը պարզ կյանքով էր ապրում, որպեսզի ծառայությունը միշտ իր ուշադրության կենտրոնում պահեր, ինչպես նաև կարողանար ավելի շատ ժամանակ տրամադրել այդ գործին (Մատթ. 8։20)։ Մի անգամ, երբ մարդիկ չէին թողնում, որ նա հեռանա իրենցից (որովհետև ուզում էին, որ բուժի հիվանդներին), Հիսուսն ասաց. «Ես ուրիշ քաղաքների էլ պետք է Աստծու թագավորության բարի լուրը հռչակեմ, որովհետև հենց դրա համար եմ ուղարկվել» (Ղուկ. 4։43)։
2. Ինչո՞ւ էր Հիսուսը ծառայությունը շատ կարևոր համարում։
2 Ինչո՞ւ էր Հիսուսը ծառայությունը շատ կարևոր համարում։ Նրա գլխավոր նպատակը Եհովայի անվան սրբացումն էր (Մատթ. 6։9)։ Քրիստոսը սիրում էր իր երկնային Հորը, և այդ սերը մղում էր նրան կատարելու Եհովայի կամքը ու հնազանդվելու նրա բոլոր պատվիրաններին (Հովհ. 14։31)։ Բացի այդ, նա անկեղծորեն հետաքրքրված էր մարդկանցով և ցանկանում էր օգնել նրանց (Մատթ. 9։36, 37)։
3. Ինչպե՞ս կարող ենք ցույց տալ, որ ծառայությունն առաջնահերթ է մեզ համար։
3 Ընդօրինակենք Հիսուսին։ Հիսուսի պես՝ մենք պետք է ծառայությանը առաջնահերթ կարևորություն տանք։ Ինչ խոսք, դա հեշտ չէ, քանի որ աշխարհը շատ ժամանակ է խլում մեզնից և բազմաթիվ զբաղմունքներ է առաջարկում (Մատթ. 24։37–39; Ղուկ. 21։34)։ Ուստի պետք է հավաստիանանք, թե որ բաներն են ավելի կարևոր, ու կանոնավորաբար ժամանակ հատկացնենք քարոզչությանը նախապատրաստվելուն և մասնակցելուն (Փիլիպ. 1։10)։ Մենք պետք է ջանանք պարզ կյանքով ապրել և խուսափենք այս աշխարհից լիովին օգտվելուց (1 Կորնթ. 7։31)։
4. Ինչո՞ւ է կարևոր ամեն ժամանակ ճիշտ առաջնահերթություն դնել։
4 Երբ ժամանակը սահմանափակ է լինում, իմաստուն մարդն անում է այն, ինչը ամենակարևորն է։ Օրինակ՝ իմանալով, որ փոթորիկ է մոտենում՝ նա, չխնայելով իր ժամանակն ու ուժերը, ամեն ինչ անում է, որ փրկի իր ընտանիքին և նախազգուշացնի հարևաններին։ Այդ մարդը գիտի, որ ժամանակը չէ պակաս կարևոր գործերով զբաղվելու։ Նմանապես, գնալով ավելի քիչ ժամանակ է մնում Արմագեդոնի փոթորկին (Սոփ. 1։14–16; 1 Կորնթ. 7։29)։ Որպեսզի փրկենք և՛ մեզ, և՛ մեզ լսողներին, պետք է շարունակ ուշադրություն դարձնենք մեր անձին և մեր ուսուցանելուն՝ լինի դա ժողովում թե ժողովից դուրս (1 Տիմոթ. 4։16)։ Այո՛, մեր փրկությունը կախված է այն բանից, թե արդյոք ծառայությունը առաջնահերթ է մեզ համար։