Վկայութիւնը Աւելցնենք Մինչ Վախճանը կը Մօտենայ
1 Հունձքի ժամանակը ցնծութեան ժամանակ մըն է։ Անիկա նաեւ ծանր աշխատանքի ժամանակ է։ Միայն սահմանափակ ժամանակ մը կայ հունձքը ժողվելու։ Գործաւորները չեն համարձակիր ժամավաճառ ըլլալ իրենց գործին մէջ։
2 Այլաբանօրէն խօսելով, Յիսուս ‘աշխարհի վերջը’ նմանցուց հունձքի ժամանակի։ (Մատթ. 13։39) Մենք կ’ապրինք իրերու այս դրութեան վախճանին, «բովանդակ աշխարհի մէջ» վկայութիւն մը տալու սահմանափակ ժամանակ մը ունենալով։ (Մատթ. 24։14) Մինչ վախճանը ա՛լ աւելի կը մօտենայ, ծառայութեան մէջ մեր մասնակցութիւնը պէտք է աւելցնենք։ Ինչո՞ւ։ Յիսուս բացատրեց. «Հունձքը շատ է, բայց մշակները՝ քիչ»։—Մատթ. 9։37, 38. Հռովմ. 12։11
3 Ստիպողական Զգացումով Ըրէք. Երբ Յիսուս իր քարոզչութեան հսկայ գործին ձեռնարկեց, ան իրեն նշանակուած գործը կատարելու համար միայն երեք ու կէս տարի ունէր։ Ան ստիպողականութեան զգացումով քարոզեց, ըսելով. «Պէտք է ինծի որ ուրիշ քաղաքներու ալ Աստուծոյ թագաւորութիւնը քարոզեմ, քանզի այս բանին համար ղրկուած եմ»։—Ղուկ. 4։44
4 Յիսուս իր աշակերտներու մէջ նոյնանման ստիպողականութեան հոգի մը պատուաստեց։ (Մար. 13։32-37) Այս պատճառաւ անոնք «ամէն օր տաճարը ու տուներուն մէջ [«տունէ տուն», ՆԱ] չէին դադարիր սորվեցնելէ ու Յիսուս Քրիստոսը քարոզելէ»։ (Գործք 5։42) Աւելի նուազ կարեւորութիւն ունեցող գործունէութիւններ, իրենց կեանքին մէջ առաջնակարգ տեղը չգրաւեցին։ Անոնք սակաւաթիւ ըլլալով հանդերձ, յաջողեցան բարի լուրը քարոզել «երկնքի տակ եղած բոլոր ստեղծուածներուն»։—Կող. 1։23
5 Մենք աւելի մեծ պատճառ մը ունինք ներկայիս, ստիպողականութեան այդ նոյն զգացումը զարգացնելու, քանի որ «ամէն բանի վախճանը մօտեցեր է»։ (Ա. Պետ. 4։7) Եհովա իրերու այս դրութեան վախճանին օրը եւ ժամը որոշած է։ (Մատթ. 24։36) Քարոզչութեան գործը պիտի ամբողջանայ մնացեալ այս ժամանակին մէջ։ Այս պատճառաւ, մեր ջանքերը կը շարունակենք բազմապատկել, որպէսզի աւելի մեծ թիւով անհատներու հասնինք բարի լուրով։
6 Մինչ վախճանը կը մօտենայ, վկայութեան գործին մեր մասնակցութիւնը աւելցնելով, գոհունակութիւնը պիտի ունենանք Եհովայի ըսելու, ինչպէս Յիսուս ըսաւ. ‘այն գործը որ մեզի տուիր ընելու՝ լմնցուցինք’։—Յովհ. 17։4