Քրիստոնէական Հաւատարմութիւն Ցուցաբերենք՝ Երբ Ազգական մը Վտարուի

1. Ո՞ր կացութիւնը կրնայ Քրիստոնեայի մը հաւատարմութիւնը փորձի ենթարկել։

¹ Ընտանիքի անդամներու միջեւ կապը կրնայ շատ զօրաւոր ըլլալ։ Ասիկա Քրիստոնեայ մը փորձի կ’ենթարկէ, երբ կողակից մը, զաւակ մը, ծնող մը կամ ուրիշ մօտիկ ազգական մը վտարուի, կամ քրիստոնէական ժողովքին հետ իր ընկերակցութիւնը խզէ։ (Մատթ. 10։37) Հաւատարիմ Քրիստոնեաներ ի՞նչպէս պէտք է վարուին այսպիսի ազգականի մը հետ։ Տարբերութիւն մը կ’ընէ՞ եթէ անհատը ձեր տան մէջ կ’ապրի։ Նախ՝ վերաքաղ ընենք թէ Աստուածաշունչը այս հարցին շուրջ ի՛նչ կ’ըսէ. նոյն սկզբունքները հաւասարապէս կը կիրարկուին վտարուածներուն եւ իրենց ընկերակցութիւնը խզողներուն։

2. Աստուածաշունչին համաձայն, Քրիստոնեաները ժողովքէն վտարուածներուն հետ ի՞նչպէս պէտք է վարուին։

² Վտարուածներուն Հետ Ի՛նչպէս Վարուիլ. Աստուծոյ Խօսքը Քրիստոնեաներուն կը պատուիրէ որ ժողովքէն դուրս վտարուած անհատի մը հետ չընկերակցին. «Չյարաբերիք անոնց հետ՝ որոնք թէպէտ քրիստոնեայ եղբայր կը կոչուին, բայց կա՛մ պոռնկութիւն կ’ընեն կամ կռապաշտ են, կա՛մ ագահ կամ բամբասող, կա՛մ գինեմոլ եւ կամ յափշտակող։ Այնպիսիներուն հետ նոյնիսկ սեղան մի՛ նստիք։ . . . ‘Չարիքը ձեր մէջէն վերցուցէք’»։ (Ա. Կորն. 5։11, 13, Անթիլիաս) Մատթէոս 18։17–ի մէջ արձանագրուած Յիսուսի խօսքերն ալ այս հարցին հետ կապ ունին. «[Վտարուածը] հեթանոսի ու մաքսաւորի պէս թող ըլլայ քեզի»։ Յիսուսի ունկնդիրները լաւ գիտէին թէ այդ օրուան Հրեաները հեթանոսներու հետ չէին բարեկամանար եւ մաքսաւորները կը մերժէին որպէս վտարուածներ։ Ուստի, Յիսուս իր հետեւորդներուն կը պատուիրէր որ վտարուածներուն հետ չընկերակցին։—Տես՝ Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 1982, էջ 10-12։

3, 4. Վտարուած եւ ընկերակցութիւնը խզած անհատներուն հետ ի՞նչպիսի ընկերակցութիւն արգիլուած է։

³ Ասիկա կը նշանակէ թէ հաւատարիմ Քրիստոնեաները հոգեւոր ընկերակցութիւն չեն ունենար ոեւէ մէկու հետ, որ քրիստոնէական ժողովքէն վտարուած է։ Սակայն, ասկէ աւելին պարփակուած է։ Աստուծոյ Խօսքը կ’ըսէ թէ «անոր հետ հաց ալ մի՛ ուտէք»։ (Ա. Կորն. 5։11) Ուստի, նաեւ կը խուսափինք վտարուած անհատի մը հետ ընկերային գետնի վրայ ժամանակ անցընելէ։ Ասիկա կը նշանակէ՝ միասնաբար զբօսախնճոյքի, հաւաքոյթի, գնդակ խաղալու, շուկայ կամ թատերասրահ չերթալ, կամ անոր հետ ճաշի համար սեղան չնստիլ, տան կամ ճաշարանի մը մէջ։

⁴ Կրնա՞նք վտարուած անհատի մը հետ խօսիլ։ Թէեւ Աստուածաշունչը ամէն պարագայ չի քննարկեր, սակայն, Բ. Յովհաննու 10–ն մեզի կ’օգնէ այս հարցին շուրջ Եհովայի տեսակէտը գիտնալու. «Եթէ մէկը ձեզի գայ ու այս վարդապետութիւնը չբերէ, զանիկա տուներնիդ մի՛ ընդունիք եւ անոր բարեւ մի՛ տաք»։ Ասոր մասին խօսելով, Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 1982, էջ 17, կ’ըսէ. «Պարզ ‘Բարեւ’ մը առաջին քայլն է խօսակցութիւն մը սկսելու կամ նոյնիսկ բարեկամութիւն մը հաստատելու։ Վտարուած անձի մը հետ այդ առաջին քայլը կ’ուզե՞նք առնել»։

5. Երբ անհատ մը վտարուի, ի՞նչ կը կորսնցնէ։

⁵ Արդարեւ, պարագան այնպէս է ինչպէս նոյն Դիտարան–ին 22–րդ էջը կը նշէ. «Իրողութիւնը այն է թէ երբ Քրիստոնեայ մը մեղքի անձնատուր կ’ըլլայ եւ կը վտարուի, ան կը կորսնցնէ. Աստուծոյ հետ իր ունեցած ընդունելի կեցուածքը, . . . եղբայրներուն հետ քաղցր ընկերակցութիւնը, մէջը ըլլալով նաեւ Քրիստոնեայ ազգականներու հետ ունեցած իր շատ մը ընկերակցութիւնները»։

6. Քրիստոնեայէ մը պահանջուա՞ծ է որ նոյն տան մէջ ապրող վտարուած ազգականի մը հետ ամէն ընկերակցութիւն խզէ։ Բացատրեցէք։

⁶ Անմիջական Ընտանիքին Մէջ. Ասիկա կը նշանակէ՞ թէ ընտանիքի վտարուած մէկ անդամին հետ նոյն տան մէջ ապրող Քրիստոնեաները պէտք է խուսափին անոր հետ խօսելէ, ուտելէ եւ ընկերակցելէ, մինչ իրենց առօրեայ գործունէութիւնները կը կատարեն։ Դիտարան 1 Յուլիս 1991, էջ 22–ի վրայ գտնուող ստորանիշը կ’ըսէ. «Եթէ Քրիստոնեայ ընտանիքի մը մէջ վտարուած ազգական մը կայ, ան տակաւին տան բնական, առօրեայ գործառնութեանց մաս կը կազմէ»։ Ուստի, ընտանիքի անդամները կրնան որոշել որ ան ճաշի պահերէն կամ տնային այլ գործունէութիւններէն դուրս պէտք չէ ձգուի։ Այսուհանդերձ, անոնք պիտի չուզեն դուրսիններուն այն տպաւորութիւնը տալ թէ վտարումէն առաջ ամէն բան ինչպէս էր, նոյնպէս կը շարունակուի։

7. Տան մէջ հոգեւոր ընկերակցութիւնը ի՞նչպէս կը փոխուի, երբ ընտանիքի անդամ մը վտարուի։

⁷ Սակայն, Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 1982, էջ 20, վտարուած կամ ընկերակցութիւնը խզած անհատի մը նկատմամբ կ’ըսէ. «Նախկին հոգեւոր կապերը ամբողջովին խզուած են։ Ասիկա նոյնն է նաեւ իր ազգականներուն նկատմամբ, մէջը ըլլալով իր անմիջական ընտանիքը։ . . . Ատիկա տան մէջ գոյութիւն ունեցող հոգեւոր ընկերակցութեան մէջ փոփոխութիւն մը պիտի նշանակէ։ Օրինակի համար, եթէ ամուսինը վտարուած է, իր կինը եւ զաւակները իր հետ հանգիստ պիտի չզգան իր Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը վարելու կամ Աստուածաշունչի ընթերցանութիւն մը եւ աղօթք մը առաջնորդելու պարագային։ Եթէ ինք կ’ուզէ աղօթք մը ընել, ինչպէս ճաշի ժամանակ, իրաւունք ունի անիկա ընելու իր տան մէջ։ Բայց իրենք կրնան լռելեայն իրենց անձնական աղօթքը ընել Աստուծոյ։ (Առ. 28։9. Սաղմ. 119։145, 146) Ի՞նչ կը պատահի եթէ տան մէջ վտարուած անձը կ’ուզէ ներկայ ըլլալ երբ ընտանիքը միասնաբար Աստուածաշունչը կը կարդայ կամ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը ունի։ Միւսները կրնան իրեն թոյլ տալ որ ներկայ ըլլայ եւ մտիկ ընէ, եթէ պիտի չջանայ իրենց սորվեցնել կամ իր կրօնական գաղափարները բաժնել»։

8. Քրիստոնեայ ծնողներ տան մէջ ապրող վտարուած անչափահաս զաւկի մը հանդէպ ի՞նչ պատասխանատուութիւն ունին։

⁸ Եթէ տան մէջ բնակող անչափահաս զաւակ մը վտարուի, Քրիստոնեայ ծնողներ տակաւին զինք մեծցնելու պատասխանատուութիւնը ունին։ Դիտարան 1 Մայիս 1989, էջ 29, կ’ըսէ. «Ինչպէս որ անոնք պիտի շարունակեն իրեն ուտելիք, հագուելիք եւ պատսպարան հայթայթել, նաեւ պէտք է խրատեն եւ կրթեն զինք Աստուծոյ Խօսքով։ (Առակաց 6։20-22. 29։17) Սիրալիր ծնողներ կրնան կարգադրել տան սուրբ գրային ուսումնասիրութիւն մը ունենալ իր հետ, նոյնիսկ երբ ան վտարուած է։ Թերեւս իր հետ առանձին ուսումնասիրելով, ան լաւագոյն սրբագրիչ օգուտներ քաղէ։ Կամ թերեւս որոշեն որ ան կրնայ շարունակել ընտանեկան ուսումնասիրութեան մասնակցիլ»։—Տես նաեւ՝ Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 2001, էջ 16-17։

9. Քրիստոնեայ մը ի՞նչ տարողութեամբ կրնայ յարաբերիլ տան մէջ չբնակող վտարուած ազգականի մը հետ։

⁹ Տան Մէջ Չբնակող Ազգականներ. «Պարագան տարբեր է երբ վտարուած կամ իր կապը խզած անհատ մը ընտանեկան շրջանակէն կամ տունէն դուրս ապրող ազգական մըն է», կ’ըսէ Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 1988, էջ 27։ «Կարելի կ’ըլլայ որ գրեթէ բոլորովին ամէն յարաբերութիւն կտրուի ազգականին հետ։ Նոյնիսկ երբ կարգ մը ընտանեկան հարցերու պատճառով յարաբերութիւն պահանջուի, ասիկա կարելի եղած չափով նուազագոյնը պէտք է ըլլայ», համաձայն ըլլալով հետեւեալ աստուածային պատուէրին՝ «չյարաբերիք անոնց հետ», որոնք անզեղջ յանցագործներ են։ (Ա. Կորն. 5։11) Հաւատարիմ Քրիստոնեաները կը ջանան խուսափիլ այսպիսի ազգականի մը հետ անհարկի ընկերակցութիւն ունենալէ, նոյնիսկ առեւտրական գործառնութիւնները նուազագոյնի իջեցնելով։—Տես նաեւ՝ Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 1982, էջ 21, 22։

10, 11. Քրիստոնեայ մը ի՞նչ բան նկատի պէտք է առնէ, վտարուած ազգական մը իր տան մէջ ընդունելէ առաջ։

¹⁰ Դիտարան–ը կը քննարկէ ուրիշ պարագայ մը որ կրնայ ծագիլ. «Ի՞նչ կրնայ ըսուիլ մօտիկ ազգականի մը՝ ինչպէս տղու մը կամ աղջկայ մը պարագային որ վտարուած է եւ հետագային կ’ուզէ տուն վերադառնալ։ Ընտանիքը կրնայ որոշել թէ ինչ պիտի ընէ, պարագային համաձայն։ Օրինակի համար, վտարուած ծնող մը կրնայ հիւանդ ըլլալ եւ այլեւս նիւթական կամ ֆիզիքական գետնի վրայ չի կրնար ինքզինքին հոգ տանիլ։ Քրիստոնեայ զաւակ մը սուրբ գրային եւ բարոյական ստիպողականութիւն ունի անոր օգնելու։ (Ա. Տիմ. 5։8) . . . Ինչ ընելը կախեալ պիտի ըլլայ կարգ մը ազդակներէն, զոր օրինակ ծնողին իրական պէտքերը, իր կեցուածքը եւ իր ընտանիքին հոգեւոր բարօրութեան հանդէպ ընտանիքի տան գլուխին նկատումը»։—Դիտարան 1 Հոկտեմբեր 1982, էջ 20-21։

¹¹ Իսկ ինչ կը վերաբերի զաւկի մը, նոյն յօդուածը կը շարունակէ ըսել. «Քրիստոնեայ ծնողներ որոշ ժամանակ մը ետ տուն ընդունած են վտարուած զաւակ մը, որ ֆիզիքապէս կամ զգացականօրէն հիւանդացած է։ Իւրաքանչիւր պարագային ծնողքը պէտք է կշռեն անհատական պարագաները։ Վտարուած որդին առանձին ապրած է եւ հիմա ալ անկարո՞ղ է ասիկա ընելու։ Կամ ետ կ’ուզէ դառնալ գլխաւորապէս աւելի դիւրի՞ն կեանք մը ապրելու համար։ Ի՞նչ կարելի է ըսել իր բարոյականին եւ կեցուածքին մասին։ Տան մէջ ‘խմոր’ պիտի բերէ՞ արդեօք։—Գաղ. 5։9»

12. Վտարումի կարգադրութեան կարգ մը օգուտները ի՞նչ են։

¹² Եհովայի Հաւատարիմ Ըլլալու Օգուտները. Անզեղջ յանցագործները վտարելու եւ անոնցմէ խուսափելու սուրբ գրային կարգադրութեան հետ համագործակցիլը օգտակար է։ Անիկա ժողովքին մաքրութիւնը կը պահպանէ եւ մեզ կը զատորոշէ որպէս Աստուածաշունչի բարոյական բարձր չափանիշները ջատագովողներ։ (Ա. Պետ. 1։14-16) Անիկա մեզ ապականիչ ազդեցութիւններէ կը պաշտպանէ։ (Գաղ. 5։7-9) Անիկա նաեւ յանցագործին առիթ կ’ընծայէ որ լիովին օգտուի իր ստացած կրթութենէն, որ կրնայ իրեն օգնել «արդարութեան խաղաղարար պտուղը» ցուցաբերելու։—Եբր. 12։11

13. Ընտանիք մը ի՞նչ բարեճշդումներ ըրաւ, իսկ արդիւնքը ի՞նչ էր։

¹³ Շրջանային համաժողովի մը մէջ դասախօսութիւն մը ունկնդրելէ ետք, երիտասարդ եղբայր մը ու իր մարմնաւոր քոյրը անդրադարձան որ վեց տարիէ ի վեր վտարուած իրենց մօրը հանդէպ իրենց ունեցած վերաբերմունքը պէտք է բարեճշդեն։ Համաժողովէն անմիջապէս ետք, երիտասարդը իր մօրը հեռաձայնեց, եւ հաւաստիացնելէ յետոյ թէ կը սիրէին զինք, բացատրեց թէ այլեւս չէին կրնար իր հետ խօսիլ, բացի եթէ հաղորդակցութիւն պահանջող ընտանեկան կարեւոր հարցեր ըլլային։ Շատ չանցած, մայրը սկսաւ ժողովներու ներկայ գտնուիլ, եւ ի վերջոյ վերահաստատուեցաւ։ Նաեւ, իր անհաւատ ամուսինը սկսաւ ուսումնասիրել եւ ժամանակ մը ետք մկրտուեցաւ։

14. Վտարումի կարգադրութեան ինչո՞ւ պէտք է հաւատարմօրէն թիկունք կանգնինք։

¹⁴ Սուրբ Գրութիւններուն մէջ ուրուագծուած վտարումի կարգադրութեան հաւատարմաբար կառչած մնալը, Եհովայի հանդէպ մեր սէրը կ’ապացուցանէ եւ զինք անարգողին պատասխան մը կը հայթայթէ։ (Առ. 27։11) Իր կարգին, կրնանք վստահ ըլլալ որ Եհովայի օրհնութեան պիտի արժանանանք։ Դաւիթ Թագաւոր Եհովայի մասին գրեց. «Անոր օրէնքներէն չհեռացայ։ Ողորմածին [«հաւատարիմին», ՆԱ] հետ ողորմած [«հաւատարիմ», ՆԱ] կ’ըլլաս»։—Բ. Թագ. 22։23, 26