Երգ 162

«Խօսքը քարոզէ»

(Բ. Տիմոթէոս 4։2)

1. Գնա՛ ու «խօսքը քարոզէ»,

Կը պատուիրէ քեզ Աստուած։

Ան երկնային հրահանգ մ’է,

Կատարելու շտապէ։

Գնա՛ ու «խօսքը քարոզէ»,

Անխտիր ամէն ոքի.

Ան ազգերը կը ցնծացնէ,

Դարձուր զայն դու մատչելի։

2. Գնա՛ ու «խօսքը քարոզէ»,

Նոյնիսկ երբ վտագներ կան։

Յոյսիդ, հաւատքիդ շուրջ խօսէ,

Կանգնիր դուն անոնց պաշտպան։

Նախանձախնդիր պաշտպանէ,

Եղիր անոր քաջ վկան,

Ըրած ուխդ դու միշտ յիշէ,

Տէրը ըրէ քեզ վահան։

3. Գնա՛ ու «խօսքը քարոզէ»,

Ան կը փրկէ անվարան.

Ահա մեծ օրը խիստ մօտ է,

Պիտ’ տեսնենք չարին վախճան։

Գնա՛ ու «խօսքը քարոզէ»,

Ուրիշներ դեռ պիտի գան,

Այս գործը միշտ գերադասէ.

Ան կը փրկէ յաւիտեան։