Ինչպէ՛ս կրնանք ուրիշներուն կարիքները հոգալու օգնել
«ԸՆՏՐՈՒԹԵԱՆ մը արդիւնքները մերժուելով բախումներ սկսան, ինչ որ մղեց հազարաւոր Վկաներ որ իրենց տուներէն փախչին», կը պատմէ Ֆրանսուա, որ զարգացող երկրի մը մէջ երէց է։ «Ուտելիքն ու դեղերը հազուագիւտ դարձան, իսկ մատչելի եղողը չափազանց սուղ էր։ Դրամատուները փակուեցան եւ կանխիկ դրամի տրամադրուած սարքերը (cash machines) դադրեցան աշխատելէ»։
Մասնաճիւղին կողմէ եղբայրներ անմիջապէս գումարներ եւ անհրաժեշտ պիտոյքներ սկսան յանձնել այն Վկաներուն, որոնք իրենց տուներէն փախչելով՝ Թագաւորութեան սրահներու մէջ կը մնային։ Մրցակից խումբերը անցարգելներ զետեղեցին, բայց քանի որ երկու խումբերն ալ գիտէին թէ Վկաները չէզոքութիւն կը պահպանեն, մասնաճիւղի փոխադրամիջոցներուն ընդհանրապէս թոյլ տուին որ անցնին։
Ֆրանսուա կ’ըսէ. «Երբ Թագաւորութեան սրահ մը կ’երթայինք, մարդորսներ սկսան մեր վրայ կրակ բանալ։ Բայց կապարները մեր քովէն անցան։ Երբ տեսանք թէ զինեալ մը մեր կողմը կը վազէ, անմիջապէս ինքնաշարժին ուղղութիւնը փոխելով՝ արագօրէն մասնաճիւղ վերադարձանք։ Երախտապարտ էինք Եհովային որ ողջ էինք։ Յաջորդ օրը այդ Թագաւորութեան սրահին մէջի 130 եղբայրները ապահով վայր գացին։ Ոմանք մասնաճիւղ եկան, ուր անոնց հոգեւոր եւ նիւթական կարիքները հոգացինք, մինչեւ որ տագնապը վերջ գտաւ»։
Ֆրանսուա կ’ըսէ. «Մասնաճիւղը երկրին զանազան շրջաններէն բազմաթիւ նամակներ ստացաւ, որոնց մէջ եղբայրները իրենց խոր երախտապարտութիւնը կը յայտնէին։ Տեսնելով թէ ինչպէ՛ս ուրիշ շրջաններէ եղբայրներ եկան իրենց օգնելու, Եհովայի հանդէպ իրենց վստահութիւնը ամրացաւ»։
Բնական եւ մարդակերտ աղէտներու ընթացքին, մենք մեր եղբայրներուն եւ քոյրերուն չենք ըսեր. «Տաքցէ՛ք ու կշտացէ՛ք» (Յակ. 2։15, 16)։ Փոխարէն, կը ջանանք անոնց ֆիզիքական կարիքները հոգալ։ Նմանապէս, առաջին դարուն երբ քրիստոնեաներուն զգուշացում տրուեցաւ թէ սով տեղի պիտի ունենար, «աշակերտները որոշեցին, որ իրենցմէ ամէն մէկը ձեռքէն եկածին չափ Հրէաստանի մէջ բնակող եղբայրներուն օգնութիւն ղրկեն» (Գործք 11։28-30)։
Որպէս Եհովայի ծառաներ, մենք կը փափաքինք կարիքաւոր անհատներուն նիւթապէս օգնել։ Բայց մարդիկ հոգեւոր կարիքներ ալ ունին (Մատ. 5։3)։ Որպէսզի այդ կարիքին տեղեակ ըլլան եւ զայն գոհացնեն, Յիսուս իր հետեւորդներուն յանձնարարեց, որ աշակերտեն (Մատ. 28։19, 20)։ Մենք անհատապէս մեր ժամանակէն, կորովէն եւ նիւթական միջոցներէն առատապէս կու տանք, որպէսզի այդ յանձնարարութիւնը կատարենք։ Որպէս կազմակերպութիւն, կարգ մը նուիրուած գումարներ կը գործածենք նիւթական օգնութիւն տալու, բայց նուիրատուութիւնները գլխաւորաբար կը գործածուին Թագաւորութեան շահերը յառաջ տանելու եւ բարի լուրը տարածելու։ Այսպիսով, ցոյց կու տանք թէ Աստուած եւ ընկեր արարածը կը սիրենք (Մատ. 22։37-39)։
Անոնք որոնք Եհովայի վկաներուն համաշխարհային գործին կ’աջակցին, կրնան վստահ ըլլալ որ իրենց նուիրատուութիւնները պատշաճ եւ ազդու կերպով կը գործածուին։ Արդեօք ի վիճակի՞ ես կարիքաւոր եղբայրներուն օգնելու։ Կը փափաքի՞ս աշակերտելու գործին աջակցիլ։ Եթէ այո՛, «երբ ձեռքէդ աղէկութիւն ընել կու գայ, կարօտ եղողէն մի՛ խնայեր զանիկա» (Առ. 3։27)։