Հայելին ճիշդ կերպով գործածէ

Յակոբոս աշակերտը Սուրբ Գիրքը նմանցուց հայելիի, որ մեզի կ’օգնէ մեր ներքին անձը տեսնելու (Յակ. 1։22-25)։ Ինչպէ՞ս կրնանք Սուրբ Գիրքը հայելիի պէս գործածել։

Ուշադրութեամբ կարդա՛։ Եթէ հայելիին միայն աչք մը նետենք, թերեւս չտեսնենք բան մը որ մեր վրայ շտկուիլ կ’ուզէ։ Նոյնպէս, եթէ Սուրբ Գիրքը արագ–արագ կարդանք, թերեւս չանդրադառնանք թէ ի՛նչ պէտք է փոխենք մեր անձին մէջ։ Ասոր համար, պէտք է Սուրբ Գիրքը ուշի–ուշով կարդանք։

Տես թէ դո՛ւն ինչ բաներ պէտք է փոխես, եւ ոչ թէ՝ ուրիշներ։ Եթէ հայելին որոշ անկիւնով բռնենք, կրնանք ուրիշի՛ն վրայ տեսնել բան մը որ շտկուիլ կ’ուզէ։ Նոյնպէս, մինչ Սուրբ Գիրքը կը կարդանք, թերեւս փորձենք տեսնել թէ ուրիշներ ի՛նչ փոփոխութիւններ պէտք է ընեն։ Բայց ասիկա մեզի չ’օգներ որ մե՛ր սխալները շտկենք։

Պէտք եղածէն աւելի մի՛ ակնկալեր դուն քեզմէ։ Եթէ հայելիին մէջ տեսնենք միայն այն բաները որ շտկուիլ կ’ուզեն, կրնանք յուսահատիլ։ Նմանապէս, երբ Սուրբ Գիրքը կը կարդանք, պէտք չէ Եհովային ակնկալածէն աւելի բաներ ակնկալենք մեր անձէն (Յակ. 3։17)։