Jobsbók
15 Elífas+ Temaníti sagði nú:
2 „Svarar vitur maður með innantómum rökum*
eða fyllir hann brjóst sitt austanvindi?
3 Það er tilgangslaust að ávíta með tómum orðum
og lítið gagn í orðaflaumi.
4 Þú grefur undan guðsóttanum
og veikir áhugann á Guði.
5 Syndir þínar stjórna því sem þú segir*
og þú velur orð þín lævíslega.
6 Þinn eigin munnur dæmir þig en ekki ég,
þínar eigin varir vitna gegn þér.+
7 Fæddist þú fyrstur manna
eða komstu í heiminn á undan hæðunum?
8 Heyrirðu það sem Guð segir í trúnaði
eða hefurðu einkarétt á viskunni?
9 Hvað veist þú sem við vitum ekki?+
Hvað skilur þú en ekki við?
10 Meðal okkar eru bæði gráhærðir og gamlir menn,+
miklu eldri en faðir þinn.
11 Nægir þér ekki huggun Guðs,
mild og vingjarnleg orð?
12 Af hverju læturðu hjartað hlaupa með þig í gönur
og af hverju skjóta augu þín gneistum?
13 Þú beinir heift þinni* gegn Guði
og lætur þér slík orð um munn fara.
15 Hann treystir ekki sínum heilögu
og jafnvel himnarnir eru ekki hreinir í augum hans,+
16 hvað þá fyrirlitlegur og spilltur maður,+
maður sem drekkur ranglæti eins og vatn!
17 Ég skal upplýsa þig. Hlustaðu á mig!
Ég skal segja þér hvað ég hef séð,
18 það sem vitrir menn lærðu af feðrum sínum+
og héldu ekki leyndu.
19 Landið var gefið þeim einum
og enginn ókunnugur var á meðal þeirra.
20 Vondur maður þjáist alla ævidaga sína,
harðstjórinn kvelst öll þau ár sem honum eru úthlutuð.
21 Ógnvekjandi hljóð óma í eyrum hans,+
ræningjar ráðast á hann á friðartímum.
22 Hann trúir ekki að hann komist út úr myrkrinu,+
hann er dæmdur til að falla fyrir sverði.
23 Hann flækist um í leit að mat* – hvar er hann að finna?
Hann veit að dagur myrkursins er í nánd.
24 Neyð og angist skelfa hann
og yfirbuga hann eins og konungur búinn til bardaga.
25 Hann reiðir hönd sína gegn Guði
og ögrar Hinum almáttuga.*
26 Hann æðir þrjóskur gegn honum
með þykkan og sterkan skjöld.*
27 Hann hefur safnað spiki á andlitið
og mjaðmirnar bunga út af fitu.
28 Hann býr í borgum sem verða lagðar í rúst,
í húsum þar sem enginn mun búa,
húsum sem verða að grjóthrúgum.
29 Hann verður ekki ríkur og safnar ekki auðæfum.
Eignir hans breiðast ekki út um landið.
30 Hann kemst ekki út úr myrkrinu,
frjóangi hans* sviðnar í eldi.
Guð* blæs á hann og hann líður undir lok.+
31 Hann ætti ekki að láta blekkjast og treysta á hégóma
því að það sem hann fær að launum er einskis virði.
32 Það gerist innan skamms,
greinar hans grænka aldrei.+
33 Hann verður eins og vínviður sem missir óþroskuð berin
og eins og ólívutré sem fellir blómin.
35 Þeir ganga með erfiðleika og fæða illsku,
kviður þeirra elur svik.“