„Ég hélt að blóðgjöf væri lífgjöf, ekki dauði“

SVO mælti Sal Cirella í bandarískri sjónvarpsstöð þann 11. desember 1986, en dóttir hans, Tracy, hafði fengið lifrarbólgu af völdum blóðgjafar. Henni hafði verið gefið blóð samkvæmt „sjúkrahúsreglum,“ jafnvel þótt það gengi þvert á óskir foreldranna. (Þau voru ekki vottar Jehóva sem hafna blóðgjöfum af trúarástæðum.) Stúlkan fékk lifrarbólgu og þurfti að græða í hana lifur til að bjarga lífi hennar.

Tracy fékk afbrigði af lifrarbólgu sem nefnt er non-A non-B hepatitis. Í sömu sjónvarpsútsendingu sagði: „Yfir 190.000 Bandaríkjamenn fá sjúkdóminn með blóðgjöfum ár hvert. Hann veldur varanlegum lifrarskemmdum hjá eða drepur nálega 10.000 manns árlega. Hann næstum drap Tracy.“

Skurðlæknir, sem hefur skorið upp 14.000 manns án þess að nota blóð, sagði einnig: „Ég sé menn gefa fólki blóð í erg og gríð án þess að nokkur þörf sé á því, og nota blógjafir til að breiða yfir hroðvirkni sína. Ég tel það algerlega ótækt.“ Annar læknir, fyrrum starfsmaður bandaríska matvæla- og lyfjaeftirlitsins, sagði: „Ég álít að blóðafurðir séu ofnotaðar. Ég held að það sé fullsannað mál. Læknar þurfa að breyta starfsháttum sínum, það er að segja hvað þeir panta handa sjúklingnum. Og þeir panta of mikið blóð.“