Hjálpaðu börnum þínum að vera nálæg Guði
RITARAR Biblíunnar eyða innan við þúsund orðum í að lýsa fyrstu þrjátíu æviárum Jesú. Aftur á móti fara þeir tugþúsundum orða um síðustu þrjú og hálft æviár hans. Orsökin er sú að opinber þjónusta Jesú Krists — ekki fæðing hans, bernska og æska — voru aðalviðfangsefni guðspjallanna. Eigi að síður er ljóst af því litla, sem Biblían segir um bernsku Jesú, að jafnvel lítil börn og unglingar geta átt náið samband við Guð.
Þegar við flettum upp 2. kafla í frásögn Lúkasar í Biblíunni lesum við þar um Jesú, tólf ára gamlan, í musterinu, en „þar sat hann mitt á meðal lærifeðranna, hlýddi á þá og spurði þá.“ Þá „furðaði stórum á skilningi hans og andsvörum.“ (Lúkas 2:46, 47) Við lesum einnig að hann hafi þroskast að visku og vexti jafnframt því að hann óx úr grasi. — Lúkas 2:40, 52.
Af hverju hneigðist Jesús svona til andlegra hugðarefna? Að minnsta kosti hlýtur það að einhverju leyti að vera foreldrum hans að þakka. Sem Gyðingum var þeim skylt að fylgja heilræðum Jehóva um barnauppeldi. Spámaður Guðs, Móse, hafði sagt: „Þessi orð, sem ég legg fyrir þig í dag, skulu vera þér hugföst. Þú skalt brýna þau fyrir börnum þínum og tala um þau, þegar þú ert heima og þegar þú ert á ferðalagi, þegar þú leggst til hvíldar og þegar þú fer á fætur.“ (5. Mósebók 6:6, 7) Guð sá vafalaust til þess að sonur hans ælist upp í fjölskyldu sem fylgdi þessu boði. Foreldrar nú á tímum ættu að sýna börnum sínum sama áhuga. Hjálpar þú þeim að kynnast Jehóva og innprentar þú þeim löngun til að þjóna honum?
„Frá blautu barnbeini“
Fræðsla í andlegum málum á ekki að bíða þangað til börnin eru farin að stálpast. Þegar Tímóteus varð fulltíða bar hann af sem kristinn maður. En hann hafði líka verið fræddur út af Heilagri ritningu „frá blautu barnsbeini.“ (2. Tímóteusarbréf 3:15) Sumar kristnar mæður hafa fylgt þessu góða fordæmi og beðið upphátt um blessun Jehóva áður en þær hafa gefið börnum sínum pela. Ekki er að undra að þessi börn byrja fljótlega að segja „Amen“ eftir slíkar bænir! Þetta er eitt af fyrstu, litlu skrefunum til að kenna þeim að meta að verðleikum allt hið andlega og efnislega sem þau fá að gjöf frá Guði.
Michael og Sephora, hann sjö ára og hún átta ára, sýndu merki um gott uppeldi á þessu sviði. Einu sinni, þegar þau fóru með foreldrum sínum í ferðalag, báðu þau að eigin frumkvæði um leiðsögn Guðs og vernd. Þegar komið var á leiðarenda mundu börnin eftir að þakka Jehóva fyrir að þau hefðu komist þangað heilu og höldnu.
Christian og Eric (þriggja og sex ára) voru með foreldrum sínum í skrúðgarði. Eins og stundum vill gerast týndust drengirnir. Hvenær fundu foreldrarnir þá? Í sömu andránni og litlu drengirnir höfðu beðið Jehóva að hjálpa sér.
Lítil börn geta meira að segja haft nokkuð skýran skilning á kenningum Biblíunnar. Kai, fjögurra ára gamall drengur í Luxemborg, neitaði að taka þátt í bæn með hinum börnunum í leikskólanum. Þegar hann var spurður hvers vegna svaraði hann: „Við trúum ekki á þríhyrndan Guð!“ Þótt skilningur Kais á guðaþrenningu kaþólskra hafi kannski ekki verið fullkomlega nákvæmur nægði hann honum til að skilja að hann ætti ekki að biðja til hans! — Markús 12:29.
Gerðu Guð hluta af lífi þeirra
Börn eiga stundum við vandamál að glíma. Í stað þess að leyna þeim ættu þau að trúa foreldrum sínum fyrir þeim. En líka ætti að hvetja börnin til að ‚varpa áhyggjum sínum á Jehóva.‘ (Sálmur 55:23) Hægt er að leiða þeim fyrir sjónir að Jehóva muni ekki vísa beiðni þeirra á bug, því að sonur hans, Jesús Kristur, sagði: „Leyfið börnunum að koma til mín, varnið þeim eigi.“ (Markús 10:14) Og kenna ætti börnum að biðja til Guðs í nafni Jesú Krists. — Jóhannes 14:6.
Þegar börnin læra að reiða sig á hjálp Jehóva og sjá árangurinn af því hefur það oft geysisterk áhrif á trú þeirra. Jacquy, ungur maður sem nú þjónar á einni af deildarskrifstofum Varðturnsfélagsins, segir svo frá reynslu sem hann varð fyrir 14 ára gamall. „Það ár var svæðismótið okkar haldið helgina áður en ég átti að þreyta lokapróf í skóla. Vandamálið var að kennarinn okkar gaf okkur ekki efni til upprifjunar fyrr en á föstudegi. Eftir að hafa rætt málið við foreldra mína ákváðum við að ég ætti ekki að missa af mótsdagskránni, jafnvel þótt það hefði í för með sér að ég hefði mjög lítinn tíma til heimanáms. [Hebreabréfið 10:24, 25] Ég bað Jehóva um að blessa viðleitni mína til að búa mig sem best ég gæti undir prófin.
Mánudagsmorgun rann upp og allir nemendurnir voru mjög taugaóstyrkir, því að nú áttum við að þreyta munnleg próf í fyrsta skipti. Aftur bað ég Jehóva að vera með mér. Hvernig fór? Ég fékk hæstu einkunn af öllum nemendunum fyrir þá grein sem prófað var í þann dag. Einn kennaranna í prófnefndinni hélt áfram að spyrja mig út úr og sagði: ‚Mig langar til að sjá hversu langt þekking hans nær.‘ Þó gat ég svarað öllum spurningum hans.“
Hvað lærði Jacquy af þessum góðu úrslitum? „Að reyna þannig hjálp Jehóva færði mig enn nær honum. Mér lærðist að við ættum ekki að vera áhyggjufullir um neitt heldur snúa okkur til Jehóva Guðs með alls konar bæn og beiðni.“ — Filippíbréfið 4:6, 7.
Já, það er þýðingarmikið að við hjálpum börnum okkar að „þekkja“ Jehóva, að gera hann að hluta af daglegu lífi þeirra. Þegar þau skilja að Jehóva er með þeim í því sem þau gera munu þau finna hjá sér miklu sterkari hvöt til að halda áfram að þjóna honum af trúfesti en þau hefðu af því einu að heyra eða lesa um hann. Slík uppfræðsla er að sjálfsögðu ekki auðveld. En börnin gleyma seint eldmóði og samviskusemi foreldra sína í að miðla þeim sínum andlega þekkingararfi um Jehóva. Jehóva mun ekki heldur gleyma þeirri trúföstu viðleitni. (Hebreabréfið 6:10-12) Megum við sem erum foreldrar því vinna ötullega að því að hjálpa börnum okkar að hreppa þau laun sem okkar himneski faðir býður þeim sem þekkja hann og eru þekktir af honum — eilíft líf. — Jóhannes 17:3.
[Rammi á blaðsíðu 7]
Orð sem verma hjartað
Faðirinn spurði Deboru, dóttur sína sem var átta ára: „Biður þú til Jehóva?“ Hun svaraði: „Já, oft.“ „Hvenær?“ „Þegar ég er ein.“ „Hvers vegna þá?“ „Til að enginn trufli mig!“
Móðir spurði Laurent, sex ára son sinn: „Viltu að ég láti ljósið loga hjá þér í nótt?“ (Laurent var myrkfælinn og hafði verið sagt að hann ætti að biðja Jehóva um hjálp í því efni.) „Nei, ér er ekki hræddur lengur því að Jehóva er með mér.“
Sex ára stúlka sagði í bæn: „Þakka þér, Jehóva, fyrir upprisuvonina. Hún er mjög góð hugmynd!“ Í annarri bæn sagði hún: „Það verður fullt hjá þér að gera hérna í landinu okkar þegar paradís er komin, Jehóva, því að það rignir svo ægilega mikið.“
Udo, þriggja ára gamall, bað: „Jehóva Guð, viltu fá pabba minn til að lesa Biblíuna svo að hann deyi ekki í Harmagedón!“ Dyrnar að herbergi drengsins stóðu opnar og faðir hans heyrði hvað hann sagði. Það braut niður síðustu mótspyrnu hans gegn sannleikanum, og nú er hann trúfastur þjónn Jehóva.