Pengkhotbah
1 Omongané sang pengkhotbah,*+ anaké lanang Daud, raja ing Yérusalèm.+
2 Sang pengkhotbah kandha, ”Ora ana gunané!”
”Ora ana gunané! Kabèh kuwi ora ana gunané!”+
3 Apa sing dihasilké manungsa saka kerja kerasé,
Saka upayané ing ngisoré matahari?+
6 Angin mengidul, terus mubeng ngalor,
Angin mubeng terus, lan mubeng manèh menyang asalé.
7 Kabèh kali mili ing laut, ning lauté ora kebak.+
Banyuné bali manèh ing kali kuwi bèn isa mili manèh.+
8 Kabèh nggawé kesel,
Ora ana sing isa njelaské soal kuwi.
Mripat ora ana puasé kanggo ndelok,
Lan kuping ora ana puasé kanggo ngrungokké.
9 Apa sing wis ana, kuwi sing bakal ana,
Lan apa sing wis kelakon, kuwi sing bakal kelakon manèh,
Ora ana sing anyar ing ngisoré matahari.+
10 Apa ana sing isa ngomong, ”Deloken, iki anyar”?
Kuwi wis ana kèt mbiyèn;
Kuwi wis ana sakdurungé jamané awaké dhéwé.
11 Ora ana sing éling karo wong-wong jaman mbiyèn,
Ora ana sing éling karo wong-wong sing ana sakwisé kuwi,
Lan wong-wong kuwi ora bakal diéling-éling karo wong-wong sing bakal ana.+
12 Aku, sang pengkhotbah, wis dadi raja Israèl ing Yérusalèm.+ 13 Aku nduwé tékad nggunakké kawicaksanan*+ kanggo sinau lan nliti kabèh sing kelakon ing ngisoré langit,+ yaiku gawéan sing nyusahké sing diwènèhké Gusti Allah marang anak-anaké manungsa, sing nggawé wong-wong kuwi dadi sibuk.
14 Aku ndelok kabèh gawéan sing dilakoni ing ngisoré matahari,
15 Sing béngkok ora isa diluruské,
Lan sing ora ana, ora mungkin isa diétung.
16 Terus aku mbatin, ”Aku luwih wicaksana timbang wong-wong ing Yérusalèm+ sing ana sakdurungé aku, lan aku éntuk kawicaksanan lan pengetahuan sing akèh.”+ 17 Aku nduwé tékad kanggo ngerti tumindaké wong sing wicaksana, kelakuané wong édan, lan kelakuané wong bodho.+ Kuwi ya kaya ngoyak* angin.
18 Saya akèh kawicaksanan, saya akèh kesedhihan,
Wong sing nambah pengetahuan, nambah kesusahan.+