៣៣ ដំណឹង​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្ដេច​ក្ដុក​ក្ដួល​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គាត់​បាន​ឡើង​ទៅ​បន្ទប់​ខាង​លើ​ខ្លោង​ទ្វារ​កំពែង​ក្រុង ហើយ​យំ​នៅ​ទី​នោះ។ គាត់​ដើរ​បណ្ដើរ​យំ​បណ្ដើរ ទាំង​ពោល​ថា​៖ ​«​ឱ​អាប់សាឡំ​កូន​អើយ កូន​ប្រុស​ពុក កូន​អើយ​កូន​អាប់សាឡំ! បើ​ពុក​ស្លាប់​វិញ​ល្អ​ជាង ឱ​អាប់សាឡំ​កូន​ប្រុស​ពុក​អើយ!​»។+