ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៧ ខែកក្កដា
មិត្តពិតបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់ពេលវេលា ហើយគាត់ប្រៀបដូចជាបងប្អូនដែលកើតមកដើម្បីជួយគ្នានៅពេលមានទុក្ខលំបាក។—សុភ. ១៧:១៧
ម៉ារៀជាម្ដាយលោកយេស៊ូត្រូវការកម្លាំង។ គាត់នឹងមានផ្ទៃពោះ តែគាត់មិនទាន់រៀបការទេ។ គាត់ក៏គ្មានបទពិសោធន៍ចិញ្ចឹមអប់រំកូនដែរ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវមើលថែកូនតូចដែលនឹងទៅជាមេស្ស៊ី។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារគាត់មិនដែលរួមដំណេកជាមួយនឹងបុរសណាម្នាក់ តើម៉ារៀនឹងពន្យល់អំពីរឿងនេះទៅយ៉ូសែបដែលជាគូដណ្ដឹងរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? (លូក. ១:២៦-៣៣) តើតាមរបៀបណាម៉ារៀបានទទួលកម្លាំង? គាត់បានរកជំនួយពីអ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានសុំកាព្រីយ៉ែលឲ្យផ្ដល់ព័ត៌មានថែមទៀតអំពីភារកិច្ចនោះ។ (លូក. ១:៣៤) មិនយូរក្រោយមក គាត់បានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅ«ឯតំបន់ភ្នំ»ក្នុងស្រុកយូដា ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខអេលីសាបិតដែលជាសាច់ញាតិរបស់គាត់។ អេលីសាបិតបានសរសើរម៉ារៀ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំអេលីសាបិតឲ្យប្រាប់ទំនាយដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តអំពីទារកដែលនៅក្នុងផ្ទៃរបស់ម៉ារៀ។ (លូក. ១:៣៩-៤៥) ម៉ារៀនិយាយថាព្រះយេហូវ៉ា«បានធ្វើកិច្ចការយ៉ាងអស្ចារ្យដោយដៃរបស់លោក»។ (លូក. ១:៤៦-៥១) ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងកម្លាំងម៉ារៀតាមរយៈកាព្រីយ៉ែល និងអេលីសាបិត។ w២៣.១០ ទំ.១៤-១៥ វ.១០-១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៨ ខែកក្កដា
លោកធ្វើឲ្យយើងទៅជាស្ដេចនិងជាសង្ឃរបស់ព្រះដែលជាបិតារបស់លោក។—បប. ១:៦
អ្នកកាន់តាមមួយចំនួនតូចរបស់គ្រិស្តបានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ហើយពួកគេមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ពួក១៤៤.០០០នាក់ទាំងនេះនឹងបម្រើជាសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយលោកយេស៊ូ។ (បប. ១៤:១) ទីបរិសុទ្ធនៃត្រសាលជាតំណាងថាពួកគេបានត្រូវទទួលជាកូនព្រះកាលដែលពួកគេនៅតែនៅផែនដី។ ព្រះធ្វើដូច្នេះដោយប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីរើសតាំងពួកគេ។ (រ៉ូម ៨:១៥-១៧) ទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃត្រសាលជាតំណាងស្ថានសួគ៌ជាទីលំនៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «វាំងនន»ដែលខណ្ឌរវាងទីបរិសុទ្ធនិងទីបរិសុទ្ធបំផុត ជាតំណាងរូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលរារាំងលោកមិនឲ្យចូលទៅស្ថានសួគ៌ជាសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ ដោយលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកជាគ្រឿងបូជាដើម្បីមនុស្សជាតិ លោកយេស៊ូបានបើកផ្លូវឲ្យគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងអស់មានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកគេក៏ត្រូវលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់ពួកគេដើម្បីទទួលរង្វាន់របស់ពួកគេនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។—ហេ. ១០:១៩, ២០; ១កូ. ១៥:៥០ w២៣.១០ ទំ.២៨ វ.១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៩ ខែកក្កដា
គ្មានពេលគ្រប់គ្រាន់ឲ្យខ្ញុំរៀបរាប់អំពីគេឌាន។—ហេ. ១១:៣២
គេឌានបានរក្សាចិត្តស្ងប់ពេលពួកអេប្រាអ៊ីមបានមករិះគន់គាត់។ (អសក. ៨:១-៣) គាត់មិនបានតបឆ្លើយដោយកំហឹងទេ។ គាត់បានបង្ហាញថាគាត់មានចិត្តរាបទាបដោយស្ដាប់ការត្អូញត្អែររបស់ពួកគេ ហើយដោយនិយាយយ៉ាងសប្បុរសទៅពួកគេ។ នេះបានធ្វើឲ្យពួកគេត្រជាក់ចិត្តវិញ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលមានប្រាជ្ញាយកតម្រាប់គេឌាន ដោយស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ និងតបឆ្លើយដោយចិត្តស្លូតបូត បើទទួលការរិះគន់។ (យ៉ា. ៣:១៣) យ៉ាងនេះ ពួកគេជួយធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពេលគេឌានទទួលការសរសើរចំពោះជ័យជម្នះលើពួកម៉ាឌាន គាត់បានផ្ដោតអារម្មណ៍លើព្រះយេហូវ៉ា។ (អសក. ៨:២២, ២៣) តើបុរសដែលព្រះបានតែងតាំងអាចយកតម្រាប់គេឌានយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគេអាចឲ្យការសរសើរទៅព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីដែលពួកគេសម្រេច។ (១កូ. ៤:៦, ៧) ជាឧទាហរណ៍ បើអ្នកចាស់ទុំណាម្នាក់ទទួលការសរសើរចំពោះសមត្ថភាពបង្រៀនរបស់គាត់ គាត់អាចនិយាយថាប្រភពនៃការបង្រៀននោះគឺមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ឬការបង្ហាត់បង្រៀនដែលយើងទទួលពីអង្គការរបស់លោក។ ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចគិតថាតើពួកគេកំពុងបង្រៀនតាមរបៀបដែលលើកកិត្តិយសព្រះយេហូវ៉ា ឬតើពួកគេចង់ឲ្យមនុស្សកោតស្ងើចខ្លួនឯង។ w២៣.០៦ ទំ.៤ វ.៧-៨