១៦ ព្រោះ​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​ក៏​ដូច​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​ដែរ គ្មាន​អ្នក​ណា​នឹក​ចាំ​អំ​ពី​ពួក​គេ​រហូត​ទេ។+ កាល​ដែល​ពេល​វេលា​កន្លង​ទៅ មនុស្ស​គ្រប់​រូប​នឹង​ភ្លេច​ពួក​គេ​ជា​មិន​ខាន។ មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​និង​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​គង់​តែ​ស្លាប់​ដូច​តែ​គ្នា។+

១០ ម្យ៉ាង​ទៀត ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​គេ​បញ្ចុះ​សព​ជន​ទុច្ចរិត។ ជន​ទាំង​នោះ​ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​ចេញ​ចូល​កន្លែង​បរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន មនុស្ស​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​បាន​ភ្លេច​អំពើ​ទុច្ចរិត​ដែល​ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ​បាន​ធ្វើ​នៅ​ក្នុង​ក្រុង។+ នេះ​ក៏​អសារ​ឥត​ការ​ដែរ។

៥ មនុស្ស​ដែល​នៅ​រស់​ដឹង​ថា​ខ្លួន​នឹង​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន+ តែ​មនុស្ស​ស្លាប់​មិន​ដឹង​អ្វី​ទាល់​តែ​សោះ+ ក៏​មិន​ទទួល​រង្វាន់*អ្វី​ដែរ ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​នឹក​ចាំ​អំពី​ពួក​គេ​ទៀត​ទេ។+