១៦ ព្រោះ​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​ក៏​ដូច​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​ដែរ គ្មាន​អ្នក​ណា​នឹក​ចាំ​អំ​ពី​ពួក​គេ​រហូត​ទេ។+ កាល​ដែល​ពេល​វេលា​កន្លង​ទៅ មនុស្ស​គ្រប់​រូប​នឹង​ភ្លេច​ពួក​គេ​ជា​មិន​ខាន។ មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​និង​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​គង់​តែ​ស្លាប់​ដូច​តែ​គ្នា។+

៥ មនុស្ស​ដែល​នៅ​រស់​ដឹង​ថា​ខ្លួន​នឹង​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន+ តែ​មនុស្ស​ស្លាប់​មិន​ដឹង​អ្វី​ទាល់​តែ​សោះ+ ក៏​មិន​ទទួល​រង្វាន់*អ្វី​ដែរ ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​នឹក​ចាំ​អំពី​ពួក​គេ​ទៀត​ទេ។+

​«​មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ​គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្មៅ​ខៀវ​ខ្ចី។

ឯ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ពួក​គេ គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្កា​រីក​នៅ​ឯ​វាល។+