‹ឱ​ម្ចាស់​ចិត្ត​បង ឱ​បណ្ដូល​ចិត្ត​បង​អើយ! សូម​អូន​បើក​ទ្វារ​ឲ្យ​បង​ផង

ឱ​ព្រាប​មាស​បង សម្រស់​នួន​ល្អង​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ!

ព្រោះ​ក្បាល​បង​ទទឹក​ជោក​ដោយ​សន្សើម

ឯ​សក់​បង​វិញ​ពេញ​ដោយ​សំណើម​ពេល​រាត្រី›។+

២៨ ឱ​អ្នក​ស្រុក​ម៉ូអាប់​អើយ! ចូរ​ចាក​ចេញ​ពី​ក្រុង​ទាំង​ឡាយ​ហើយ​ទៅ​រស់​នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ថ្ម​ធំ​ទៅ

អ្នក​នឹង​ដូច​ជា​សត្វ​ព្រាប​ដែល​ធ្វើ​សម្បុក​នៅ​តាម​ជម្រាល​នៃ​ជ្រលង​ភ្នំ›​»។