១៧ ពួក​គេ​នឹង​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ដោយ​សេចក្ដី​អាម៉ាស់

គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​លើ​រូប​ឆ្លាក់

និង​អស់​អ្នក​ដែល​និយាយ​ទៅ​កាន់​រូប​សិត​ថា​៖ ​«​អ្នក​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​យើង​»។+

១៩ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​មាន​ចំណេះ​ឬ​ការ​យល់​ដឹង

ហើយ​គិត​វែក​ញែក​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​៖

​«​ឈើ​ពាក់​កណ្ដាល ខ្ញុំ​បាន​យក​មក​ធ្វើ​ជា​អុស​ដុត

ចម្អិន​អាហារ ហើយ​អាំង​សាច់​បរិភោគ។

គាត់​មិន​អាច​សង្គ្រោះ​ខ្លួន​ឯង​បាន​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ថា

ខ្លួន​កំពុង​កាន់​របស់​ឥត​ប្រយោជន៍​ដែរ។

២០ ឱ​ពួក​អ្នក​ដែល​រត់​រួច​ពី​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​អើយ!+

ចូរ​ប្រមូល​គ្នា​មក​ជិត​ខ្ញុំ​ចុះ។ មើល! ពួក​អ្នក​ដែល​យក​រូប​ព្រះ​ជាប់​តាម​ខ្លួន

ហើយ​អធិដ្ឋាន​ទៅ​ព្រះ​ដែល​មិន​អាច​សង្គ្រោះ​បាន+​សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​ឥត​ដឹង​អ្វី​ឡើយ។