អេសេគាល
២ បន្ទាប់មក លោកក៏មានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «កូនមនុស្ស*អើយ! ចូរក្រោកឈរឡើង ខ្ញុំចង់និយាយជាមួយអ្នក»។+ ២ ពេលលោកមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំ ឫទ្ធានុភាពលោកក៏មកសណ្ឋិតលើខ្ញុំ ហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំក្រោកឈរឡើង+ ដើម្បីខ្ញុំអាចស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោក។
៣ លោកមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «កូនមនុស្សអើយ! ខ្ញុំចាត់អ្នកឲ្យទៅឯប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល+ ជាប្រជាជាតិដែលរឹងចចេស ហើយបះបោរប្រឆាំងខ្ញុំ។+ ពួកគេនិងបុព្វបុរសពួកគេចេះតែប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងទាស់នឹងខ្ញុំរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។+ ៤ ខ្ញុំចាត់អ្នកឲ្យទៅឯបណ្ដាជនដែលមានចិត្តមានះនិងក្បាលរឹង+ រួចអ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ដូចនេះ›។ ៥ ទោះជាពួកអ្នកបះបោរប្រឆាំងទាំងនោះព្រមស្ដាប់ឬមិនព្រមស្ដាប់ក្ដី+ ពួកគេនឹងដឹងច្បាស់ថាមានអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។+
៦ «រីឯអ្នកវិញ កូនមនុស្សអើយ! ទោះជាអ្នកស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដែលប្រៀបដូចជាបន្លា+និងខ្យាដំរីក៏ដោយ* ចូរកុំខ្លាចពួកគេឡើយ+ ហើយក៏កុំខ្លាចពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេដែរ។+ ចូរកុំខ្លាចពាក្យគំរាមរបស់ពួកគេឲ្យសោះ ហើយក៏កុំភ័យតក់ស្លុតនឹងទឹកមុខពួកគេដែរ+ ព្រោះពួកគេជាពូជពង្សមនុស្សដែលបះបោរប្រឆាំង។ ៧ អ្នកត្រូវប្រាប់ពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំដល់ពួកគេ ទោះជាពួកគេស្ដាប់ឬមិនស្ដាប់ក្ដី ព្រោះពួកគេជាមនុស្សដែលបះបោរប្រឆាំង។+
៨ «ចំណែកអ្នកវិញ កូនមនុស្សអើយ! ចូរស្ដាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំ ហើយកុំបះបោរប្រឆាំងដូចមនុស្សទាំងនោះឡើយ។ ចូរហាមាត់ ហើយបរិភោគអ្វីដែលខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នក»។+
៩ ពេលខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅ ខ្ញុំឃើញដៃមួយកាន់រមូរ+ហុចមកឲ្យខ្ញុំ។+ ១០ ពេលលោកលារមូរនោះនៅមុខខ្ញុំ ខ្ញុំឃើញមានអក្សរទាំងខាងក្នុងទាំងខាងក្រៅ+ ដែលរៀបរាប់អំពីបទទំនួញ ការកាន់ទុក្ខ និងការទ្រហោយំ។+