សកម្មភាពរបស់ពួកសាវ័ក
២៤ ប្រាំថ្ងៃក្រោយមក សម្ដេចសង្ឃអាណានាស+បានចុះមកជាមួយនឹងពួកអ្នកចាស់ទុំខ្លះ និងមេធាវីម្នាក់ឈ្មោះទើទូលុស រួចពួកគេបានប្ដឹងអភិបាលអំពីប៉ូល។+ ២ ពេលដែលទើទូលុសបានត្រូវហៅឲ្យនិយាយ គាត់ចាប់ផ្ដើមចោទប្រកាន់ប៉ូលថា៖
«ឯកឧត្ដមភេលីច យើងឃើញថាយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្រៃលែងដោយសារលោក ហើយថាប្រជាជាតិនេះកំពុងកែទម្រង់ផ្សេងៗដោយសារគំនិតគិតទុកជាមុនរបស់លោក។ ៣ ទោះនៅពេលណាឬនៅកន្លែងណាក៏ដោយ យើងតែងមានអំណរគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតចំពោះលោកសម្រាប់អ្វីៗទាំងនេះ។ ៤ ប៉ុន្តែដើម្បីកុំឲ្យលោកខាតពេលយូរ ខ្ញុំសូមអង្វរលោកមេត្តាស្ដាប់យើងតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។ ៥ ព្រោះយើងបានឃើញថាបុរសនេះជាមនុស្សចង្រៃ*+ និងជាមេដឹកនាំនិកាយពួកណាសារ៉ែត ហើយក៏ជាអ្នកដែលបំបះបំបោរ+ជនជាតិយូដាទាំងឡាយនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដីផង។+ ៦ បុរសនេះក៏ប៉ុនប៉ងធ្វើឲ្យវិហារលែងបរិសុទ្ធដែរ។ ដូច្នេះ យើងបានចាប់គាត់។+ ៧ *—— ៨ ពេលលោកសួរចម្លើយបុរសនេះដោយផ្ទាល់ នោះលោកមុខជាដឹងអំពីរឿងទាំងអស់នេះដែលយើងបានចោទប្រកាន់គាត់»។
៩ លុះនិយាយចប់ ជនជាតិយូដាក៏បានចូលរួមនិយាយវាយប្រហារប៉ូល ហើយអះអាងថារឿងទាំងនោះគឺជាការពិត។ ១០ ពេលដែលអភិបាលងក់ក្បាលជាសញ្ញាឲ្យប៉ូលនិយាយ នោះប៉ូលតបថា៖
«ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាលោកបានធ្វើជាចៅក្រមឲ្យជនជាតិនេះអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនិយាយការពាររឿងក្ដីរបស់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខលោក។+ ១១ លោកអាចស៊ើបសួរឲ្យដឹងថា តាំងពីខ្ញុំបានឡើងទៅគោរពប្រណិប័តន៍នៅក្រុងយេរូសាឡិម គឺខ្ញុំមិនបាននៅទីនោះលើសពី១២ថ្ងៃទេ+ ១២ ហើយពួកគេមិនឃើញថាខ្ញុំកំពុងឈ្លោះប្រកែកជាមួយនឹងអ្នកណាក្នុងវិហារឡើយ ក៏មិនឃើញថាខ្ញុំនាំឲ្យបណ្ដាជនកើតចលាចលដែរ ទោះជាក្នុងសាលាប្រជុំឬក្នុងក្រុងក៏ដោយ។ ១៣ ពួកគេក៏មិនអាចផ្ដល់ភ័ស្តុតាងអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់ខ្ញុំនៅឥឡូវនេះដែរ។ ១៤ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសារភាពប្រាប់លោកថា ខ្ញុំកំពុងបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូនព្រះនៃពួកបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំ+ សមស្របតាមរបៀបគោរពប្រណិប័តន៍ដែលគេហៅថានិកាយ ពីព្រោះខ្ញុំជឿអ្វីៗទាំងអស់ដែលចែងក្នុងច្បាប់* និងអ្វីៗដែលសរសេរដោយពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ។+ ១៥ ខ្ញុំក៏មានសេចក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះ ដូចបុរសទាំងនេះដែរថា មនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិត+នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។+ ១៦ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំខំប្រឹងជានិច្ច ដើម្បីមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោស*នៅចំពោះមុខព្រះនិងមនុស្ស។+ ១៧ ដូច្នេះ ក្រោយច្រើនឆ្នាំកន្លងផុតទៅ ខ្ញុំបានមកដើម្បីយកអំណោយ*+មកជូនជនរួមជាតិរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានយកគ្រឿងបូជាមកជូនព្រះដែរ។ ១៨ កាលដែលខ្ញុំកំពុងចាត់ចែងកិច្ចការទាំងនោះ ពួកគេឃើញខ្ញុំនៅក្នុងវិហារ+បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានសម្អាតខ្លួនឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ តែខ្ញុំមិនបាននៅជាមួយនឹងក្រុមមនុស្ស ឬបង្កចលាចលទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះមានជនជាតិយូដាខ្លះមកពីខេត្តអាស៊ី។* ១៩ ប្រសិនបើពួកគេមានហេតុទាស់នឹងខ្ញុំ ពួកគេគួរតែមកចោទប្រកាន់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខលោក។+ ២០ ឬមួយលោកអាចឲ្យបុរសទាំងប៉ុន្មានដែលនៅទីនេះចេញមកនិយាយថា ខ្ញុំបានធ្វើខុសអ្វីពេលដែលខ្ញុំឈរនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់នោះ ២១ ក្រៅពីពាក្យដែលខ្ញុំបានស្រែកឡើងកាលដែលខ្ញុំកំពុងឈរក្នុងចំណោមពួកគេថា៖ ‹គេកំពុងវិនិច្ឆ័យខ្ញុំនៅមុខអ្នករាល់គ្នា ដោយសារខ្ញុំជឿអំពីការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ!›»។+
២២ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារភេលីចដឹងច្បាស់អំពីរឿងទាំងនោះដែលទាក់ទងនឹងផ្លូវលោកម្ចាស់*+ គាត់បានពន្យារពេលសម្រេចរឿងក្ដីនោះ ដោយនិយាយថា៖ «កាលណាមេបញ្ជាការឡែសៀសមកដល់ ខ្ញុំនឹងសម្រេចរឿងក្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នា»។ ២៣ រួចគាត់បង្គាប់នាយទាហានឲ្យឃុំប៉ូល តែឲ្យប៉ូលមានសេរីភាពខ្លះ ហើយប្រាប់ថាមិនត្រូវហាមឃាត់មិត្តភក្ដិរបស់គាត់ដែលមកផ្ដល់ជំនួយដល់គាត់ឡើយ។
២៤ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ភេលីចនិងប្រពន្ធឈ្មោះទ្រូស៊ីលឡាដែលជាជនជាតិយូដាបានមកដល់ រួចភេលីចចាត់គេឲ្យទៅនាំប៉ូលមក ហើយគាត់ស្ដាប់ប៉ូលនិយាយអំពីជំនឿលើគ្រិស្តយេស៊ូ។+ ២៥ ប៉ុន្តែ កាលដែលប៉ូលនិយាយអំពីសេចក្ដីសុចរិត ការចេះទប់ចិត្ត និងការវិនិច្ឆ័យក្ដីនៅអនាគត+ នោះភេលីចតាំងភ័យខ្លាច ហើយតបថា៖ «ឥឡូវនេះ ចូរត្រឡប់ទៅវិញសិនចុះ តែពេលដែលខ្ញុំមានឱកាសល្អ ខ្ញុំនឹងចាត់គេឲ្យនាំអ្នកមកម្ដងទៀត»។ ២៦ ប៉ុន្តែដំណាលគ្នានោះ គាត់សង្ឃឹមថានឹងបានទទួលប្រាក់ពីប៉ូល។ ហេតុនោះ គាត់ចាត់គេឲ្យនាំប៉ូលមកសន្ទនាជាមួយនឹងគាត់កាន់តែញឹកញាប់។ ២៧ ប៉ុន្តែពីរឆ្នាំក្រោយមក ព័រសៀសភេស្ទុសបានចូលកាន់តំណែងជំនួសភេលីច ហើយដោយសារភេលីចចង់ផ្គាប់ចិត្តជនជាតិយូដា+ គាត់ទុកប៉ូលឲ្យនៅជាប់គុកតទៅទៀត។