ប្រវត្តិហេតុទី២
៣១ ក្រោយពីធ្វើពិធីបុណ្យនោះរួច ពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលបានមកចូលរួម បានចេញទៅបំផ្លិចបំផ្លាញបង្គោលថ្ម+និងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ព្រមទាំងទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+និងទីបូជាទាំងឡាយ+ដែលមាននៅបណ្ដាក្រុងក្នុងទឹកដីយូដា ទឹកដីបេនយ៉ាមីន ទឹកដីអេប្រាអ៊ីមនិងទឹកដីម៉ាណាសេ។+ ពួកគេបានបំផ្លាញរហូតអស់គ្មានសល់។ ក្រោយមក ពួកគេក៏ត្រឡប់ទៅលំនៅរៀងៗខ្លួនតាមក្រុងនានាវិញ។
២ ស្ដេចហេសេគាបានបែងចែកពួកសង្ឃនិងពួកលេវីជាក្រុម+ ដើម្បីឲ្យពួកគេបំពេញភារកិច្ចតាមក្រុមរៀងៗខ្លួន។+ ភារកិច្ចនោះរួមមាន ការជូនគ្រឿងបូជាដុត ការជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព ការធ្វើកិច្ចការជូនព្រះ ការថ្លែងអំណរគុណនិងការសរសើរតម្កើងព្រះ នៅខ្លោងទ្វារទីធ្លានៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣ ស្ដេចក៏បានឲ្យទ្រព្យរបស់គាត់មួយចំណែកទុកសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុត+ ដែលត្រូវជូននៅពេលព្រឹក នៅពេលល្ងាច+ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក+ នៅថ្ងៃចូលខែថ្មី+ និងនៅថ្ងៃបុណ្យផ្សេងៗ+ ស្របតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានត្រូវកត់ទុក។
៤ បន្ថែមទៅទៀត ស្ដេចបានបង្គាប់បណ្ដាជនដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ឲ្យប្រគល់ភោគផលរបស់ខ្លួនមួយចំណែកដល់ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីតាមចំនួនដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យ+ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទាំងស្រុងទៅលើច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៥ ក្រោយពីស្ដេចបានចេញបង្គាប់រួច បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលក៏បាននាំយកទ្រព្យជាផលដំបូងយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកមកជូនគឺ ស្រូវ ស្រាថ្មី ប្រេង+ ទឹកឃ្មុំ និងផលដំណាំគ្រប់មុខ។+ ពួកគេបាននាំយក១ភាគ១០នៃអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។+ ៦ ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដាដែលរស់នៅតាមក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា បាននាំយក១ភាគ១០នៃហ្វូងគោ និងហ្វូងចៀម ព្រមទាំង១ភាគ១០នៃអ្វីបរិសុទ្ធ+ដែលត្រូវញែកទុកជូនព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ពួកគេបានយកអ្វីទាំងនោះមកជូនយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ ៧ នៅខែទី៣+ ពួកគេបាននាំគ្នាយកអ្វីទាំងនោះមកជូន ហើយដាក់ជាគំនរ រួចរហូតដល់ខែទី៧+ពួកគេក៏ឈប់ធ្វើដូច្នេះ។ ៨ ពេលហេសេគានិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងចូលទៅឃើញអំណោយដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទាំងនោះ ពួកគាត់ក៏សរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា ហើយជូនពរបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។
៩ ពេលនោះ ហេសេគាបានសួរពួកសង្ឃនិងពួកលេវីអំពីវិភាគទានដ៏ច្រើនសន្ធឹកនោះ។ ១០ ឯអាសារៀជាសង្ឃនាយកដែលមកពីវង្សត្រកូលសេដុកបានឆ្លើយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលបណ្ដាជនបាននាំយកវិភាគទានមកឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ពួកគេនៅតែមានអាហារបរិភោគយ៉ាងបរិបូរ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពររាស្ដ្រលោក ហើយគំនរទាំងនេះគឺជាអ្វីដែលនៅសល់ទេ»។+
១១ ក្រោយពីឮដូច្នោះ ហេសេគាបានប្រាប់ពួកគេឲ្យរៀបចំឃ្លាំង+នៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ស្ដេច។ ១២ រួចមក ពួកគេបាននាំយកអំណោយផ្សេងៗ អំណោយ១ភាគ១០+ និងអ្វីដែលបរិសុទ្ធយកមកជូនយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។ ឯកូណានាជាពួកលេវី គាត់ទទួលភារកិច្ចមើលការខុសត្រូវលើកិច្ចការទាំងនោះ ហើយស៊ីមម៉ាយប្អូនគាត់ធ្វើជាជំនួយការ។ ១៣ ស្ដេចហេសេគាបានតែងតាំង យេហែល អាសាសៀ ណាហាត អាសាអែល យេរីម៉ូត យ៉ូសាបាត អេលៀល អ៊ីសម៉ាឃា ម៉ាហាត និងបេនណាយ៉ា ឲ្យធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងដើម្បីជួយកូណានានិងស៊ីមម៉ាយជាប្អូនគាត់។ ឯអាសាសៀគាត់ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិហារព្រះពិត។ ១៤ ចំណែកកូរ៉េជាកូនអ៊ីមណាដែលជាពួកលេវី គាត់មានភារកិច្ចយាមទ្វារនៅទិសខាងកើត+ ហើយក៏ទទួលខុសត្រូវលើគ្រឿងបូជាដែលគេយកមកជូនព្រះពិតដោយស្ម័គ្រពីចិត្តដែរ។+ បន្ថែមទៅទៀត គាត់មានភារកិច្ចចែកចាយអំណោយដែលគេយកមកជូនព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយគាត់ចែកចាយអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ១៥ ឯពួកអ្នកដែលនៅក្រោមបង្គាប់កូរ៉េមាន អេដែន មីណាយអាមីន យេសួ សិមម៉ាយ៉ា អាម៉ារៀ និងសេកានៀ។ ពួកគេបំពេញភារកិច្ចនៅបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកសង្ឃ+ដោយស្មោះត្រង់ ក្នុងការចែកស្បៀងអាហារដល់បងប្អូនរបស់ខ្លួនដោយស្មើភាពគ្នា+ ទោះជាអ្នកធំឬអ្នកតូចក៏ដោយ។ ១៦ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានចែកស្បៀងអាហារដល់ប្រុសៗដែលមកបម្រើនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ាតាមវេនតាមក្រុមរបស់ខ្លួនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រមទាំងកូនប្រុសរបស់ពួកគេដែលមានអាយុចាប់ពីបីឆ្នាំឡើងទៅ ពោលគឺអស់អ្នកដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជី។
១៧ ឯពួកសង្ឃវិញ ពួកគេបានត្រូវចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីតាមវង្សត្រកូលពួកគេ+ ហើយពួកលេវីដែលមានអាយុចាប់ពី២០ឆ្នាំឡើងទៅ+ ក៏មានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីទៅតាមភារកិច្ចក្នុងក្រុមពួកគេរៀងៗខ្លួន។+ ១៨ ចំណែកប្រពន្ធកូនរបស់ពួកគេ ពោលគឺក្រុមគ្រួសារទាំងមូលក៏មានឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីនោះដែរ។ នេះគឺដោយសារពួកគេបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធដើម្បីបំពេញភារកិច្ចពិសិដ្ឋរបស់ពួកគេយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ១៩ រីឯកូនចៅអេរ៉ុនជាពួកសង្ឃដែលរស់នៅតំបន់វាលស្មៅជុំវិញក្រុងនានា ពួកគេក៏មានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីនោះដែរ។+ ក្នុងបណ្ដាក្រុងទាំងប៉ុន្មាន មានបុរសខ្លះបានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកចែកចាយស្បៀងអាហារដល់ប្រុសៗក្នុងក្រុមគ្រួសារពួកសង្ឃ និងដល់ពួកលេវីគ្រប់គ្នាដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជី។
២០ ហេសេគាបានធ្វើដូច្នេះនៅទូទាំងស្រុកយូដា។ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តល្អនិងត្រឹមត្រូវ ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ជានិច្ច។ ២១ កិច្ចការណាក៏ដោយដែលគាត់ធ្វើដើម្បីបម្រើព្រះពិត ទោះជាទាក់ទងនឹងកិច្ចបម្រើនៅវិហាររបស់លោក+ ឬទាក់ទងនឹងច្បាប់និងបញ្ញត្ដិរបស់លោកក្ដី គាត់តែងតែធ្វើយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ហើយបានសម្រេចទាំងអស់។