ដើមកំណើត
៤៥ ក្រោយពីស្ដាប់រួច យ៉ូសែបមិនអាចទប់អារម្មណ៍បានទៀតទេ។+ ដូច្នេះ គាត់ក៏បង្គាប់ពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់ថា៖ «ចូរចេញពីទីនេះទៅ!»។ ពេលគ្មានអ្នកឯទៀតនៅក្បែរ គាត់បានប្រាប់បងប្អូនគាត់ថាគាត់គឺជាយ៉ូសែប។+
២ ពេលនោះ យ៉ូសែបបានទ្រហោយំយ៉ាងខ្លាំង ហើយពួកអេហ្ស៊ីបបានឮ។ ចំណែកពួកអ្នកនៅក្នុងវិមានរបស់ផារ៉ូ ពួកគេក៏បានឮដែរ។ ៣ ទីបំផុត យ៉ូសែបបានប្រាប់បងប្អូនគាត់ថា៖ «ខ្ញុំជាយ៉ូសែប! តើលោកឪពុកនៅរស់ទេ?»។ ប៉ុន្តែ បងប្អូនគាត់បានស្រឡាំងកាំងទាំងអស់គ្នា ហើយរកឆ្លើយមិនរួច។ ៤ យ៉ូសែបបាននិយាយទៅកាន់បងប្អូនគាត់ថា៖ «សូមចូលមកជិតខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចូលទៅជិតគាត់។
បន្ទាប់មក គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ខ្ញុំជាយ៉ូសែប! គឺជាអ្នកដែលបងៗបានលក់ឲ្យគេ ហើយត្រូវគេនាំយកមកស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ៥ ប៉ុន្តែ សូមពួកបងកុំខឹងគ្នា ហើយកុំបន្ទោសខ្លួនចំពោះការលក់ខ្ញុំអី ព្រោះព្រះបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកទីនេះមុន ដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតយើងទាំងអស់គ្នា។+ ៦ ឥឡូវ គឺជាឆ្នាំទី២ដែលមានការអត់ឃ្លាននៅក្នុងស្រុក+ ហើយអំណត់នេះនឹងមានបន្តអស់ប្រាំឆ្នាំទៀត។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ នឹងគ្មានការភ្ជួររាស់ឬច្រូតកាត់ឡើយ។ ៧ ប៉ុន្តែ ព្រះបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកទីនេះមុន ដើម្បីរក្សាជីវិតពួកបងឲ្យនៅសល់+លើផែនដី ថែមទាំងសង្គ្រោះពួកបងតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ។ ៨ ដូច្នេះ គឺព្រះពិតដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកទីនេះ មិនមែនពួកបងទេ ព្រោះលោកមានបំណងតែងតាំងខ្ញុំឲ្យធ្វើជាមន្ត្រីខ្ពស់បំផុតរបស់ផារ៉ូ និងធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិមានគាត់ ហើយធ្វើជាអ្នកត្រួតត្រាលើស្រុកអេហ្ស៊ីបទាំងមូល។+
៩ «សូមប្រញាប់ត្រឡប់ទៅជួបលោកឪពុកវិញ ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ ‹យ៉ូសែបកូនលោកឪពុកផ្ដាំថា៖ «ព្រះបានតែងតាំងខ្ញុំឲ្យត្រួតត្រាលើស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ សូមលោកឪពុកអញ្ជើញមកជួបកូន កុំបង្អង់ឡើយ។+ ១០ សូមលោកឪពុកអញ្ជើញមករស់នៅក្នុងទឹកដីកូសែន+ជិតកូន រួមទាំងកូនចៅលោកឪពុក ហ្វូងចៀមហ្វូងគោ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកឪពុកមាន។ ១១ កូននឹងផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារជូនលោកឪពុក ព្រោះការអត់ឃ្លាននៅសល់ប្រាំឆ្នាំទៀត។+ បើមិនដូច្នោះទេ លោកឪពុកនិងក្រុមគ្រួសារលោកឪពុកនឹងគ្មានស្បៀងអាហារ ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកឪពុកមាននឹងវិនាសអស់ទៅ»›។ ១២ ឥឡូវ ពួកបងនិងបេនយ៉ាមីនបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកហើយថា គឺខ្ញុំផ្ទាល់ជាអ្នកដែលនិយាយទៅកាន់បងប្អូន។+ ១៣ ដូច្នេះ សូមទៅប្រាប់លោកឪពុកអំពីភាពរុងរឿងរបស់ខ្ញុំក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប និងអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលបងប្អូនបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក។ សូមទៅនាំលោកឪពុកមកទីនេះជាប្រញាប់»។
១៤ រួចយ៉ូសែបនិងបេនយ៉ាមីនក៏ឱបគ្នា ហើយយំជាមួយគ្នា។+ ១៥ យ៉ូសែបក៏បានថើបបងៗគាត់ទាំងស្រក់ទឹកភ្នែក។ រួចមក បងប្អូនគាត់ចាប់ផ្ដើមនិយាយជាមួយនឹងគាត់។
១៦ ក្រោយមក ដំណឹងនោះបានលេចឮទៅដល់វិមានផារ៉ូ គឺដំណឹងថា៖ «បងប្អូនរបស់យ៉ូសែបបានមកដល់ហើយ!»។ ផារ៉ូនិងពួកអ្នកបម្រើគាត់សប្បាយដែលបានឮដំណឹងនោះ។ ១៧ ដូច្នេះ ផារ៉ូបាននិយាយទៅកាន់យ៉ូសែបថា៖ «ចូរប្រាប់បងប្អូនអ្នកថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូច្នេះ គឺយកស្បៀងអាហារដាក់លើខ្នងសត្វ ហើយធ្វើដំណើរទៅស្រុកកាណាន។ ១៨ រួចនាំយកឪពុកនិងក្រុមគ្រួសារអ្នករាល់គ្នាមកឯខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នានូវអ្វីល្អៗពីទឹកដីនេះ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគផលល្អបំផុត*ពីស្រុកអេហ្ស៊ីប›។+ ១៩ បន្ថែមទៅទៀត អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖+ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាយករទេះមួយចំនួន+ពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ទៅដឹកឪពុកនិងប្រពន្ធកូនអ្នករាល់គ្នាមកទីនេះ។+ ២០ ចូរកុំព្រួយបារម្ភអំពីទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នករាល់គ្នា+ ព្រោះខ្ញុំនឹងប្រគល់អ្វីដែលល្អបំផុតក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបដល់អ្នករាល់គ្នា›»។
២១ ឮដូច្នេះ កូនៗរបស់អ៊ីស្រាអែលបានធ្វើតាមបង្គាប់របស់ផារ៉ូ។ ឯយ៉ូសែប គាត់ក៏បានប្រគល់រទេះមួយចំនួនដល់បងប្អូនគាត់ តាមបង្គាប់របស់ផារ៉ូដែរ។ យ៉ូសែបថែមទាំងផ្ដល់អាហារដល់ពួកគេទុកបរិភោគនៅតាមផ្លូវ ២២ ហើយបានឲ្យសម្លៀកបំពាក់ដល់បងៗគាត់ម្នាក់មួយបន្លាស់ៗ តែគាត់បានឲ្យសម្លៀកបំពាក់ដល់បេនយ៉ាមីនប្រាំបន្លាស់វិញ ព្រមទាំងឲ្យប្រាក់៣០០ដុំដល់គាត់ផងដែរ។+ ២៣ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានផ្ញើអំណោយទៅឲ្យឪពុកគាត់ គឺលាឈ្មោល១០ក្បាលដែលផ្ទុកដោយរបស់ល្អៗពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ថែមទាំងលាញី១០ក្បាលដែលផ្ទុកដោយស្រូវ នំប៉័ង និងអាហារឯទៀត សម្រាប់ឪពុកគាត់បរិភោគនៅតាមផ្លូវ។ ២៤ បន្ទាប់មក គាត់បានជូនដំណើរបងប្អូនគាត់ ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «សូមកុំឈ្លោះគ្នានៅតាមផ្លូវ»។+
២៥ ដូច្នេះ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅជួបយ៉ាកុបជាឪពុកនៅស្រុកកាណាន។ ២៦ ពេលទៅដល់ ពួកគេបានប្រាប់ឪពុកថា៖ «យ៉ូសែបនៅរស់ទេ ហើយឥឡូវគាត់គឺជាអ្នកត្រួតត្រាលើស្រុកអេហ្ស៊ីបទាំងមូល!»។+ ឮដូច្នេះ ឪពុកពួកគេបានភាំងស្លុត ហើយមិនជឿពួកគេទេ។+ ២៧ ប៉ុន្តែ ពេលឮពួកគេរៀបរាប់សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលយ៉ូសែបបានប្រាប់ ថែមទាំងឃើញរទេះដែលយ៉ូសែបផ្ញើមកឲ្យគាត់ នោះគាត់ក៏ភ្ញាក់ស្មារតីឡើងវិញ។ ២៨ ពេលនោះ យ៉ាកុប*បន្លឺសំឡេងថា៖ «ប៉ុណ្ណេះពុកជឿហើយ! យ៉ូសែបពិតជានៅរស់មែន! ពុកត្រូវធ្វើដំណើរទៅជួបគាត់មុននឹងពុកស្លាប់!»។+