សៀវភៅសាំយូអែលទី១
២៤ ក្រោយពីសុលត្រឡប់មកពីដេញតាមទាហានភីលីស្ទីនវិញភ្លាម ពួកគេប្រាប់គាត់ថា៖ «មើល! ដាវីឌនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំជិតក្រុងអេនកេឌី»។+
២ ដូច្នេះ សុលបានជ្រើសរើសបុរស៣.០០០នាក់ពីចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ រួចទៅតាមរកដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់នៅតាមចំណោតភ្នំពពែ។* ៣ នៅតាមផ្លូវ សុលបានទៅដល់ក្រោលចៀមដែលធ្វើពីថ្ម។ នៅទីនោះមានរូងភ្នំមួយ ហើយគាត់ចូលទៅបន្ទោបង់នៅក្នុងរូងនោះ។ ឯដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់ក៏នៅក្នុងរូងភ្នំនោះដែរ តែពួកគេអង្គុយនៅខាងក្នុងបំផុត។+ ៤ ពួកបុរសរបស់ដាវីឌនិយាយទៅគាត់ថា៖ «នេះជាថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងប្រគល់សត្រូវទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នក។+ សូមអ្នកធ្វើតាមអ្វីដែលអ្នកគិតថាល្អចុះ!›»។ ហេតុនេះ ដាវីឌក្រោកឡើង ហើយដើរលបៗចូលទៅកាត់ជាយអាវវែងរបស់សុល។ ៥ តែក្រោយមក សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យ*របស់ដាវីឌបានស្ដីបន្ទោសគាត់+ ដោយសារគាត់បានកាត់ជាយអាវរបស់សុល។ ៦ ដាវីឌនិយាយទៅកាន់ពួកបុរសរបស់គាត់ថា៖ «ពេលខ្ញុំគិតពិចារណាអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំមិនគួរធ្វើដូច្នេះចំពោះលោកម្ចាស់របស់ខ្ញុំ ជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំងនោះឡើយ។ ខ្ញុំមិនគួរលើកដៃទាស់នឹងគាត់ទេ ព្រោះគាត់ជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំង»។+ ៧ ដាវីឌនិយាយដូច្នេះដើម្បីឃាត់*ពួកបុរសរបស់គាត់ ហើយគាត់មិនឲ្យពួកគេសម្លាប់សុលទេ។ រីឯសុលវិញ គាត់ក្រោកឡើងចេញពីរូងភ្នំ ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។
៨ រួចមក ដាវីឌក្រោកចេញពីរូងនោះ ហើយស្រែកហៅពីក្រោយសុលថា៖ «លោកម្ចាស់ ជាស្ដេចរបស់ខ្ញុំអើយ!»។+ ពេលសុលងាកមកក្រោយ ក៏ឃើញដាវីឌក្រាបក្បាលដល់ដី បង្ហាញការគោរពចំពោះគាត់។ ៩ ដាវីឌនិយាយទៅសុលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកស្ដាប់មនុស្សដែលនិយាយថា៖ ‹មើល! ដាវីឌព្យាយាមធ្វើបាបលោក›?+ ១០ នៅថ្ងៃនេះឯង លោកឃើញថាកាលដែលលោកនៅក្នុងរូងភ្នំ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់លោកមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំ។ ទោះជាមានគេជំរុញខ្ញុំឲ្យសម្លាប់លោកក៏ដោយ+ តែខ្ញុំអាណិតមេត្តាលោក ហើយខ្ញុំបាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនព្រមលើកដៃទាស់នឹងលោកម្ចាស់របស់ខ្ញុំជាដាច់ខាត ព្រោះគាត់ជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំង›។+ ១១ សូមលោកឪពុកមើលនេះ! ជាយអាវវែងរបស់លោកនៅក្នុងដៃខ្ញុំ។ ពិតមែនតែខ្ញុំបានកាត់ជាយអាវរបស់លោក តែខ្ញុំមិនបានសម្លាប់លោកទេ។ ឥឡូវលោកអាចឃើញច្បាស់ហើយថា ខ្ញុំគ្មានគំនិតធ្វើបាបឬបះបោរប្រឆាំងលោកឡើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានធ្វើខុសនឹងលោកដែរ។+ ចំណែកលោកវិញ លោកតាមរកប្រហារជីវិត*ខ្ញុំឥតឈប់។+ ១២ សូមព្រះយេហូវ៉ាវិនិច្ឆ័យលោកនិងខ្ញុំ+ ហើយសូមព្រះយេហូវ៉ាសងសឹកលោកជំនួសខ្ញុំចុះ។+ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនព្រមលូកដៃទាស់នឹងលោកទេ។+ ១៣ ដូចសុភាសិតបុរាណថា៖ ‹មនុស្សទុច្ចរិតតែងប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត›។ ចំពោះខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនព្រមលូកដៃទាស់នឹងលោកឡើយ។ ១៤ តើស្ដេចនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញមកតាមរកអ្នកណា? តើអ្នកណាដែលលោកកំពុងដេញតាម? តើមិនមែនដេញតាមឆ្កែងាប់ឬចៃមួយក្បាលទេឬ?+ ១៥ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាចៅក្រមវិនិច្ឆ័យក្ដីរវាងលោកនិងខ្ញុំ។ ព្រះនឹងពិនិត្យពិចារណា ហើយការពារក្ដីឲ្យខ្ញុំ។+ ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យខ្ញុំ ហើយសង្គ្រោះខ្ញុំពីកណ្ដាប់ដៃរបស់លោកម្ចាស់»។
១៦ លុះដាវីឌនិយាយចប់ហើយ សុលពោលថា៖ «ឱដាវីឌកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអើយ! តើនេះជាសំឡេងកូនឬ?»។+ រួចសុលក៏ចាប់ផ្ដើមទ្រហោយំ។ ១៧ គាត់និយាយទៅដាវីឌថា៖ «អ្នកជាមនុស្សសុចរិតជាងខ្ញុំ ព្រោះអ្នកបានធ្វើល្អចំពោះខ្ញុំ តែខ្ញុំបែរជាធ្វើអាក្រក់ចំពោះអ្នកទៅវិញ។+ ១៨ នៅថ្ងៃនេះ អ្នកបង្ហាញថាអ្នកបានមេត្តាដល់ខ្ញុំ ដោយមិនសម្លាប់ខ្ញុំ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ខ្ញុំទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នកក៏ដោយ។+ ១៩ បើមនុស្សណាម្នាក់ប្រទះឃើញសត្រូវរបស់ខ្លួន តើគាត់នឹងឲ្យសត្រូវនោះរួចខ្លួនឬ? ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នកចំពោះអំពើល្អដែលអ្នកបានធ្វើ+មកលើខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះ។ ២០ មើល! ខ្ញុំដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដថាអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងជាស្ដេច+ ហើយថាវង្សត្រកូលរបស់អ្នកនឹងគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរហូតតទៅ។ ២១ ឥឡូវ សូមអ្នកស្បថនឹងខ្ញុំនៅចំពោះមុខព្រះយេហូវ៉ាថា+ អ្នកនឹងមិនបំផ្លាញកូនចៅ*របស់ខ្ញុំ ហើយមិនកាត់ឈ្មោះខ្ញុំចេញពីពូជពង្សរបស់ឪពុកខ្ញុំឡើយ»។+ ២២ ដូច្នេះ ដាវីឌបានស្បថនឹងសុល រួចមកសុលត្រឡប់ទៅវិមានវិញ។+ រីឯដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរឡើងទៅកន្លែងលាក់ខ្លួន។+