សៀវភៅសាំយូអែលទី១
២៧ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ដាវីឌគិតក្នុងចិត្តថា៖ «ថ្ងៃមួយខ្ញុំច្បាស់ជាស្លាប់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សុលជាមិនខាន។ គ្មានផ្លូវណាល្អជាងឲ្យខ្ញុំរត់ភៀសខ្លួន+ទៅនៅទឹកដីភីលីស្ទីនទេ។ បើទៅទីនោះ សុលនឹងឈប់តាមចាប់ខ្ញុំក្នុងតំបន់ទាំងអស់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលទៀត+ ហើយខ្ញុំនឹងរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់គាត់»។ ២ ដូច្នេះ ដាវីឌនិងបុរស៦០០នាក់+ដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ បានក្រោកឡើងធ្វើដំណើរទៅឯអាគីស+ជាស្ដេចក្រុងកាថ ដែលត្រូវជាកូនប្រុសរបស់ម៉ាអក់។ ៣ ដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់ ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ បានមកអាស្រ័យនៅក្នុងក្រុងកាថជាមួយនឹងអាគីស។ ដាវីឌក៏នាំប្រពន្ធពីរនាក់របស់គាត់មកជាមួយដែរ គឺអាហ៊ីណោម+ជាអ្នកក្រុងយេសរៀល និងអាប៊ីកែល+ជាអ្នកក្រុងកើមែល ដែលជាប្រពន្ធរបស់សពណាបាល។ ៤ ពេលសុលឮដំណឹងថា ដាវីឌបានរត់ភៀសខ្លួនទៅក្រុងកាថ គាត់ឈប់ស្វែងរកដាវីឌទៀត។+
៥ ក្រោយមក ដាវីឌជម្រាបអាគីសថា៖ «បើលោកពេញចិត្តខ្ញុំ សូមលោកឲ្យខ្ញុំរស់នៅក្នុងក្រុងមួយនៅជនបទ ព្រោះមិនសមឲ្យខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោកអាស្រ័យនៅក្នុងរាជធានីជាមួយនឹងលោកទេ»។ ៦ នៅថ្ងៃនោះ អាគីសបានឲ្យក្រុងស៊ីកឡាក់+ទៅគាត់។ ហេតុនេះហើយបានជាក្រុងស៊ីកឡាក់ក្លាយទៅជាក្រុងរបស់ស្ដេចស្រុកយូដារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
៧ ដាវីឌអាស្រ័យនៅជនបទក្នុងស្រុកភីលីស្ទីន អស់រយៈពេល១ឆ្នាំ៤ខែ។+ ៨ ដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់បានឡើងទៅវាយលុកជនជាតិកេសឺ+ ជនជាតិគីសាយ និងជនជាតិអាម៉ាលេក+ ព្រោះពួកគេរស់នៅក្នុងទឹកដីដែលលាតសន្ធឹងពីធីឡាមរហូតដល់ស៊ើ+ និងរហូតដល់ស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ៩ ពេលដែលដាវីឌវាយលុកទឹកដីទាំងនោះ គាត់មិនទុកជីវិតឲ្យអ្នកណាម្នាក់ឡើយ ទោះជាស្រីឬប្រុសក្ដី។+ គាត់រឹបអូសយកហ្វូងចៀម ហ្វូងគោ ហ្វូងលា ហ្វូងអូដ្ឋ និងសម្លៀកបំពាក់។ រួចគាត់ត្រឡប់មកឯអាគីសវិញ។ ១០ ក្រោយពីដាវីឌត្រឡប់មកវិញ អាគីសតែងសួរគាត់ថា៖ «ថ្ងៃនេះ តើអ្នកទៅវាយលុកកន្លែងណា?»។ ពេលខ្លះដាវីឌឆ្លើយថា៖ «ទៅវាយលុកខាងត្បូង*ស្រុកយូដា»។+ ពេលខ្លះទៀតគាត់ឆ្លើយថា៖ «ទៅវាយលុកខាងត្បូងស្រុករបស់កូនចៅយេរ៉ាមេល»+ ឬគាត់និយាយថា៖ «ទៅវាយលុកខាងត្បូងស្រុករបស់ជនជាតិកែន»។+ ១១ ដាវីឌមិនទុកជីវិតបុរសឬស្ត្រីណាម្នាក់ឲ្យនៅរស់ទេ ក្រែងលោពួកគេទៅប្រាប់អ្នកក្រុងកាថអំពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ (ដាវីឌតែងតែធ្វើដូច្នោះ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់ស្នាក់នៅជនបទក្នុងស្រុកភីលីស្ទីន)។ ១២ អាគីសជឿសម្ដីដាវីឌ ហើយគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជាជនរួមជាតិរបស់គាត់ ច្បាស់ជាស្អប់ខ្ពើមគាត់ជាមិនខាន។ ដូច្នេះ គាត់នឹងបន្តធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំរហូត›។