សៀវភៅសាំយូអែលទី១
៣០ នៅថ្ងៃទី៣ ដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់បានមកដល់ក្រុងស៊ីកឡាក់។+ ប៉ុន្តែ មុនពេលដាវីឌនិងពួកបុរសមកដល់ ជនជាតិអាម៉ាលេក+បានវាយលុកតំបន់នៅទិសខាងត្បូង*និងក្រុងស៊ីកឡាក់។ ពួកគេបានវាយប្រហារក្រុងស៊ីកឡាក់ ហើយដុតក្រុងនោះចោល។ ២ ពួកគេបានចាប់យកមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងក្រុងនោះ គឺចាប់ទាំងក្មេងទាំងចាស់ និងពួកស្រីៗ+យកទៅជាឈ្លើយ។ ពួកគេមិនបានសម្លាប់អ្នកណាម្នាក់ឡើយ តែពួកគេចាប់មនុស្សទាំងនោះទៅជាមួយ។ ៣ ម្ល៉ោះហើយ ពេលដែលដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់មកដល់ក្រុងស៊ីកឡាក់វិញ ពួកគេឃើញក្រុងនោះត្រូវគេដុតឆេះអស់។ ចំណែកឯប្រពន្ធនិងកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ពួកគេ បានត្រូវចាប់ទៅជាឈ្លើយ។ ៤ ពេលដាវីឌនិងពួកបុរសឃើញដូច្នោះ ពួកគេស្រែកទ្រហោយំយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់លែងមានកម្លាំងយំទៀត។ ៥ ប្រពន្ធទាំងពីរនាក់របស់ដាវីឌ គឺអាហ៊ីណោមជាអ្នកក្រុងយេសរៀល និងអាប៊ីកែលជាអ្នកក្រុងកើមែល ដែលជាប្រពន្ធរបស់សពណាបាល ក៏បានត្រូវចាប់ទៅជាឈ្លើយដែរ។+ ៦ ដាវីឌមានទុក្ខកង្វល់ពន់ពេក ដោយសារពួកបុរសទាំងនោះគិតចង់យកថ្មគប់សម្លាប់គាត់ ព្រោះពួកគេគ្រប់គ្នាឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់ដែលកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួនត្រូវគេចាប់យកទៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដាវីឌទទួលកម្លាំងឡើងវិញ ដោយពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់។+
៧ បន្ទាប់មក ដាវីឌនិយាយទៅអាប៊ីយ៉ាថា+ដែលជាសង្ឃនិងជាកូនប្រុសរបស់អាហ៊ីម៉ាឡិចថា៖ «សូមយកអាវអេផូឌមកទីនេះ»។+ ដូច្នេះ អាប៊ីយ៉ាថាក៏យកអាវអេផូឌមកឲ្យដាវីឌ។ ៨ ដាវីឌសួរព្រះយេហូវ៉ា+ថា៖ «តើខ្ញុំគួរដេញតាមក្រុមចោរប្លន់ទាំងនោះឬទេ? តើខ្ញុំតាមទាន់ពួកគេទេ?»។ លោកឆ្លើយទៅដាវីឌថា៖ «ចូរដេញតាមពួកគេចុះ។ អ្នកនឹងតាមទាន់ពួកគេ ហើយថែមទាំងរំដោះអស់អ្នកដែលពួកគេចាប់ទៀតផង»។+
៩ ដូច្នេះ ដាវីឌនិងបុរស៦០០នាក់+ប្រញាប់ធ្វើដំណើរចេញទៅ។ លុះទៅដល់ជ្រលងបេសោ បុរសខ្លះបានឈប់នៅទីនោះ។ ១០ ពួកបុរសដែលបានឈប់នោះមានចំនួន២០០នាក់។ ពួកគេមិនអាចបន្តដំណើរទៅមុខបានទេ ព្រោះពួកគេអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក តែដាវីឌនិងបុរស៤០០នាក់ទៀតបន្តដេញតាមក្រុមចោរប្លន់។+
១១ ពេលធ្វើដំណើរ ពួកគេប្រទះឃើញបុរសជនជាតិអេហ្ស៊ីបម្នាក់នៅឯវាល ហើយពួកគេនាំគាត់មកជួបដាវីឌ។ ពួកគេបានឲ្យទឹកនិងអាហារគាត់បរិភោគ ១២ ព្រមទាំងឲ្យនំល្វាមួយដុំ និងនំទំពាំងបាយជូរក្រៀមពីរដុំ។ ក្រោយគាត់បរិភោគរួច គាត់មានកម្លាំងឡើងវិញ ព្រោះគាត់គ្មានអ្វីបរិភោគអស់បីថ្ងៃបីយប់មកហើយ។ ១៣ ដាវីឌសួរគាត់ថា៖ «តើអ្នកជាអ្នកណា ហើយមកពីណា?»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំជាជនជាតិអេហ្ស៊ីប ជាខ្ញុំបម្រើរបស់ជនជាតិអាម៉ាលេក។ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំបានទុកខ្ញុំចោល ព្រោះខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនឈឺអស់បីថ្ងៃមកហើយ។ ១៤ យើងបានវាយលុកតំបន់ទិសខាងត្បូង*ស្រុកកេរ៉ែត+ ខាងត្បូង*តំបន់កាលែប+ និងទឹកដីរបស់កុលសម្ព័ន្ធយូដា ហើយយើងក៏បានដុតបំផ្លាញចោលក្រុងស៊ីកឡាក់ផងដែរ»។ ១៥ ដាវីឌសួរគាត់ថា៖ «តើអ្នកអាចនាំខ្ញុំទៅរកក្រុមចោរប្លន់នោះបានទេ?»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «បើអ្នកស្បថដោយនូវនាមរបស់ព្រះថាអ្នកនឹងមិនសម្លាប់ខ្ញុំ ហើយមិនប្រគល់ខ្ញុំទៅឲ្យម្ចាស់របស់ខ្ញុំវិញ នោះខ្ញុំនឹងនាំអ្នកទៅរកក្រុមចោរប្លន់នោះ»។
១៦ ដូច្នេះ គាត់នាំដាវីឌទៅកន្លែងក្រុមចោរប្លន់នោះ។ ពេលទៅដល់ ពួកគេឃើញក្រុមចោរប្លន់កំពុងស៊ីផឹកសប្បាយពាសពេញកន្លែងនោះ ដោយសារពួកគេប្លន់បានវត្ថុទ្រព្យច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ពីស្រុកភីលីស្ទីននិងស្រុកយូដា។ ១៧ បន្ទាប់មក ដាវីឌសម្លាប់ពួកគេតាំងពីព្រលឹមទាល់ព្រលប់។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ+ មានតែបុរស៤០០នាក់ដែលជិះសត្វអូដ្ឋគេចខ្លួនប៉ុណ្ណោះដែលរួចជីវិត។ ១៨ ដាវីឌបានយកអ្វីៗទាំងអស់ពីជនជាតិអាម៉ាលេកមកវិញ+ ហើយគាត់ក៏បានរំដោះប្រពន្ធពីរនាក់របស់គាត់មកវិញដែរ។ ១៩ ដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់មិនបានបាត់អ្វីណាមួយឬមនុស្សណាម្នាក់ឡើយ។ ពួកគេបានរំដោះកូនប្រុសកូនស្រី និងយកវត្ថុទ្រព្យទាំងអស់ត្រឡប់មកវិញ។+ ដាវីឌបានយកអ្វីៗទាំងអស់មកវិញ។ ២០ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ដាវីឌក៏យកហ្វូងចៀមនិងហ្វូងគោទាំងអស់ដែរ។ ពួកបុរសរបស់គាត់បានដឹកហ្វូងសត្វទាំងនោះពីមុខហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេ ហើយនិយាយថា៖ «នោះជាជ័យភណ្ឌរបស់ដាវីឌ»។
២១ ក្រោយមក ដាវីឌត្រឡប់ទៅជ្រលងបេសោ ដើម្បីជួបបុរស២០០នាក់ដែលមិនបានបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ដោយសារអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក។+ បុរសទាំងនោះបានចេញមកជួបដាវីឌនិងពួកអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់។ ដាវីឌដើរទៅជិត ហើយសួរសុខទុក្ខពួកគេ។ ២២ ប៉ុន្តែ ពួកបុរសខ្លះដែលជាមនុស្សអាក្រក់និងលោភលន់ដែលបានទៅជាមួយនឹងដាវីឌ នាំគ្នានិយាយថា៖ «ដោយសារពួកគេមិនទៅជាមួយនឹងយើង នោះយើងមិនចាំបាច់ចែកជ័យភណ្ឌឲ្យពួកគេទេ ប្រគល់តែប្រពន្ធនិងកូនឲ្យពួកគេវិញទៅបានហើយ»។ ២៣ ឮដូច្នោះ ដាវីឌនិយាយថា៖ «បងប្អូនអើយ សូមកុំធ្វើបែបនេះចំពោះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើងឡើយ។ លោកបានការពារយើង ហើយជួយយើងឲ្យវាយឈ្នះក្រុមចោរប្លន់នោះ។+ ២៤ គ្មានអ្នកណានឹងយល់ស្របតាមគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ អ្នកដែលចុះទៅច្បាំងបានចំណែកប៉ុនណា នោះអ្នកដែលនៅយាមអីវ៉ាន់ក៏បានចំណែកប៉ុណ្ណឹងដែរ។+ យើងត្រូវចែកឲ្យស្មើៗគ្នា»។+ ២៥ ពាក្យដែលដាវីឌបាននិយាយនៅថ្ងៃនោះ បានទៅជាបទបញ្ជានិងច្បាប់សម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
២៦ ពេលដាវីឌទៅដល់ក្រុងស៊ីកឡាក់វិញ គាត់បានផ្ញើជ័យភណ្ឌខ្លះទៅឲ្យមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ដែលជាបុរសចាស់ទុំនៃកុលសម្ព័ន្ធយូដា ហើយប្រាប់ថា៖ «នេះជាអំណោយសម្រាប់អ្នក ដែលយើងបានយកពីសត្រូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ ២៧ ដាវីឌផ្ញើអំណោយទាំងនោះឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងបេតអែល+ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងរ៉ាម៉ូតនៅតំបន់ណេកេប* ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងយ៉ាទៀ+ ២៨ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងអារ៉ូអ៊ើរ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងស៊ីបម៉ូត ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងអែសធេម័រ+ ២៩ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅរ៉ាកាល ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងរបស់កូនចៅយេរ៉ាមេល+ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងរបស់ជនជាតិកែន+ ៣០ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងហោម៉ា+ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងបូរ៉ាសាន ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងអេថាក ៣១ ឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងហេប្រុន+ ហើយឲ្យបុរសចាស់ទុំនៅកន្លែងទាំងអស់ដែលដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់ធ្លាប់ទៅជាញឹកញាប់។