ចំណុចហាត់រៀនទី១៩
ចូរឲ្យមនុស្សទាំងឡាយឃើញជំនឿនរបស់យើង
១ ដោយបានសិក្សាយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់និងបានអនុវត្តតាមចំណុចហាត់រៀនទាំងឡាយក្នុងកូនសៀវភៅនេះ តើនេះបានន័យថា យើងបានរៀនចប់ខាងឯសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យឬ? អត់ទេ! ត្បិតនេះគឺជាកម្មវិធីអប់រំខាងកិច្ចបំរើដែលមានជាបន្ត។ ស្តីអំពីការក្រេបជញ្ជក់យកចំណេះអំពីព្រះ និងការអនុវត្តតាមអ្វីៗដែលយើងរៀននោះ គឺយើងរៀនមិនចប់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជាសិស្សដែលសង្វាតព្យាយាម យើងអាចបន្តមានជំនឿនជានិច្ច ដោយឲ្យមនុស្សទាំងឡាយដែលស្គាល់យើងឃើញនូវជំនឿននោះ។
២ សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនប្អូនប្រុសដែលរួមជំនឿជាមួយគាត់ឈ្មោះធីម៉ូថេ ឲ្យគាត់‹ឧស្សាហ៍អានព្រះគម្ពីរ ឧស្សាហ៍ដាស់តឿន និង បង្រៀនបងប្អូន ទាំងឲ្យគាត់យកចិត្តទុកដាក់បំពេញមុខងារឬសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលគាត់បានរៀន ហើយព្យាយាមតទៅមុខឬជក់ស្លុងនឹងសេចក្ដីបង្រៀននោះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងឡាយឃើញជំនឿនរបស់គាត់›។ (១ធី. ៤:១៣, ១៥, ខ.ស.) ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះ យើងម្នាក់ៗអាចធ្វើឲ្យមនុស្សឯទៀតឃើញជំនឿនរបស់យើងដែរ។ យើងអាចបន្តមានជំនឿនទៅមុខជានិច្ច ព្រោះឱកាសដែលជួយឲ្យយើងរីកចំរើនតែងតែមានជារៀងរហូត។ ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃចំណេះពិតទាំងអស់ ហើយប្រភពនោះគឺប្រៀបដូចជាអណ្ដូងមួយដែលយើងវាស់ជំរៅពុំបាននិងមានទឹកត្រជាក់ដែរ។ ទោះជាយើងមិនអាចយល់បានពេញលេញនូវចំណេះអំពីព្រះក្ដី យើងនៅតែអាចទទួលជីវិតនិងកម្លាំងចិត្តជារៀងរហូតបាន។ (រ៉ូម ១១:៣៣, ៣៤; អេសា. ៥៥:៨, ៩) ដូច្នេះ តើយើងអាចធ្វើឲ្យមនុស្សឯទៀតឃើញជំនឿនរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ របៀបសឲ្យឃើញនូវជំនឿន: វិធីមួយដែលសឲ្យឃើញនូវជំនឿនរបស់យើង គឺតាមរយៈសុន្ទរកថាក្នុងសាលា។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា យើងពុំមានជំនឿនច្រើនប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែអ្នកដទៃអាចកត់សម្គាល់ជំនឿនរបស់យើងច្រើនជាងយើងសម្គាល់ខ្លួនឯង។ ក្នុងករណីនេះ យើងទាំងអស់គ្នាប្រៀបដូចជាក្មេងម្នាក់ដែលចង់ធំឡើងឲ្យបានពេញវ័យយ៉ាងឆាប់រហ័ស តែពេលញាតិមិត្តមកលេង ពួកគាត់លាន់មាត់ថា៖ «យី! កូននេះដកកំពស់ច្រើនមែន!»។ សូមគិតអំពីសុន្ទរកថាទីមួយដែលយើងបានថ្លែងក្នុងសាលា។ តើយើងនៅចាំសុន្ទរកថានោះទេ? ចូរប្រៀបធៀបសុន្ទរកថានោះជាមួយនឹងសុន្ទរកថាដែលយើងទើបតែបានថ្លែងនៅពេលថ្មីៗនេះ។ តាំងពីពេលដំបូងមក យើងពិតជាបានរៀនច្រើន ហើយមានបទពិសោធន៍ច្រើនជាង មែនទេ? ដូច្នេះហើយ ចូរបន្តមានជំនឿនទៅមុខជានិច្ចចុះ!
៤ យើងមិនសឲ្យឃើញនូវជំនឿនរបស់ខ្លួន តាមរយៈតែសុន្ទរកថាក្នុងសាលាប៉ុណ្ណោះឡើយ។ តែជំនឿនរបស់យើងត្រូវសឲ្យឃើញនៅឯកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំដែរ។ តើយើងទៅប្រជុំជាទៀងទាត់ឬទេ? បើយើងទៅប្រជុំទៀងទាត់នេះបង្ហាញថា យើងកំពុងតែជឿនទៅមុខមែន ហើយថាយើងមានចិត្តអបអរចំពោះសំវិធានការពីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីជួយយើងខាងវិញ្ញាណ។ បន្ថែមទៅទៀត ចម្លើយដ៏មានអត្ថន័យរបស់យើងក្នុងកិច្ចប្រជុំ ក៏អាចសបញ្ជាក់ពីជំនឿនដែរ។ អស់អ្នកដែលឆ្លើយស្មោះអស់ពីចិត្ត ជាជាងគ្រាន់តែអានចម្លើយនោះ នេះបង្ហាញឲ្យឃើញនូវការរីកចំរើនដែរ។ ដូចគ្នាដែរ អស់អ្នកដែលបញ្ជាក់ដោយចម្លើយថា ពត៌មានដែលយើងកំពុងតែសិក្សានោះមានន័យអ្វី ឬមានតម្លៃប៉ុណ្ណាក្នុងជីវិតខ្លួន នោះបង្ហាញថាខ្លួនបានបណ្ដុះឲ្យមានសមត្ថភាពវែកញែក។ ដូច្នេះ ពេលចង់កត់សម្គាល់ថា តើបុគ្គលម្នាក់មានជំនឿនប៉ុណ្ណានោះ យើងត្រូវកត់សម្គាល់អំពីការមកកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់និងចម្លើយដ៏មានអត្ថន័យដែលមានក្នុងកម្មវិធីនោះ។
៥ ចុះយ៉ាងណានូវការរីកចំរើនដែលយើងមានក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ? តើយើងអាចនឹកចាំពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួននៅពេលដែលយើងបានចាប់ផ្ដើមផ្សាយនៅមុខផ្ទះដំបូងឬទេ? សូមប្រៀបធៀបអារម្មណ៍នោះជាមួយនឹងសមត្ថភាពដែលយើងមាននៅពេលឥឡូវនេះវិញ។ ឥឡូវយើងមានសមត្ថភាពច្រើនជាង មែនទេ? ប៉ុន្តែ យើងប្រាកដជាទទួលស្គាល់ថា យើងនៅតែអាចបង្កើនឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពបន្តទៀតក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀន។ មួយទៀត តើយើងអាចចូលរួមបានពេញលេញជាង ក្នុងផ្នែកផ្សេងៗនៃកិច្ចបំរើព្រះបានទេ? សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនថា៖ «យើងខ្ញុំអង្វរ ហើយទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នា . . . ថា ចូរដើរតាមដែលគួរគប្បី ដើម្បីឲ្យបានគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យព្រះ កាន់តែខ្លាំងឡើង»។ (១ថែ. ៤:១) កាលដែលយើងមានជំនឿនទៅមុខ ដោយចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ា នោះការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀនរបស់យើងនឹងមានប្រសិទ្ធភាពកាន់តែច្រើនឡើង ហើយយើងនឹងអបអរច្រើនថែមទៀតនូវឯកសិទ្ធិនៃការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ សូម្បីតែពេលដែលម្ចាស់ផ្ទះមិនរួសរាយនឹងយើងក្ដី យើងក៏នៅតែចាត់ទុកកិច្ចបំរើនេះជាឯកសិទ្ធិ ថាព្រះយេហូវ៉ាប្រើយើងដើម្បីប្រាប់សាររបស់ទ្រង់ដល់មនុស្សជាតិ។
៦ ជំនឿនរបស់យើងក៏អាចឃើញតាមរយៈការសន្ទនាដែរ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ ‹មាត់ពោលបញ្ចេញសេចក្ដីបរិបូរដែលនៅក្នុងចិត្ត›។ (លូ. ៦:៤៥) ពេលការសន្ទនារបស់យើងសំដៅកាន់តែច្រើនទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ នេះក៏សឲ្យឃើញជាក់ស្តែងថា យើងមានជំនឿនមែន។ នេះបង្ហាញថា យើងមានចិត្តអបអរចំពោះព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយថាយើងកំពុងតែចូលទៅជិតទ្រង់ដែរ។ ហើយកាលណាយើងចូលទៅជិតព្រះ នេះនឹងជួយការពារយើងផងដែរ។
៧ ការអនុវត្តន៍តាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ក៏បង្ហាញនូវជំនឿនផងដែរ។ ឥឡូវនេះ យើងប្រព្រឹត្តខុសគ្នាឆ្ងាយពីរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តមុនយើងមានចំណេះអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មែនទេ? ប្រហែលជាការជឿនទៅមុខនៃការធ្វើតាមមាគ៌ារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏ឃើញក្នុងសកម្មភាពផ្សេងទៀតដែរ។ ជំនឿនរបស់យើងគឺឃើញជាក់ស្តែងក្នុងផ្ទះ គឺក្នុងរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តលើសមាជិកម្នាក់ៗក្នុងគ្រួសារ។ ការបំពេញតាមភារកិច្ចរបស់យើង ក៏បង្ហាញនូវជំនឿនដែរ។ នៅកន្លែងធ្វើការ យើងប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការអនុវត្តន៍តាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ អ្វីៗទាំងនេះគឺជាភស្តុតាងថាយើងមានជំនឿនច្រើនមែន។ ប៉ុន្តែ យើងនៅតែអាចខំប្រឹងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរឲ្យបានពេញលេញជាង។
៨ ចូរស្ម័គ្រចិត្តជួយចុះ!: វិធីមួយទៀតដែលយើងអាចបង្ហាញនូវជំនឿនបាន គឺដោយយល់ព្រមចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានច្រើនទៀត។ ទំនុកដំកើង ១១០:៣ ចែងថា៖ «រាស្ត្ររបស់ឯងគេថ្វាយខ្លួនស្ម័គ្រពីចិត្ត»។ តើយើងមានទឹកចិត្តបែបនេះដែរឬទេ? តើយើងពិតជាអាចបំរើព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែច្រើនទៀតនៅថ្ងៃមុខទេ?
៩ យើងអាចបង្ហាញនូវចិត្តស្មោះស្ម័គ្របាន ដោយសុខចិត្តជួយអ្នកដទៃ ទាំងបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ដ៏ស្មោះចំពោះពួកគេ។ អ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំប្រហែលជានឹងសុំអ្នកជួយបងប្អូនប្រុសស្រីម្នាក់។ បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងនេះប្រហែលជាត្រូវការជំនួយដើម្បីធ្វើដំណើរទៅប្រជុំ។ តើយើងស្ម័គ្រចិត្តជួយពួកគាត់ឬ? យើងក៏មិនត្រូវរង់ចាំឲ្យអ្នកដទៃសុំជំនួយពីយើងនោះទេ។ យើងអាចផ្ដល់ជំនួយស្ម័គ្រពីចិត្តដល់មនុស្សដែលត្រូវការ។ តើមាននរណាម្នាក់ឈឺឬកំពុងដេកពេទ្យទេ? យើងមិនចាំបាច់រង់ចាំឲ្យអ្នកចាស់ទុំប្រាប់យើងអំពីរឿងនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកជំងឺ ឬជួយតាមរបៀបផ្សេងៗ បើយើងដឹងថាគាត់ត្រូវការជំនួយអ្វីនោះ។ តើយើងមានកម្មវិធីសិក្សាព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងឬទេ? យើងអាចជួយគ្រួសារដែលទើបសេពគប់ជាមួយយើង ដែលពុំមានកម្មវិធីសិក្សាព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់ ដោយអញ្ជើញពួកគាត់ឲ្យចូលរួមសិក្សាជាមួយក្រុមគ្រួសារយើងម្ដងម្កាល។ ឬបើយើងទៅផ្សាយម្នាក់ឯង យើងក៏អាចអញ្ជើញបងប្អូនឯទៀតឲ្យទៅជាមួយយើងដែរ។ សូមរៀបចំទុកជាមុនដើម្បីអញ្ជើញអ្នកផ្សាយម្នាក់ទៀតទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយយើង។ ត្រូវហើយ អ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែរវល់មមាញឹកណាស់សព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែដោយសារយើងស្ម័គ្រចិត្តជួយបងប្អូនប្រុសស្រី នេះក៏បង្ហាញនូវជំនឿនរបស់យើងដែរ។ «ដូច្នេះ កាលណាយើងមានឱកាស នោះត្រូវធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយគឺដល់ពួកអ្នកជឿជាដើម»។—កា. ៦:១០
១០ បើយើងជាបុរសម្នាក់ យើងអាចខំប្រឹងបំពេញតាមតម្រូវការផ្សេងៗក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដើម្បីធ្វើជាអ្នកនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំ។ ធីម៉ូថេទី១ ៣:១ មានពាក្យសរសើរអស់អ្នកដែលចង់បំរើជាអ្នកត្រួតត្រា។ នេះមិនមានន័យថា យើងចង់ដំកើងខ្លួនឲ្យអ្នកដទៃកត់សម្គាល់យើង ឬចង់ប្រកួតប្រជែងជាមួយអ្នកដទៃឡើយ។ នេះគឺសំដៅទៅលើការខំប្រឹងដើម្បីបង្ហាញថាយើងជាគ្រីស្ទានដែលមានគំនិតចាស់ទុំ ពោលគឺ«អ្នកចាស់ទុំ» ដែលបំពេញលក្ខណៈនិងស្ម័គ្រចិត្តបំរើបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំនិមួយៗគឺត្រូវការអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយជាច្រើនដើម្បីនាំមុខក្នុងការបង្រៀន ក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ និងឲ្យទទួលភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ។
១១ បងប្អូនដែលស្ម័គ្រចិត្តជួយ គឺទទួលនូវឯកសិទ្ធិជាច្រើនក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកគេបានត្រូវសុំឲ្យធ្វើការសម្ដែងក្នុងកម្មវិធីការប្រជុំអប់រំកិច្ចបំរើ ឬបានត្រូវសុំជួយអ្នកចាស់ទុំ ឬជួយអ្នកងារជំនួយ ពីព្រោះពួកគេបង្ហាញនូវចិត្តស្មោះស្ម័គ្រ ហើយបង្ហាញថាខ្លួនចេះទទួលខុសត្រូវពេលទទួលភារកិច្ចណាមួយ។ ពេលត្រូវការ នោះចិត្តស្មោះស្ម័គ្រនិងជំនឿនរបស់ខ្លួនអាចសម្គាល់ពួកគេជាបងប្អូនដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលឯកសិទ្ធិជាអ្នកបំរើក្នុងក្រុមជំនុំ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេបានត្រូវតែងតាំងឲ្យទទួលភារកិច្ច? ពីព្រោះពួកគេបានបង្ហាញនូវចិត្តស្មោះស្ម័គ្រនិងមានជំនឿន ដល់ម្ល៉េះបានជាបំពេញតាមតម្រូវការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានកត់ទុកក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ អស់អ្នកដែលទទួលឯកសិទ្ធិជាអ្នកបំរើក្នុងក្រុមជំនុំ ត្រូវបានអញ្ជើញចូលរួមសាលាកិច្ចបំរើព្រះរាជាណាចក្រដែលមានយូរៗម្ដង ដើម្បីទទួលនូវការអប់រំថែមទៀត ស្តីអំពីការចាត់ចែងភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំ។
១២ គឺមានឯកសិទ្ធិឯទៀតដែរ ដែលយើងគ្រប់គ្នាអាចទទួលបាន បើស្ម័គ្រចិត្តធ្វើហើយមានកាលៈទេសៈហុចឲ្យ។ តើយើងអាចបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយម្ដងម្កាល ដូចជាបងប្អូនរាប់ពាន់នាក់ទៀតធ្វើនោះទេ? ប្រហែលជាយើងអាចបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល ដែលមានចំនួនកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ស្របទៅតាមកាលៈទេសៈនិងទស្សនៈរបស់យើងចំពោះកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ា បើត្រូវការនោះ តើយើងសុខចិត្តផ្លាស់ទីលំនៅដើម្បីបំរើព្រះនៅកន្លែងផ្សេងឬទេ? បងប្អូនជាច្រើនបានធ្វើដូច្នេះ ដោយបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេស ឬបានទៅសាលាគីលាតនិងបំរើជាសាសនទូត ឬជាអ្នកផ្សាយដែលរើផ្ទះទៅបំរើនៅកន្លែងផ្សេងដែលត្រូវការអ្នកផ្សាយច្រើនជាង។ បងប្អូនខ្លះបានទទួលកិច្ចបំរើនៅបេតអែល។ ពួកគេបានទទួលពរយ៉ាងវិសេសមែន ពីព្រោះពួកគេបានថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត។
១៣ យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងគ្រាដ៏រំភើបរីករាយមែន។ ក្នុងកំឡុងថ្ងៃ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យមានកិច្ចការផ្សាយនិងការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យឲ្យកើតមានឡើងនៅលើផែនដី។ កាលណាព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញតាមរយៈអង្គការរបស់ទ្រង់ ឲ្យចូលរួមក្នុងផ្នែកណាមួយនៃកិច្ចការនេះ សូមសួរខ្លួនឯងថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែមានបន្ទូលមកកាន់ខ្ញុំទេដឹង?»។ ចូរពិនិត្យមើលកាលៈទេសៈនិងចិត្តរបស់ខ្លួនឯងចុះ! ប្រហែលជាយើងមានជំនឿនមួយកំរិតហើយ ព្រមទាំងបង្ហាញចិត្តស្មោះស្ម័គ្រដែរ។ នេះពិតជាល្អមែន។ ប៉ុន្តែ តើមានវិធីឯទៀតដែលយើងអាចបង្ហាញនូវជំនឿនរបស់យើងដោយស្ម័គ្រចិត្តបំរើព្រះឲ្យបានពេញលេញបានទេ? កាលដែលយើងតបឆ្លើយតាមការបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងទទួលពរយ៉ាងវិសេស។ នៅទូទាំងពិភពលោក អស់អ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្តបំរើព្រះយេហូវ៉ាអាចបញ្ជាក់ពីការពិតនេះ។ ប្រាកដហើយ ពរដែលវិសេសជាងគេបំផុត គឺការរស់នៅជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ ដែលនេះគឺអាស្រ័យលើជំនឿនរបស់យើង។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដាស់តឿនយើងថា៖ «ចូរសញ្ជឹងគិត ហើយជក់ស្លុងនឹងអ្វីៗទាំងអស់នេះចុះ! ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងឡាយឃើញជំនឿនរបស់អ្នក។ ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្លួនអ្នក ហើយនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ខ្លួនផងដែរ។ ចូរធ្វើដូចនេះជានិច្ចចុះ! ត្បិតបើធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងសង្គ្រោះខ្លួនអ្នក ហើយមនុស្សដែលស្ដាប់អ្នកផងដែរ»។—១ធី. ៤:១៥, ១៦, ព.ថ.
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
១, ២. ហេតុអ្វីក៏យើងគ្រប់គ្នាគួរគិតអំពីការជឿនទៅមុខ?
៣, ៤. តើជំនឿនត្រូវសឲ្យឃើញច្បាស់យ៉ាងដូចម្ដេច តាមរយៈសាលាកិច្ចបំរើនិងកិច្ចប្រជុំឯទៀត?
៥. តើជំនឿនរបស់យើងត្រូវសឲ្យឃើញយ៉ាងណាក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ?
៦. តើការសន្ទនារបស់យើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណា ថាខ្លួនបានរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណ?
៧. តើការអនុវត្តន៍តាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរនៅពេលណានឹងបង្ហាញនូវជំនឿននោះ?
៨, ៩. បើយើងស្ម័គ្រចិត្តជួយបងប្អូន តើនេះបង្ហាញអំពីអ្វី? ហើយតើមានឱកាសណាខ្លះដើម្បីធ្វើនេះ?
១០, ១១. ស្របតាមធីម៉ូថេទី១ ៣:១ តើបងប្អូនប្រុសៗអាចធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីបង្ហាញថាខ្លួនមានចិត្តស្មោះស្ម័គ្រនោះ?
១២, ១៣. បងប្អូនជាច្រើនដែលស្ម័គ្រចិត្តជួយហើយមានកាលៈទេសៈហុចឲ្យនោះ តើពួកគាត់អាចទទួលឯកសិទ្ធិណាខ្លះ?