មិនយូរទៀតនឹងមានសុភមង្គលហើយសេចក្ដីសុខសាន្ត!
សុវណ្ណនិងធារ៉ារំភើបចិត្តណាស់ពេលបានដឹងថានៅថ្ងៃមួយផែនដីទាំងមូលនឹងពេញទៅដោយមនុស្សល្អហើយទៀងត្រង់ ដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកគាត់ក៏បានគិតថាជាការប្រសើរណាស់បើរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលគ្មានការអត់ឃ្លាន ជំងឺ ឬសេចក្ដីស្លាប់ ហើយមនុស្សរស់នៅដោយមានសុភមង្គលនិងសេចក្ដីសុខសាន្តគ្រប់ៗគ្នា។ សុវណ្ណនិងធារ៉ាចង់ឲ្យអ្វីៗទាំងអស់នេះកើតឡើងភ្លាមៗ!
សុវណ្ណសួរថា៖ «តើអ្វីៗទាំងអស់នេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា?»។
ឫទ្ធីប្រាប់សុវណ្ណថា៖ «សំណួររបស់សុវណ្ណ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ តើសុវណ្ណធ្លាប់ឮអំពីលោកយេស៊ូឬទេ?»។
សុវណ្ណឆ្លើយ៖ «បាទ ខ្ញុំធ្លាប់ឮដែរ។ ខ្ញុំដឹងថាលោកមានប្រាជ្ញាហើយសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកក៏ល្អដែរ។ ប៉ុន្តែតើនោះជាប់ទាក់ទងនឹងសំណួររបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច?»។
ឫទ្ធីពន្យល់ថា៖ «ប្រហែល២.០០០ឆ្នាំមុន អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូបានសួរសំណួរដូចសំណួររបស់សុវណ្ណដែរ។ លោកយេស៊ូបានឆ្លើយដោយប្រាប់អំពី‹សញ្ញាសម្គាល់›មួយ ដែលរួមបញ្ចូលព្រឹត្ដិការណ៍ផ្សេងៗជាច្រើន។ លោកមានប្រសាសន៍ថា កាលណាព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងអស់នៃសញ្ញាសម្គាល់នោះកើតឡើងនៅព្រមពេលគ្នា យើងនឹងដឹងថាពេលនោះហើយ ជាគ្រាដែលពិភពលោកជិតនឹងក្លាយទៅជាល្អឡើងវិញតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ»។—ម៉ាថាយ ២៤:៣
លក្ខណៈផ្សេងៗនៃ«សញ្ញាសម្គាល់»បង្ហាញថាមិនយូរទៀត ពិភពលោកនេះនឹងបានល្អឡើងវិញ។ តើលោកអ្នកឃើញសញ្ញាសម្គាល់នេះទេ?
«សញ្ញាសម្គាល់?» សុវណ្ណសួរដោយឆ្ងល់។ «ស្ដាប់ទៅគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ សូមពន្យល់យើងអំពីសញ្ញាសម្គាល់នោះបានទេ?»។
ឫទ្ធីប្រាប់សុវណ្ណថា៖ «លក្ខណៈផ្សេងៗទាំងអស់នៃសញ្ញាសម្គាល់នោះបានត្រូវសរសេរក្នុងគម្ពីរ»។ រួចមក ឫទ្ធីបើកគម្ពីរហើយនិយាយថា៖ «នេះជាលក្ខណៈខ្លះៗនៃសញ្ញាសម្គាល់នោះ»។
«ប្រជាជាតិមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងប្រជាជាតិមួយ ហើយរាជាណាចក្រមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រមួយ»។—ម៉ាថាយ ២៤:៧
«ការអត់ឃ្លាន»។—ម៉ាថាយ ២៤:៧
«ការប្រឆាំងច្បាប់នឹងមានកាន់តែច្រើនឡើង»។—ម៉ាថាយ ២៤:១២
«រញ្ជួយដីជាខ្លាំង»។—លូកា ២១:១១
‹រោគរាតត្បាតពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ›។—លូកា ២១:១១
ភ្លាមៗនោះ សុវណ្ណនិងធារ៉ានិយាយថា តាមមើលទៅអ្វីៗទាំងនេះកំពុងកើតឡើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តាមពិត នោះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់ខ្វល់ខ្វាយហើយព្រួយបារម្ភអំពីអនាគត។
ឫទ្ធីនិយាយថា៖ «ដោយសារសញ្ញាសម្គាល់នេះកំពុងតែកើតឡើង នោះមានន័យថាមិនយូរទៀតយើងនឹងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីការគ្រប់គ្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមកលើផែនដី។ គម្ពីរហៅការគ្រប់គ្រងឬរដ្ឋាភិបាលថ្មីនោះថា រាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ បន្ទាប់មក ឫទ្ធីអានខគម្ពីរមួយដែលបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលរាជាណាចក្រនោះនឹងធ្វើនៅពេលបន្ដិចទៀត:
«នៅគ្រានៃស្តេចទាំងនោះ ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់នឹងតាំងនគរ១ឡើង ដែលមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ ហើយអំណាចហ្លួងក៏មិនត្រូវផ្ទេរដល់សាសន៍ដទៃណាដែរ គឺនឹងបំបាក់បំបែក ហើយលេបបំបាត់នគរទាំងនោះវិញ នគរនោះនឹងស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។—ដានីយ៉ែល ២:៤៤
ឫទ្ធីពន្យល់បន្តថា៖ «ពេលដែលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងមកលើផែនដី នោះអំពើទុច្ចរិត អំពើអយុត្ដិធម៌ និងអំពើពុករលួយនឹងលែងមានជារៀងរហូត។ កាលដែលយើងគិតអំពីពេលនោះ ពិតជាធ្វើឲ្យយើងសប្បាយណាស់!»។
ចំណុចទាំងអស់នេះធ្វើឲ្យសុវណ្ណនិងធារ៉ារំភើបចិត្តណាស់ ហើយពួកគាត់ពិតជាចង់រស់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលមានសេចក្ដីសុខសាន្តនោះ។
សុវណ្ណសួរថា៖ «ដើម្បីអាចមានអនាគតដ៏ល្អប្រសើរនោះ តើមានអ្វីដែលខ្ញុំនិងធារ៉ាត្រូវធ្វើទេ?»។
ឫទ្ធីឆ្លើយថា៖ «សុវណ្ណនិងធារ៉ាដឹងហើយថា បើយើងចង់ទទួលអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ យើងត្រូវធ្វើអ្វីមួយជាចាំបាច់។ សូមគិតអំពីអាដាម អេវ៉ា និងអ្វីដែលពួកគាត់បានបាត់បង់។ តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីដោយគិតអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានធ្វើនោះ?»។
សុវណ្ណនិយាយថា៖ «អាដាមនិងអេវ៉ាបានបាត់បង់ជីវិតល្អឥតខ្ចោះក្នុងសួនឧទ្យាន ពីព្រោះពួកគាត់មិនបានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះតម្រូវនោះទេ»។
ឫទ្ធីពន្យល់ថា៖ «សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានតម្រូវការដែរ។ មិនយូរទៀតលោកនឹងធ្វើឲ្យផែនដីទៅជាឧទ្យានមួយ បើយើងចង់រស់នៅទីនោះ យើងត្រូវរៀនអំពីលោកនិងអំពីតម្រូវការរបស់លោក ហើយព្យាយាមរស់នៅស្របតាមតម្រូវការនោះ»។
សុវណ្ណយល់ស្របថា នេះគឺសមហេតុសមផល ប៉ុន្តែគាត់ឆ្ងល់ថាតើគាត់និងធារ៉ាអាចធ្វើតាមតម្រូវការទាំងនោះបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
ព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញយើងឲ្យដើរតាមផ្លូវដែលឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គលនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត
ដើម្បីពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់សុវណ្ណ ឫទ្ធីនិយាយថា៖ «ការធ្វើតាមតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ ពីព្រោះលោកជាបិតាដែលស្រឡាញ់យើង ហើយលោកសុំយើងឲ្យធ្វើតែអ្វីដែលនាំឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ លោកមិនត្រឹមតែបង្ហាញយើងនូវផ្លូវដែលឆ្ពោះទៅរកជីវិតក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏សុខសាន្តប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏សុំធ្វើជាអ្នកនាំផ្លូវយើងដែរ។ សូមមើលអ្វីដែលលោកអញ្ជើញឲ្យយើងធ្វើក្នុងគម្ពីរ ដែលបង្ហាញថាលោកស្រឡាញ់យើង»។
«ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដ៏ប្រោសលោះឯង គឺជាព្រះបរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះថា អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ។ ឱបើឯងបានស្ដាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ! នោះសេចក្ដីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្ដីសុចរិតរបស់ឯង នឹងបានដូចជារលកនៃសមុទ្រហើយ។ ឯពូជពង្សឯងក៏នឹងបានច្រើនដូចជាខ្សាច់ ហើយផលដែលកើតពីឯងមក នោះនឹងបានដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់ទាំងប៉ុន្មាន ឯឈ្មោះគេក៏មិនត្រូវកាត់ចេញ ឬបំផ្លាញពីមុខអញឡើយ»។—អេសាយ ៤៨:១៧-១៩
ពាក្យពីរោះស្ដាប់ទាំងនេះបានធ្វើឲ្យសុវណ្ណនិងធារ៉ាមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅក្នុងចិត្តណាស់។ ពួកគាត់ចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនូវរបៀបរស់នៅដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ពួកគាត់និងក្រុមគ្រួសារ។ តាមពិត សុវណ្ណនិងធារ៉ាគិតថាគ្មានអ្វីប្រសើរជាងការរស់នៅជាមួយនឹងកូនៗក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសេចក្ដីសុចរិតនោះទេ។
ឫទ្ធីប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «សុវណ្ណនិងធារ៉ាអាចទទួលប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យទាំងអស់នេះបាន បើរៀនអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងបង្រៀនយើងហើយព្យាយាមឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមអ្វីៗទាំងនេះ»។
សុវណ្ណសួរដោយរំភើបចិត្តថា៖ «តើយើងអាចរៀនអ្វីៗទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើឫទ្ធីនិងនិមលអាចជួយយើងបានទេ?»។
«យើងសប្បាយចិត្តជួយសុវណ្ណនិងធារ៉ា។ តាមការពិត យើងមានអ្វីដែលអ្នកទាំងពីរត្រូវការដើម្បីជួយឲ្យរកឃើញនិងដើរតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គលនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត!»។